۶ راهکار برای اینکه روابط بهتری با فرزند بزرگسال خود داشته باشیم
برقراری رابطه‌ی خوب و سازنده با فرزندان بزرگسال، گاهی اوقات بسیار سخت می‌شود. فرزندان بزرگسال، دیگر بچه نیستند و خودشان زندگی، اهداف، سلایق و برنامه‌های متفاوتی برای خود دارند. چطور می‌توانیم با وجود این تفاوت‌ها، با فرزندان بزرگسال خود رابطه‌ی بهتری داشته باشیم؟
چرا برقراری رابطه‌ی خوب با فرزندان بزرگسال سخت است؟
بچه‌ها وقتی بزرگ می‌شوند شخصیت‌های مستقلی نسبت به والدین پیدا می‌کنند. سلیقه، طرز فکر، اهداف و برنامه‌‌ای که برای زندگی دارند، با آن‌چه که والدین برای آن‌ها می‌پسندند، ممکن است متفاوت باشد. به همین دلیل، بعضی از والدین با فرزندان بزرگسال خود رابطه‌ی خوبی ندارند. روابط آن‌ها با فرزندان بزرگسال، کم‌کم دچار مشکل و به‌مرور زمان سرد می‌شود.
وقتی بچه‌ها کوچک هستند، والدین مسئولیت‌های خود را می‌دانند. غذا دادن، تفریح بردن، تامین مخارج و… از جمله مسئولیت‌هایی است که بدون هیچ پرسشی، بر عهده می‌گیرند و انجام می‌دهند. اما در بزرگسالی، والدین معمولا نمی‌دانند چه مسئولیتی در قبال فرزند دارند و باید چه انتظاراتی از آن‌ها داشته باشند. این شرایط باعث ایجاد اختلاف بین والدین و فرزندان می‌شود.
چطور روابط بهتری با فرزندان بزرگسال خود داشته باشیم؟
اگر فکر می‌کنید رابطه‌ی خوبی با فرزند بزرگسال خود ندارید این راهکارها کمک می‌کند که بتوانید رابطه‌ی بهتری برقرار کنید و از کنار هم بودن، لذت ببرید.
۱. به مرزهای جدید رابطه احترام بگذارید
وقتی فرزندان شما وارد سن بزرگسالی می‌شوند باید به آن‌ها اجازه دهید که کم کم مستقل شوند و زندگی متفاوت خود را شروع کنند. دور شدن از والدین باعث می‌شود که فرزندان، استقلال را تجربه کنند و اعتمادبه‌نفس پیدا کنند. اگر فرزند شما به اندازه‌ی کافی رشد کرده و بزرگ شده، باید اجازه دهید روی پای خودش بایستد و به نیاز روزافزون او برای داشتن یک حریم شخصی، احترام بگذارید.
وقتی فرزند شما مستقل می‌شود و از خانه می‌رود، شاید وسوسه‌انگیز باشد که دائم با او تماس بگیرید و جویای احوالش باشید. اگر این کار فقط برای احوالپرسی است، ایرادی ندارد اما اگر این کار را انجام می‌دهید تا لحظه به لحظه از تصمیمات او باخبر شوید، باید بدانید که حس بدی به فرزند خود می‌دهید و اجازه‌ی استقلال کامل را به او نمی‌دهید. اگر بخواهید در این تصمیمات دخالت کنید، فقط روند سرد شدن رابطه‌ی خود را سریع‌تر می‌کنید.
اجازه دادن به فرزند برای مستقل شدن می‌تواند بسیار سخت باشد اما بخش مهمی از فرایند رشد فرزند است و باعث بهبود رابطه‌ی شما می‌شود.
