با آغاز یک مأموریت متفاوت، فعالیت‌های بشر در مدار زمین وارد دوران تازه‌ای شد
فضاپیمای اسپیس‌ایکس در نخستین مأموریت سرنشین‌دار کاملا خصوصی به ایستگاه فضایی بین‌المللی پیوست و بدین ترتیب فعالیت‌های بشر در مدار زمین وارد دوران تازه‌ای شد که نوید آینده‌ی مداری بدون نیاز به حضور دولت‌ها را می‌دهد.
ساعاتی پیش فضانوردان نخستین مأموریت کاملا خصوصی ایستگاه فضایی بین‌المللی به این آزمایشگاه مداری متصل شدند تا اقامت ۸ روزه‌ی خود را که سرشار از فعالیت‌های علمی آینده‌نگرانه است، آغاز کنند. کپسول دراگون اسپیس‌ایکس حامل چهار فضانورد مأموریت اکس-۱ در ساعت ۰۸:۲۹ منطقه‌ی زمانی شرقی (۱۶:۵۹ به وقت تهران) به ایستگاه فضایی بین‌المللی پیوست و به حرکت مداری جداگانه‌ی خود در مسیر رسیدن به آن پایان داد.
پرتاب این فضاپیما روز گذشته توسط موشک فالکون ۹ انجام شده بود اما امروز به دلیل مشکل ویدیویی در ایستگاه، اتصال آن حدود ۴۴ دقیقه به تعویق افتاد که در ادامه همه چیز بدون مشکل پیش رفت. کنترل‌گرهای پرواز اسپیس‌ایکس پس از پهلو گرفتن فضاپیما به خدمه گفتند: «امیداوریم از نیم‌دور مداری اضافی در دراگون لذت برده باشید یا حداقل به‌یادماندنی بوده باشد.»
«مایکل لوپز-الگریا» (Michael López-Alegría) فرمانده مأموریت اکس-۱ و فضانورد سابق ناسا که همراه دیگر خدمه سوار بر کپسول سرنشین‌دار دراگون اندیور اسپیس‌ایکس به ایستگاه پیوستند، گفت: «ما خوشحالیم که اینجا هستیم، حتی اگر کمی دیر کرده باشیم. منتظر رویدادهای پیش رو هستم.»
فضاپیمای سرنشین‌دار دراگون در مأموریت Ax-1 هنگام طلوع مداری خورشید
Credit: NASA
اکس-۱ که توسط شرکت «آکسیوم اسپیس» (Axiom Space) مستقر در هیوستون سازماندهی شده است، نخستین مأموریت سرنشین‌دار کاملا خصوصی به ایستگاه فضایی محسوب می‌شود. علاوه بر لوپز-الگریا خدمه‌ی اکس-۱ شامل «لری کانر» (Larry Connor)، «مارک پاتی» (Mark Pathy) و «ایتان استیب» (Eytan Stibbe) هستند که طبق گزارش‌ها هر یک از آن‌ها حدود ۵۵ میلیون دلار برای این سفر پرداخت کرده‌اند.
در طول نزدیک شدن خدمه‌ی اکس-۱ دوربین‌های ایستگاه فضایی مناظر خیره‌کننده‌ای از فضاپیما را در طول طلوع خورشید مداری و همچنین با ماه نیمه در دوردست ثبت کردند.
پیش از این هم گردشگران فضایی به ایستگاه فضایی بین‌المللی رفته‌اند، اما مأموریت آن‌ها هرگز به این شکل نبوده است. همه‌ی مشتریان قبلی که پول پرداخت می‌کردند، با فضاپیمای روسی «سایوز» (Soyuz) که توسط فضانوردان کارمند آژانس فضایی فدرال روسیه (Roscosmos) فرماندهی می‌شد، به ایستگاه رفته‌اند.
