بازیگران مرد برنده‌ی اسکار در دهه‌ی گذشته و نقش‌های آن‌ها
دهه‌ی دوم قرن بیست و یکم به پایان رسید و نوبت جمع‌بندی‌ها رسیده است. اسامی که در این یک دهه‌ی اخیر برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شده‌اند وزن زیادی دارد. آن‌ها از نسل‌های مختلفی آمدند و شیوه‌های متفاوتی هم در بازیگری دارند. جف بریجز، لئوناردو دی‌کاپریو، کریستین بیل، دنیل دی لوئیس، ماتیو مک‌کاناهی و جی.کی سیمونز همگی در دهه‌ی دوم قرن بیست و یکم برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شده‌اند. سال گذشته هم واکین فینیکس برای فیلم «جوکر» برنده‌ی اسکار شد.
کریستف والتز و ماهرشالا علی در طول این ده سال موفق شده‌اند هر کدام دو جایزه‌ی اسکار (البته برای نقش مکمل) به خانه ببرند. والتز هر دو بار برای بازی در فیلم‌های کوئنتین تارانتینو جایزه را کسب کرده است. یک‌بار برای فیلم «حرامزاده‌های بی‌آبرو» و بار دیگر برای «جانگوی رها شده از بند». ماهرشالا علی هم برای دو فیلم «مهتاب» بری جنکینز و «کتاب مرجع» پیتر فارلی جایزه را برده که هر دو فیلم درباره‌ی مبارزه با تبعیض نژادی بودند.
خیلی‌ها منتظر و نگران بازی فینیکس در نقش «جوکر» بودند. به هر حال این نقشی است که پیش‌تر هیث لجر فقید در فیلم «شوالیه» تاریکی خیلی خوب از پس آن برآمده بود و کسی تصور نمی‌کرد «جوکر» را بشود دوباره زنده کرد. با این حال «جوکر» فینیکس با رویکردی کاملا متفاوت موفق شد. آن‌قدر متفاوت که حتی مقایسه‌ی بازی او با هیث لجر از اساس اشتباه است. «جوکر» داستان زندگی دلقکی به نام آرتور فلک را روایت می‌کرد و شرح این که چه‌طور فساد شهر گاتهام او را در خودش غرق می‌کند.
جایزه‌ی بهترین بازیگر نقش مکمل مرد هم سال گذشته به برد پیت رسید که در نقش کلیف بوث، یک بدلکار دهه‌ی شصتی هالیوود بازی درخشان، گرم و سهل و ممتنعی از خودش جلوی دوربین کوئنتین تارانتینو نشان داد و بعد از سال‌ها ستاره بودن بالاخره توانست به‌عنوان یک بازیگر هم اسکار را به خانه ببرد.
این فهرست هالیوود ریپورتر از همه‌ی بازیگران و نقش‌هایی است که در دهه‌ی گذشته برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شدند.
جف بریجز
- فیلم: قلب دیوانه (Crazy Heart)
- اسکار 2010
- کارگردان: اسکات کوپر
جف بریجز اولین‌بار سال ۱۹۷۲ برای بازی در فیلم «آخرین نمایش فیلم» ساخته‌ی پیتر باگدانوویچ نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار نقش مکمل شد. دومین نامزدی اسکارش را برای نقش مکمل فیلم «رعد و برق» ساخته‌ی مایکل چیمینو دو سال بعد کسب کرد. فیلمی که در آن با کلینت ایستوود همبازی بود. اولین نامزدی‌اش برای بازیگر نقش اصلی سال ۱۹۸۵ با فیلم «استارمن» بود و بعد از آن یک‌بار دیگر سال ۲۰۰۱ برای فیلم «رقیب» ساخته‌ی راد لوری دوباره نامزد دریافت اسکار نقش مکمل شد. سال ۲۰۱۰ بالاخره برای بازی در نقش یک خواننده‌ی موسیقی کانتری بزرگ به نام بد بلیک در فیلم «قلب دیوانه» به کارگردانی اسکات کوپر جایزه‌ی اسکار را گرفت. مگی جیلنهال در این فیلم همبازی او بود و او هم نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد. بعد از اولین اسکارش جف بریجز باز هم برای بازی در فیلم‌های «شهامت واقعی» برادران کوئن و «حتی اگر از آسمان سنگ ببارد» دیوید مکنزی نامزد اسکار شده است.
همان سال اسکار بهترین بازیگر مکمل به کریستف والتز برای بازی در نقش یک افسر نازی در فیلم «حرامزاده‌های بی‌آبرو» کوئنتین تارانتینو رسید. فیلمی که نامزد چند جایزه‌ی مهم دیگر هم شد.
