۱۲ فیلم دهه‌ی ۶۰ میلادی که بعد از دیشب در سوهو باید ببینید
ادگار رایت کارگردان فیلم دیشب در سوهو یک فیلم‌بین قهار و یک سینمادوست درجه‌یک است و این را در ارجاعات متعددی که در فیلمهای خودش دارد می‌توانید ببینید. او با ساخت فیلم‌هایی مثل «شان مرده‌ها» (Shaun of the Dead) و تلفیق ژانر کمدی و زیرژانر زامبی‌ها علاقه‌اش را به فیلمهای ترسناک نشان داد و با فیلمی مثل «پلیس خفن» (Hot Fuzz) از شیفتگی‌اش به آثار پلیسی پرده برداشت. دیشب در سوهو یک پارودی و هجویه از ژانرهای دیگه نیست و شاید جدی‌ترین فیلم رایت به حساب بیاید، ولی باز هم پر است از ارجاع‌های متعدد و هیجان‌انگیز.
- بهترین فیلمهای ادگار رایت؛ از بیبی راننده تا شان مردگان
- نگاهی به سینمای پرهیاهوی ادگار رایت (فیلم‌ساز زیر ذره‌بین)
دیشب در سوهو درباره‌ی دختر جوانی به نام الوییز/الی (توماسین مکنزی) است که عاشق فرهنگ و حس‌وحال و موسیقی دهه‌ی ۶۰ میلادی است و می‌خواهد طراح لباس شود. او از روستایی خلوت و بی‌سروصدا به لندن می‌آید تا در رشته‌ی مُد و طراحی لباس تحصیل کند. اما چیزی نمی‌گذرد که متوجه اتفاق عجیبی می‌شود: او شب‌ها و در رؤیاهایش، به دنیای دختری به نام سندی (آنیا تیلور جوی) می‌رود و همه چیز را از زاویه‌ی نگاه او می‌بیند، دختری که دهه‌ی ۶۰ میلادی زندگی می‌کرده.
الی که از زندگی در لندن مدرن راضی نیست، خودش را در قالب سندی می‌بیند و سعی میکند کمبودهایش را با او جبران کند. اما خیلی زود متوجه بخش‌های تلخ و تاریک زندگی سندی می‌شود و وحشت‌های زندگی او را می‌بیند.
در این مقاله تعدادی از فیلمهای دهه‌ی ۶۰ میلادی را کنار هم آورده‌ایم. بعضی‌هایشان مستقیم روی ادگار رایت تأثیر گذاشته‌اند و در دیشب در سوهو اشاره‌هایی به آن‌ها می‌بینیم، و بعضی دیگر شباهت‌های مضمونی و بصری با آن دارند.
۱. در خدمت سرویس مخفی ملکه (On Her Majesty’s Secret Service)
- محصول: ۱۹۶۹
- کارگردان: پیتر آر هانت
- بازیگران: جرج لازنبی، دایانا ریگ، تلی ساوالاس
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۷ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۱%
در دیشب در سوهو، وقتی به همراه الی برای اولین بار به دهه‌ی ۶۰ سفر می‌کنیم، خیلی زود چشممان به سینمایی می‌افتد که در حال اکران فیلم «گلوله‌ی آتشین» (Thunderball) است. مشخص است که دیدن این فیلم جیمز باند را هم به شما پیشنهاد می‌کنیم، اما در خدمت سرویس مخفی ملکه بیشتر از بقیه‌ی جیمز باندها به دیشب در سوهو مرتبط است.
اولین و تنها جیمز باندی که جیمز لازنبی بازی کرد تا مدت‌ها به‌عنوان یکی از بدترین جیمز باندها شناخته می‌شد، اما طی سال‌های اخیر ارزش آن را دوباره کشف کردند و حتی کریستوفر نولان هم در جایی اعلام کرد که یکی از جیمز باندهای مورد علاقه‌اش است.
