۱۰ ستاره فیلم‌های اکشن که نشان دادند استعداد بازیگری هم دارند
ستارگان اکشن معمولا با بدلکاری، تیراندازی، تعقیب‌وگریز و انفجار پیوند خورده‌اند اما آن‌ها گاهی نقش‌آفرینی‌های دراماتیک و تاثیرگذاری از خودشان ارائه داده‌اند که باعث شده است مخاطبان انگشت به دهان بمانند و از آن‌ها به‌عنوان بهترین بازیگران فیلم‌های اکشن نام ببرند. این چهره‌های مشهور فیلم‌های بلاک‌باستری، اغلب به خاطر ذات خشن و شکست‌ناپذیر خود مورد توجه قرار می‌گیرند، اما در کنار این‌ها، آن‌ها گاهی توانسته‌اند لایه‌های زیرین و مخفی‌تر یک شخصیت را هم با بازی‌های درخشان خودشان به تصویر بکشند.
ستارگان بزرگ فیلم‌های اکشن مانند سیلوستر استالونه یا آرنولد شوارتزنگر، به دنبال بازی در مجموعه فیلم‌های اکشن شناخته شده هستند، اما آن‌ها طی سال‌های فعالیت حرفه‌ای خود توانسته‌اند در نقش‌های درام هم بازی‌های قانع‌کننده‌ای از خودشان به نمایش بگذارند و تبدیل به بهترین بازیگران فیلم‌های اکشن شوند. اگرچه جدا کردن ستاره‌های بزرگی مانند هریسون فورد از نقش‌های به‌یادماندنی آن‌ها مانند ایندیانا جونز و هان سولو کاری دشوار است، با این حال مخاطبان وقتی که به کارنامه‌ی هنری آن‌ها نگاهی بیندازند از تعداد نقش‌آفرینی‌های جدی و درام آن‌ها شگفت‌زده خواهند شد.
۱۰. سیلوستر استالونه در «سرزمین پلیس» (Cop Land)
- در نقش: کلانتر فردی هفلین
- سال تولید: ۱۹۹۷
- کارگردان: جیمز منگولد
- بازیگران: رابرات دنیرو، هاروی کایتل، ری لیوتا، پیتر برگ
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۵ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۶۴ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷ از ۱۰
سیلوستر استالونه با بازی در مجموعه فیلم‌های موفق «راکی» (Rocky) و «رمبو» (Rambo) توانست نام خود را بر سر زبان‌ها بیاندازد و تبدیل به یکی از بهترین بازیگران فیلم‌های اکشن شود. با وجود این‌ها، هنوز کسی او را جدی نمی‌گرفت و بعد از شکست شدید در گیشه و اسکار طی سال ۱۹۹۱ و فیلم ضعیف «ایست! وگرنه مادرم شلیک می‌کند» (Stop! Or My Mom Will Shoot) طی سال ۱۹۹۲، همه فکر میکردند که این بازیگر قرار است به طور ناراحت‌کننده‌ای برای همیشه قراموش شود. اما سال ۱۹۹۷، استالونه خودش را به عنوان بازیگری توانا و با استعداد به مخاطبان و منتقدان سینمایی ثابت کرد. استالونه در فیلم «سرزمین پلیس» توانست شانه به شانه‌ی بازیگران بزرگی مانند رابرت دنیرو و هاروی کایتل، در نقش کلانتر فردی هفلین بدرخشد و نقش‌آفرینی‌ای مصمم از خودش به نمایش بگذارد.
۹. کیانو ریوز در «آیداهوی اختصاصی خودم» (My Own Private Idaho)
- در نقش: اسکات فیور
- سال تولید: ۱۹۹۱
- کارگردان: گاس ون سنت
- بازیگران: ریور فینیکس، جیمز روسو، ویلیام ریجردت، رادنی هاروی
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۰ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۷۷ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷ از ۱۰
در حالی که امروزه کیانو ریوز به دنبال بازی در مجموعه فیلم‌های اکشن بزرگی مانند «ماتریکس» (The Matrix) و «جان ویک» (John Wick) شناخته شده است، نقش‌آفرینی درخشان او در سال‌های ابتدایی فعالیت‌اش به عنوان بازیگر در فیلم «آیداهوی اختصاصی من»، نقش‌آفرینی‌ای بود که او را به عنوان یک بازیگر مستعد و توانا به همه معرفی کرد. پیش از این فیلم، ریوز با بازی در مجموعه فیلم‌های «بیل و تد» (Bill & Ted) توانسته بود تبدیل به نامی شناخته شده شود، اما او در نقش فیور توانست عمق، احساسات و چالش‌پذیری را وارد یک شخصیت سینمایی کند و خودش را به عنوان یک بازیگر جدی به همه اثبات نماید. ریوز بعدها تبدیل به یکی از بهترین بازیگران فیلم‌های اکشن شد، اما همواره گاهی در فیلم‌های درام هم نقش‌آفرینی می‌کرد تا به همه اثبات کند که می‌تواند هردو کار را به نحو احسنت انجام دهد.
