سریال‌ها و فیلم‌های هالیوودی چه دروغ‌هایی به ما می‌گویند؟
سینما آینه زندگی است. این یکی از تعاریف شاعرانه از سینماست. گاهی این آینه واقعیت را همان‌طور که هست به نمایش می‌گذارد و گاهی تصویری خیال‌انگیز را. آنچه شاید به چشم نمی‌شود دید یا از چشم همه‌کس نمی‌توان دید. بنابراین، خیال از وجه شاعرانه‌اش و دروغ از وجه اخلاقی‌اش در سینما جایز است. انسانی به پرواز درمی‌آید، حیوانی به زبان انسان حرف می‌زند، مرده‌ای زنده می‌شود، این‌ها دروغ‌های شاعرانه سینماست. ما همه می‌دانیم که خیال است. اما جایی پای اخلاق به میان می‌آید که یک تصویر به عنوان یک غیرِواقعیت نزد همه معلوم نیست؛ پیچش و خوانش غیرواقعی از چیزی است که در زندگی ما به ازای حقیقی دارد. در واقع یک واقعیت دروغین است. و این چیزی است که در بسیاری از فیلم‌های هالیوودی (طبعاً نه تمام محصولاتش، آنچه از آن به عنوان «فیلم هالیوودی» یاد می‌شود) به‌کرات یافت می‌شود. به طور ویژه در سینمای نوجوانانه، عاشقانه و انیمیشن‌های عمدتاً دیزنی. وجه اخلاقی دروغ سریال‌ها و فیلم‌های هالیوودی از این لحاظ مهم است که تأثیر مخربی بر مخاطبان به‌خصوص جوان خود می‌گذارد.
مطالعات و مقالات زیادی در این خصوص وجود دارد که می‌گوید به عنوان مثال تصویر سینمای هالیوود از عشق و روابط عاشقانه به‌خصوص در دوران کلاسیک و تا پیش از قرن بیست و یکم نگاه جوانان به عشق و رابطه عاشقانه را مخدوش کرده است. آن تصویر استانداردها و توقعاتی را در مخاطبان خود شکل داد که بعدها در زندگی واقعی برآورده نشد، چرا که از اساس قرار نیست واقعیت چنین باشد و متأسفانه نیست. در دنیای واقعی کسی لزوماً ساز به دست زیر باران برای محبوبش آواز نمی‌خواند. این مثال بسیار ساده است. خیال‌انگیز و زیبا اما مخرب، همین است که سینما را به جادویی شگفت‌انگیز تبدیل می‌کند. مرز واقعیت و خیال را از بین می‌برد و گاهی چنان این مرز باریک است که نمی‌دانی این هنر است که زندگی را تقلید می‌کند، یا زندگی است که هنر را. باورناپذیری بعضی دروغ‌های مشترک سریال‌ها و فیلم‌های هالیوودی باعث می‌شود این سؤال را مطرح کنید که چرا در وهله اول اصلاً این همه دوام آورده‌اند. کاربران وبسایت ردیت به تازگی چند دروغ سریال‌ها و فیلم‌های هالیوودی را برشمرده‌اند.
۱۳ دروغ سریال‌ها و فیلم‌های هالیوودی
۱. کسی هدایایش را این‌طور جعبه‌پیچ نمی‌کند
در بسیاری از فیلم‌های هالیوودی به‌خصوص فیلم‌های کریسمسی تصویری از هدایای کادوپیچ‌شده به نمایش گذاشته می‌شود که به عقیده کاربران دریت ارتباطی با واقعیت ندارد. کاربری نوشته هیچ‌کس کادوها را به این شکل جعبه‌پیچ نمی‌کند که در جعبه از بقیه‌اش جدا باشد. کاربری دیگر نوشته است: «بله، من می‌دانم که خیلی سخت است برای هر برداشت دوباره یک هدیه‌ای را کادوپیچ کنید و خب تداوم صحنه‌ها را هم باید در نظر داشته باشید. اما من هرگز تو زندگی‌ام ندیدم کسی هدیه را این‌طوری کادو بپیچد.»
۲. پایان کلاس‌های درس همه ساکت و مؤدب از کلاس بیرون می‌روند
معمولاً در مدرسه کلاس‌های درس را طوری نشان می‌دهند که پایان کلاس وقتی زنگ می‌خورد، همه دانش‌آموزان هنوز خیلی مؤدبانه سر جایشان نشسته‌اند و معلم دارد تکلیف فردا را به‌شان می‌دهد. اما واقعیت این است که وقتی زنگ کلاس می‌خورد، بچه‌ها با سر و صدا کلاس را ترک می‌کنند و معلم باید فریاد بزند تا صدایش به آن‌ها برسد.
۳. خانه‌ها و آپارتمان‌ها شبیه عکس توی مجله‌اند
یکی از دلایلی که فیلم‌های دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ استیون اسپیلبرگ این‌قدر باورپذیر بودند این بود که او اصرار داشت خانه‌های فیلم‌هایش شبیه واقعیت باشند. شبیه خانه‌ای که انگار آدم در آن زندگی می‌کند، نه عکسی در یک کاتالوگ یا مجله. هم در «ای.تی» و هم در «گونیز» (Goonies) اسپیلبرگ خانه‌هایی که بچه داشتند به هم ریخته بودند و والدین مجرد هم شبیه همان چیزی که باید باشند. اما معمولاً خانه‌ها و آپارتمان‌هایی که در سریال‌ها و فیلم‌های هالیوودی به نمایش گذاشته می‌شوند، ربطی به شرایط زندگی بیشتر آدم‌ها در زندگی واقعی ندارد.