۲. نصیحت نکنید مگر زمانی که از شما خواسته شود
توانایی برای تصمیم‌گیری و مشورت کردن، بخشی از فرایند رشد و بزرگ شدن به عنوان یک فرد مستقل است. شاید تا به حال در مورد لباسی که فرزندتان می‌پوشد، غذایی که می‌خورد، جایی که می‌رود و… نظر داده باشید و در مورد آن نصیحت کرده باشید. این نصیحت‌ها معمولا در نوجوانی هم ادامه پیدا می‌کند. اما در بزرگسالی باید نصحیت کردن را متوقف کنید مگر اینکه از شما مشورت و نصحیت خواسته باشند.
فرزندان شما دیگر کودک نیستند؛ زندگی مستقلی دارند و ممکن است تشکیل خانواده داده باشند. با تمایل شدید برای نصحیت کردن و قضاوت کردن مبارزه کنید. این کار نه تنها باعث بهتر شدن زندگی فرزند شما نمی‌شود بلکه او را از شما دورتر می‌کند. به نظرات آن‌ها احترام بگذارید و تا زمانی که خودشان نخواسته‌اند، آن‌ها را نصحیت نکنید.
۳. بازخوردهای مثبت بدهید و از آن‌ها قدردانی کنید
فرزندان دوست دارند که مایه‌ی افتخار والدین خود باشند. آن‌ها در کودکی تمام تلاش خود را می‌کنند تا رضایت پدر و مادر را جلب کنند. این تمایل در بزرگسالی هم در فرزندان وجود دارد. شما به‌عنوان والدین باید متوجه تلاش‌های آن‌ها باشید. فرزندان خود را به خاطر مستقل شدن تشویق کنید. استقلال آن‌ها را جشن بگیرید و به آن‌ها بگویید که تصمیم خوبی گرفته‌اند و خوب پیش می‌روند.
دادن بازخوردهای مثبت و گفتن عبارت‌هایی مثل «خانه‌ی جدیدت چه زیباست»، «خوشحالم که مستقل شدی» و… می‌تواند این پیام را به فرزندتان برساند که تلاش‌های او را دیده‌اید و او را باعث افتخار خود می‌دانید. سال‌های ابتدایی مستقل شدن، برای برخی فرزندان بزرگسال ممکن است سخت باشد. بنابراین لازم است که به آن‌ها انگیزه بدهید تا اعتمادبه‌نفس ایجاد کنید.
دلسرد کردن فرزندان و گفتن جملاتی از سر ناامیدی نه‌تنها باعث نمی‌شود که بیشتر و بهتر تلاش کنند بلکه آن‌ها را سرخورده می‌کند. علاوه‌بر‌این، رابطه‌ی شما با فرزندتان چندان سازنده و لذت‌بخش نخواهد بود. او شما را همیشه به‌عنوان یک فرد منفی‌نگر به خاطر می‌آورد و ترجیح می‌دهد برای دور شدن از ناامیدی، از شما فاصله بگیرد.
۴. راه‌های جذابی برای وقت گذراندن با هم پیدا کنید
وقتی با فرزند خود زندگی می‌کنید، اوقات خانوادگی به طور طبیعی در برنامه‌ی روزانه‌ی شما گنجانده می‌شود. اما وقتی فرزندان بزرگ می‌شوند و زندگی مستقل تشکیل می‌دهند، ممکن است به راحتی نتوانید زمانی را برای با هم بودن پیدا کنید. برای وقت گذراندن با فرزندان خود باید برنامه‌ریزی کنید و زمانی پیدا کنید که هر دو طرف، وقت کافی داشته باشند.
از این فرصت استفاده کنید تا یک رابطه‌ی دوستانه با فرزند خود برقرار کنید. لازم نیست دورهمی شما در خانه برگزار شود. می‌توانید یک همراه برای کوهنوردی فرزند خود باشید. می‌توانید او را برای پیاده‌روی عصرگاهی همراهی کنید. دنبال فعالیت‌هایی بگردید که هر دو دوست دارید و از آن لذت می‌برید. رفتن به استادیوم و تماشای یک مسابقه‌ی فوتبال می‌تواند راه جذابی برای وقت‌گذرانی با فرزند بزرگسال باشد؛ روشی که روزهای خوب کودکی را به خاطر هر دوی شما می‌آورد.