۸. بروس ویلیس در «حس ششم» (The Sixth Sense)
- در نقش: مالکولم کرو
- سال تولید: ۱۹۹۹
- کارگردان: ام. نایت شیامالان
- بازیگران: هلی جوئل اوزمنت، تونی کولت، دانی والبرگ، اولیویا ویلیامز
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۶ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۶۴ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۸.۲ از ۱۰
با بازی در «حس ششم» ام. نایت شیامالان، بروس ویلیس به همه ثابت کرد که علاوه بر بازی به عنوان یک ستاره‌ی فیلم‌های اکشن در فیلم‌هایی مانند «جان سخت» (Die Hard) و «عنصر پنجم» (The Fifth Element)، می‌تواند در فیلم‌های دلهره‌آور روانشناختی هم به ایفای نقش‌های پیچیده‌تر و دراماتیک بپردازد. او در این فیلم به عنوان یک روانشناس کودک، به درمان پسر بچه‌ای می‌پردازد که می‌تواند افراد مرده را ببیند، «حس ششم» توانست در گیشه با موفقیت خیره‌کننده‌ای روبه‌رو شود و این موفقیت به ویلیس فرصت داد تا جنبه‌های آسیب‌پذیر و آرام شخصیت خودش به عنوان یک بازیگر را به مخاطبان و منتقدان نشان دهد. در حالی که «حس ششم» بیش از هرچیز به دنبال پایان‌بندی غیرقابل پیش‌بینی‌اش شناخته می‌شود، باید به توانایی‌های خیره‌کننده‌ی ویلیس به عنوان یکی از بهترین بازیگران فیلم‌های اکشن هم در این فیلم توجه کرد.
۷. جکی چان در «بیگانه» (The Foreigner)
- در نقش: کوآن جاک مین
- سال تولید: ۲۰۱۷
- کارگردان: مارتین کمپبل
- بازیگران: پیرس برانسون، کتی لانگ، اورلا برادی، چارلی مورفی
- امتیاز راتن تومیتوز: ۶۶ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۵۵ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷ از ۱۰
به عنوان یک فیلم تعقیب و گریز که حول محور یک بمب‌گذاری تروریستی شکل می‌گیرد، «بیگانه» با بازی جکی چان، یکی از بهترین فیلم‌هایی است که این بازیگر هنگ کنگی در آن ایفای نقش کرده. با وجود اکشن بودن، «بیگانه» بسیار بیش‌تر از یک فیلم اکشن معمولی نیازمند توانایی‌های احساسی و دراماتیک جکی چان بود. چان که در این فیلم نقش مقابل پیرس برانسون را ایفا می‌کرد، مجبور بود از منطقه‌ی امنیت خودش خارج شود تا بتواند پرتره‌ای دقیق از کوآن جاک مین ترسیم نماید؛ مردی با گذشته‌ای مرموز که به موقعیتی پیچیده کشانده شده است. «بیگانه» جنبه‌ای جدید از هنر بازیگری چان را به تصویر می کشد که طرفداران او امیدوارند بیش‌تر تجربه‌اش کنند.
