۳۰ فیلم درخشان که نامزدی اسکار ۲۰۲۱ را از دست دادند

غافلگیری از عدم حضور  آثار درخشان در لیست آکادمی اسکار، اتفاق تازه‌ای نیست و ما در این مقاله ۳۰ فیلمی را نام می‌بریم که از نامزدی اسکار ۲۰۲۱ بازماندند.

پس از انتظاری نفس‌گیر نامزدهای ۹۳مین جایزه‌ی اسکار اعلام شدند و انتظار می‌رود مدعیانی مانند «سرزمین آواره‌ها» (Nomadland)، «دادگاه شیکاگو ۷» (The Trial of the Chicago 7)، «منک» (Mank) ،«بلک باتم مارینی» (Ma Black Rainey’s Black Bottom)، «صدای متال» ( Sound of Metal) و «میناری» (Minari) برای بهترین فیلم، بهترین فیلم‌برداری، بهترین بازیگر و … به رقابت بپردازند. اما «دستیار» (The Assistant)، «هرگز به ندرت گاهی اوقات همیشه» (Never Rarely Sometimes Always) و عناوین شایسته‌ی دیگر چطور؟ همانطور که در اسکار هر سال اتفاق می‌افتد و امسال هم از این قاعده مستثنی نیست، تعداد زیادی از فیلم‌های قابل تقدیر توسط آکادمی رد شدند. ناکام ماندن آثار درخشانی مانند «اولین گاو» (First Cow)، «مرد نامرئی» (The Invisible Man)، «من به پایان دادن اوضاع فکر می‌کنم» (I’m Thinking of Ending Things) و «خانه‌ی او» (His House) از نامزدی اسکار، بسیار ناامید کننده است.

• نامزدهای اسکار ۲۰۲۱ اعلام شد؛ دست سینمای ایران باز هم خالی ماند

آکادمی در سال‌های اخیر، فیلم‌های بزرگی مانند «جواهرات تراش نخورده» (Uncut Gems)، «وداع» (The Farewell)، «بوک اسمارت» (Booksmart) و «میدسامر» (Midsommar) را از لیست اسکار حذف کرده است، اما شاهد بودیم که بسیاری از این فیلم‌ها حتی بدون ستاره‌ی اسکار بر سینه‌شان به یاد ماندنی و قابل تقدیر باقی ماندند.

۱.  نسخه‌ی چهل ساله (The 40-Year-Old Version)

• کارگردان: رادا بلنک
• بازیگران: راد بلنک، پیتر کیم، ایمانی لوئیس و …
• امتیاز متاکریتیک: ۸۰ از ۱۰۰

رادا بلنک برای فیلم بسیار خنده‌دار «نسخه‌ی ۴۰ ساله» خود، جایزه‌ی کارگردانی رقابت‌های دراماتیک ایالات متحده را از جشنواره‌ی فیلم ساندنس ۲۰۲۰ دریافت کرد. او در این فیلم به عنوان یک نمایشنامه‌نویس پرتلاش بازی می‌کند که پس از پیدا کردن انگیزه در رپ، خلاقیت جدیدی در او جرقه‌ می‌زند. با اینکه اسکار از  فیلم تحسین‌برانگیز رادا چشم‌پوشی کرد، اما او توانست در جشنواره‌ها و مراسم‌های معتبر بسیاری خوش بدرخشد. در جوایز انجمن صنفی کارگردانان آمریکا، بلنک نامزد بهترین کارگردان فیلم بلند اول شد. بلنک همچنین نامزد بهترین بازیگر نقش اصلی زن BAFTA و نامزد دریافت جایزه‌ی ایندی اسپریت برای بهترین فیلم اول شد.

۲. هرگز به ندرت گاهی همیشه (Never Rarely Sometimes Always)

• کارگردان: الیزا هیتمن
• بازیگران: سیدنی فلانیگان، تالیا رایدر، تئودور پلرین و …
• امتیاز متاکریتیک: ۹۱ از ۱۰۰

درام جالب با موضوع سقط جنین الیزا هیتمن با نام «هرگز به ندرت گاهی همیشه» برنده‌ی جوایز جشنواره‌ی فیلم ساندنس و جشنواره‌ی فیلم برلین در سال ۲۰۲۰ شد تا اینکه در پایان سال به عنوان یکی از آثار مورد علاقه‌ی گروه منتقدان هم شناخته شد. سیدنی فلانیگان برنده‌ی بهترین بازیگر زن از محافل منتقدان فیلم نیویورک و جایزه‌ی بهترین بازیگر برجسته از شورای ملی بازبینی شد. علاوه بر این‌ها، هرگز به ندرت، هفت بار نامزد جوایز ایندی اسپریت، از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر زن و بهترین بازیگر نقش مکمل زن هم شد. فیلمی با این تعداد نامزدی در ایندی اسپریت بعید بود که از اسکار جا بماند.