یکی از دلایلی که باعث شده این سال‌ها به آن بهای بیشتری بدهند، نقش‌آفرینی دایانا ریگ در نقش کنتس تریسی دی ویچنزو است. زنی که جیمز باند با او ازدواج میکند و رسم همیشگی فیلمهای قبلی را بر هم می‌زند.
این روزها دایانا ریگِ فقید را بیشتر به خاطر کاراکتر اولنا تایرل سریال «بازی تاج‌وتخت» (Game of Thrones) و جمله‌ی معروف «به سرسی بگو. می‌خوام بدونه کار من بود» می‌شناسند. ادگار رایت برای دیشب در سوهو تعداد زیادی از بازیگرهای دهه‌ی ۶۰ را گرد هم آورد، از جمله ریگ که در فیلم نقش صاحبخانه‌ی الی را بازی میکند. ادگار رایت حتی فیلم را به او تقدیم کرده و در ابتدای فیلمش آورده : «تقدیم به دایانا».
۲. شب‌زنده‌داری با بزن و بکوب (A Hard Day’s Night)
- محصول: ۱۹۶۴
- کارگردان: ریچارد لستر
- بازیگران: جان لنون، پل مک‌کارتنی، جرج هریسون
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۸%
دایانا ریگ تنها بازیگر جیمز باندی نیست که در دیشب در سوهو ظاهر شده. ادگار رایت مارگارت نولان، بازیگر «گلدفینگر» (Goldfinger) را هم در فیلمش آورده. نولان در دیشب در سوهو نقش باریستایی را بازی میکند که به الی کار می‌دهد. مارگارت نولان در تیتراژ فیلم گلدفینگر با بدنی طلایی‌رنگ ظاهر شده بود و در خود فیلم هم نقش کوتاهی داشت، ولی آن دختری که با آغشته شدن در طلا به قتل رسید، او نبود.
تا همینجایش هم یک فیلم جیمز باند در فهرستمان داریم، پس اینجا شب‌زنده‌داری با بزن و بکوب را پیشنهاد می‌دهیم. البته دلیل این پیشنهاد، نقش‌آفرینی نولان نیست، ولی حالا که مستند «بیتلز: بازگشت» (The Beatles: Get Back) ساخته‌ی پیتر جکسون تازگی‌ها پخش شده، بهترین زمان برای دیدن این فیلم است.
در این فیلم کمدی پرانرژی ساخته‌ی ریچارد لستر که هنوز هم سرپا و تماشایی است، اعضای گروه بیتلز نقش خودشان را بازی می‌کنند، البته نسخه‌ی بامزه و خنده‌داری از خودشان. دیشب در سوهو همچون دیگر فیلم ادگار رایت یعنی بیبی درایور، سرشار است از آهنگ‌های معروف و پرطرفدار دهه‌ی ۶۰ (البته هیچ آهنگی از بیتلز نیست، که احتمالا به خاطر گران بودن حق پخششان بوده یا اینکه انتخاب بیش از حد واضحی به حساب می‌آمده)، و تماشای این فیلم می‌تواند ما را به حس‌وحال آن دوران ببرد.
۳. گردآورنده (The Collector)
- محصول: ۱۹۶۵
- کارگردان: ویلیام وایلر
- بازیگران: ترنس استامپ، سامانتا اگار، مونا واشبورن
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۱۰۰%
ویلیام وایلر کارگردانی است که فیلمهای کلاسیک و مطرح و دوست‌داشتنی زیادی ساخته، آثاری مثل «بهترین سال‌های زندگی ما» (The Best Years of Our Lives) و «تعطیلات رمی» (Roman Holiday) و «بن هور» (Ben-Hur) که همگی از آزمون زمان سربلند بیرون آمدند و ماندگار شدند. گردآورنده با اینکه یکی از ۱۲ فیلمی است که نامزدی اسکار بهترین کارگردانی را برای وایلر به ارمغان آورده، در میان فیلمهای او کمتر شناخته شده. پس اگر آن را ندیده‌اید پیشنهاد می‌کنیم به تماشایش بنشینید. ویلیام وایلر ساخت «آوای موسیقی» (The Sound of Music) را رد کرد تا این فیلم را بسازد چون پروژه‌ای شخصی برایش بود.
