نگاهی به سیر تحول شخصیت گرین ارو و توسعه دنیای موفق اروورس
این درک کلی در دنیای کمیک وجود دارد که دو کمپانی بزرگ، یعنی دی‌سی کامیکس و مارول کامیکس، در نقاطی از روی دست یکدیگر تقلب (کپی) کرده‌اند. این کار بارها انجام شده و به نظر می‌رسد هواداران درباره شخصیت‌های کپی‌شده نیز هیجان‌زده باشند. اما گاهی اوقات ناشرهای کمیک از روی خودشان کپی می‌کنند و با خلق شخصیت‌های مشابه شخصیت‌های محبوب، سعی می‌کنند تعداد زیادی مخاطب را متوجه یک داستان جدید اما آشنا کنند. این دقیقاً همان کاری است که دی‌سی و شبکه CW با تولید سریال موفق و پیشتاز «ارو» (Arrow) انجام دادند؛ شخصیت و سریالی که عناصر زیادی از داستان‌های «بتمن» (Batman) قرض می‌گرفت.
سریال «ارو» به عنوان یک نسخه خشونت‌آمیزتر از بتمن آغاز شد
زمانی که سریال «ارو» برای اولین بار شروع به کار کرد، مشخص بود که سریال در تلاش است تا کاری مشابه سه‌گانه «شوالیه تاریکی» (The Dark Knight) کریستوفر نولان را در شبکه CW انجام دهد. محله پر جرم و جنایت شهر گاتهام، «نروز» (The Narrows) در سه‌گانه نولان را به یاد می‌آورید؟ در «ارو» محله «گلیدز» (The Glades) در استارلینگ سیتی را داریم که مشابه آن عمل می‌کند. شخصیت «کنت» (The Count) با بازی سث گیبل در «ارو» معادل جوکر با بازی هیث لجر در «شوالیه تاریکی» است.
اولیور کویین (با بازی استفن امل) یک میلیاردر عیاش و خوش‌گذران است که شب‌ها نقش یک پارتیزان نقاب‌پوش را بازی می‌کند. او خیلی زود با یک پلیس کهنه‌کار که احساس می‌کند شهر دارد در فساد غرق می‌شود، درگیر می‌شود اما این درگیری بعدها به اتحاد ختم می‌شود. در ادامه سریال خواهیم دید که در گذشته اولیور کویین در سراسر جهان با بهترین مبارزان آموزش دیده تا به بهترین مبارز علیه جرم و جنایت تبدیل شود. همه این‌ها برای شما آشنا نیست؟
جالب است بدانید تقلید شخصیت گرین ارو از بتمن در دی‌سی کامیکس سابقه دارد. در طول اولین ماجراجویی‌های این شخصیت در کمیک‌ها، گرین ارو درست مانند بتمن دارای اروسیگنال، ماشین ارو (مثل بتموبیل) و حتی غار ارو بود. جای تعجب نیست که هواداران سریال مخفیگاه اولیور را در فصل‌های اول سریال غار ارو می‌نامیدند، تا اینکه بالأخره در سریال تحت عنوان ریخته‌گری (The Foundry) شناخته شد. در حقیقت اسپیدی که دستیار اصلی شخصیت گرین ارو به شمار می‌آید (و در سریال خواهر اولیور این عنوان را به دست آورد) از روی رابین (دستیار بتمن) تقلید شده بود. از قضا در کمیک‌ها رابین و اسپیدی با هم دوست می‌شوند و بعدها در کنار یکدیگر گروه «تایتان‌های نوجوان» (Teen Titans)را تأسیس می‌کنند.