۳. من به پایان دادن اوضاع فکر می‌کنم (I’m Thinking of Ending Things)

• کارگردان: چارلی کافمن
• بازیگران: جسی پلمونس، جسی باکلی، تونی کولت و …
• امتیاز متاکریتیک: ۷۸ از ۱۰۰

حذف فیلم «من به پایان دادن اوضاع فکر می‌کنم» ساخته‌ی چارلی کافمن از لیست جوایز برای همیشه یکی از ناراحت کننده‌ترین اتفاقات اسکار ۲۰۲۰-۲۰۲۱ خواهد بود. کافمن که سه بار نامزدی اسکار برای فیلمنامه‌های خود و یک بار برد برای «درخشش ابدی یک ذهن پاک» (Eternal Sunshine of the Spotless Mind) را در کارنامه دارد، با این اقتباس از رمانی به همین نام نوشته‌ی آیین رید، یکی از پربیننده‌ترین آثار خود را ساخت. در حالی که فیلم بیش از حد قطبی بود و نمی‌توانست به عنوان یک رقیب فصل جوایز بین‌المللی ظاهر شود، اما نامزد نشدن جسی باکلی برای بهترین بازیگر زن یک جنایت است! نامزدی جایزه‌ی گاتهام تنها لحظه‌ی قابل توجه در فصل جوایز برای باکلی بود و این برای اجرایی به این بزرگی بی‌انصافی است.

۴. دستیار (The Assistant)

• کارگردان: کیتی گرین
• بازیگران: جولیا گارنر، متیو مک‌فادین، کریستین فروست و …
• امتیاز متاکریتیک: ۷۹ از ۱۰۰

اولین کارگردانی فیلم داستان کیتی گرین با نام «دستیار» که در ژانویه‌ی ۲۰۲۰ آغاز به کار کرد، به عنوان یکی از اولین مدعیان شایسته‌ی اسکار در فصل جوایز ۲۰۲۰-۲۱ معرفی شد. برای هر فیلمی سخت است که بیش از ۱۲ ماه انتظار را تحمل کند، چه رسد به اینکه یک فیلم کم بودجه‌ای مانند «دستیار» باشد. اما بازی جولیا گارنر در نقش اصلی با حرکات کوچک و نامطمئن آن چنان کالیبره شده بود که شایسته‌ی جدال جدی اسکار برای بهترین بازیگر زن بود. خوشبختانه گارنر به دلیل کسب نامزدی بهترین بازیگر نقش اول زن در جوایز ایندی اسپریت و جوایز گاتهام در این فصل خیلی هم ناکام نبود. گارنر به لطف «اوزارک» (Ozark) یک جایزه‌ی امی را در طاقچه‌ی جوایزش دارد و فقط زمان آن است که جایی برای اسکار هم باز کند.

۵. اولین گاو (First Cow)

• کارگردان: کلی رایکارد
• بازیگران: عالیه شوکت، لیلی گلداستون، گری فارمر و …
• امتیاز متاکریتیک: ۸۹ از ۱۰۰

«اولین گاو» ساخته‌ی کلی رایکارد یکی از نور چشمی‌های گروه منتقدان سال ۲۰۲۰ بود که پس از چهار بار نامزدی جایزه‌ی گاتهام، از جمله بهترین بازیگر نقش اول مرد و بهترین بازیگر نقش اول زن و سه نامزدی جایزه‌ی ایندی اسپریت، جایزه‌ی منتقدان فیلم نیویورک را برای بهترین فیلم بدست آورد و با تمام این افتخارات نمی‌تواند جزئی از نامزدهای اسکار باشد. منتقد ارشد ایندی‌وایر، اریک کوهن، «اولین گاو» را بهترین فیلم سال ۲۰۲۰ معرفی کرد و نوشت: «اگر سینمای آمریکا یک شاعر برجسته داشته باشد، کلی رایکارد تاج آن را بر سر خواهد گذاشت. اولین گاو رضایت‌بخش‌ترین فیلم او تا به امروز، یک درام مینیمالیستی در مورد همراهی، تولد رویای آمریکایی و البته، گاو توتولار است. قسمت خنده‌دار فیلم اولین گاو این است که خب، چه کسی می‌خواهد فیلمی به این نام را تماشا کند؟ و پاسخ بدون شک این است که همه باید!»