در این فیلم که با اقتباس از رمانی به قلم جان فاولز ساخته شده، ترنس استمپ نقش یک کلکسیونر پروانه را بازی میکند که زنی جوان را می‌رباید تا مجبورش کند عاشق او شود. در دیشب در سوهو، استمپ نقش مردی مرموز را بازی میکند که به گمان الی، قاتل داستان است. اگر تماشاگران با دیدن این بازیگر به شک می‌افتند و نمی‌توانند به او راحت اعتماد کنند، احتمالا به خاطر این است که استمپ در فیلم سوپرمن ۲ محصول سال ۱۹۸۰ و ساخته‌ی ریچارد لستر نقش ژنرال زاد را بازی کرده بود. اما ادگار رایت احتمالا او را در فیلمش آورد تا ارجاع دیگری داشته باشد به فیلمهای دهه‌ی ۶۰.
۴. یک نوک زبان عسل (A Taste of Honey)
- محصول: ۱۹۶۱
- کارگردان: تونی ریچاردسون
- بازیگران: رابرت استیونس، ریتا تاشینگهام، موری ملوین، دورا برایان
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۹%
خیلی از فیلمهای این فهرست را به دلیل بازیگران مشابه با دیشب در سوهو پیشنهاد داده‌ایم، ولی آخرین بازیگر مطرح دهه شصتی که اینجا می‌آوریم، ریتا تاشینگهام است، کسی که در دیشب در سوهو نقش مادربزرگ الی را ایفا میکند. اولین فیلم بلندی که او بازی کرد، یک نوک زبان عسل محصول ۱۹۶۱ بود.
در این اقتباس سینمایی تونی ریچاردسون از نمایش‌نامه‌‌ی شیلا دلانی، تاشینگهام نقش دختری ۱۷ ساله را بازی میکند که عاشق ملوانی سیاه‌پوست می‌شود، از او باردار می‌شود و با مرد همجنس‌گرایی ملاقات میکند که برای نگهداری از بچه پیشنهاد کمک می‌دهد.
این فیلم به نسبت دوره و زمانه‌ی خودش حسابی غیرمتعارف و پیشرو بود و حتی اکرانش در برخی کشورها ممنوع اعلام شد. تاشینگهام در مصاحبه‌ای درباره‌ی این فیلم می‌گوید: «همه چیز داشت. مسائلی درباره‌ی نژاد، قومیت، طبقه‌ی اجتماعی، جنسیت، روابط جنسی، فقر. خیلی‌ها با دیدنش واکنش‌های تدافعی نشان می‌دادند و می‌گفتند «همچین آدم‌هایی که در واقعیت نداریم». منظورشان همجنس‌گراها، مادرهای مجرد و تنها، و آدم‌هایی که درگیر رابطه‌ی عاشقانه‌ی بین نژادی می‌شوند بود. اما همه می‌دانستیم که چنین آدم‌هایی وجود دارند.»
شاید فیلم در این دوره و زمانه مثل گذشته شوکه‌کننده و انقلابی به‌نظر نرسد، ولی قطعا ارزش تماشا دارد.
۵. چشم‌چران (Peeping Tom)
- محصول: ۱۹۶۰
- کارگردان: مایکل پاول
- بازیگران: هاینز بوم، آنا مسی، مویرا شریر، ماکسین ادلی
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۷ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۶%
چشم‌چران یکی از فیلمهای مطرح و تماشایی دهه‌ی ۶۰ میلادی است که داستان قاتلی سریالی را روایت میکند. این فیلم همواره با روانی آلفرد هیچکاک مقایسه شده، ولی در زمان اکرانش به موفقیت و شهرت فیلم هیچکاک نرسید. اما سال‌ها بعد تبدیل به اثر کالتی شد و هواداران زیادی پیدا کرد.
