چرا آدام سندلر در خیلی از فیلم‌ها عصابی می‌شود و فریاد می‌زند؟

چرا آدام سندلر در فیلم‌هایش اینقدر عصبانی می‌شود و فریاد می‌زند؟ این بازیگر فیلم‌های طنز بیش از سه دهه است که در هالیوود کار می‌کند. بین طرفداران و منتقدان او اختلاف‌نظرهایی برای ادامه‌ی کار او وجود دارد.

ستاره‌ی سابق سریال پخش زنده‌ی شنبه شب در سال‌های اخیر چندین نقش خوب بازی کرده است. بسیاری او را پادشاه کمدی می‌دانند. او معمولا همراه تعدادی از دوستان و همکاران کمدی خود در پروژه‌هایی ظاهر می‌شود که هیچ بازیگری دیگر در انجام نقش آن برنمی‌آید.

• برد پیت و آدام سندلر از سینما و نتفلیکس و بازیگری می‌گویند
• فیلم راز جنایت ۲ با بازی آدام سندلر و جنیفر انیستون ساخته خواهد شد
• ۶ فیلم بلند برادران سفدی از بدترین تا بهترین (بر اساس امتیاز راتن تومیتوز)

فیلم‌های آدام سندلر فارغ از نقدهای تندوتیزی که به او می‌شود و زندگی خستگی‌ناپذیر حرفه‌ای چه فیلم او خوب یا بد باشد، همیشه محبوب‌اند. برترین فیلم‌های کمدی او علاوه‌ بر حضور بهترین دوستان و ستارگان سابق سریال پخش زنده‌ی شنبه شب دارای یک ویژگی خاص است. شخصیت اصلی عصبی غیرمنطقی که هر وقت ناراحت می‌شود تا جایی که نفس دارد، سر هر چیزی از کودکان گرفته تا حیوانات و اشیا اطرافش داد می‌زند.

این جنبه‌ی خاص سندلر در فیلم‌ها اغلب اوقات در لیست فیلم‌های روبه‌رشد او مشاهده می‌شود که البته نمی‌توان آن‌را به پای خستگی این بازیگر گذاشت. اگر دقیق به این موضوع نگاه کنیم دلایل بیشتری از علت فریادهای او را خواهیم دید. برای بررسی علل آن باید نگاهی دقیق‌تر به خود او داشته باشیم. او قبل از ستاره شدن از سریال پخش زنده‌ی شنبه شب اخراج شده بود که مسیر شغلی او را به سمت خوبی سوق داد. تصور بر این بود که دلیل اخراج او شوخی‌های احمقانه‌ی وی در پشت صحنه بوده است. سندلر این شوخی‌ها را به اولین فیلم مهم خود به نام بیلی مدیسن ۱۹۹۵ آورد و کمی خشم و عصبانیت چاشنی اجرای خود در فیلم کرد و البته در اجرای آن عالی بود. سندلر در سال‌های بعد هم این سیستم اجرایی خود را چندین بار تکرار کرد، او در اجرای این ویژگی‌ها هربار بهتر از قبل عمل کرد.

واضح است که سندلر قادر است طیف وسیعی از حس‌ و حال را در نقش‌هایش اجرا کند، اما در بیشتر نقش‌هایش مفهوم مردانگی و ضعف بالقوه‌ی آن نقشی اساسی دارد که دادوفریاد وی تا حدودی به این ویژگی مربوط است. او در بسیاری از نقش‌های مهم کمدی خود مانند هپی گیلمور و پدرِ بزرگ یک بازنده‌ی به‌ تمام معنا است که البته میزان عصبانیت و شکنندگی شخصیت او در فیلم را تا حد زیادی بالا برده است. سندلر در فیلم‌های کمدی اغلب نقش مردی فاقد ویژگی‌های مردانگی سنتی را دارد و این ویژگی را در اکثر فیلم‌هایش اجرا کرده است. او مانند کودکی پرهیاهو که حرفش را با دادوفریاد می‌زند ظاهر می‌شود که البته راهی آسان برای ایجاد ارتباط با مخاطب است.

در هر صورت این خشم و عصبانیت دائمی او برای مخاطب خسته‌کننده شده است، او مدت‌ها پیش ثابت کرده می‌تواند طنزی عالی و خنده‌دار ارائه کند و شهرت کنونی او نتیجه‌ی استعداد بازیگری بالای خودش است. فیلم‌های او آن‌قدر درگیر دادوفریاد غیرمنطقی است که به آسانی از یاد مخاطب می‌رود. البته محبوبیت آدام سندلر روزبه‌روز بیشتر می‌شود و احتمالا در سال‌های بعد هم شاهد هیاهو و فریاد وی بر سر مخاطبان خواهیم بود.

منبع: Screenrant