گیم اواردز اسکار بازیهای ویدیویی نیست؛ بررسی گیم اواردز ۲۰۲۰
مراسم «گیم اواردز» ۲۰۲۰، بیش از آنکه مشابه همایشی درخور بازیهای ویدیویی باشد؛ بیننده را به یاد رویدادهایی مانند «اسکار» می‌اندازد. از سبک و نحوه‌ی اجراها گرفته تا انتخاب افرادی که برای اجرا روی استیج می‌آیند؛ همگی این موضوع را فریاد می‌زنند. افرادی که برخی از آنها هیچگونه سنخیتی با صنعت ویدیوگیم نداشته و حضورشان در چنین رویدادی، اندکی سوال‌برانگیز است. آن‌هم زمانی که می‌شد از شمار فراوان افراد با‌سابقه و فعال در بازیسازی، برای حضور در چنین مراسمی دعوت به عمل آورد. در یادداشت پیشِ رو، رخدادهای مراسم گیم اواردز امسال را مرور خواهیم کرد.
بسیاری از بخشهای مراسم اضافی بوده و به راحتی می‌شد آنها را از برنامه حذف کرد؛ بدون اینکه فقدان آنها، حتی ثانیه‌ای احساس شود.
همین ابتدای امر بگویم که قرار نیست در این نوشته، به بیان تمامی وقایع این مراسم بپردازیم. زیرا بسیاری از بخشهای موجود اضافی بوده و به راحتی می‌شد آنها را از برنامه حذف کرد؛ بدون اینکه فقدان آنها، حتی ثانیه‌ای احساس شود. بنابراین صرفا به بیان کلیات پرداخته و از صحبت درباره‌ی جزییات کم‌اهمیتی (که متاسفانه تعدادشان هم کم نیست) خودداری می‌کنیم.
شروعی بی‌رمق
بخش پیشآغازین مراسم با نمایش «سیدنی گودمن» آغاز شد. مجری‌ای که همگی او را به خاطر اجرای بخش خبری Daily Fix در سایت محبوب «IGN» می‌شناسیم. او در همان آغاز برنامه یادآوری می‌کند که مراسم امسال به دلیل شرایط پیش‌آمده، نسبت به سال قبل متفاوت خواهد بود. به این معنی که افراد بسیار کمتری به‌صورت فیزیکی حضور داشته و اکثر فعالیت‌ها به شکل دیجیتالی هستند. بنابراین تقریباً تمامی میهمانان به‌صورت مجازی مراسم را دنبال می‌کردند.
بعد از معرفی بازسازی قسمت هفتم مجموعه‌ی پرطرفدار «فاینال فانتزی» به عنوان برندهی شاخه‌ی بهترین موزیک، ویدیویی از مدیرعامل تخیلی شرکت بازیسازی «دیوولور دیجیتال» به همراه دو فرد دیگر پخش می‌شود. او پس از یک اجرای ۳ نفره بسیار ضعیف و بی‌کیفیت، که ظاهرا قرار بوده بامزه باشد؛ بازی «لوپ هیرو» را معرفی می‌کند. سپس شاهد نمایش یک بازی مستقل از جانب استودیوی تازه‌تاسیس «آواسب» هستیم. موضوعی که در معرفی برندهی شاخه‌ی موزیک، نا‌امید‌کننده بود، عجله‌ی بی‌مورد در اعلام برندهی این بخش است. مجری بدون هیچ پیش‌زمینه‌سازی، برندهی یکی از قسمت‌های مهم مراسم را اعلام می‌کند و در‌واقع با این‌کار، پتانسیل جذاب این موضوع را برای بیننده از بین می‌برد.
پس از گذشت لحظاتی کسل‌کننده نوبت به معرفی برندهی شاخه‌ی اکشن‌ماجرایی می‌رسد. سیدنی با اشاره به‌اینکه در طول سالهای گذشته، معمولا برندهی این شاخه در نهایت برندهی بازی سال بوده؛ «لست آو آس ۲» را برنده اعلام می‌کند. بعد از این اتفاق، نسخه‌ی ویژه‌ی کارگردان بازی Sea of Solitude در قالب یک تریلر کوتاه برای کنسول نینتندو سوئیچ نمایش داده‌شد.