۴. خیابان‌ها به اندازه کافی جای پارک دارند
حتماً همه می‌دانید که امروز جهان با معضل جای پارک روبه‌روست. تعداد اتومبیل‌ها زیاد شده، شهرها شلوغ‌اند و بنابراین، همه در خیابان‌ها دربه‌در دنبال جای پارک‌اند. اما در سینما همیشه جای پارک به اندازه کافی در خیابان‌ها هست. دقیقاً هم مقابل همان مقصد مورد نظر.
۵. صبحانه‌های مفصل پیش از مدرسه
بله، بیشتر مادرها پیش از مدرسه به بچه‌هایشان صبحانه می‌دهند و سعی می‌کنند مغذی باشد. اما مادرهای فیلم‌های هالیوودی انگار از سیاره‌ای دیگر آمده‌اند. یک میز مفصل صبحانه می‌چینند، از این سر تا آن سر. صبحانه‌ای که هیچ‌کس هم به آن لب نمی‌زند. فقط این هم نیست؛ سؤالی که پیش می‌آید این است این بچه‌ها کی از خواب بیدار می‌شوند و چقدر قبل از مدرسه وقت دارند؟ اصلاً مدرسه کی باز می‌شود؟
۶. انفجار ماشین‌ها در تصادف
یک کاربر ردیت به نقل از شوهر آتشنشانش می‌گوید: «همسرم از صحنه‌های تصادف ماشین در فیلم‌ها خیلی بدش می‌آید، چون هیچ ربطی به آنچه در واقعیت اتفاق می‌افتد ندارند.»
۷. کفش توی تخت‌خواب
یکی از چندین دروغ سریال‌ها و فیلم‌های هالیوودی که به‌خصوص ما ایرانی‌ها برنمی‌تابیم، رفتن با کفش تو تخت است. این دیگر یکی از دروغ‌های شاخدار سینمای هالیوود است. هیچ‌کس با کفش توی تخت نمی‌رود یا روی مبل نمی‌نشیند.
۸. کلاس‌های درس بیش از اندازه طول می‌کشند
کلاس‌های بیشتر از زمان معمول طول می‌کشند تا استاد یا معلمی چیزی تأثیرگذار بگوید، از کسی سؤالی بکند و بعد صدای زنگ را تازه بشنود. در حالی که سرویس‌های اتوبوس مدرسه معطل شما نمی‌شوند. ببینند ایستگاه خالی است می‌روند.
۹. لباس‌های مهمانی‌های هالووین همیشه از قبل فکرشده است
معمولاً وقتی یک مهمانی هالووین در فیلم یا سریالی باشد، همه از قبل برایش فکر می‌کنند و تصمیم می‌گیرند که چه بپوشند و نتیجه شاید خیلی هم زمان و هزینه ببرد. و خب زندگی واقعی این‌طور نیست. در فیلم یا سریال هیچ‌وقت نمی‌بینی یکی مثلاً نیم ساعت قبل از مهمانی تصمیم بگیرد چیزی سرهم کند و بپوشد.
۱۰. همه بدون تپق حرف می‌زنند
این یکی از ایرادات دیرینه‌ای است که به فیلم‌ها و سریال‌های هالیوودی می‌گیرند. همه بی آنکه حرفشان را تکرار کنند، حرف می‌زنند. هیچ‌کس تپق نمی‌زند، مگر اینکه لازم باشد یا در فیلمنامه آمده باشد.
۱۱. به راحتی می‌توان اجازه خانه یا قبضی را به تعویق انداخت و آب از تکان نخورد
شخصیتی در فیلم یا سریالی مستأجر است و خیلی راحت شش ماه اجاره خانه را نمی‌دهد. تازه بعد از شش ماه است که صاحبخانه تهدیدش می‌کند که از خانه بیرون می‌اندازدش. یا مثلاً شش ماه قبض برقش را پرداخت نمی‌کند. بعد از شش ماه تازه برقش را قطع می‌کنند.
۱۲. صاحب کافه انگار همیشه می‌داند مشتری چه می‌خواهد
شخصیتی وارد یک بار می‌شود و یک نوشیدنی سفارش می‌دهد. مثلاً ماءالشعیر. متصدی بار بی آنکه بپرسد با چه طعمی یا از چه برندی، همین‌طور به سلیقه خودش نوشیدنی را برای مشتری سرو می‌کند. انگار که از قبل می‌داند او چه می‌خواهد.
۱۳. بچه‌ها با لباس مهمانی به مدرسه می‌روند
این یکی از بزرگ‌ترین دروغ‌های سینمای هالیوود بود که به ویژه در فیلم‌های نوجوانانه دبیرستانی از آن استفاده می‌شد و تأثیر مخربی روی نوجوانان مخاطب این ژانر گذاشت. معمولاً بچه‌های همه دنیا برای مدرسه لباس فرم دارند. اگر بدون لباس فرم به مدرسه بیایند به خانه فرستاده می‌شوند. اما در بعضی فیلم‌های امریکایی دخترها و پسرها کلی به خودشان می‌رسند و با لباس‌های مهمانی به مدرسه می‌آیند. کسی هم چیزی نمی‌گوید.
منبع: upworthy
به ایران نگاه نکنید که هر چی فیلم سیاه تر باشه منتقدا بیشتر تعریف میکنن و کارگردان فاز روشن فکری میگیره