فیلم یک دور دیگر؛ یکی از بهترین فیلم‌های وینتربرگ تاکنون
فیلم «یک دور دیگر» به کارگردانی توماس وینتربرگ در جشنواره‌ی تورنتو ۲۰۲۰ به نمایش درآمد و این‌طور که پیداست با یکی از بهترین آثار کارنامه‌ی این کارگردان دانمارکی مواجه هستیم.
توماس وینتربرگ در نظر بسیاری از سینمادوستان یکی از مهم‌ترین کارگردان‌های سال‌های اخیر اروپا است. او از نخستین فیلم بلند خود تا به امروز نشان داده است علاقه‌ی زیادی به تصویرگری داستان‌های شوکه‌کننده در فضایی رئالیستی دارد. در اغلب آثار وینتربرگ می‌توان رگه‌هایی از هیستری جمعی را پیدا کرد. او همواره سعی داشته به کمک موسیقی، میهمانی و مواجه کردن شخصیت‌هایش با اتفاقاتی ناگوار و بعضا ناگهانی، عیار دوستی‌ها، پیوندهای خانوادگی و ارزش زندگی در نظر انسان‌ها را به چالش بکشد. بالاخره جدیدترین ساخته‌ی وینتربرگ یعنی یک دور دیگر در جشنواره‌ی تورنتو ۲۰۲۰ به نمایش درآمد و با توجه به نقدهای منتشر شده برای این اثر می‌توان گفت او باری دیگر با توسل به تم‌های همیشگی سینمایش توانسته اثری قابل توجه بسازد. فیلم یک دور دیگر تا به این ساعت به امتیاز ۸۳ از ۱۰۰ در راتن تومیتوز دست یافته است.
وینتربرگ در سال ۲۰۱۲ با فیلم «شکار» توانست تقریبا یک دهه پس از شکوفایی دگما ۹۵ و فیلم‌های محبوبی همچون «شکستن امواج» و «رقصنده در تاریکی» به کارگردانی لارنس فون تریه و فیلم بلند «جشن» به کارگردانی خودش، باری دیگر توانست نظر سینمادوستان را به سمت سینمای دانمارک جلب کند. نخستین همکاری او با مدس میکلسون در این فیلم رقم خورد و بسیاری از منتقدین بازی میکلسون در شکار را ستودند. خوشبختانه در فیلم یک دور دیگر شاهد همکاری دوباره‌ی این دو هنرمند هستیم.
یک دور دیگر داستان چهار معلم را روایت می‌کند که قصد دارند زندگی جدیدی را آغاز کنند. آن‌ها تصمیم می‌گیرند روزانه مقدار مشخصی الکل مصرف کنند؛ زیرا معتقدند مقداری الکل می‌تواند رنگ و بوی خوبی به زندگی روزمره‌ی آن‌ها ببخشد، اما این تصمیم باعث می‌شود تمام زندگی حرفه‌ای‌شان زیر و رو شود.
خلاصه‌ی نقدهای فیلم یک دور دیگر
پالیگان / کارن هان
جدیدترین فیلم توماس وینتربرگ از چند جهت بسیار قابل توجه است. نخست آنکه مدس میکلسون را به عنوان یکی از بزرگترین بازیگران زنده دنیا معرفی می‌کند و دوم اینکه بهتر از سایر فیلم‌های سال‌های اخیر بحران میان‌سالی را به تصویر می‌کشد.
معمولا فیلم‌هایی که به مسأله‌ی بحران میان‌سالی می‌پردازند بر مرز میان کمدی و درام حرکت می‌کنند. فیلم‌های این‌چنینی اغلب پایان‌های ساده و سرراستی دارند و مردان شیرخوار داستان (بیشتر شخصیت‌های اصلی چنین آثاری مردان هستند) اهمیت و فضلیت بزرگسالی را در می‌یابند و فیلم تمام می‌شود. اما یک دور دیگر که داستان زندگی چهار معلم را به تصویر می‌کشد در مقابل هر نتیجه‌گیری سریع و پایان ساده‌ای مقاومت می‌کند، ولی در انتها به یک پایان‌بندی کلیسایی شگفت‌انگیز می‌رسد.
فیلم یک دور دیگر اثر خاص و فوق‌العاده‌ای نیست، اما انتهای داستان آن کاتارسیس جالبی را ارائه می‌دهد که با وجود اینکه خوشحال کننده نیست، ولی تأثیرگذار است. مشکلات چهار شخصیت محوری داستان واقعا درگیرکننده و جالب نیستند، اما در این بین مدس میکلسون را داریم که بهترین بازی عمر خود را ارائه می‌دهد.
ایندی وایر / اریک کوهن
امتیاز: +B
تماشای همکاری دوباره‌ی مدس میکلسن و وینتربرگ هیجان اساسی دارد که تأثیرگذار ظاهر می‌شود. فیلم یک دور دیگر با جوی سرخوشانه آغاز می‌شود و به یک باره رو به تاریکی می‌گذارد. کمدی سیاه جذاب وینتربرگ رفته رفته به یک اثر احتماعی با محوریت مشروبات الکلی و مدس میکلسون تبدیل می‌شود.
یک دور دیگر تنها فیلمی پر فراز و نشیب نیست که با تکیه بر بحران میان‌سالی داستان زوال و پیر شدن شخصیت‌هایش را به تصویر بکشد، بلکه مفاهیم عالی در داستان آن نهفته است. فیلم‌نامه یک دور دیگر که توسط توبیاس لیندولم و توماس وینتربرگ نوشته شده است، به پرتره‌ای کنایه‌آمیز از نتایج بی‌بندوباری با پیچش‌های داستانی مناسبی تبدیل می‌شود که شخصیت‌هایش تصمیمات خنده‌دار، پردرسر و خسته کننده‌ای می‌گیرند. مارتین (شخصیت اصلی داستان) در انتها آنچه را که باید می‌بیند و به دید تاری از واقعیت و تزکیه می‌رسد.
ورایتی / اوون گلیبرمن
این فیلم یک تجربه‌ی کاملا ناامید کننده و گنگ است. یک تلاش درهم و برهم درباره‌ی اجتماع که مدام تحلیل می‌رود. ممکن است جدیدترین ساخته‌ی وینتربرگ یک اثر خوشگل پیرامون لذت‌ها و خطرات نوشیدن الکل باشد، ولی فیلم سینمایی ناامید کننده‌ای است.
مشکل یک دور دیگر این است که ادای فیلم‌های کارگردان برجسته‌ی سوئدی، روبن اوستلوند -که دگما ۹۵ زیادی در خونش دارد، را درمی‌آورد. این فیلم هم از آگاهی اجتماعی صحبت می‌کند و اشاره‌هایی به موضوعات بغرنج و پیچیده‌ی کم فرهنگی جوامع امروزی دارد. اما یک دور دیگر فراتر از ایده اولیه‌ی نمی‌رود و برای تاثیرگذاری بر زندگی طبقه‌ی متوسط به محرک‌های بیشتری نیاز دارد.
