ایرباس پیل سوختی هواپیماهای هیدروژنی را توسعه می‌دهد
به نظر می‌رسد ایرباس در حال برداشتن گام‌های محکمی در زمینه‌ی صنعت هواپیمایی بدون آلاینده‌های کربنی است. این غول هواپیماسازی در رویکرد سبز خود، به‌تازگی یک شرکت مشترک با شرکت آلمانی الرینگ‌کلینگر (ElringKlinger) تأسیس کرده است.
چند هفته‌ی گذشته بود که طرح مفهومی هواپیماهای کربن‌خنثی ایرباس برای بردهای گوناگون پروازی معرفی شد. اکنون این شرکت در حال توسعه‌ی فناوری‌های مرتبط با این صنعت سبز است و با تأسیس شرکت باتری‌سازی تازه‌ی خود، می‌کوشد در زمینه‌ی سوخت‌های هیدروژنی فعالیت بیشتری داشته باشد.
این همکاری به منظور تأمین هسته‌ی پیل‌های سوختی صورت گرفته است که تحویل آن‌ها به همراه یک بستر آزمایش، از امسال آغاز می‌شود. گفته شده که در این شرکت تازه‌تأسیس، در حالی که بیشتر سهام در اختیار ایرباس خواهد بود، الرینگ‌کلینگر نقش غیرمدیریتی خواهد داشت و فناوری مربوط به پیل سوختی هیدروژنی را در ازای هزینه‌ای دو رقمی میلیون دلاری فراهم می‌کند.
ایرباس متعهد شده است که تا سال ۲۰۳۵ یک هواپیمای تجاری با انتشار صفر گازهای گلخانه‌ای در بازار عرضه کند و در حال مطالعه‌ی سه طرح مفهومی برای هواپیماهای مسافربری است که از هیدروژن مایع به منظور احتراق مستقیم در موتورهای توربینی و تولید الکتریسیته در پیل سوختی استفاده می‌کنند.
الرینگ‌کلینگر اعلام کرد که این شرکت پس از تحلیل گسترده‌ی بازارهای بین‌المللی توسط ایرباس انتخاب شده است. به گفته‌ی این شرکت، در فاز پیش-قرارداد هسته‌های پیل‌های سوختی تأمین شده و ۱۵ درصد هم از ظرفیت توان تولیدی فراتر رفته است.
در یک پیل سوختی غشایی، تبادل پروتون، هیدروژن به درون هسته جریان می‌یابد و در آنجا به یون‌های هیدروژن و الکترون تقسیم می‌شود. یون‌ها از طریق غشاء به کاتد نفوذ می‌کنند، در حالی که الکترون‌ها از طریق یک مدار خارجی جریان می‌یابند و الکتریسیته تولید می‌کنند. اکسیژن هم به شکل هوا به کاتد می‌رود و در آنجا با یون‌های هیدروژن و الکترون ترکیب می‌شود و آب تولید می‌کند.
به گفته‌ی الرینگ‌کلینگر علت چگالی بالای هسته‌ی این شرکت به دلیل استفاده از صفحات دوقطبی فلزی و عایق‌بندی مخصوص غشای الکترود است. صفحات دوقطبی، گاز هیدروژن و هوا را توزیع می‌کنند، جریان الکتریکی را از یک سلول به دیگری هدایت می‌کنند، گرما را از منطقه‌ی فعال خارج و از نشت گازها و خنک‌کننده جلوگیری می‌کنند. این صفحات نقش تعیین‌کننده‌ای در حجم، وزن و هزینه‌ی تمام شده‌ی هسته دارند.
در زمینه‌ی توسعه‌ی پیل سوختی، صنعت هواپیمایی از بازار خودرو هم کمک گسترده‌ای می‌گیرد تا پرواز با انتشار صفر کربن هر چه زودتر ممکن شود. بر اساس پروژه‌ی های‌فلایر (HyFlyer) که هزینه‌ی آن توسط دولت انگلستان تأمین می‌شود، شرکت «زیرواَویا» (ZeroAvia) با همکاری «اینتلیجنت انرژی» (Intelligent Energy) پیل‌های سوختی پرقدرت خود را برای هواپیماهای مسافربری کوچک و برد متوسط بهینه می‌کند.
«یونیورسال هیدروژن» (Universal Hydrogen) هم با توسعه‌دهنده‌ی پیل سوختی خودرو «پلاگ پاور» (Plug Power) را برای تولید یک سیستم برق ۲ مگاواتی برای سامانه‌ی تبدیل پیشرانه‌ی هواپیمای ملخی منطقه‌ای دی هاویلند و احتمالا ای‌تی‌آر ۴۲ (ATR 42) همکاری می‌کند.
در همین حال، هانی‌ول هم با کمک «سیستم‌های بدون سرنشین بالارد» (Ballard Unmanned Systems) که زیرمجموعه‌ی «سیستم‌های قدرت بالارد» (Ballard Power Systems) است، قصد دارد جایگاه خود را در بازارهای پیل‌های سوختی هواپیماهای بدون سرنشین و برنامه‌های گسترده‌تر حمل‌ونقل هوایی از جمله هواگردهای شهری ارتقا دهد.
عکس کاور: طرح گرافیکی هواپیمای هیدروژنی ایرباس دارای پیل سوختی
Credit: Airbus
منبع: Aviation Week