با همه این حرف‌ها، علی‌رغم شباهت‌های سابقه‌دار و طولانی مدت بین این دو شخصیت، درنهایت گرین ارو به یک شخصیت منحصر به فرد و مستقل تبدیل شد؛ شخصیتی که گاه چنان در عمقی از تاریکی قدم برمی‌داشت که حتی بتمن نیز جرأتش را نداشت. شاید جالب باشد بدانید گرین ارو در سینمای دی‌سی صاحب یک فیلم سینمایی شود. جالب آنجاست که یکی از نویسندگان «شوالیه تاریکی» به نام دیوید اس. گویر مسئول نوشتن فیلم‌نامه این فیلم بود.
در «شوالیه تاریکی» بتمن (با بازی کریستین بیل) روی یگانه قانون خود تأکید می‌کند: او هرگز هیچکس را به قتل نمی‌رساند. او حتی در مواجهه با جوکر از این کار اجتناب می‌کند و تا پایان داستان به قانون خود پایبند می‌ماند. برخلاف بتمن، در «ارو» اولیور کویینی را می‌بینیم که برای یک هدف به خصوص به استارلینگ سیتی برگشته: کشتن. با وجود اینکه این شخصیت تأثیرات زیادی از بتمن گرفته، اما در همان قسمت اول سریال شاهد یک تفاوت بزرگ هستیم؛ اولیور کویین مردی که هویتش را فهمیده بدون لحظه‌ای تعلل به قتل می‌رساند. اگر هم شخصیت ارو بتمن باشد، بتمنی است که از کشتن دشمنان خود عقب‌نشینی نمی‌کند.
مرزهای اخلاقی هرگز جلوی اولیور را برای نجات شهر نمی‌گیرد. او در طول ۸ فصل سریال «ارو» ثابت کرد ضرورت برخی کارها را تشخیص می‌دهد و اگر لازم باشد، حاضر است هر چیزی را برای نجات جان دوستان و مردم فدا کند. با این‌حال اولیور کویین دوره‌های شخصیتی متفاوتی دارد. او در ابتدا کلاهدار (the Hood) است، یک پارتیزان که همه‌جای استارلینگ سیتی را با پیکان‌های خود به خون کشیده و در رویارویی با افراد فاسد بی‌رحم است. او سپس به ارو تبدیل می‌شود، مبارزی که تلاش می‌کند به افراد فرصت دوباره‌ای بدهد و تا وقتی ضروری نباشد، کسی را نکشد. درنهایت اولیور به گرین ارو تبدیل می‌شود، کسی که نماد امید و یک رهبر واقعی‌ست.
سفر اولیور کویین در سریال «ارو» مشابه سفر بروس وین در سه‌گانه «شوالیه تاریکی» است
در سریال همه فکر می‌کنند اولیور کویین در طول پنج سال غیبت خود در جزیره‌ای به نام لیان یو (به معنای برزخ) گرفتار شده بوده تا اینکه درنهایت موفق می‌شود به استارلینگ سیتی برگردد. اما در طول سریال «ارو» اولیور فاش می‌کند که تمام این پنج سال را در لیان یو نگذرانده. در فلش‌بک‌های دو فصل ۳ و ۵ مشخص می‌شود اولیور به نحوی از جزیره (واقع در دریای شمالی چین) خارج شده و مدتی را در آسیا و روسیه زندگی کرده. آنجاست که اولیور کویین با برخی از قدرتمندترین جنگجویان جهان تمرین می‌کند و فنون رزمی آن‌ها را یاد می‌گیرد.
یکی از استادهای اولیور کسی نیست جز تالیا الغول (با بازی لکسا دویگ)، دختر ارباب لیگ آدم‌کشان، رأس الغول (با بازی مت نابل). در «شوالیه تاریکی» تالیا معشوقه بروس وین است و این رأس الغول است که در قسمت نخست سه‌گانه، بروس را آموزش می‌دهد. در «ارو» اولیور در طول داستان با راه و روش لیگ سایه‌ها آشنا می‌شود و درنهایت در طول فصل ۳ با رأس الغول رویارو می‌شود. ابتدا آن‌ها با هم مبارزه می‌کنند و در قسمت «صعود» (The Climb) که یکی از مهیج‌ترین قسمت‌های سریال به شمار می‌آید، اولیور به دست رأس الغول تقریباً کشته می‌شود، درست مشابه رها شدن بروس وین به دست لیام نیسون (بازیگر رأس در «شوالیه تاریکی»).