مایکل پاول، کارگردان فیلم، از این ماجرا شاکی بود و در زندگی‌نامه‌ی خودش نوشت: «فیلمی ساختم که هیچ‌کس آن زمان نمی‌خواست آن را ببیند، بعد یکهو ۳۰ سال گذشت و همه یا آن را دیده بودند یا دلشان می‌خواست که ببینندش.» اینکه فیلم چشم‌چران در زمان خودش قدر ندید و مطرح نشد، اتفاق نامبارک و حسرت‌باری است. ولی حداقل با گذر سالیان به جایگاهی که حقش بود رسید و همیشه در سایه‌ها نماند.
داستان فیلم درباره‌ی فیلم‌برداری است که از زن‌ها فیلم می‌گیرد و بعد آن‌ها را به قتل می‌رساند. پاول مخاطب فیلم را جای قاتل داستان می‌گذارد و ما از زاویه‌ی نگاه او، فیلم‌هایی را که ساخته می‌بینیم. فیلم‌هایی دلخراش و ناراحت‌کننده از قتل و کشتار زن‌های گوناگون.
چشم‌چران در نزدیکی‌های سوهو فیلم‌برداری شده و از فیلم‌هایی به حساب می‌آید که الهام‌بخش ادگار رایت بوده‌اند. ادگار رایت که دهه‌ی ۶۰ میلادی هنوز به دنیا نیومده بوده، حس‌وحال آن دوران را از طریق تماشای همین فیلم‌ها پیدا کرده.
۶. آگراندیسمان (Blow-Up)
- محصول: ۱۹۶۶
- کارگردان: میکل‌آنجلو آنتونیونی
- بازیگران: دیوید همینگز، ونسا ردگریو، پیتر بولز
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۸%
اقتباسی که آنتونیونی از داستان کوتاه خولیو کورتاسار ساخت، تأثیر شگرفی روی سینما و آینده‌ی جریان‌های فیلم‌سازی گذاشت. داستان درباره‌ی عکاسی است که احتمالا از وقوع یک قتل عکس گرفته.
این فیلم با داستانی پر از شک و ظن و تردید و پارانویا، الهام‌بخش فیلم‌هایی چون «مکالمه» (The Conversation) ساخته‌ی فرانسیس فورد کاپولا و «انفجار» (Blow Out) به کارگردانی برایان دی پالما شد، چرا که موضوع و مضمون مرکزی داستانش جهان‌شمول بود و به همین فیلم محدود نمی‌شد.
در فیلم دیشب در سوهو هم می‌توانید رگه‌هایی از تأثیر آگراندیسمان را ببینید، جایی که الی سعی دارد به پلیس بفهماند قتلی در گذشته رخ داده ولی مدرکی برایش ندارد و مجبور می‌شود در کتابخانه و بین گزارش‌های خبری دهه‌ی ۶۰ به دنبال سند و مدرک بگردد.
ابهام و تعلیق جاری در داستان آگراندیسمان باعث شده تا این فیلم طی سالیان دراز مهم و تأثیرگذار بماند. با دیدن فیلم مدام از خودمان می‌پرسیم که آیا واقعا در عکس‌ها تصویری از یک جسد ثبت شده یا نه؟ و اگر این جسد واقعی است، آیا واقعا قتلی رخ داده؟ بخشی از جنبه‌ها و مؤلفه‌های آگراندیسمان در زمان خودش چالش‌برانگیز و جنجالی بودند، ولی اگر با متر و معیار امروز مقایسه‌شان کنید خیلی هم نرم و لطیف به نظر می‌رسند.