در ادامه‌ی کار، بازی بسیار‌محبوب و پرفروش نینتندو، یعنی «انیمال کراسینگ: نیو هورایزنز» به عنوان بهترین بازی خانوادگی سال، اعلام می‌شود. سپس شاهد یک اجرای زنده‌ی موزیکال از تیم موسیقی بازی «پرسونا» بودیم. اجرایی که هیجان تازه‌ای به اجرای یکنواخت بخش پیشآغازین مراسم بخشید. سیدنی سپس به صورت کنایه‌آمیز با نام طولانی جدیدترین نسخه‌ی مجموعه‌ی «Nier» شوخی می‌کند و در نهایت تریلری از بازی به نمایش در می‌آید.
کمی اژدها سواری برای تنوع بد نیست.
بعد از یک اجرای موزیکال دیجیتالی و نه‌چندان‌جذاب، سیدنی بهترین بازی شاخه‌ی ورزشهای الکترونیکی را اعلام می‌کند. این بازی چیزی نیست جز League of legends؛ بازی‌ای که سال‌هاست هواداران مخصوص‌به‌خود را دارد. به عنوان آخرین نمایش در این بخش، شاهد تریلری از یک بازی با ایده‌ای تقریبا متفاوت هستیم. نبرد اژدها در برابر اژدها، موردی‌ست که شاید کمتر در یک بازی‌ویدیویی شاهدش بوده باشیم. اما نگران نباشید؛ بازی Century: Age of Ashes قرار‌‌است به این وضعیت پایان بدهد!
فاصله‌گذاری اجتماعی؛ مهمان ناخوانده‌ی مراسم امسال
در این لحظه، شاهد خداحافظی گودمن هستیم و ادامه‌ی‌کار توسط خود «جف کیلی»، تهیه‌کننده و برگزار کننده گیم اواردز دنبال خواهد‌شد؛ تا احتمالا مراسم رنگ‌و‌بوی جدی‌تری به خود بگیرد. انتقادات زیادی به بخش «پری‌شو» یا همان پیش از آغاز مراسم اصلی دارم. علت پرکردن این بخش را با دو اجرای موزیکال، که مورد آخری بسیار بی‌رمق هم هست؛ به‌هیچ‌عنوان درک نمیکنم. زمانی که مطمئنا می‌شد به کارهای مهم‌تری اختصاص داد. همچنین اینکه چرا برندگان دو تا از مهم‌ترین شاخه‌های مراسم در قسمت پری‌شو معرفی می‌شود، خود سوال‌برانگیز است. آیا بخشهای بهترین موسیقی و بهترین بازی اکشن‌ماجرایی از اهمیت کمتری نسبت به سایرین برخوردارند؟
اینکه چرا برندگان دو تا از مهم‌ترین شاخه‌های مراسم در قسمت پری‌شو معرفی می‌شود، سوال‌برانگیز است. آیا بخشهای بهترین موسیقی و بهترین بازی اکشن‌ماجرایی از اهمیت کمتری نسبت به سایرین برخوردارند؟
کیلی با آمدن به استیج و بیان اینکه بازیهایویدیویی می‌توانند همه‌ی ما را به یکدیگر متصل کنند، اشاره می‌کند که تمامی نامزدهای مراسم امسال به شکل اینترنتی و از طریق برنامه‌ی «زوم» مراسم را مشاهده می‌کنند. بنابراین همینجا باید با تمامی موقعیت‌های هیجان‌انگیزی که ممکن بود در صورت حضور مهمانان در صحنه رخ دهد، خداحافظی کرده و به دیدن آنها از قاب نمایشگر بزرگ موجود در استیج بسنده کنیم. یکی از مواردی که هیجان مراسم امسال را به شدت کاهش داد، قطع‌به‌یقین همین مورد بوده است. موضوعی که البته نمی‌شود برای آن به شخص جف کیلی خرده‌گرفت. به‌هر‌حال شیوع کرونا بسیاری از فعالیت‌ها را با مشکل مواجه کرده است.
تمامی نامزدهای مراسم امسال به شکل اینترنتی و از طریق برنامه‌ی «زوم» مراسم را دنبال می‌کردند.
