۱۰ بازیگر که برای فیلم اشتباهی برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شدند

اگر ویل اسمیت در نود و چهارمین مراسم اسکار یعنی همان مراسمی که در آن توانست برنده‌ی جایزه‌ی بهترین بازیگر مرد سال شود آن حرکت فوق‌العاده را از خود نشان نمی‌داد و تمام کارنامه‌ی کاری‌اش را خراب نمی‌کرد، جایزه‌ی اسکاری که دریافت کرده بود بیشتر مورد توجه قرار می‌گرفت.

هر چند با همه‌ی این تفاصیل، او جایزه‌ی خود را دریافت کرد و سخنرانی‌اش را هم انجام داد، البته بعدها تماشاگران و حضار و بینندگان، واکنش‌های زیادی را در رابطه با حرکت او از خود بروز دادند.

• برندگان اسکار بهترین فیلم در تاریخ سینما از بدترین تا بهترین
• ۱۰ فیلم برتر که به توصیه‌ی جین کمپیون، کارگردان اسکاری باید ببینید
• اسکار آیزاک؛ چگونه بازیگر سریال «شوالیه‌ ماه» به چهره‌ای شاخص تبدیل شد؟

اگر آن اتفاق رخ نمی‌داد، به احتمال زیاد ما می‌توانستیم به تجزیه و تحلیل بازی او در نقش شاه ریچارد بپردازیم و ببینیم که این نقش تا چه حد با فیلم شناسی او مطابقت دارد و به این سوال پاسخ دهیم که چرا اسمیت برای دریافت اسکار باید این‌قدر صبر می‌کرد. در واقع، بسیاری از بازیگرانی که برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شدند، برای نقش‌های قبلی خود نیز می‌توانستند برنده‌ی این جایزه شوند، اما از آنجایی که در هر سال، فقط یک بازیگر زن و یا مرد می‌تواند برنده‌ی این جایزه شود نقش‌های الباقی بازیگران غالبا نادیده گرفته می‌شود و این اصلا عادلانه نیست.

۱. لئوناردو دی کاپریو – از گور برخاسته (The Revenant) – باید برای «گرگ وال استریت» برنده می شد

• کارگردان: الخاندرو گونسالس اینیاریتو
• بازیگران: تام هاردی، دامنل گیلسون، ویل پولتر
• تاریخ انتشار: 2015
• امتیاز IMDb به فیلم: 8 از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز: 78 از ۱۰۰

لئوناردو دی کاپریو یکی از معدود ستارگان منحصربه‌فرد دنیای هالیوود است که در کمال تعجب تاکنون تنها برنده‌ی یک جایزه‌ی اسکار شده است. در حقیقت تا سال ۲۰۱۶، این بازیگر افسانه‌ای نتوانست برنده‌ی هیچ جایزه‌ای شود و وقتی در این سال توانست جایزه‌ی اسکار را از آن خود کند بسیاری بر این باور بودند که این جایزه فقط سرپوشی برای اشتباهات گذشته‌ی تیم داوری است. در حالی که «از گور برخاسته» فیلم خوبی است و لئو نیز بازی محصربفردی را در این فیلم از خود به یادگار نهاده، فیلم‌های بسیاری در کارنامه‌ی کاری او وجود دارند که به حق شایسته‌ی این مقام بوده‌اند.

فیلم‌های «گرگ وال استریت» و «هوانورد» باید به راحتی کاری می‌کردند که این بازیگر جوان برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شود، زیرا هر دوی این نقش‌ها به چنان ظرافت و دقتی نیاز داشتند که قطعا هر بازیگری نمی‌توانست از عهده‌شان بربیاید. اما لئونارو دی کاپریو توانست به زیبایی هر چه تمام‌تر به ایفای آن‌ها بپردازد و لذا قطع باید برای ایفای این نقش‌ها برنده‌ی جایزه می‌شد هر چند که این اتفاق هرگز روی نداد.

