دانشمندان احتمالا سیارهای کشف کردهاند که به دور ۳ ستاره میچرخد
کشف هیجانانگیز سیارهای احتمالی که به جای یک یا دو ستاره، به دور سه ستاره میچرخد، میتواند درک بشر را از روند تشکیل سیارات دگرگون کند.
برخلاف منظومهی شمسی ما که تنها یک ستاره دارد، پژوهشگران اعتقاد دارند که نیمی از منظومههای ستارهای شامل دو یا چند ستاره هستند که توسط گرانش به هم پیوند دارند.
اکنون پژوهشگران دانشگاه نوادا لاس وگاس (UNLV) یک گام فراتر رفتهاند و در یک منظومهی ستارهای دور که تنها ۱۳۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد، احتمالا نخستین سیارهی شناخته شده را که به دور سه ستاره میچرخد شناسایی کرده باشند. منظومهی ستارهای «جیدابلیو اوریون» (GW Orionis) هم که احتمالا سیاره یا سیاراتی دارد که به دور هر سه ستارهی آن میچرخند.
با وجود کشف سیارههای فراخورشیدی بسیار، تاکنون هیچ سیارهای که به دور سه ستاره بچرخد کشف نشده است و شاید سیارهی منظومهی GW Ori نخستین نمونه باشد. ستارهشناسان UNLV با استفاده از رصدهای آرایه میلیمتری بزرگ آتاکاما (ALMA) سه حلقهی گردوغبار اطراف سه ستاره موسوم به قرص پیشسیارهای را که برای شکلگیری سیارات بسیار لازم هستند، تجزیهوتحلیل کردند.
چندی پیش بود که دانشمندان متوجه شکافی در این دیسک پیشسیارهای شدند. تیم پژوهشی دلایل گوناگون شکلگیری این شکاف را بررسی کرد؛ از جمله اینکه بر اثر گشتاور گرانشی سه سیاره ایجاد شده باشد. اما پس از مدلسازی جامعی از GW Orionis آنها دریافتند که محتملترین و شاید جذابترین توضیح برای فضای خالی موجود در این دیسک وجود یک یا چند سیارهی عظیم باشد که شبیه به مشتری هستند.
به گفتهی «جرمی اسمالوود» (Jeremy Smallwood) نویسندهی اصلی مقالهی اخیر، غولهای گازی معمولا نخستین سیارههایی هستند که در سامانههای ستارهای شکل میگیرند و سپس سیارات خاکی مانند زمین و مریخ در ادامه بهوجود میآیند.
این سیارهی احتمالی به خودی خود قابل مشاهده نیست اما یافتهی تازه که ماه سپتامبر در نشریهی «امانرس» (Monthly Notices of the Royal Astronomical Society) منتشر شده، نشان میدهد که سیارهی گازی منظومهی GW Orionis نخستین سیارهی سه ستارهای است که تاکنون کشف شده است. پژوهشگران امیدوارند مشاهدات بیشتر توسط آلما طی ماههای آینده شواهدی مستقیم از این پدیدهی کیهانی ارائه دهد.
اسمالوود گفت: «چنین چیزی واقعا هیجانانگیز است زیرا دامنهی نظریهی تشکیل سیاره را گستردهتر میکند و میتواند به این معنی باشد که تشکیل سیاره بسیار بیشتر از چیزی که فکر میکردیم، در جریان است.»
عکس کاور: طرحی گرافیکی از منظومهی ستارهای GW Orionis
Credit: ESO/Exeter/Kraus et al./L. Calçada
منبع: ScieTechDaily
همه اجرام اسمانی دورعرض جغرافیایی خودمیگردند.
اگردورطول جغرافیایی میچرخیدندوضع جهان چگونه میشد.
اصلاتاکنون جرمی پیداشده که وارونه بچرخد…
این به خاطر مدل جریان جاذبه است و تاثیر و انحناعی که در فضا زمان ایجاد میکنه