همگی از موقعیت اجتماعی قدرتمند و ارتباطات وسیع و گسترده جف کیلی با افراد موثر و پرنفوذ در سینما و صنعت بازیسازی خبرداریم. جف کیلی در آغاز سخنانش با بیان سریع و مسلسل‌وار اسامی دهان پر‌کنی چون «کریستوفر نولان» و «جان دیوید واشنگتن» موضع مراسم امسال را به شکلی غیر‌مستقیم اعلام می‌کند. تمرکز ویژه به افراد و به حاشیه‌رفتن محتوا. شخصا احترام زیادی برای نولان قائل هستم اما نکته اینجاست که اشخاص نامبرده، ارتباط چندانی با چنین رویدادی در صنعت بازی ندارند و نمی‌توانم دلیل موجهی برای استفاده از آنها در گیم اواردز بتراشم.
«بری لارسن» به شکل ارتباط زنده در زوم، بهترین اجرای بازیهای ویدیویی را معرفی می‌کند. «لورا بیلی» بازیگر نقش ابی در لست آو آس ۲. موردی که بلافاصله با واکنش احساسی این بازیگر همراه شد. شخصیتی که بازخورد‌های بسیار متفاوتی را در میان منتقدان و بازیکنان داشت. جمعیت زیادی تنفر زیادی نسبت به این نقش ابراز کردند و بخش دیگری، عملکرد او را تحسین می‌کردند. این موضوع فشار بسیار زیادی روی این بازیگر وارد کرد. با این حال، شخصا فکر می‌کنم گزینه‌های بهتری نیز برای این شاخه وجود داشتند.
پرفکت دارک اتمسفر بسیار مرموزی دارد.
به معرفی اولین ساخته‌ی استودیوی The Initiative می‌رسیم. استودیویی که با ایجاد جو و سر و صدای فراوان در بازیکنان، انتظارات آنها را بسیار بالا برده بود. مدت زیادی بود که در انتظار معرفی رسمی اولین بازی آنها بودیم. بازی «پرفکت دارک» نام دارد. بازی‌ای که به گفته‌ی سازندگان در مراحل اولیه‌ی توسعه قرار‌داشته و جهانی علمی-تخیلی را به تصویر می‌کشد. تنها یک تریلر سینماتیک از بازی نشان داده‌شده و هیچ جزییاتی پیرامون گیم‌پلی یا داستان بازی بیان نمی‌شود. در این تریلر شاهد اطلاعات زیادی نیستیم. مثل همیشه گمانه‌زنی‌ها درباره‌ی جهان و نمادهای نشان‌داده شده از همان لحظه توسط کاربران اغاز شده اما ظاهرا باید باز‌هم برای شنیدن اطلاعات کامل و رسمی از بازی این استودیو، منتظر بمانیم.
زامبی‌های تکراری
لحظاتی بعد شاهد نمایشی از آخرین ساخته‌ی استودیوی Turtle Rock هستیم. تریلری سراسر اکشن و پر از زامبی‌کشی بی‌مغز که بعید می‌دانم تاکنون چنین ایده‌ی بکری را در صدها بازی مختلف مشاهده کرده باشیم! بازی که Back4Blood نام دارد، مخاطبان را کاملا به یاد محبوبترین ساخته‌ی استودیو، «چهار بازمانده» می‌اندازد. ترتل راک در سالهای بعد از ساخت این بازی، درجا زده و هیچوقت به آن درجه از محبوبیت ابتدایی نرسید. به نظر می‌رسد آنها بالاخره راه درستی در‌‌پیش‌گرفته و بازگشت به گذشته، در مجموع تصمیم مناسبی به نظر می‌رسد. خوشبختانه برخلاف پرفکت دارک، در اینجا یک تریلر از گیم‌پلی بازی نیز نمایش داد شده و نمیتوان هیجان و آدرنالین بالای موجود در آخرین بازی ترتل راک را انکار کرد.
یکی از نقاط ضعف مراسم، وقفه‌های نسبتا طولانی‌ست که جف کیلی بعد از هر نمایش ایجاد می‌کند. لحظاتی که عموما با تبلیغات و موارد جانبی پر‌شده و مراسم را از ریتم می‌اندازد.