۷. عزیز (Darling)
- محصول: ۱۹۶۵
- کارگردان: جان شلزینجر
- بازیگران: جولی کریستی، خوزه لوئیس د ویلایونگا، سیلویا دیونیزیو
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۱ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۶۷%
خود ادگار رایت رسما گفته است که برای ساخت دیشب در سوهو، از این فیلم الهام و تأثیر گرفته. در فیلم عزیز، جولی کریستی نقش مدل/بازیگری به نام دایانا را بازی میکند که به لندن آمده تا فرصت و موقعیتی برای پیشرفت پیدا کند. رایت می‌گوید: «پیام این مدل فیلم‌ها این بود: «ای دختر جوانی که به شهری بزرگ آمده‌ای، بدان و آگاه باش که تو را زنده زنده قورت می‌دهند.» بعد خود شهر را به‌عنوان شخصیت پلید داستان معرفی می‌کردند.»
البته ادگار رایت از القای پیام‌های رو و واضح اجتناب کرده، ولی شباهت‌های زیادی بین دو فیلم وجود دارد. جان شلزینجر این فیلم را مدت‌ها پیش از آنکه با ساخت «کابوی نیمه‌شب» (Midnight Cowboy) معروف شود ساخت.
فیلم عزیز سراغ بخش تاریک دهه‌ی ۶۰ میلادی رفته، همان دوره‌ای که الیِ دیشب در سوهو یاد می‌گیرد نباید این‌قدر نسبت به آن تمایل داشته باشد و آن را در ذهنش به‌عنوان دورانی طلایی و ایده‌آل بپرستد. دایانا در فیلم عزیز، هر چقدر هم تلاش میکند در کار و زندگی‌اش به شادی و خوشحالی برسد موفق نمی‌شود و با چالش‌هایی جدی دست‌وپنجه نرم میکند.
فیلم نتوانسته بخش‌های متفاوتش را به شکل یک اثر منسجم و یکپارچه در بیاورد و به آن نقطه‌ی اوجی که انتظارش را داریم نمی‌رسد، ولی باز هم ارزش تماشا دارد، به‌ویژه به خاطر نقش‌آفرینی جولی کریستی.
۸. الفی (Alfie)
- محصول: ۱۹۶۶
- کارگردان: لوئیس گیلبرت
- بازیگران: مایکل کین، شلی وینترز، میلیسنت مارتین
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۶%
الفی هم مثل فیلم عزیز، در ابتدا تصویری خوش رنگ‌ولعاب و خواستنی از دهه‌ی ۶۰ نشان می‌دهد و بعد به دل تاریکی‌ها و تلخی‌های این دوره می‌رود. الفی شخصیت اصلی داستان مردی زن‌باره و اهل عشق‌وحال است. او دیوار چهارم را می‌شکند و مستقیم با بیننده‌ی فیلم حرف می‌زند تا اعمال و رفتارهایش را توجیه کند، اما مخاطب به‌خوبی می‌داند که او فقط دارد به خودش دروغ می‌گوید.
الفی برای هیچ‌کس اهمیتی قائل نیست، و تمایلات خودخواهانه‌اش برای رسیدن به لذت‌های زودگذر باعث شده که فردی تنها و غمگین باشد. الفی مستقیما روی دیشب در سوهو تأثیر نگذاشته، اما یکی دیگر از فیلم‌هایی محصول دهه‌ی ۶۰ میلادی است که به خوبی ویژگی‌های آن دوران را به نمایش می‌گذارد.
لوئیس گیلبرت این فیلمش را با اقتباس از نمایش‌نامه‌ای به قلم بیل ناتون ساخت. در اجرای تئاتر این نمایش‌نامه، ترنس استمپ نقش اصلی را بازی می‌کرد. به استمپ پیشنهاد داده بودند تا در نسخه‌ی سینمایی هم بازی کند، اما با وجود خواهش و درخواست مایکل کین که هم‌اتاقی او بود، نقش را رد کرد. سرانجام مایکل کین به جای او نقش را پذیرفت و به خاطر نقش‌آفرینی‌اش تبدیل به ستاره‌ای مطرح شد. این نقشی بود که مایکل کین را سر زبان‌ها انداخت و او را به جایگاهی رفیع رساند.
