۷ پروژه‌ی عجیب دارپا برای آینده صنایع نظامی
به لطف هزینه‌های میلیارد دلاری که ایالات متحده سالانه برای ساخت تکنولوژی‌های مربوط به صنایع نظامی صرف می‌کند، مهندسان این حوزه نمی‌توانند از آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته‌ی دفاعی امریکا یا همان دارپا (DARPA) جای بهتری برای کار پیدا کنند؛ سازمانی که حجم زیادی منابع را در راستای ساخت تسهیلات و تکنولوژی‌های نظامی در اختیار مهندسان قرار می‌دهد.
از چیپ‌ست‌هایی که در مغز افراد جای می‌گیرند گرفته تا لباس‌های رباتیک که سربازاران به تن می‌کنند، سازمان دارپا می‌خواهد جنگ‌های آینده را که در فیلم‌ها و بازی‌های علمی-تخیلی دیده‌ایم، به واقعیت تبدیل کند. در ادامه، هفت پروژه‌ی عجیب دارپا که درباره‌شان شنیده‌ایم را برای‌تان قرار داده‌ایم. به این موضوع فکر کنید که اگر این پروژه‌ها، آن‌هایی هستند که درباره‌شان صحبت می‌کنند، دارپا پشت پرده در حال توسعه چه تکنولوژی‌هایی است.
اسکلت‌های رباتیک
با اینکه بیشتر افراد آینده‌ی جنگ و مبارزات در استفاده از ربات‌ها و پهپادها می‌بینند و از نظرشان، نیروهای زمینی قرار است به کنار گذاشته شود، ولی چنین عقیده‌ای کمی دور از ذهن است. حتما هم لازم نیست در راستای حضور پهپادها و ربات‌ها، انسان را فراموش کنیم. می‌توان نیروهای زمینی را هم با تکنولوژی‌های مختلفی پیشرفت داد؛ طوری که قدرت و سرعت آن‌ها را بسیار بالا برد.
دارپا این اسلکت‌های رباتیک را با کمک موسسه‌ی Wyss هاروارد می‌سازد که در زمینه‌ی مهندسی‌های برگرفته از طبیعت فعالیت می‌کند. اسلکت رباتیک نرم دارپا یا Soft Exoskeleton یک بدنه‌ی اسکلتی سبک‌وزن برای سربازان است که می‌تواند قدرت فرد را افزایش دهد. این اسکلت با استفاده از سنسورهایی که درون آن قرار گرفته به نیازهای مختلف سرباز به صورت هوشمند پاسخ می‌دهد.
حسگرهای سلامتی داخل بدن
بدن ما نشانه‌ها و اطلاعات خوب و مختلفی از وضعیت سلامت‌مان به ما می‌دهد، ولی دارپا می‌داند که برای بررسی وضعیت سلامت یک سرباز نیاز به اطلاعات بیشتری دارد و در همین راستا در قالب یکی از پروژه‌های خود، با همکاری واحد تحقیقات ارتش ایالات متحده یک حسگر ساخته است؛ حسگری که در بافت بدن جای می‌گیرد.
این سنسور نرم و کوچک که ساختار هیدروژل دارد زیر پوست جای می‌گیرد و می‌تواند سطح اکسیژن، گلوکز، اوره، ین و لاکتیک را اندازه‌گیری کند. این سنسورها تا دو سال در بدن دوام می‌آورند و اطلاعات را مستقیما به دستگاهی شبیه به گوشی‌های هوشمند ارسال می‌کنند.
اگر چنین سنسورهایی تولید انبوه شوند می‌تواند به مدیریت بیماری‌هایی مثل دیابت کمک بزرگی کنند.
فشنگ‌هایی که کنترل می‌شوند
شلیک یک گلوله از یک سلاح دوربین‌دار و کنترل مسیر حرکت آن پس از شلیک، بیشتر شبیه به قدرت‌ها و توانایی‌های عجیب و غریب یک شخصیت بازی‌های ویدیویی است، ولی یکی از پروژه‌های دارپا هم روی آن کار می‌کند. دارپا فشنگ‌هایی ساخته است تا در وضعیت‌های جوی نامناسب و بادهای شدید بتوان مسیر حرکت آن را کنترل کرد.
این مهمات که EXACTO نام دارند می‌توانند هدفی که برای‌شان مشخص شده است را دنبال کنند. با این حال، جزییات بیشتری از این پروژه‌ی دارپا در اختیار نداریم.