در نبود قسمت سوم چهار بازمانده، بازی Back4Blood هدیه‌ی سخاوتمندانه‌ای محسوب می‌شود.
بعد از معرفی چند اثر کم‌اهمیت، کلیپی کوتاه از جانب نینتندو نمایش داده شده تا از بازیهای مستقلی چون «کاپ‌هد» که لحظات سرگرم‌کننده‌ای را برای ما خلق کردند، تقدیر شود.
تبلیغات مهمتر است یا بازی؟
باز هم به سیدنی گودمن بازمیگردیم تا به تبلیغ افکتهای اینستاگرام بپردازد. چه چیزی مهمتر از بازی در یک مراسم بازیهای ویدیویی وجود دارد؟ احتمالا پاسخ تهیه‌کنندگان گیم اواردز، تبلیغات درآمدزا خواهد بود. گودمن با لحنی طنز‌آمیز می‌گوید فکر می‌کردید به‌این‌زودی از دست من راحت می‌شوید؟ حقیقتش را بخواهی سیدنی، بله کاملا همین انتظار را داشتیم.
در ادامه، کیلی بازی «پروتکل کالیستو» را معرفی می‌کند. این بازی ترسناک ساخته‌ی جدید خالق مجموعه‌ی تحسین‌شده‌ی «فضای مرده» است. بنابراین لحظه‌شماری برای انتشار بازی سخت خواهد بود.
چه چیزی مهمتر از بازی در یک مراسم بازیهای ویدیویی وجود دارد؟ احتمالا پاسخ تهیه‌کنندگان گیم اواردز، تبلیغات درآمدزا خواهد بود.
پس از دیدن نمایش نسبتا جذاب بازی «دارک تاید» که با موزیک پرهیجانی همراه بود، به انتخاب برندهی بهترین کارگردانی‌هنری می‌رسیم. جایزه‌ای که به «گوست آو سوشیما» رسید. اثری که ازین منظر رقابت تنگاتنگی با دیگر رقیب خود Ori and the Will of the Wisps داشت، اما به‌طور‌کامل مستحق دریافت این جایزه بود. آخرین ساخته‌ی «ساکرپانچ»، فارغ از هرگونه ایرادی که بخواهید به آن نسبت دهید، از نظر هنری یک تجربه‌ی رویایی بود. کیلی سپس بدون هیچ مقدمه‌ای، بازی Hades را به عنوان بهترین بازی اکشن اعلام می‌کند. سپس در راستای این سرعت گرفتن ناگهانی، بهترین بازی واقعیت افزوده یا مجازی، «هف‌لایف: الکس» انتخاب می‌شود. البته از میان نامزدهای مطرح‌شده، گزینه‌ای که شاید به یک اندازه استحقاق رسیدن به این دستاورد را داشت، آخرین ساخته‌ی «مدیا‌مولکول»، بازی جاه‌طلبانه‌ی «دریمز» بود. با در‌نظر‌گرفتن عملکرد ناامید‌کننده‌ی «فیفا ۲۱»، در اقدامی قابل‌انتظار، بهترین بازی ورزشی، تونی‌هاوک پرو اسکیتر معرفی می‌شود.
اولین نمایش بازی جدید خالق فضای مرده، نوید یک اثر ترسناک جذاب را می‌دهد.
همچنین کیلی، موردانتظارترین بازی سال را «الدن رینگ» از استودیوی «فرام‌سافتور» اعلام می‌کند. با توجه به هایپ‌های پیش از مراسم، انتظار نمایشی مختصر از بازی را نیز داشتیم؛ اما خبری ازین مورد نبود. با توجه به وقفه‌های بسیار‌طولانی میان بخشهای اصلی مراسم که از ابتدا تا انتهای گیم اواردز ۲۰۲۰ دیده می‌شود؛ انتظار می‌رفت هیجان بیشتری هنگام معرفی برندگان این شاخه‌ها وجود داشته‌باشد. اما همانطور که شاهد بودیم؛ در کمال تعجب، برندگان بسیاری از بخشهای مهم به‌سرعت و بدون هیچ جذابیتی معرفی شدند. در مراسمی که پر از کلیپهای طولانی از موارد نامرتبط است؛ انتظار می‌رود بهای بیشتری به بخشهای اساسی داده شود. به نظر می‌رسد برگزارکنندگان، زمان زیادی برای پرداختن به این موضوعات نداشته و به جای آن ترجیح داده‌اند تا آنجا که امکان دارد به حاشیه بروند.