سینما رفتن، آشپزی کردن، پیک‌نیک در پارک همراه دیگر اعضای خانواده و کارهایی شبیه این، فرصت‌هایی است تا رابطه‌ی خود را با فرزند بزرگسالتان بهبود ببخشید.
۵. به آن‌ها احساس گناه ندهید
بچه‌ها به استقلال نیاز دارند تا بتوانند مسیر موفقیت خود را پیدا و دنبال کنند. آن‌ها برای اینکه از نظر احساسی و مادی وابسته به والدین نباشند باید روی پای خود بایستند و مدتی را دور از والدین زندگی کنند. بعضی از والدین عادت دارند که به فرزندان بزرگسال خود احساس گناه بدهند. کاری می‌کنند که فرزند از اینکه از خانه فاصله گرفته، احساس عذاب وجدان دارد.
به فرزندان خود به خاطر رفتن از خانه، تماس نگرفتن زود به زود و توقعاتی شبیه به این، احساس گناه ندهید. این کار باعث می‌شود که فرزند احساس کند سر زدن به شما یا تماس گرفتن با شما، به یک کار اجباری تبدیل شده است که به زور انجام می‌دهد.
فرزندانی که مستقل می‌شوند معمولا زندگی پرمشغله‌ای دارند. آن ها باید سر کار بروند، تحصیل کنند و مراقب خانواده‌ی خود باشند. وقت آزاد آن‌ها بسیار محدود است و بیشتر آن صرف استراحت می‌شود. آن‌ها به‌عنوان یک بزرگسال مستقل، مسئولیت‌های زیادی دارند که باید به آن‌ها رسیدگی کنند.
این حقیقت را بپذیرید که شما از این به بعد، به شکل جدیدی در زندگی فرزند خود جای می‌گیرید. آن‌ها نمی‌توانند تمام وقت آزاد خود را با شما بگذرانند. مطمئن باشید هیچ چیزی برای فرزند لذت‌بخش‌تر از وقت‌گذرانی با والدینش نیست. به او اجازه دهید تا هر زمانی که برای خودش مناسب بود، برای دیدن شما وقت بگذارد.
۶. مسئولیت رابطه را بپذیرید
هر دو طرف یک رابطه باید مسئولیت‌های آن را بپذیرند. احترام و محبت، نباید یک طرفه و تماما از طرف فرزند باشد. شما هم به‌عنوان یک طرف این رابطه، مسئولیت دارید که برای تقویت آن تلاش کنید. منتظر نمانید تا فرزندتان کاری برای بهبود این رابطه انجام دهد. خودتان پیش‌قدم شوید و وظیفه‌ی خود را انجام دهید.
مثلا اگر رابطه‌ی بین شما خراب شده و اشتباه از شما بوده، اشتباه خود را بپذیرید. اینکه بزرگ‌تر هستید این حق را برای شما ایجاد نمی‌کند که همیشه منتظر عذرخواهی فرزند بمانید. اگر اشتباه کرده‌اید عذرخواهی کنید و برای برقراری رابطه‌ی سالم، قدم بردارید. این اشتباهی است که معمولا بیشتر والدین در ارتباط با فرزند بزرگسال خود دارند؛ منتظر می‌مانند تا همیشه فرزند برای درست کردن یک رابطه پیش‌قدم شود و کوتاه بیاید.
با در نظر گرفتن نکاتی که بالاتر عنوان کردیم، می‌توانید رابطه‌ی سالم‌تر و شیرین‌تری با فرزند خود داشته باشید. رابطه‌ی شما با مستقل شدن فرزند، تمام نمی‌شود. فقط باید تلاش کنید تا از راه‌های مختلف، این رابطه را گرم و صمیمی نگه دارید و از اوقاتی که کنار هم هستید، لذت ببرید.
منبع: Psychologytoday