۹. بی‌گناهان (The Innocents)
- محصول: ۱۹۶۱
- کارگردان: جک کلیتون
- بازیگران: دبورا کار، مایگل ردگریو، پیتر وینگارد
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۸ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۵%
دیشب در سوهو فیلمی درباره‌ی ارواح و گذشتگان است و از همان دقایق اولیه‌اش با نشان دادن روح مادر الی، به تماشاگرانش می‌فهماند که نیروهای فراطبیعی در دل داستان جریان دارند. اما بعضی قصه‌های روحی مبهم‌تر از این حرف‌ها هستند و بیننده را درگیر چالشی ذهنی می‌کنند تا از خودش بپرسد که اتفاق‌های عجیب جلو چشمانش در اثر نیروهای ماورایی است، یا توضیحی منطقی پشت‌شان جریان دارد.
بی‌گناهان که بر پایه‌ی رمان کوتاه «سخت‌تر شدن اوضاع» (The Turn of the Screw) نوشته‌ی هنری جیمز ساخته شده (کتابی که سریال عمارت جن‌زده‌ی بلای محصول نتفلیکس هم با نگاهی به آن ساخته شد) یقینا از آن فیلمهای روحی پرابهام است.
در فیلم بی‌گناهان، دبورا کر نقش خانم گیدنز را بازی میکند، زنی که مسئولیت پرستاری و آموزش بچه‌های یک خانواده را برعهده گرفته و کم‌کم به این باور می‌رسد که این بچه‌ها جن‌زده شده‌اند.
ترس و وحشت این فیلم به خاطر چیزهایی است که نشان ما نمی‌دهد و در تصوراتمان شکل می‌گیرد. جک کلیتون با خلق اتمسفری گیرا و بهره‌گیری از تکنیک‌ها و حقه‌های فیلم‌برداری، به بیننده‌اش این را القا میکند که ماجرایی پنهانی و ترسناک پشت همه چیز در جریان است و به نظر می‌رسد ارواح و اشباح پلید در این عمارت حضور دارند. اما هم‌زمان نشانه‌هایی گذاشته، نشانه‌هایی که با توجه به آن‌ها ممکن است به این نتیجه برسیم که تمام اتفاق‌های ماورایی و ترسناک زاییده‌ی ذهن خانم گیدنز بوده.
۱۰. انزجار (Repulsion)
- محصول: ۱۹۶۵
- کارگردان: رومن پولانسکی
- بازیگران:کاترین دنو، ایان هندری، جان فریزر
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۷ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۵%
انزجار که اولین فیلم از سه‌گانه‌ی «آپارتمان» رومن پولانسکی بود، فروپاشی روانی یک زن را با تصاویری کابو‌س‌وار به نمایش می‌گذاشت. در دیشب در سوهو، آپارتمانی که الی در آن زندگی میکند ربط مستقیمی به تصاویر و کابوس‌های او دارد، اما مشخص نیست که اتفاق‌های خشونت‌باری هم که در آن افتاده به خاطر خود آپارتمان است یا نه. چنین ابهام و معمایی در انزجار هم وجود دارد.
در فیلم انزجار، کاترین دنو نقش زنی به نام کارول را بازی میکند که از اسکیزوفرنی رنج می‌برد. او در یک آپارتمان به همراه خواهرش زندگی میکند. کارول بعد از اینکه از رابطه‌ی خواهرش با یک مرد باخبر می‌شود، حسابی به هم می‌ریزد. وقتی خواهرش برای تعطیلات از خانه بیرون می‌رود، اوضاع سمت‌وسویی دیوانه‌وار می‌رود و کارول نمی‌تواند از آرامش و آسایش تنهایی لذت ببرد.