تریلر معرفی دراگون ایج جدید بسیار حماسی بود.
سرانجام در اواسط این مراسم ناامید کننده، می‌توانیم شاهد نمایشی سینمایی از جدیدترین نسخه‌ی مجموعه‌ی «دراگون‌ایج»، ساخته‌ی استودیوی مشهور «بایوور» باشیم. هرچند این نمایش نیز اطلاعات مهمی را از بازی فاش نمیکند؛ اما در چنین مراسم کم‌فروغی، حتی مشاهده‌ی نام این بازی، یک نقطه‌ی‌درخشان محسوب می‌شود.
با توجه به وقفه‌های بسیار‌طولانی میان بخشهای اصلی مراسم که از ابتدا تا انتهای گیم اواردز ۲۰۲۰ دیده می‌شود؛ انتظار می‌رفت هیجان بیشتری هنگام معرفی برندگان این شاخه‌ها وجود داشته‌باشد.
اسکار پوشالی
به بخش بهترین روایت داستان می‌رسیم. جان دیوید واشنگتن پس از صحبت‌هایی بی روح، تعریف و تمجید از تنت و مقایسه‌‌ی تقریباً نامأنوس آن با بازیهایویدیویی، برنده را معرفی می‌کند. پیش خود فکر می‌کنم چقدر بهتر بود حداقل در این قسمت، از فردی واقعا مرتبط با ویدیوگیم، استفاده می‌شد. نامها بسیار هستند؛ بنابراین انتخاب را به خودتان می‌سپارم. بعد از انتخاب قسمت دوم آخرین ما به عنوان برندهی این شاخه، «هیلی گروس» از استودیوی ناتی‌داگ، به وسیله‌ی برنامه‌ی زوم صحبت می‌کند. البته او متن پیش‌آماده‌شده‌ی خود را تنها از روی موبایل و بدون هیچ احساس خاصی می‌خواند تا مخاطبی که تا‌به‌اینجا نزدیک به دو ساعت از زمان خود را به دیدن این مراسم اختصاص داده؛ برای چندمین بار از تصمیم خود پشیمان شود.
قسمت جدید مجموعه‌ی «وارهمر»
پس از این، یک نمایش هالیوودی و کلیشه‌ای از محتویات تازه‌ی «کال آو دیوتی: وارزون» تماشا می‌کنیم. بازی‌ای که بسیاری از ما را در سالی که گذشت؛ با پشتیبانی حرفه‌ای و بروزرسانی‌های مداوم سرگرم کرد.
آیا از مراسم خسته شده‌اید؟ طبیعتا یک اجرای ارکسترال طولانی برای سالگرد ۳۵سالگی «سوپر ماریو» کمکی به این موضوع نمیکند؛ البته برگزارکنندگان گیم اواردز از هیچ اقدامی برای خسته‌کننده‌شدن مراسم دریغ نمی‌کنند.
«گل گدوت»، بازیگر سرشناس فیلم «واندر وومن»، اینجاست تا برندهی شاخه‌ی بازیهای تاثیر‌گذار را اعلام کند. برندهی این بخش بازی Tell Me Why است. سپس کیلی تماشاگران را دعوت به تماشای نمایشی غیرمنتظره می‌کند. قطعا مشاهده‌ی «وین دیزل» در یک بازی‌ویدیویی تازه، آن‌هم پس از به‌یاد‌آوردن عملکرد او در بازی دست‌دوم «ویل من» برایم غیرمنتظره است. در این میان، نمایشی چند‌دقیقه‌ای از محتویات فصل سوم بازی «فال گایز» شاید سرگرم‌کننده‌ترین بخش در این لحظات بود. در نمایشی که اهمیت چندانی به اصلی‌ترین هدف بازیهایویدیویی یعنی سرگرمی مخاطب نمی‌دهد؛ حتی این مورد هم جذاب جلوه می‌کند.