۲. کیت وینسلت – «کتاب‌خوان» (The Reader) – باید برای «تایتانیک» برنده می‌شد

• کارگردان: استیون دالدری
• بازیگران: ریف فاینز، داوید کروس، لنا اولین
• تاریخ انتشار: 2008
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.۶ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز: 63 از ۱۰۰

کیت وینسلت سابقه‌ی حرفه‌ای طولانی و دور و درازی دارد و در حالی که توانست در فیلم «کتاب خوان» بازی بی‌نظیری را از خود به نمایش بگذارد و توسط همگان مورد ستایش قرار گیرد، اما در کل این فیلم آن‌چنان مورد تحسین منتقدان قرار نگرفت. البته ایفای نقش او در این فیلم، بر خلاف چندین فیلم قبلی که در آن‌ها خوش درخشیده بود توانست پیروزی چشمگیری را از آنش کند. از جمله فیلم‌هایی که وینسلنت در آن‌ها بازی منحصربه‌فردی را ارائه کرد می‌تواند به فیلم «درخشش ابدی یک ذهن پاک» در کنار جیم کری اشاره کرد.

اما موضوعی که در مورد او نیز صدق می‌کند این است که او می‌توانست به خاطر ایفای نقش رز در فیلم «تایتانیک» خیلی زودتر از این حرف‌ها برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شود، اتفاقی که هرگز روی نداد. در حقیقت هنوز که هنوز است این فیلم به عنوان یکی از موفق‌ترین فیلم‌های تمام دوران شناخته می‌شود زیرا وینسلت توانست به لطف کارگردانی بی‌نظیر جیمز کامرون و شیمی فوق‌العاده‌ای که بین او و ستاره‌ی نوظهور، لئوناردو دی کاپریو به وجود آمده بود یکی از بهترین نقش آفرینی‌های خود را به نمایش بگذارد.

۳. مورگان فریمن – «محبوب میلیون دلاری» (Million Dollar Baby) – باید برای «رستگاری در شاوشنک» برنده می‌شد

• کارگردان: کلینت ایستوود
• بازیگران: خیلاری سوانک، کلینت ایستوود، مایک کولتر
• تاریخ انتشار: 2004
• امتیاز IMDb به فیلم: 8.۱ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز: 90 از ۱۰۰

مدت‌هاست که آکادمی اسکار به نژادپرستی متهم شده و در واقع می‌توان اعتراف کرد که بازیگران و فیلم‌سازان سفیدپوست شانس بیشتری دارند تا این جایزه را از آن خود کنند. مورگان فریمن تا سال ۲۰۰۴ یعنی تا زمانی که در فیلم «محبوب میلیون دلاری» به ایفای نقش نپرداخته بود نتوانست برنده‌ی این جایزه شود و می‌توان او را یکی از قربانیان این ماجرا دانست.

اگر او نقش رد را در فیلم تحسین‌ شده‌ی «رستگاری در شاوشنگ» بازی نکرده بود، شاید می‌توانستیم بگوییم که انتخاب او به عنوان بهترین بازیگر فیلم «محبوب میلیون دلاری» انتخابی معقول بوده و فریمن باید تا آن زمان صبر می‌کرده اما او در این فیلم آن‌چنان بازی بی‌نظیر و منحصربه‌فردی را از خود به نمایش گذاشت که به حق شایسته‌ی دریافت جایزه‌ی اسکار بود. اما این جایزه هرگز به او تعلق نگرفت و در عوض، به تام هنکس برای بازی در فیلم «فارست گامپ» رسید که سال قبل هم توانسته بود این جایزه را از آن خود کند و این در حالی است که اگر بخواهیم معقول باشیم بهتر بود سال بعدش جایزه به بازیگر دیگری تعلق می‌گرفت. اما این اتفاق نیفتاد و آن بازیگری که مجددا انتخاب شد تام هنکس بود.

