۵+۱ اکشن اول شخص برتر

سال گذشته، یکی از بهترین زمان‌ها برای طرفداران سبک اکشن اول شخص بود. تجربه‌هایی مثل Doom و Overwatch به ما یادآوری کردند که بازی‌های اول شخص، هنوز هم جای بزرگی بین این همه بازی سینمایی دارند و روند بازی خوب، می‌تواند گیمرها را پای بازی بنشاند. سال گذشته‌ی Titanfall 2 آمد و حرف‌های جدیدی در سبک اکشن اول شخص زد و Doom هم این سبک را با مکانیک‌هایی تازه و جدید، از ابتدا تعریف کرد.

قرار است در هفته‌های آینده، به نوبت به بهترین‌های هر سبک بازی بپردازیم و اولین مطلب را به سبک اکشن اول شخص اختصاص داده‌ایم. می‌توانید طی ۲۰ هفته‌ی آینده، منتظر مجموعه ۵+۱ برتر باشید که به ژانرهای بازی می‌پردازند.

شاید باورتان نشود، اما ساعت‌ها با لیست خودمان کلنجار رفته‌ایم؛ چون آن‌قدر بازی اکشن اول شخص خوب در تاریخ صنعت بازی پیدا می‌شود که یک ۵ برتر برای رده‌بندی آن‌ها، کفایت نمی‌کند.

مطمئنا بازی‌های زیادی از لیست‌مان جا مانده‌اند؛ عناوینی مثل فار کرای، بتلفیلد، سرزمین‌های مرزی، آنریل تورنمنت یا مترو و استاکر هر کدام می‌توانستند در لیست ما جا داشته باشند.

با تمام این اوصاف، از دیدگاه خودمان، بهترین‌ها و تاثیرگذارترین اکشن‌های اول شخص را انتخاب کرده‌ایم و از شما هم می‌خواهیم که از بهترین بازی‌های اول شخص برای ما و دیگران بگویید.

۵- Quake III Arena

بدون اغراق می‌گوییم، کوایک ۳ (Quake III) تعریفی تازه به ما از لغت «لذت» داد. بازی کردن کوایک ۳ هیچ وقت قدیمی نمی‌شود. استودیوی بازی‌سازی اید سافتویر که با ساخت بهترین‌های سبک اکشن اول شخص اسم و رسمی برای خودش دست و پا کرده بود، کوایک ۳ را بدون بخش داستانی وارد بازار کرد؛ در نتیجه اگر کسی سمت بازی می‌رفت، می‌دانست که قرار است مهارت‌های بازی کردن خودش را در مقابل بقیه‌ی گیمرها محک بزند. کوایک بازی کردن مهارت می‌خواست و کوایک ۳ یک اکشن اول شخص بدون نقص بود که اگر در آن شکست می‌خوردید، نمی‌توانستید تقصیر را گردن چیزی به غیر از خودتان بیاندازید.

۴- Halo: Combat Evolved

این موضوع که امروزه روی کنسول اکشن اول شخص بازی می‌کنیم را تمام و کمال مدیون هیلو ۱ هستیم. قبل از هیلو، کسی تصور نمی‌کرد بتوان بدون ماوس و کیبورد، اکشن اول شخص بازی کرد؛ آن هم به صورت حرفه‌ای و تورنمنت‌ها. تمام کسانی که ایکس‌باکس داشتند، آن را فقط به خاطر آنلاین بازی کردن هیلو خریده بودند. شاید این موضوع نداشتن ایکس‌باکس، یکی از دلایل محبوبیت کم هیلو در بین گیمرهای مملکت ما باشد. هیلو سیستم خط سلامتی که خودش پر می‌شود را به بازی‌ها معرفی کرد؛ سیستمی که امروزه در هر بازی که فکرش را بکنید پیدا می‌شود. هیلو هم‌چنین دنیایی شگفت‌انگیز و داستان و شخصیت‌هایی زیبا داشت. هر چیزی که می‌خواستید در هیلو پیدا می‌کردید.