بازی Outriders از استودیوی لهستانی People Can Fly، از نکات هیجان‌انگیز مراسم بود. به‌هر‌حال این استودیو با عرضه‌ی «بولت استورم» در سال ۲۰۱۱، به خوبی اثبات‌کرده که می‌تواند تجربه‌ی لذت‌بخشی را برای بازیکنان فراهم کند.
جدیدترین ساخته‌ی خالق «بولت استورم»
«تام هالند» در یک ویدیو شروع به صحبت‌کردن درباره‌ی فیلم اقتباسی «آنچارتد» می‌کند. قلبا پس از اینکه هالند تمامی خاطرات خوبم از «اسپایدرمن» توبی مگوآیر و اندرو گارفیلد را با خاک یکسان کرد، هیچ تمایلی به بلای احتمالی که قرار است بر سر «نیتن دریک» بخت‌برگشته بیاورد، ندارم؛ اما کاری نمیتوان کرد، هالیوود است و فیلمهای اقتباسی غالبا ضعیفش.
با مشاهده‌ی «نولان نورث» نفس راحتی می‌کشیم. حداقل به این برداشت می‌رسیم که برگزارکنندگان این اسکار پوشالی، هنوز دچار فراموشی کامل نشده‌اند و احتمالا هنوز در اعماق قلب خود می‌دانند در حال برگزاری یک مراسم بازیهایویدیویی هستند. اما این خوشحالی عمر زیادی نداشته و پس از اینکه پی می‌بریم نولان نورث افسانه‌ای تنها برای معرفی بهترین بازی چندنفره روی استیج ظاهر شده، اندکی ناامید می‌شویم. آیا این یک شوخی بی‌معنی است؟
امانگ آس، اثری که در کمال سادگی برای مدتها شما را سرگرم خواهد کرد.
به هر روی، «امانگ آس» به عنوان برترین بازی چندنفره اعلام می‌شود. انکار نمیکنم، امانگ آس بازی بسیار سرگرم‌کننده و جذابیست که در ماه‌های اوج محبوبیتش، ساعاتی را به تجربه‌ی آن پرداختم. اما با در‌نظر‌گرفتن رقیبان سرسختی چون وارزون و به‌خصوص، آخرین قسمت انیمال کراسینگ، خیلی دشوار است تا امانگ آس را برترین اثر این شاخه قلمداد کنیم.
در حاشیه‌ی مراسم، سیدنی گودمن همچنان با انبوهی از تبلیغات مرتبط و غیر‌مرتبط، با قدرت خود را به بی‌ارزش‌ترین عنصر در این مراسم تبدیل می‌کند.
در بخش بهترین بازی نقش‌آفرینی، با انتخاب بازسازی فاینال فانتزی ۷ مواجه هستیم. غیر از این نیز انتظار نمی‌رفت. همچنین توصیه می‌کنم اگر بازی «گنشین ایمپکت» را تجربه نکرده‌اید، حتما آن را امتحان کنید.
«رجی فیزایمی» همیشه پر‌انرژی و دوست‌داشتنی، مدیر بازنشسته‌ی نینتندو‌ی آمریکا، برای معرفی بهترین بازی در زمینه‌ی خلاقیت در فراهم کردن شرایط تجربه‌ی بازی، شروع به صحبت کرد. بدون شک همگی برندهی این بخش را از مدتها پیش هم می‌دانستیم. بازی لست آو آس ۲ با فراهم‌کردن یکی از غنی‌ترین منوهای Accessibility در بازیهایویدیویی، بی‌هیچ‌تردیدی لایق دریافت این عنوان است. شکی ندارم اگر رجی که اکنون دیگر پا به سن گذاشته مراسم را اجرا می‌کرد؛ عملکردی بسیار‌درخشان‌تر را شاهد بودیم. چه کسی هست که او را دوست نداشته باشد؟
«مدال افتخار» که خود روزی سرآمد بازیهای ژانرش بود؛ حالا در قالب یک بازی واقعیت مجازی معرفی می‌شود.
در حاشیه‌ی مراسم، سیدنی گودمن همچنان با انبوهی از تبلیغات مرتبط و غیر‌مرتبط، با قدرت خود را به بی‌ارزش‌ترین عنصر در این مراسم تبدیل می‌کند. تبلیغاتی که اینستاگرام، گوشی‌های هوشمند، پوکیمون ها و … را در بر‌می‌گیرند.