لوپز-الگریا با توصیف کانر، پاتی و استیب به‌عنوان گردشگران فضایی مخالفت و تأکید می‌کند که این سه نفر به‌سختی برای این مأموریت آموزش دیده‌اند و در طول هشت روز حضورشان در ایستگاه فضایی بین‌المللی، کارهای علمی معناداری را انجام خواهند داد. لوپز-الگریا پس از آغاز سفر فضایی خود تأکید کرد که از زمان برخاستن، خدمه همچنان لبخند بر لب دارند.
کپسول سرنشین‌دار دراگون ایندور در مأموریت Ax-1 و ماه نیمه
Credit: NASA
سرنشین‌های این مأموریت نخستین روز خود را در فضا و کپسول دراگون سپری کردند تا با محیط بی‌وزنی سازگار شوند و البته تجربه‌ی هیجان‌انگیزی هم داشتند. کانر گفت: «امروز صبح سعی کردم کلوچه بخورم اما آن‌طور که انتظار می‌رفت به نتیجه نرسید.»
با وجود تأخیر ایجاد شده در اتصال به ایستگاه، خدمه‌ی اکس-۱ باز هم بلافاصله وارد آزمایشگاه مداری نشدند. این بار طبق روند همیشگی، دریچه‌های بین کپسول دراگون و ایستگاه فضایی بین‌المللی در ساعت ۱۰:۱۳ منطقه‌ی زمانی شرقی (۱۸:۴۳ به وقت تهران) یعنی حدود ۲ ساعت پس از اتصال، باز شدند.
اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، اکس-۱ تنها یک گام آغازین برای آکسیوم اسپیس خواهد بود. این شرکت چندین پرواز سرنشین‌دار دیگر به ایستگاه فضایی بین‌المللی را از اسپیس‌ایکس رزرو کرده است و قصد دارد در اواخر سال ۲۰۲۴ فرستادن ماژول‌هایی را به آزمایشگاه مداری زمین آغاز کند. این ماژول‌ها در نهایت از ایستگاه فضایی بین‌المللی جدا و به یک ایستگاه فضایی تجاری آزاد در مدار پایین زمین (LEO) تبدیل می‌شوند.
عکس کاور: اتصال فضاپیمای سرنشین‌دار دراگون اسپیس‌ایکس به ایستگاه فضایی در مأموریت Ax-1
Credit: Axiom Space
منبع: Space
کپسول دراگن بعد از جداشدن از موشک فالکون با چه نیرویی دنبال ایستگاه حرکت میکنه در حالی که ایستگاه فضایی ۲۷۵۰۰کیلومتر بر ساعت سرعت داره یا این که این که ثابت میمونه تا اون بیاد کنارش
واقعا مغزم عاجزه از این خواهشا توضیح بیشتری بدید
با همین سرعت ایستگاه رو دنبال میکنه تا بهش متصل بشه…
با همان نیرویی که از فالکون جدا میشه. هردو دارن در مدار خودشون میچرخد. با شتاب گرفتن لحظه ای در چند مرحله، فضاپیما مدار خودشو با مدار ایستگاه تقریبا یکی میکنه و بعد اتصال انجام میشه.
ببین افشین جان جریان از این قراره که فضاپیما با قدرت و توان موشک به حدود سرعت ایستگاه میرسه و چون توی خلأ چیزی نیست که جلوی سرعت فضاپیما رو بگیره به همین خاطر فضاپیما دیگه نیازی به استفاده از موتور دیگه‌ای نداره، گرچه مثل تمام ماهواره ها و فضاپیماها یه سری پیشرانه های مخصوص داره که برای مانور استفاده میشه، منظورم همون دود سفیدیه که وقتی داره به استگاه نزدیک میشه از طرفینش خیلی سریع و لحظه‌ای بیرون میزنه، جدای اون یه پیشرانه‌ی دیگه هم داره که کاربردش موقع اتصال نیست. اینم بگم که فضاپیماها اغلب برای ملاقات با ایستگاه وقتی پرتاب میشن چندکیلومتر بالاتر از ایستگاه خودشونو تو یه نقطه قرار میدن و بعد از بالا بهش نزدیک میشن و در نهایت پهلو میگیرن.
سپاسگزار و ممنونم ادوین عزیز متوجه شدم