۴. جیمز کاگنی – «احمق آمریکایی خوش‌تیپ» (Yankee Doodle Dandy) – باید برای «فرشتگانی با چهره‌های کثیف» برنده می‌شد

• کارگردان: مایکل کورتیز
• بازیگران: جوان لزلی، والتر هیوستون، ریچارد ورف
• تاریخ انتشار: 1942
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.۶ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز: 90 از ۱۰۰

شاید جیمز کاگنی در حال حاضر چندان شناخته شده نباشد اما در دوران شکوفایی هالیوود که به عصر طلایی آن معروف است به عنوان بازیگر سرشناسی در نظر گرفته می‌شد. در حقیقت برای دهه‌ها تنها حضور کاگنی در فیلم‌ها سبب بالاتر رفتن فروششان می‌شد. البته او هرگز نتوانست یک قهرمان باشد، بلکه غالبا در فیلم‌هایی مانند «فرشتگانی با چهره‌های کثیف» نقش منفی فیلم را بر عهده داشت.

بنا بر همین دلایل بسیار تعجب آور است که او بعد از مدت‌ها تنها به دلیل ایفای نقش در فیلم موزیکال «احمق آمریکایی خوش‌تیپ» توانست جایزه‌ی اسکار را از آن خود کند. این که کاگنی پس از سال‌ها ایفای نقش‌های گوناگون پس از بازی در یک فیلم موزیکال به رسمیت شناخته شد، به یکی از بزرگ‌ترین نکاتی که در رابطه با اعطای جایزه‌ی اسکار مدنظر قرار می‌گیرد اشاره دارد. در حقیقت می‌توان گفت که این جایزه بیشتر به شخصیت‌های واقعی‌ای تعلق می‌گیرد که می‌توانند در زندگی روزمره‌ی ما انسان‌ها حضور داشته باشند نه کاراکترهای تخیلی و البته قهرمانان نیز نسبت به شرورها می‌توانند جوایز بیشتری را از آن خود کنند

۵. کیت بلانشت – «هوانورد» (The Aviator) – باید برای «الیزابت» برنده می‌شد

• کارگردان: مارتین اسکورسیزی
• بازیگران: لئونارو دی کاپریو، کیت بکینسیل، آلن آلدا
• تاریخ انتشار: 2004
• امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز: 86 از ۱۰۰

اولین فیلم موفق کیت بلانشت که می‌توانست اولین جایزه‌ی اسکار را برایش به ارمغان بیاورد اما به جای آن تنها باعث شد که بتواند نامزد دریافت جایزه‌ی بهترین بازیگر زن شود فیلم «الیزابت» بود، فیلمی که او در آن به ایفای نقش ملکه پرداخت. آن سال، سال خوبی برای انگلستان قرون وسطی بود، زیرا فیلم «شکسپیر عاشق»، در کمال تعجب توانست بسیاری از جوایز را از آن خود کند و در همین راستا گوئینت پالترو به عنوان بهترین بازیگر زن انتخاب شد و جایزهای را دریافت کرد که بهتر بود به کیت بلانشت تعلق می‌گرفت.

و اما جودی دنچ در همان سال برای ایفای همین نقش در فیلم «شکسپیر عاشق» برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شد. در حالی که این نقش آفرینی منحصربه‌فرد کیت بلانشت بود که به کل فیلم «الیزابت» معنا بخشید و به دنباله‌ای تحسین برانگیز منتج شد که در سال ۲۰۰۶ اکران گردید، الیزابت فیلم «شکسپیر عاشق» با بازی دنچ تنها به مدت هشت دقیقه روی پرده ظاهر شد و برای همین ۸ دقیقه، توانست جایزه را از آن خود کند.

۶. پل نیومن – «رنگ پول» (The Color Of Money) – باید برای «حکم» برنده می‌شد

• کارگردان: مارتین اسکورسیزی
• بازیگران: تام کروز
• تاریخ انتشار: 1986
• امتیاز IMDb به فیلم: 7 از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز: 89 از ۱۰۰

رنگ پول یکی از آن فیلم‌هایی بود که به کارگردانی مارتین اسکورسیزی و در ژانر درام ورزشی ساخته شد و از این نظر می‌توان آن را به عنوان یک فیلم منحصربه‌فرد در نظر گرفت. تام کروز و پل نیومن در این فیلم با هم همبازی شدند و نیومن توانست آن‌چنان بازی منحصربه‌فردی را از خود ارائه دهد که تماشاگران نتوانستند چشمان خود را از روی پرده‌ی سینما بردارند و لذا می‌توان او را بازیگر اصلی این فیلم دانست. تنها مشکل اینجاست که او قبل از بازی در این فیلم نیز ۶ بار نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار شده بود و در هیچ‌کدام از این تلاش‌ها نتوانست این جایزه را از آن خود کند.