اگرچه در «ارو» اولیور از ضربه مهلک رأس جان سالم به در می‌برد، اما به مأموریتی انتحاری قدم برمی‌دارد. او تصمیم می‌گیرد تسلیم اراده رأس الغول و لیگ سایه‌ها شده و به یکی از افراد تحت فرمان او بدل شود. اما این تنها ظاهر ماجراست تا به دست خود رأس آموزش ببیند و ضمن قوی‌تر شدن، آن‌قدری به او نزدیک شود که فرصت کشتنش را داشته باشد. یکی از صحنه‌های ماندگار و به یاد ماندنی فصل سوم «ارو» جایی است که اولیور خود حقیقی‌اش را به رأس الغول نشان می‌دهد. آنجا رأس به اولیور می‌گوید نام تو «السهیم» (در عربی به معنای پیکان یا همان ارو است) است، اما اولیور نام واقعی‌اش را فریاد می‌زند و با نیروهای لیگ سایه‌ها درگیر می‌شود.
رأس الغول تنها شخصیت شروری نیست که سریال «ارو» از گالری دشمنان بتمن برداشته. در حقیقت تعداد زیادی از شخصیت‌های شروری که حضور کوتاهی در سریال دارند، به داستان‌های «بتمن» تعلق دارند. نسخه‌ای از فایرفلای (با بازی اندرو دانبار) در فصل اول سریال ظاهر شد، آنارشی (با بازی الکساندر کالورت) به عنوان یک شرور فرعی بارها در فصل چهارم حضور پیدا کرد و در فصل دوم «ارو» شاهد حضور افتخاری و بسیار کوتاه هارلی کوئین بودیم.
جدا از شخصیت‌های شرور، هلنا برتینلی ملقب به هانترس (با بازی جسیکا دی گوو) نیز در سریال «ارو» حضور داشته. هانترس در شهر گاتهام ریشه دارد و یکی از اعضای قدیمی خانواده بتمن است. حتی شخصیت‌های دیگری مانند شخصیت‌های جوخه انتحار و دث‌استروک (با بازی مانو بینیت) نیز در کمیک‌ها بیشتر با بتمن سر و کار داشته‌اند. با این حال شایان ذکر است که در کمیک‌ها شخصیت دث‌استروک و گرین ارو دشمنی عمیق‌تری دارند. به هر حال شخصیت‌های شرور یا سرگذشت اولیور تنها چیزهایی نیستند که سریال «ارو» از داستان‌های «بتمن» قرض گرفته است.
در طول فصل چهارم «ارو» همکار و معشوقه قدیمی اولیور، فیلیسیتی اسموک (با بازی امیلی بت ریکاردز)، نام رمزی خود را رسماً دریافت می‌کند: اورواچ. آنجاست که اولیور می‌گوید می‌شد نام اوراکل را برای فیلیسیتی انتخاب کرد، اما این نام از قبل گرفته شده. این یکی از اشاره‌های مستقیم «ارو» به بتمن است. اوراکل نام رمزی بت‌گرل سابق یا همان باربارا گوردون است که پس از فلج شدن، از راه دور به بتمن (و کل لیگ عدالت) کمک می‌کند.