کالین فرث
- فیلم: سخنرانی پادشاه (King’s Speech)
- اسکار 2011
- کارگردان: تام هوپر
کالین فرث در فیلم‌هایی مثل «بیمار انگلیسی»، «خاطرات بریجیت جونز»، «شکسپیر عاشق» و «درواقع عشق» بازی کرده بود پیش از آن که برای نقش اصلی‌اش در فیلم «مرد مجرد» تام فورد نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار شد. او سال بعد برای بازی در فیلم «سخنرانی پادشاه» تام هوپر اسکار را برد. فیلم علاوه بر اسکاری که برای فرث به ارمغان آورد برنده‌ی جایزه‌ی بهترین فیلم و بهترین کارگردانی و بهترین فیلم‌نامه به علاوه‌ی این که برای جئوفری راش هم نامزدی نقش مکمل را به همراه داشت. فرث در این فیلم نقش شاه جورج انگلستان را بازی می‌کرد. پادشاهی که زمان جنگ جهانی دوم بر تخت سلطنت نشسته بود و یک مشکل داشت. وقت هیجان لکنت زبانش زیاد می‌شد و حالا در آن وضعیت باید برای سخنرانی تهییج‌کننده‌ی مردم خودش را آماده کند. فرث بعد از اولین اسکارش در فیلم‌هایی مثل «مردان پادشاه: سرویس مخفی» و «بازگشت مری پاپینز» و امسال «۱۹۱۷» ظاهر شد. فیلم‌هایی که به جز اثر سام مندس بقیه بیشتر فیلم‌هایی عامه‌پسند بودند.
آن سال کریستین بیل برای فیلم «مبارز» جایزه‌ی اسکار مکمل را گرفت.
ژان دوژاردن
- فیلم: آرتیست (The Artist)
- اسکار 2012
- کارگردان: میشل هازاناویشس
فیلمی صامت و موزیکال به فرمت سینمای کلاسیک با فیلم‌برداری سیاه و سفید که اسکار بهترین بازیگر مرد را برای بازیگر فرانسوی ژان دوژاردن به ارمغان آورد. فیلم برنده‌ی پنج اسکار شد از جمله بهترین کارگردانی، بهترین فیلم، بهترین موسیقی و چندین نامزدی دیگر هم در بخش بازیگر زن مکمل برای بره‌نیس بژو و فیلم‌نامه به نامش ثبت شد. فیلم درباره‌ی یک بازیگر سینمای کلاسیک بود. ژان دوژاردن نقش یک ستاره‌ی خودشیفته‌ی سینما را در دوران صامت بازی می‌کرد که با یک رقصنده‌ی جوان رابطه برقرار می‌کند. بعد از آن دیگر شاهد بازی درخشانی از دوژاردن نبودیم.
کریستوفر پلامر همان سال برای فیلم «تازه‌کارها» برنده‌ی اسکار مکمل شد.
دنیل دی‌لوئیس
- فیلم: لینکلن (Lincoln)
- اسکار 2013
- کارگردان: استیون اسپیلبرگ
دنیل دی‌لوئیس از آن بازیگرهایی است که نیازی به معرفی ندارد. فیلم «لینکلن» سومین اسکار دی‌لوئیس را برایش به ارمغان آورد و او در کنار بازیگران تاریخ‌سازی مثل مریل استرپ و جک نیکلسون و اینگرید برگمن و والتر برانن قرار گرفت که هر کدام سه اسکار در کارنامه‌شان داشتند. اولین اسکار را سال ۱۹۹۰ برای فیلم «پای چپ من» جیم شرایدن گرفت و بعد از آن هم برای فیلم‌هایی مثل «دار و دسته‌ی نیویورکی‌ها» نامزد دریافت اسکار شد. دومین اسکارش را سال ۲۰۰۸ برای فیلم «خون به پا خواهد شد» پل توماس اندرسون گرفت. در فیلم اسپیلبرگ او نقش لینکلن را بعد از جنگ داخلی آمریکا بازی می‌کند. زمان سختی برای لینکلن که می‌خواهد قانون آزادی برده‌ها را به مجلس ببرد. دی‌لوئیس با استفاده از عکس‌های به جا مانده از لینکلن سعی کرد میمیک صورت او و حتی حرکاتش موقع سخنرانی را تقلید کند.
سال درخشانی بود چون اسکار مکمل را هم کریستف والتز «جانگوی رها شده از بند» گرفت.