پل نیومن برای فیلم «حکم» محصول سال ۱۹۸۲ نیز نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار شد. در حقیقت او از تمام هنرهای بازیگری و مهارت‌های فوق‌العاده منحصربه‌فرد خود برای ارائه یک بازی باورنکردنی استفاده کرد. اما در مسابقه‌ی اسکار ۱۹۸۳، رقابت بسیار شدید بود و تماشاگرانی که منتظر بودند نیومن این جایزه را از آن خود کند نتوانستند چنین صحنه‌ای را به چشم خود ببینند زیرا جایزه به بازیگر دیگری تعلق گرفت.

۷. ووپی گلدبرگ – «روح» (Ghost) – باید برای «به رنگ ارغوان» برنده می‌شد

• کارگردان: جری زاکر
• بازیگران: پاتریک سوویزی، دمی مور، تونی گلدوین
• تاریخ انتشار: 1990
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.۱ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز: 75 از ۱۰۰

ووپی گلدبرگ، یکی از قربانیان لیست ماست که نتوانست برای فیلم «به رنگ ارغوان» برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شود و لذا مجبور شد تا فیلم «روح» در انتظار دریافت این جایزه باشد. نقش او در فیلم «روح» به هیچ وجه نقش بدی نبود اما هنوز معلوم نیست چرا او با اینکه در فیلم «به رنگ ارغوان» بازی بسیار قدرتمندتری را از خود به نمایش گذاشت نتوانست جایزه‌ی اسکار را از آن خود کند.

بسیاری تصور می‌کنند که ووپی به این دلیل برای بازی در فیلم «روح» توانست جایزه‌ی اسکار را دریافت کند که آکادمی اسکار می‌خواست به گونه‌ای از او عذرخواهی کند. زیرا اگر معقول باشیم در حق این بازیگر ظلم شده و جایزهای که برای فیلم «به رنگ ارغوان» باید به او تعلق می‌گرفت به این خاطر که او سیاه پوست بود از آن بازیگر دیگری شد. فیلم «به رنگ ارغوان» نامزد دریافت ۱۱ جایزه اسکار شد اما حتی نتوانست یک مورد را هم از آن خود کند. از سوی دیگر، فیلم «روح» بیشتر یک فیلم بامزه بود که می‌توانید با پاپ کورنی در دستتان به تماشایش بنشینید نه فیلمی که مفهوم عمیقی داشته باشد. اما همین درام عاشقانه توانست سه جایزه اسکار از جمله جایزه‌ی بهترین فیلم‌نامه‌ی اصلی را از آن خود کند.

۸. جف بریجز – «دل دیوانه» (Crazy Heart) – باید برای «لبوفسکی بزرگ» برنده می‌شد

• کارگردان: اسکات کوپر
• بازیگران: مگی جیلنهال، رابرت دووال
• تاریخ انتشار: 2009
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.۲ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز: 90 از ۱۰۰

نمی‌توان گفت که فیلم «دل دیوانه» فیلم جالبی نیست و یا جف بریجز در این فیلم نتوانسته بازی خوبی را از خود به نمایش بگذارد اما او تا زمانی که در این فیلم به ایفای نقش بپردازد، ۴ بار دیگر برای نقش‌های فوق‌العاده جالب‌تر و منحصربه‌فردتری نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار شد. با این وجود متاسفانه در هیچ‌کدام از این بارها نتوانست این جایزه را از آن خود کند.