علاوه بر این، رابطه گاه دوستانه و گاه پرهیاهو مابین اولیور کویین و آماندا والر (با بازی سینتیا آدای رابینسون) بازتاب رابطه بتمن با این مأمور ویژه دولتی است. رابطه‌ای که در انیمیشن «لیگ عدالت نامحدود» (Justice League Unlimited) و در نخستین فیلم «جوخه انتحار» (Suicide Squad) از دنیای گسترش‌یافته دی‌سی (DC Extended Universe) دیده می‌شود. علاوه بر این پرومتئوس نیز یکی دیگر از عناصر داستان‌های بتمن است که سریال «ارو» قرض گرفته. در کمیک‌های دی‌سی پرومتئوس از بتمن الگوبرداری می‌کند، اما در سریال «ارو» این شخصیت نسخه‌ای تاریک‌تر از گرین ارو است. اگرچه باید به این نکته اشاره کرد که در رابطه با پرومتئوس و گرین ارو در کمیک «Justice League: A Cry for Justice» سابقه‌ای وجود دارد.
اولیور کویین به گرین ارو تبدیل می‌شود و از بتمن فاصله می‌گیرد
خوشبختانه هر چه سریال «ارو» طولانی‌تر شد، بیشتر از بتمن فاصله گرفت. از وقتی اولیور کویین به طور رسمی گرین ارو شد سریال نیز هویت منحصر به فرد خود را پیدا کرد. اما این تنها اتفاقی نبود که افتاد. با ظهور گرین ارو کل اروورس (Arrowverse) گسترش پیدا کرد. اروورس نام جهان مشترک سریال‌های ابرقهرمانی CW و حتی باقی سریال‌های دی‌سی است که از راه‌های متفاوت به یکدیگر متصل شده‌اند. رفته رفته سریال‌های اروورس بیشتر و بیشتر شد، تا اینکه جادو، بیگانه‌ها، دنیاهای موازی و تهدیدهای چندجهانی پدیدار شدند و اولیور کویین مجبور شد با همه آن‌ها دست و پنجه نرم کند.
ابتدا این بری آلن / فلش (با بازی گرنت گاستین) بود که در فصل دوم «ارو»، وقتی هنوز هیچ قدرتی به دست نیاورده بود، به استارلینگ سیتی سفر کرد و با اولیور کویین آشنا شد. سپس وقتی سریال «فلش» (the flash) آغاز شد، شاهد آن بودیم که بری آلن برای آغاز مسیر خود به عنوان یک ابرقهرمان از اولیور مشورت گرفت. در طول این دو سریال اولیور و بری همواره ارتباط نزدیک و صمیمانه‌ای داشتند و همیشه در مبارزه با دشمنان به یکدیگر کمک کردند. برای مثال بری در آستانه نبرد نهایی با رأس الغول به سریال «ارو» آمد و اولیور به سنترال سیتی رفت تا در مبارزه فلش با ریورس‌فلش به او کمک کند. کراس‌اورهای مداوم «ارو» و «فلش» همیشه مورد استقبال مخاطبان قرار می‌گرفت. بعدها با افزوده شدن سریال‌هایی همچون «سوپرگرل» (Supergirl)، «افسانه‌های فردا» (The legends of tomorrow)، «بتومن» (Batwoman)، «صاعقه سیاه» (Black lightning) و تعداد بیشتری سریال تلویزیونی، اروورس تبدیل به چیزی بسیار بزرگ‌تر شد. با وجود اینکه پیش از سریال «ارو» نیز سریال‌های ابرقهرمانی موفقی وجود داشته‌اند، اما این موفقیت «ارو» بود که در دهه ۲۰۱۰ باعث شد سریال‌های تلویزیونی بیشتری با محوریت ابرقهرمان‌ها ساخته شود. این هم درباره دی‌سی و هم درباره مارول صدق می‌کند و به نوعی سریال «ارو» در تاریخچه سریال‌های ابرقهرمانی یک نقطه عطف به شمار می‌آید.