او مدام توهمات و تصوراتی وحشتناک می‌بیند و فکر میکند کسی می‌خواهد به او حمله کند. ولی وقتی به نظر می‌رسد در دنیای واقعی هم کسی قصد حمله و آزار و اذیت او را دارد، مجبور می‌شود از خودش دفاع کند. این فیلم خفقان‌آور که تقریبا هیچ دیالوگی ندارد پر است از موقعیت‌های پرتنش و هواداران تریلرهای روان‌شناختی باید آن را ببینند.
۱۱. زیبای روز (Belle de Jour)
- محصول: ۱۹۶۷
- کارگردان: لوئیس بونوئل
- بازیگران: کاترین دنو، ژان سورل، میشل پیکولی، فرانسیسکو رابال
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۷ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۵%
اگر با تصویری که دیشب در سوهو از روسپی‌گری نشان می‌داد مشکل دارید (چیزی که فیلم را به خاطرش نقد هم کرده‌‌اند) به شما پیشنهاد می‌دهیم که زیبای روز را ببینید. در این فیلم با رویکرد کاملا متفاوتی سراغ این مسأله رفته‌اند و کاترین دنو را در نقش همسر خانه‌داری می‌بینیم که به خواست خودش درگیر روسپی‌گری می‌شود.
این اقتباس سینمایی لوئیس بونوئل از رمان جوزف کسل درباره‌ی زنی به نام سوِرین است که اسیر یک ازدواج سنتی شده و در ذهنش خیال‌پردازی‌های ماجراجویانه‌ای میکند. او بعدازظهرها در یک فاحشه‌خانه کار میکند و تبدیل به «زیبای روز» آن تشکیلات می‌شود.
فیلم نقدی گزنده نسبت به دوگانگی‌ها و دورویی‌های زندگی طبقه‌ی مرفه مطرح میکند و با داستانی پیچیده و سوررئال ذهن بینندگانش را به چالش می‌کشد.
۱۲. پرسونا (Persona)
- محصول: ۱۹۶۶
- کارگردان: اینگمار برگمان
- بازیگران: بیبی آندرشون، لیو اولمان
- امتیاز IMDb به فیلم: ۸.۱ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۱%
شاید پرسونا شبیه دورانی که در دیشب در سوهو تصویر می‌شود نباشد، اما شباهت‌هایی بین مضامین دو فیلم وجود دارد. دو شخصیت اصلی پرسونا فاصله‌ی زمانی چند‌دهه‌ای از هم ندارند، اما وقتی در دیشب در سوهو الی خودش را در نقش سندی می‌بیند و کم‌کم به او تبدیل می‌شود، مسائلی مشابه فیلم پرسونا را می‌بینیم. در پرسونا چهره‌های دو شخصیت اصلی داستان در هم می‌آمیزند، و در سوهو حین صحنه‌ی رقص می‌بینیم که دو دختر ماجرا عملا تبدیل به یک شخص می‌شوند.
پرسونا داستان پرستاری به نام آلما (بیبی اندرسون) را روایت میکند که موظف شده تا از بازیگری به نام الیزابت (لیو اولمان) نگهداری کند، بازیگری که دچار مشکل روحی روانی عجیبی شده و نمی‌تواند صحبت کند. اما آیا این اسم‌های واقعی این دو است و هویتشان همین است؟ در فیلم اشاره‌هایی می‌بینیم مبنی بر اینکه این دو زن ممکن است آن چیزی که به نظر می‌رسند و خودشان فکر می‌کنند نباشند.
داستان پرسونا در ساحلی در سوئد می‌گذرد و موقعیتی را روایت میکند که در تمام زمان‌ها جواب می‌دهد و هر کسی می‌تواند با آن ارتباط بگیرد. فضای پرسونا نشان‌دهنده‌ی زمان و مقطع خاصی نیست و در بی‌‌زمانی می‌گذرد، برای همین در آن خبری از مؤلفه‌های آشنای دهه‌ی ۶۰ نیست، اما مضامین مشابهی با دیشب در سوهو دارد و همیشه به‌عنوان یکی از بهترین فیلمهای تاریخ سینما شناخته می‌شود.
منبع: Looper