پهپاد کشف زیردریایی
وقتی می‌گوییم پهپاد، یک وسیله‌ی پرنده در ذهن‌مان می‌آید که چند ملخ دارد و احتمالا آمازون هم می‌خواهد با استفاده از آن کالا ارسال کند. با این حال، دارپا ایده‌های دیگر از پهپاد در ذهن خود دارد. این سازمان یک پهپاد خودکار ۱۴۰ تنی ساخته است که می‌تواند زیردریایی‌های دشمن را تشخیص دهد و دنبال کند. پهپاد سنگین دارپا هم‌چنین برای کشف مین‌های اقیانوسی هم استفاده می‌شود.
پهپاد دریایی دارپا Anti-Submarine Warfare Continuous Trail Unmanned Vessel نام دارد و می‌توان ۶۰ تا ۹۰ روز بدون دخالت انسان کار کند. نمونه‌ی اولیه‌ی این پهپاد خودکار در حال حاضر توسط نیروی دریایی ایالات متحده توسعه پیدا می‌کند.
کشتی‌های هوایی غول‌پیکر
صحبت از ماشین‌های بسیار بزرگ شد، بد نیست به یکی از پروژه‌های عظیم دارپا هم اشاره کنیم. پروژه‌ی والروس (Walrus) دارپا با هدف ساخت یک کشتی هوایی با قابلیت حمل ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ تن محموله طراحی شده است. ولی فقط هم به توانایی حمل بار این کشتی هوایی توجه نشده؛ طوری که این کشتی می‌تواند چنین وزنی را در کمتر از یک هفته به اندازه‌ی ۱۲ هزار مایل، یعنی چیزی بیش از ۳۲۰۰ کیلومتر، جا به جا کند.
چنین وسیله‌ای به درد حمل نیروهای زمینی و تمام تجهیزات آن‌ها می‌خورد. در حال حاضر ساخت پروژه‌ی والروس هنوز به پایان نرسیده است، ولی دارپا سفت و سخت مشغول کار روی آن است.
حشرات رباتیک جاسوس
فیلم‌های جاسوسی و علمی-تخیلی کاری کرده‌اند تا موجوداتی مثل حشرات رباتیک چندان هم به نظرمان عجیب و غریب نرسند. دارپا مشغول کار روی چنین ربات‌هایی است.
پروژه‌ای که دارپا براساس آن مشغول ساخت سوسک‌ها و حشرات پرنده‌ی رباتیک است، HI-MEMS نام دارد. طبق این پروژه، دارپا با قرار دادن تراشه‌هایی در بدن حشرات، کنترل مغز آن‌ها را با تحریک آن به دست می‌گیرد و پرواز آن‌ها را کنترل می‌کند.
مناطقی که انسان یا پهپادها و ربات‌ها نمی‌توانند به آن‌ها دسترسی داشته باشند، به کمک این حشرات بررسی و جاسوسی می‌شوند.
اتصال مغز و کامپیوتر
ایلان ماسک بارها گفته است بدش نمی‌آید یک رابطی برای اتصال پرسرعت مغز به کامپیوترها و سیستم‌های مختلف بسازد، ولی حتی این کارآفرین ثروتمند هم منابع دارپا را در اختیار خود ندارد. دارپا برنامه‌ای به اسم «طراحی سیستم‌های عصبی» دارد و می‌خواهد در راستای آن، یک سیستم بسازد که در مغز قرار می‌گیرد و مغز را به صورت مستقیم و با دقت بالایی به دنیای دیجیتال متصل می‌کند.
ایده‌ی پشت این پروژه، پیدا کردن راهی برای تبدیل سیگنال‌های شیمیایی و الکتریکی مغز به داده‌هایی است که کامپیوتر می‌تواند آن را بخواند و بلعکس.
چنین سیستمی می‌تواند به مغز انسان کمک کند تا مستقیما به مجموعه‌ای عظیم از اطلاعات، از تصاویر گرفته تا ویدیوها دسترسی داشته باشد و در عین حال این امکان را برای کامپیوترها فراهم می‌کند تا برای مثال آن چه را که ما با چشم‌مان می‌بینیم، ببینند.
منبع: Digital Trends
همه چیز یه طرف! فقط چطوری ۱۲۰۰۰ مایل رو به ۳۲۰۰ کیومتر تبدیل کردید؟! ۱۲۰۰۰ مایل بیش از ۱۹۰۰۰ کیلومتر است.
برادر ۱۲۰۰۰ مایل میشه چیزی حواشی ۱۹۰۰۰ کیلومتر ؟ درست میگم ؟