۶. بلعیدن (Swallow)

• کارگردان: کارلو میرابلا دیویس
• بازیگران: هیلی بنت، آستین استول، الیزابت مارول و …
• امتیاز متاکریتیک: ۶۵ ار ۱۰۰

دیوید ارلیچ از ایندی‌وایر، هیلی بنت را به عنوان بازیگر اصلی فیلم «بلعیدن»، خارق العاده و جالب توصیف کرد. فیلم روان‌شناختی کارلو میرابلا دیویس کارگردان، در مورد یک زن خانه‌دار و از لحاظ روانی نامتعادل است که پس از وسواس در بلعیدن وسایل غیر قابل خوردن دلیلش را پیدا می‌کند. از لحاظ اشارات ظریف فمینیستی رای دهندگان جوایز در تمام طول فصل جوایز، «زن جوان نوید دهنده» (Promising Young Woman) را نسبت به «بلعیدن» برتر می‌دانند، که با توجه به اینکه هلی بنت در نقش اصلی چه بازی شگفت‌انگیزی از خود ارائه می‌دهد، شرم‌آور است. حداقل کارلو میرابلا دیویس نامزدی جایزه‌ی اسپاتلایت از انجمن کارگردانان آمریکا را از آن خود کرد. بدون شک موقعیت شغلی میرابلا دیویس بعد از «بلعیدن» همانند بنت بهتر می‌شود.

۷. روی صخره‌ها (On the Rocks)

• کارگردان: سوفیا کوپولا
• بازیگران: رشیدا جونز، بیل مری، مارلون وینز و …
• امتیاز متاکریتیک: ۷۳ از ۱۰۰

«روی صخره‌ها» ساخته‌ی سوفیا کوپولا یکی از عناوین مهم فهرست نامزدهای انتخاباتی اسکار افتتاحیه‌ی اپل بود، اما جلب توجه غول پخش آنلاین یعنی «چری» (Cherry) در هفته‌های منتهی به نامزدی اسکار آن این موقعیت را از آن ربود. کوپولا با فیلم «گمشده در ترجمه» (Lost in Translation) برنده‌ی اسکار بهترین فیلمنامه‌ی اصلی شد که همچنین باعث شد بیل موری ستاره‌ی «روی صخره‌ها» برنده‌ی بهترین بازیگر نقش اول مرد شود. با این حال، رای دهندگان اسکار اغلب طی سال‌های گذشته بر روی توانایی‌های کوپولا چشم فروبستند. از زمانی که فیلم «ماری آنتوانت» (Marie Antoinette) جایزه‌ی بهترین طراحی لباس را به دست آورد، آکادمی کوپولا را برای هیچ‌کدام از تلاش‌هایش نامزد نکرد. بازی بی نظیر بیل موری روی صخره‌ها نامزد گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل شد، اما این فیلم در لیست نامزدهای اسکار تایید نشد.

۸. پالم اسپرینگز (Palm Springs)

• کارگردان: مکس بارباکوف
• بازیگران: اندی سمبرگ، کریستین میلیوتی، پیتر گلگر و …
• امتیاز متاکریتیک: ۸۳ از ۱۰۰

«پالم اسپرینگز» امسال دو بار نامزد گلدن گلوب شد، یکی برای بهترین فیلم موزیکال یا کمدی و دیگری برای اندی سامبرگ برای بهترین بازیگر فیلم کمدی یا موزیکال، اما اکثر کارشناسان اسکار می‌دانستند که بهترین شانس این فیلم برای نامزدی در بخش بهترین فیلم‌نامه‌ی اصلی بود. در حالی که انجمن نویسندگان آمریکا کار اندی سیارا را به عنوان بهترین فیلمنامه‌ی اصلی معرفی کرد، آکادمی از او به نفع کاندیداهای سنگین وزن مانند آرون سورکین برای «دادگاه شیکاگو ۷» غافل شد. دیوید ارلیچ، منتقد ارشد فیلم ایندی‌وایر، در بازبینی خود در جشنواره‌ی ساندنس «پالم اسپرینگز» را نوآوری درخشانی از فرمول «روز گراندهاگ» (Groundhog Day) خواند. ارلیچ می‌نویسد: « ایده‌هایی که این فیلم برای جلب توجه انتخاب می‌کند بسیار ملموس و تیزبینانه است. علی‌رغم اینکه روز گراندهاگ به یک ژانر تبدیل شد، فیلم طنز و عاقلانه‌ی مکس بارباکوف اولین فیلمی است که در کنار بکارگیری فرمول قدیمی اصول معادله را نیز از اساس تغییر می‌دهد.»