در حقیقت او می‌توانست برای بازی در فیلم‌هایی مانند «تاندربولت و لایت فوت» و یا «آدم فضایی» نیز برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شود، اما این فیلم‌ها تنها نامزدی دریافت این جایزه را برایش به ارمغان آوردند نه چیز بیشتری. بزرگ‌ترین بدشانسی او این بود که جف بریجز حتی برای ایفای نقش نمادین خود در فیلم «لبوفسکی بزرگ» نیز نتوانست جایزه‌ی اسکار را از آن خود کند. نقش او در این فیلم به حدی جذاب و به یاد ماندنی است که بسیاری از مخاطبان تا به امروز او را به همین نام و برای ایفای این نقش می‌شناسند.

۹. جسیکا لانگ – «توتسی» (Tootsie) – باید برای «فرانسیس» برنده می‌شد

• کارگردان: سیدنی پولاک
• بازیگران: داستین هافمن، تری گار، چارلز دارنینگ
• تاریخ انتشار: 1982
• امتیاز IMDb به فیلم: 7.۴ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز: 90 از ۱۰۰

نه تنها جسیکا لانگ برای فیلم اشتباهی برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شد بلکه این اتفاق در همان سالی روی داد که باید برای فیلم درستی برنده‌ی این جایزه می‌شد. این بازیگر برای بازی در فیلم «فرانسیس» نامزد دریافت جایزه‌ی بهترین بازیگر شد و به عنوان بازیگر نقش مکمل زن نیز در فیلم «توتسی» نامزد دریافت این جایزه گردید. درست است که او در همان شب اسکار توانست برنده جایزه شود اما این جایزه برای نقش مکمل به او تعلق گرفت نه برای ایفای نقش اصلی فیلم «فرانسیس».

فیلم «توتسی» یک فیلم بسیار سرگرم کننده است که در آن تمامی بازیگران، بازی فوق‌العاده عالی‌ای را از خود به نمایش گذاشتند، اما در بیشتر سکانس‌های فیلم، داستین هافمن حضور پررنگی داشت. از سوی دیگر، در فیلم «فرانسیس»، لانگ وظیفه‌ی دشوار ایفای نقش فرانسیس فارمر، ستاره‌ی دهه‌ی ۱۹۳۰ را بر عهده گرفت که از بیماری روانی سختی رنج می‌برد. در حقیقت می‌توان گفت که هیچ بایگر دیگری نمی‌توانست همچون لانگ به ایفای این نقش بپردازد زیرا او احساسات بی‌نظیری را به این نقش اضافه کرد و توانست در نقش خود خوش بدرخشد.

۱۰. آل پاچینو – «بوی خوش یک زن» (Scent Of A Woman) – باید برای «پدرخوانده قسمت دوم» برنده می‌شد

• کارگردان: فرانسیس فورد کاپولا
• بازیگران: رابرت دنیرو، دایان کیتن، تالیا شایر
• تاریخ انتشار: 1974
• امتیاز IMDb به فیلم: 8 از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز: 89 از ۱۰۰

فاصله‌ی اولین نامزدی آل پاچینو برای دریافت جایزه‌ی اسکار تا زمانی که توانست برای فیلم «بوی خوش یک زن» برنده‌ی این جایزه شود دو دهه به طول انجامید. در طول این سال‌ها او برای ۶ نقش نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار شد که از بهترین‌های آن می‌توان به نامزدی او برای ایفای نقش مایکل کورلئونه در قسمت دوم «پدرخوانده» اشاره کرد.

با وجود همه‌ی این تفاصیل، دریافت جایزه‌ی اسکار برای فیلم «بوی خوش یک زن» توانست زندگی حرفه‌ای پاچینو را برای همیشه تغییر دهد. در حقیقت پیش از دریافت این جایزه، هیچ‌کس بازی او را جدی نمی‌گرفت. پس از برنده شدن جایزه‌ی اسکار، او باز هم برای دریافت این جایزه تلاش کرد و نقش‌های خود را به همان زیبایی قبل ایفا کرد.

منبع: screenrant