۶. هریسون فورد در «در مورد هنری» (Regarding Henry)
- در نقش: هنری ترنر
- سال تولید: ۱۹۹۱
- کارگردان: مایک نیکولز
- بازیگران: انت بنینگ، میکی آلن، جی. جی. آبرامز، استنلی سوردلو
- امتیاز راتن تومیتوز: ۴۹ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۴۷ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۷ از ۱۰
از آن جایی که داستان «در مورد هنری» درباره‌ی مردی بود که به دنبال یک حادثه‌ی تیراندازی حافظه‌ی خود را از دست داده است و تلاش می‌کند آن را به دست آورد و بتواند دوباره صحبت کند، توانست بیش از فیلم‌های پیشین فورد مانند «بلید راند» (Blade Runner)، «ایندیانا جونز» (Indiana Jones) یا «جنگ ستارگان» (Star Wars) او را به چالش بکشد. فورد در نقش هنری ترنر توانست نقش‌آفرینی‌ای متعهدانه از خودش به نمایش بگذارد و پا را از دنیای فیلم‌های اکشن که به دنبال آن‌ها معروف شده بود، فراتر بگذارد. «درباره‌ی هنری» فیلمی است احساسی که فورد در آن نه تنها انتظارات را برآورده می‌کند، بلکه به همه نشان می‌دهد علاوه بر یکی از بهترین بازیگران فیلم‌های اکشن بودن، توانایی‌های ناشناخته‌ی دیگری هم دارد که سینما باید از آن‌ها بهره ببرد.
۵. کلینت ایستوود در «پل‌های مدیسون کانتی» (The Bridges of Madison County)
- در نقش: رابرت کینکید
- سال تولید: ۱۹۹۵
- کارگردان: کلینت ایستوود
- بازیگران: مریل استریپ، کریستوفرکرون، انی کرلی، ویکتور سلزاک
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۰ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۶۹ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰
«پل‌های مدیسون کانتی» با بازی کلینت ایستوود و مریل استریپ، یک درام عاشقانه بود که با تمام نقش‌های پیشینی که ایستوود در فیلم‌هایی مانند «هری کثیف» (Dirty Harry) یا سه گانه‌ی دلار سرجیو لئونه ایفا کرده بود، فرق داشت. «پل‌های مدیسون کانتی» داستان عاشقانه‌ای غیرمعمول را روایت می‌کرد که به بررسی احساس تنهایی، انتظار و عشقی آمیخته شده با پاکی می‌پرداخت. بعد از این نقش‌آفرینی، ایستوود بعدتر هم طی کارنامه‌ی حرفه‌ای‌اش بارها از منطقه‌ی امن خود خارج شد تا در فیلم‌هایی مانند «عزیز میلیون دلاری» (Million Dollar Baby) و «گرن تورینو» (Gran Torino) که کارگردانی آن‌ها را هم خودش بر عهده داشت، ایفای نقش کند.
۴. نیکولاس کیج در «ترک لاس وگاس» (Leaving Las Vegas)
- در نقش: بن سندرسون
- سال تولید: ۱۹۹۵
- کارگردان: مایک فیگیس
- بازیگران: الیزابت شو، جولیان سندرز، ریچارد لوییس، والریا گولینو
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۱ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۸۲ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰
در کارنامه‌ی غیرعادی نیکولاس کیج، هم نقش‌آفرینی‌های درام شگفت‌انگیزی وجود دارند و هم نقش‌آفرینی‌های اکشن خیره‌کننده. اگرچه بازی در نقش بن سندرسون در «ترک لاس وگاس» بود که برای نخستین‌بار توانایی‌های کیج به عنوان یک بازیگر درام و جدی را به نمایش گذاشت. او در نقش یک فرد معتاد به الکل که تصمیم گرفته است آن قدر بنوشد تا بمیرد، توانست جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی مرد را به دست بیاورد و این نقش‌آفرینی حتی امروزه بعد از گذشت بیش از دو دهه، هم‌چنان یکی از بهترین نقش‌آفرینی‌های این بازیگر است. ناامیدی، احساس دل‌شکستگی، گرایشات مرگ‌بار سندرسون و آسیب‌پذیری‌اش به بهترین شکل ممکن توسط کیج به تصویر کشیده شدند و مخاطبان چاره‌ای به جز همدردی با این بازیگر که یکی از بهترین بازیگران فیلم‌های اکشن هم هست، نداشتند.