ماتیو مک‌کاناهی
- فیلم: باشگاه خریداران دالاس (Dallas Buyers Club)
- اسکار 2014
- کارگردان: ژان مارک والی
ماتیو مک‌کاناهی با بازی در فیلم «گیج و مبهوت» ریچارد لینکلیتر کارنامه‌ی کاریش در سینما را شروع کرد و با بازی در درام‌هایی مثل «ماد» کارش را توسعه داد. او در فیلم جان مارک والی نقش ران وودروف را بازی می‌کند. مردی که مبتلا به ایدز است و بعد از امتحان کردن چند داروی غیرقانونی روی خودش باشگاهی به نام خریداران دالاس را تأسیس می‌کند تا داروهایی را که روی خودش جواب داده به صورت غیرقانونی به دیگر مبتلایان ایدز بفروشد و پولی به جیب بزند. اما سازمان دارو و غذا هم بی‌کار نمی‌نشیند. اما ران راهی برای قانونی کردن باشگاه پیدا می‌کند.
آن سال گروه بازیگران «باشگاه خریداران دالاس» برنده‌ی بزرگ جوایز بودند. جرد لتو هم برای بازی در نقش مکمل همین فیلم جایزه‌ی اسکار را گرفت.
ادی ردمین
- فیلم: تئوری همه چیز (Theory of everything)
- اسکار 2015
- کارگردان: جیمز مارش
ردمین با فیلم‌هایی مثل «چوپان خوب» به هالیوود پا گذاشت و پیش از فیلم «تئوری همه چیز» هم نقش ماریوس را در فیلم موزیکال «بینوایان» تام هوپر بازی کرده بود. او در فیلم «تئوری همه چیز» نقش فیزیکدان مشهور استیفن هاوکینگ را بازی می‌کند. این فیزیک اخترشناس مشهور در دوران دانشکده عاشق دختری می‌شود و با او ازدواج می‌کند. هاوکینگ مشغول تحقیق روی سیاهچاله‌هاست اما فیزیکش دچار مشکل می‌شود. ماهیچه‌هایش ضعیف می‌شوند. او متوجه می‌شود که دچار بیماری ALS شده است و به زودی تمامی ماهیچه‌های بدنش از کار می‌افتد. با این حال او و همسرش بچه‌دار می‌شوند و هاوکینگ روی تئوری‌هایش کار می‌کند. ازدواجش دچار بحران‌هایی می‌شود اما همسرش حتی بعد از جدایی هم دوست او می‌ماند. نقش‌های بیوگرافیک همیشه توجه داوران اسکار را به خود جلب می‌کند.
اما برنده‌ی چشمگیر بازیگری آن سال جی.کی.سیمونز برای نقش مکمل فیلم «ویپلش» بود.
لئوناردو دی‌کاپریو
- فیلم: از گور برگشته (Revenant)
- اسکار 2016
- کارگردان: الخاندرو گونزالس ایناریتو
هر چند آقای فراستی معتقد بود خرس از دی‌کاپریو بهتر بازی کرده اما اعضای آکادمی اسکار با او هم‌عقیده نبودند. دی‌کاپریو البته سال‌ها قبل اولین نامزدی اسکارش را برای نقش مکمل در فیلم «چه چیزی گیلبرت گریپ را خورد؟» به کارگردانی لسه هالستروم کسب کرده بود. پیش از آن که با بازی در فیلم «تایتانیک» جیمز کامرون شهرت کسب کند. بعدتر برای «مرحوم» اسکورسیزی هم نامزد دریافت اسکار شد اما آن را کسب نکرد. در فیلم «از گور برگشته» نقش یک تاجر پوست خز را بازی می‌کند که در جنگل گرفتار می‌شود و باید برای بقای خودش حتی با حمله‌ی خرس هم دست و پنجه نرم کند.
اسکار مکمل آن سال به مارک رایلنس برای بازی در فیلم «پل جاسوس‌ها» ساخته‌ی استیون اسپیلبرگ رسید.
کیسی افلک
- فیلم: منچستر بای دی سی (Manchester by the sea)
- اسکار 2017
- کارگردان: کنت لونرگان
کیسی افلک در فیلم‌های «اوشن»، «ویل هانتینگ خوب» و چند فیلم دیگر ظاهر شده بود اما اولین نامزدی اسکارش را برای فیلم «قتل جسی جیمز به دست رابرت فورد بزدل» به دست آورد. در فیلم کنت لونرگان افلک نقش مردی را بازی می‌کند که از شهر زادگاهش و زندگی بریده اما مجبور می‌شود سرپرستی برادرزاده‌اش را برعهده بگیرد و دوباره به آن شهر برگردد. بازگشت او خاطرات تراژیک از دست دادن فرزندانش را برایش زنده می‌کند و کم‌کم یاد می‌گیرد که دوباره به زندگی برگردد.