۳- Bioshock

زمانی که تمام اکشن‌های اول شخص، تیراندازی‌های نظامی بودند و قصه‌ی جنگ‌های مختلف را تعریف می‌کردند، بایوشاک تصمیم می‌گیرد تا همه چیز را عمیق‌تر کند؛ وقتی می‌گوییم، همه چیز، واقعا اغراق نمی‌کنیم. از داستان بازی گرفته تا مکانیک‌های آن، همه چیز در بایوشاک چند سطحی عمیق‌تر از بازی‌های دیگر است. می‌توان درباره‌ی قصه‌ی بایوشاک ساعت‌ها صحبت کرد؛ قصه‌ای که در ظاهر، داستانی شگفت‌انگیز است و در باطن، یک مقاله‌ی بلند و بالا در نقد یک فلسفه. دنیایی که بایوشاک خلق کرده، در بازی‌های زیاد دیگری پیدا نمی‌شوند. مکانیک‌ها و سیستم‌های بایوشاک هم به گیمر اجازه می‌دهند تا هر طور که می‌خواهد بازی کند و روند بازی را با توجه به سلیقه‌ی خودش شکل دهد. همه چیز بایوشاک روی اصول است و تنها بازی دیگری که می‌تواند به پای بایوشاک برسد، دنباله‌اش، «بایوشاک بی‌کران» است.

۲- Half-Life 2

اسمی که به بازی‌های اول شخص داده‌اند، به خاطر زاویه‌ی دید دوربین آن‌ها بوده است؛ دوربینی که از دید شخصیت اصلی همه چیز را روایت می‌کند. با این حال، واقعا شاید نتوانیم بگوییم که در تمام بازی‌ها اول شخص، این شما هستید که قصه را پیش می‌برید. با این حال، «نیمه-جان» دقیقا همین کار را می‌کند. حتی اگر بیاییم آن مکانیک‌ها و سیستم‌های شگفت‌انگیز نیمه-جان ۲ و گرافیک‌اش که در دنیایی دیگر بود را به کناری بگذاریم، باز هم می‌توانیم مدت‌ها درباره‌ی چگونگی تعریف قصه در نیمه-جان ۲ صحبت کنیم. نیمه-جان ۲ طوری ساخته شده است که انگار تمام اتفاقات بازی، حول شما می‌گردد. بازی در همه حال مشغول تعامل با شماست. داستان عالی و روند بازی بدون نقص نیمه-جان ۲، آن را به یکی از بهترین بازی‌های تاریخ تبدیل کرده‌اند.

۱- Call of Duty 4: Modern Warfare

«ندای وظیفه ۴» یا همان «جنگاوری نوین»، نگاه تمام صنعت بازی را به اکشن‌های اول شخص تغییر داد. صحنه‌های سینمایی جنگاوری نوین حتی جلوی بازی‌های امروزی هم کم نمی‌آورند؛ با اینکه دقیقا ده سالی از عرضه‌ی بازی می‌گذرد. داستانی بسیار خوب و صحنه‌هایی کارگردانی شده که نمی‌گذارند لحظه‌ای از پای بازی بلند شوید، به طور کلی روند ساخت بخش تک‌نفره‌ی بازی‌های پس از جنگاوری نوین را تغییر داد. فرمول عالی و نقش‌آفرینی-مانند بخش چند نفره هم که در آن، پیشرفت می‌کنید هم برای اولین بار در جنگاوری نوین معرفی شد. بازی‌های ویدیویی، سرگرمی ارزانی نیستند و بسته‌ی کاملی مثل جنگاورین نوین، کاری کرد که بازی‌های پس از آن مجبور شوند در کنار بخش داستانی، حتما یک بخش چند نفره‌ی کامل هم داشته باشند. مجموعه‌ی کال آو دیوتی، یکی از بزرگ‌ترین اسم‌های صنعت بازی است، و جنگاوری نوین، بدون شک بهترین بازی این مجموعه است.

انتخاب اضافه: Doom

مگر می‌شود اسم سبک اکشن اول شخص به زبان بیاید و از Doom حرفی نزنیم؟ سبک اکشن اول شخص، همه چیز خود را از Doom دارد. درست است که خلق این سبک را Wolfenstein 3D نسبت می‌دهند، اما اگر بخواهیم واقع‌گرایانه نگاه کنیم، آن بازی که این سبک را محبوب و بزرگ کرد، Doom بود. بدون Doom، این لیستی که ما نوشته‌ایم، حتی وجود هم نداشت. Doom با اسلحه‌هایی که حس خوبی به شما می‌دادند، هیولاهای درست و درمان و طراحی مرحله‌ی بسیار خوب، تجربه‌ی جدیدی به صنعت بازی‌های ویدیویی معرفی کرد. Doom در سال ۱۹۹۳ عرضه شده، اما هنوز هم می‌توان آن را بازی کرد و حسابی لذت برد.