۳. دیو باتیستا در «تل‌ماسه» (Dune)
- در نقش: گلاسو راببان
- سال تولید: ۲۰۲۱
- کارگردان: دنی ویلنوو
- بازیگران: تیموتی سالامی، زاندایا، ربکا فرگوسن، اسکار آیزاک
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۳ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۷۴ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۸ از ۱۰
دیو باتیستا یک ورزشکار بازنشسته است که حالا تبدیل به یکی از ستارگان هالیوود شده. او بعد از این که با بازی در نقش دراکس نابودکننده در «نگهبانان کهکشان» (Guardians of the Galaxy) برای خودش اسمی دست و پا کرد، به آرامی توانایی‌های دراماتیک خودش به عنوان یک بازیگر را هم برای مخاطبان نشان داد. او در نقش گلاسو راببان در «تل‌ماسه» نقش‌آفرینی‌ای قدرتمند از خودش به نمایش گذاشت و نشان داد که چگونه یک نقش کوتاه می تواند تبدیل به یکی از به یادماندنی‌ترین شخصیت‌های فیلم شود. در نقش برادرزاده‌ی خون‌خوار بارون هارکانن، باتیستا توانست خشم دیوانه‌وارش نسبت به پائول آتریدس را به خوبی از طریق چشم‌ها و زبان بدن به تصویر بکشاند؛ داستانی که بی‌شک در قسمت دوم «تل‌ماسه» بیش‌تر درباره‌اش خواهیم فهمید.
۲. دولف لاندگرن در «کرید ۲» (Creed II)
- در نقش: ایوان دراگو
- سال تولید: ۲۰۱۸
- کارگردان: استیون کیپل جونیور
- بازیگران: مایکل بی. جردن، سیلوستر استالونه، تسا تامپسون، بریجیت نلسون
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۳ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۶۶ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۱ از ۱۰
دولف لاندگرن وقتی که یک‌بار دیگر بعد از «راکی ۴» (Rocky IV) در «کرید ۲» شخصیت ایوان دراگو را بازآفرینی کرد، توانست جنبه‌های دراماتیک بیش‌تری به این شخصیت اضافه کند؛ با وجود این که بیش از ۳۰ سال بین این دو فیلم فاصله است. شخصیت دراگو در روسیه به دنبال شکست خوردن از راکی بی‌اعتبار و بی‌آبرو شده است و او به اکراین نقل مکان کرده؛ جایی که در آن پسر خود را به عنوان یک بوکسور تعلیم می‌دهد. این نسخه‌ی پیرتر از دراگو، نسبت به نسخه‌ی جوانش، کم‌تر شیطانی است و به لاندگرن اجازه می‌دهد تا مهارت‌های بازیگری خودش را برای ایفای آن به کار بگیرد و شخصیتی که تا به امروز فقط یک بعد داشت را تبدیل به شخصیتی چند لایه و انسانی نماید.
۱. آرنولد شوارتزنگر در «مگی» (Maggie)
- در نقش: وید وگل
- سال تولید: ۲۰۱۵
- کارگردان: هنری هابسن
- بازیگران: ابیگیل برسلین، جولی ریچاردسون، ریدن گریر، برایس رومرو
- امتیاز راتن تومیتوز: ۶۱ از ۱۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۵۲ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۵.۶ از ۱۰
در نگاه اول، ایده‌ی حضور آرنولد شوارتزنگر در یک فیلم زامبی به نظر طبیعی جلوه می‌کرد و همه فکر میکردند قرار است فیلمی دیگر شبیه به مجموعه فیلم‌های اکشن «نابودگر» (The Terminator) یا «یادآوری کامل» (Total Recall) را تماشا کنند. اما «مگی» متفاوت بود و تصویری قدرتمند از یک عشق پدرانه را به تصویر می‌کشید. در «مگی»، شوارتزنگر نقش وید وگل را ایفا می‌کند؛ پدری که مصمم است تا طی روند تبدیل شدن دخترش به یک زامبی آدم‌خوار، در کنارش باشد. در این نقش، شوارتزنگر توانست سطحی از آسیب‌پذیری را به تصویر بکشاند که پیش از آن هرگز از او مشاهده نکرده بودیم. او توانست شخصیت قهرمان فیلم‌های اکشنی را که سال‌ها در ذهن مخاطبان سینمایی شکل گرفته بود، کم‌رنگ کند و پدری دلسوز و دل‌شکسته را به جای آن در ذهن مخاطبان بنشاند که می‌خواهد از فرزندش مراقبت نماید.
منبع: screenrant