آن سال ماهرشالا علی برای بازی در فیلم «مهتاب» برنده‌ی جایزه‌ی نقش مکمل شد.
گری اولدمن
- فیلم: تاریک‌ترین ساعت (Darkest Hour)
- اسکار 2018
- کارگردان: جو رایت
بازیگری با کارنامه‌‌ای پربار که از دهه‌ی هشتاد آغاز می‌شود و بارها مورد توجه جوایز گلدن گلوب، امی و حتی اسکار برای فیلم «بندزن، خیاط، سرباز، جاسوس» سال ۲۰۱۲ قرار گرفته بود. اما اولین اسکارش را برای بازی در فیلم جو رایت برد. او در این فیلم نقش وینستون چرچیل سیاستمدار بزرگ تاریخ سینما را بازی می‌کند. گریم گری اولدمن او را به‌شدت شبیه چرچیل کرده و همین باعث شد که حتی او بیشتر در نقش چرچیل فرو برود. چرچیل اولدمن کاراکتر پیچیده‌ای دارد و یکی از جذاب‌ترین فیلم‌های بیوگرافیک این سال‌هاست. چرچیلی که در مقطع مهمی از تصمیم‌گیری قرار دارد.
سام راکول از «سه بیلبورد خارج از ابینگ میزوری» برنده‌ی جایزه‌ی نقش مکمل شد.
رامی مالک
- فیلم: بوهمین راپسودی (Bohemian Rhapsody)
- اسکار 2019
- کارگردان: برایان سینگر
رامی مالک را به خاطر شباهتش به فردی مرکوری برای بازی در این فیلم انتخاب کردند و منتقدان تحت‌تأثیر انرژی او قرار گرفتند. البته بسیاری هم معتقدند که کاراکتر مرکوری جذاب بوده و رامی مالک گاهی حتی بیش از اندازه در بازی‌اش اغراق کرده است. رامی مالک با سریال «آقای روبات» مشهور شده بود و در سینما در فیلم‌هایی مثل «شبی در موزه» بازی کرده بود و شهرت چندانی نداشت.
همان سال ماهرشالا علی برای بازی در نقش دکتر دان شرلی پیانیست آفریقایی-آمریکایی مشهور جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر مرد مکمل را برد.
واکین فینیکس
- فیلم: جوکر (Joker)
- اسکار 2020
- کارگردان: تاد فیلیپس
برای انتخاب بازیگر نقش جوکر فراز و نشیب‌های زیادی طی شد. برادران وارنر دلشان می‌خواست لئوناردو دی‌کاپریو جوکر باشد. از آن‌جایی که مارتین اسکورسیزی جزو تهیه‌کنندگان «جوکر» بود آن‌ها فکر کردند از همکاری طولانی مدت اسکورسیزی با دی‌کاپریو استفاده کنند تا او را جلب پروژه کنند.
اما فیلیپس می‌گوید که از همان ابتدا فینیکس را برای این نقش مد نظر داشت. خودش می‌گوید: «هدف این نبود که واکین فینیکس را به جهان کمیک‌بوک‌ها ببریم بلکه می‌خواستیم کمیک‌بوک‌ها را به جهان فینیکس بیاوریم».
فینیکس از آن بازی‌های از خود گذشته برای این نقش ارائه می‌دهد. به لحاظ روانی و فیزیکی به نظر می‌رسد که کاملا در نقش فرو رفته است. روند استحاله‌ی جوکر از یک دلقک بی‌آزار به آنارشیستی خطرناک فقط با بازی فینیکس است که معنا پیدا می‌کند. منتقدان بازی فینیکس را برگ برنده‌ی فیلم می‌دانند.
آرتور فلک نقش دلقکی را بازی می‌کند که به خاطر خنده‌های عصبیش از جانب بچه‌ها تمسخر می‌شود. روزی که برای شاد کردن بچه‌های بیمارستان می‌رود اشتباها اسلحه‌ای با خودش می‌برد و او را از کارش اخراج می‌کنند. روند فروپاشی عصبی او از آن لحظه شروع می‌شود.
امسال هم نبرد سختی برای بهترین بازیگر مرد وجود دارد؛ گری اولدمن نقش هنری منکیه‌ویچ را هنرمندانه ایفا کرده و چادویک بوزمن هم طرفدار زیادی دارد. سطح بازی‌های بازیگران هر سال بالاتر می‌رود و رقابت اسکار هم دشوارتر می‌شود.