همچنین متوجه شدیم بعد از رونمایی از «کریتوس» در «فورتنایت»، حالا نوبت به شخصیت «مستر‌چیف» از سری پرطرفدار «هیلو» رسیده است؛ ظاهراً این آسیاب به نوبت است.
در آخرین دقایق مراسم، «کیانو ریوز» ایفاگر نقش «جانی سیلور هند» در «سایبرپانک ۲۰۷۷»، بازی مورد بحث این روزها، برندهی شاخه‌ی بهترین کارگردانی بازی را معرفی می‌کند. باز هم لست آو آس ۲ و باز هم یک جایزه‌‌ی دیگر.
مدال افتخار؛ شاید وقتی دیگر
خوشبختانه به انتهای مراسم نزدیک می‌شویم و باید منتظر معرفی بهترین بازی سال باشیم. اما پیش از آن، تریلری کوتاه از بازی جدید استودیوی «ریسپاون» در همکاری با «فیسبوک» پخش می‌شود. «مدال افتخار» که خود روزی سرآمد بازیهای ژانرش بود، حالا در قالب یک بازی واقعیت مجازی معرفی می‌شود. زمانه عوض‌شده و معیارها نیز تغییر کرده‌اند.
آخرین و نفس‌گیر‌ترین تریلر پخش‌شده در گیم اواردز ۲۰۲۰، برای من و بسیاری از بازیکنان، نمایش کوتاه اما جذاب «مس افکت» بود. پس از یک عملکرد بی‌نظیر در سه‌گانه‌ی فراموش‌نشدنی، آخرین قسمت از مجموعه بسیار نا‌امید‌کننده بود. در آن مقطع همه‌ی ما ناامید شده بودیم؛ اما تقریبا مطمئنم که بایوور از اشتباهات خود درس گرفته و حالا می‌تواند با بازگشت به ریشه‌ها، بار دیگر ما هواداران قدیمی را به اوج شادمانی برساند.
گمانه‌زنی‌های زیادی پیرامون شخصیت نمایش داده شده در تریلر مس افکت جدید شکل گرفته، آیا شاهد بازگشت یکی از افراد قدیمی خواهیم بود؟
پیش از معرفی بهترین بازی سال، یک قطعه‌ی ارکسترال مهیج شامل تم‌های اصلی موسیقی‌بازی نامزدهای این قسمت، پخش می‌شود. کریستوفر نولان، لست آو آس ۲ را برندهی این شاخه اعلام و مراسم به اتمام می‌رسد. آخرین ساخته‌ی ناتی داگ، مجموعا با برنده‌شدن در هفت شاخه، عملکردی بی‌نظیر را از خود به‌جا گذاشت.
گیم اواردز ۲۰۲۰؛ ناامید کننده و کم فروغ
گیم اواردز ۲۰۲۰، شاید ضعیف‌ترین مراسم تاریخ بازیهای ویدیویی نباشد؛ اما بدون‌تردید یکی از ناامید کننده‌ترین مراسم هایی‌ست که در طول این‌سالها دیده‌ام. مدت زمان مراسم بسیار طولانی و کاملا بیش از اندازه است. در کنار آن، بخشهای زیادی از زمان مراسم به تبلیغات طولانی، کسل‌کننده و موارد کم‌اهمیت اختصاص داده شده؛ موضوعی که کاملا تاثیر منفی خود را در کیفیت مراسم گذاشته است. شاید فقط با حذف بخشهای جانبی، همین مراسم پر‌نقص نیز حالت قابل‌‌تحمل‌تری پیدا می‌کرد.