در رابطه با کراس‌اورهای اروورس، آخرین کراس‌اور با حضور گرین ارو، که «بحران در زمین‌های بی‌نهایت» (Crisis On Infinite Earths) نام دارد، تمام سریال‌های ابرقهرمانی CW را گرد هم آورد تا یکی از جذاب‌ترین کمیک‌های دی‌سی را اقتباس کند. این کراس‌اور باعث شد سریال «صاعقه سیاه» که جدا از باقی سریال‌ها و در دنیایی دیگر روایت می‌شد، وارد حلقه سریال‌های اروورس شود و با آن‌ها تعامل داشته باشد. در طول همین کراس‌اور است که گرین ارو حین مبارزه کشته می‌شود تا جان فلش و سوپر گرل (با بازی ملیسا بنویست) را از مرگ مقدر شده نجات بدهد (هر دو شخصیت در کمیک اصلی کشته می‌شوند). مرگ اولیور کویین در سریال‌های دیگر نیز بازتاب پیدا می‌کند. از آنجایی که اغلب شخصیت‌ها در اروورس اولیور را در مقام یک پیشکسوت و استاد می‌بینند، غیبت او تأثیر زیادی روی‌شان می‌گذارد. حتی خود اروورس نیز از این غیبت بی‌تأثیر نبود و می‌توان کاهش بینندگان سریال اروورس پس از کراس‌اور مذکور را به وضوح مشاهده کرد. مرگ اولیور کویین را می‌توان نقطه‌ای دانست که پایان اروورس را آغاز کرد.
به خاطر این فداکاری بی‌سابقه و قهرمانانه، اولیور پس از مرگ میزبان روح اسپکتر (the Spectre) می‌شود. اسپکتر در دنیای دی‌سی روح انتقام است که در سراسر جهان دی‌سی سفر می‌کند و از جنایتکاران انتقام می‌گیرد. حتی بتمن نیز تا به حال نتوانسته به چنین جایگاهی دست پیدا کند.
اولیور در مقام اسپکتر مأموریت متفاوتی پیدا کرد و درنهایت با پایان دادن به سلطنت وحشت‌انگیز آنتی‌مانیتور (با بازی لامونیکا گارت) کل اروورس را نجات داد و آن را از نو متولد کرد. با انجام این کار اولیور بخش‌هایی جزئی از واقعیت را به میل خود بازنویسی می‌کند و اجازه می‌دهد مرگ او باعث زنده شدن برخی از دوستان و اعضای خانواده‌اش بشود. تامی مرلین (با بازی کالین دانل)، ایمیکو کویین (با بازی سی شیموکا)، کوئنتین لنس (با بازی پاول بلکثورن) و مادرش مویرا کویین (با بازی سوزانا تامپسون) همه به خاطر فداکاری اولیور فرصت دوباره‌ای برای زندگی پیدا می‌کنند. بتمن تنها می‌تواند آرزو کند روزی با فدا کردن جان خود، عزیزانش را دوباره به زندگی برگرداند.
بتمن هرگز در اروورس حضور پیدا نکرد
با رشد و گسترش فزاینده اروورس این دنیا جزئیات بیشتری پیدا کرد. بتمن هرگز به طور رسمی نه در سریال «ارو» و نه در سریال «بتومن» که داستان دخترخاله بروس وین، کیت کین (با بازی روبی رز) را روایت می‌کرد، حضور پیدا نکرد. با این وجود حضور شوالیه تاریکی در اروورس احساس می‌شد. برای مدت زمان طولانی هواداران اروورس متقاعد شده بودند که حضور سوپرمن، بتمن و واندرومن (سه‌گانه اصلی ابرقهرمانان دی‌سی) در اروورس ممنوع شده، آن هم به دلیل برنامه‌های دنیای گسترش‌یافته دی‌سی و سایر برنامه‌های لایو اکشن سینمایی. با این حال به نحوی تایلر هوچلین در نقش سوپرمن در سریال «سوپرگرل» و بعدها در کراس‌اورهای اروورس ظاهر شد. درنهایت سوپرمن صاحب سریال اختصاصی خود «سوپرمن و لوئیس» (Superman & Lois) شد که البته بخشی از اروورس نیست. اما بتمن و واندرومن در انحصار آثار سینمایی دی‌سی باقی ماندند.