از طرفی در مراسم امسال، حضور افرادی که مستقیما در صنعت بازیسازی دخیل بوده و تجربیات چشمگیری در این زمینه دارند؛ به حداقل خود رسیده و در عوض، شاهد حضور نامهای معروف اما اغلب بی‌ارتباط بودیم. می‌دانم، معرفی بهترین بازی سال توسط کریستوفر نولان می‌تواند برای برخی از بازیکنان لحظه‌ای تکرار‌نشدنی خطاب گردد، اما آیا نمی‌شد از افراد متخصص‌تری در این زمینه بهره برد؟ مثلا اگر به جای ترکیب انتخاب‌شده در این مراسم از اشخاصی چون کوجیما، تاد هاوارد، گیب نیول، فومیتو یودا، هیدکی کامیا، شینجی میکامی، گیب نیوئل، جان کارمک، جان رومرو، تیم شفر و یا تیم سویینی به شکل موثر و فعال استفاده می‌شد، نتیجه‌ی نهایی کاملا متفاوت نبود؟
گیم اواردز ۲۰۲۰، بدون‌تردید یکی از ناامید کننده‌ترین مراسم هایی‌ست که در طول این‌سالها دیده‌ام.
قسمت عجیب ماجرا اینجاست که جف کیلی حتی از تیم استفاده شده، بهره‌ی کافی را نیز نمی‌برد. کیلی از اکثر لحظاتی که مهمانان می‌توانستند تاثیر گذار و احساسی باشند؛ به سادگی عبور کرده و فرصت چندانی به افراد مهم داده نمی‌شود. همگی انتظار می‌کشیدیم نولان یا خیلی از اسامی دیگری که پیش از مراسم مطرح شدند، حداقل نقش پررنگ‌تری داشته باشند. جف کیلی با علم به تاثیر افراد اعلام شده در جذب مخاطب بیشتر برای مراسمش، از آنها استفاده‌ی تبلیغاتی کرده و در کنار آن به همراه سیدنی گودمن، سرتاسر این مراسم طولانیِ خواب‌آور را با تبلیغات رنگارنگ، پر‌کرده است.
اینها مواردی‌ست که باعث می‌شود نتوان از مراسمی چون گیم اواردز، انتظار سطح‌کیفی مثال‌زدنی مراسمی چون «E3» و حتی «گیمزکام» را داشته باشیم. بسیاری از ما انتظار داشتیم در خلا ایجاد‌شده، گیم اواردز ۲۰۲۰ بتواند مرهمی هر چند کوچک باشد، ولی جف کیلی با بی‌برنامگی، بی‌ذوقی فراوان و از بین بردن ظرفیت‌های موجود، این فرصت بسیار مناسب را از دست داد. شخصا علاقه‌ی چندانی به مراسم گیم اواردز حتی در سالهای گذشته نداشتم و بعد از مشاهده‌ی مراسم امسال، دیگر کوچکترین انگیزه‌ای به دنبال‌کردن ماجراجویی‌های جف کیلی نخواهم داشت.
جف کیلی با علم به تاثیر افراد اعلام شده در جذب مخاطب بیشتر برای مراسمش، از آنها استفاده‌ی تبلیغاتی کرده و در کنار آن به همراه سیدنی گودمن، سرتاسر این مراسم طولانیِ خواب‌آور را با تبلیغات رنگارنگ، پر‌کرده است.
اما آیا جف کیلی واقعا انقدر در برگزاری یک مراسم یکپارچه، منسجم و از همه مهمتر جذاب ناتوان است؟ ظاهراً خیر. نقطه‌ی طلایی این مراسم در سال ۲۰۱۴ بود. گیم اواردز آن سال را به یاد دارید؟ مراسمی تمام و کمال از سمت بازیسازان، برای بازیکنان. مراسمی که مانند یک نامه‌ی عاشقانه از صنعت بازی برای تک تک مخاطبانش بود و به همین سبب در دلها ماندگار شد. در صورتی که کیلی و سایر عوامل برگزارکننده، در رویه‌ی فعلی تجدید نظر انجام ندهند؛ احتمالا گیم اواردز به یک مراسم بی‌اعتبار تبدیل خواهد شد.
لست آو آس ۲ با اقتدار بهترین بازی سال شد.
در انتها اگر مراسم را همزمان با پخش دنبال کرده‌اید؛ به احتمال بسیار زیاد، در اکثریت موارد با من هم نظر هستید. اگر هم تاکنون مراسم را ندیده‌اید، به هیچ عنوان حجم اینترنت و زمان ارزشمند خود را برای آن هدر ندهید. باور کنید هیچ چیز مهمی را از دست نخواهید داد.
از اونجایی خوندن رو ادامه ندادم که به تام هلند گیر دادین