با این حال در رابطه با بتمن استثناهایی وجود داشت. یک نسخه پیرتر از بروس وین (با بازی کوین کانروی، صداپیشه کهنه‌کار بتمن در انیمیشن‌ها) درنهایت در کراس‌اور «بحران در زمین‌های بی‌نهایت» ظاهر شد که پیشینه غم‌انگیزش برگرفته از سری محدود (Kingdom Come) بود. اولیور کویین هرگز با این نسخه از بروس وین روبه‌رو نمی‌شود، اما بتومن و سوپرگرل با او تعامل دارند که نتیجه چندان جالبی به همراه ندارد. علاوه بر این، در سریال «بتومن» شاهد یکی از دشمنان بتمن به نام هاش (Hush) هستیم. در این سریال هاش هویت بروس وین (که سال‌هاست گم شده) را به خود می‌گیرد و با جراحی پلاستیک چهره خود را به چهره بروس شبیه می‌کند.
سریال‌های دنیای اروورس تنها سریال‌هایی نبودند که به خاطر آثار سینمایی اجازه نداشتند از بتمن استفاده کنند. سریال «اسمالویل» (Smallville) به خاطر سه‌گانه «شوالیه تاریکی» نولان نتوانست از بتمن استفاده کند، آن هم در حالی که اغلب اعضای لیگ عدالت را بارها در سریال به نمایش گذاشته بود. به همین ترتیب سریال «تایتان‌ها» (Titans) بروس وین (با بازی ایان گلن) را نشان دادند، اما هرگز اجازه ندادند بتمن در قاب سریال قرار بگیرد.
سریال «شوالیه‌های گاتهام» (Knights) که از شبکه CW پخش می‌شد، به خاطر همین محدودیت‌ها تصمیم گرفت بتمن را در قسمت نخست بکشد. این کار مطابق با منبع اقتباس نبود و به همین دلیل داستان سریال ضربه قابل توجهی دید. جالب اینجاست که سریال «گاتهام» (Gotham) که به دوران نوجوانی بروس وین می‌پرداخت، هرگز مجبور نشد از شنل و نقاب بتمن استفاده کند، چرا که بروس وین (با بازی دیوید مازوز) بسیار جوان‌تر بود و هنوز فاصله زیادی با تبدیل شدن به شوالیه تاریکی داشت. با این وجود سریال «گاتهام» تقریباً از تمام دشمن‌های بتمن استفاده کرد. تنها باری که ما بروس را در قامت بتمن دیدیم، در آخرین لحظات قسمت پایانی «گاتهام» بود. درست مثل کاری که سریال «اسمالویل» با کلارک کنت (با بازی تام ولینگ) انجام داد و در آخرین لحظات سریال او را به سوپرمن تبدیل کرد.
خوشبختانه سریال «ارو» هرگز به حضور بتمن احتیاج پیدا نکرد، اگرچه سریال برای مدتی از شخصیت‌های مرتبط با بتمن استفاده می‌کرد. اما طولی نکشید که اولیور کویین به قهرمانی که باید، تبدیل شد و با نقاب زمردین گرین ارو از سایه سنگین بتمن بیرون آمد. گرین ارو اروورس را وارد یک دوره جدید و آن را رهبری کرد. حالا که یک دهه از سلطنت «ارو» در CW گذشته، به راحتی می‌توان درباره این فرنچایز طولانی ابرقهرمانی صحبت کرد. بدون شک همان‌طور که پیش‌تر گفته شد، «ارو» عصر جدیدی از سریال‌های تلویزیونی ابرقهرمانی را آغاز کرد. اگر «ارو» نبود شاید اروورس هم به وجود نمی‌آمد، یا هرگز هیچ چیزی مانند آن شکل نمی‌گرفت.
منبع: Collider