۹. گستره‌ی شب (The Vast of Night)

• کارگردان: اندرو پترسون
• بازیگران: سیرا مک‌کورمک، جیک هوروویتس، بروس دیویس و …
• امتیاز متاکریتیک: ۸۴ از ۱۰۰

اولین کارگردانی تحسین شده‌ی اندرو پترسون با فیلم «گستره‌ی شب» حول دو دوست نوجوان در دهه‌ی ۵۰ در نیومکزیکو می‌چرخد که به عنوان اپراتور برق در ایستگاه رادیویی محلی کار می‌کنند و صدایی از دنیای دیگر را کشف می‌کنند. این فیلم به طور ماهرانه‌ای عناصر درام‌های رادیویی کلاسیک مانند «پرونده‌های ایکس» (The X-Files) و فیلم‌های B 1950 را با یک اصل ترکیب می‌کند. «گستره‌ی شب» یک جواهر با فیلمبرداری و طراحی تولید چشمگیر برای چنین فیلم کم بودجه‌ای است. این فیلم جایزه‌ی بهترین تماشاگر فیلم بلند داستانی را از جشنواره‌ی فیلم اسلم‌دنس ۲۰۱۹ دریافت کرد. جای تعجب نیست که کارگردانان بزرگی مانند گیلرمو دل‌تورو در سال گذشته بررسی‌های شایسته‌ای را درباره‌ی این فیلم در شبکه‌های اجتماعی مطرح کردند. ممکن است اولین حضور پترسون اسکار دریافت نکرده باشد، اما بدون شک پترسون به دنبال پروژه‌های بزرگتر و بهتر است.

۱۰. میس جونتینت (Miss Juneteenth)

• کارگردان: چنینگ گادفری پیپلز
• بازیگران: نیکول بهاری، الکسیس چیکیزی، کندریک سمپسون و …
• امتیاز متاکریتیک: ۷۳ از ۱۰۰

درام «میس جونتینت» به کارگردانی چنینگ گادفری پیپلز که برشی از یک زندگی است به شدت از بازی‌های درخشان نیکول بهاری و الکسیس چیکیز سود می‌برد. این دو بازیگر درگیر طرح آهسته‌ی فیلم می‌شوند تا بهترین و زیباترین پیوندهای آن را زنده کنند. آن‌ها در اینجا هر دو فوق‌العاده هستند و مهارت گادفری در انتخاب و هدایت ستاره‌ها شایسته‌ی ستایش و توجه جدی است. بهاری جایزه‌ی سورپرایز بهترین بازیگر نقش اول زن در جوایز گاتهام را برد و جوایز او با نامزدی بهترین بازیگر نقش اول زن از جوایز ایندی اسپریت ادامه یافت. افسوس، از اسکار بازماند.

۱۱. شرلی (Shirley)

• کارگردان: جوزفین دکر
• بازیگران: الیزابت ماس، مایکل استالبرگ، لوگان لرمن و …
• امتیاز متاکریتیک: ۷۶ از ۱۰۰

الیزابت ماس برای نامزدی اسکار دیگر چه کاری باید انجام دهد؟ برنده‌ی جایزه‌ی امی سال گذشته برای «بوی او» (Her Smell) برای نامزدی اسکار نادیده گرفته شد و امسال ظاهرا نه شرلی و نه مرد نامرئی علی‌رغم تحسین منتقدان برای این افتخار کافی نبودند. ماس در شرلی به کارگردانی جوزفین دکر، به عنوان شرلی جکسون، نویسنده‌ی داستان‌های ترسناک، یک نمایش خیره کننده را ارائه می‌دهد. شاید کارگردانی باعث شده باشد که بازی ماس برای داوران آکادمی کافی نباشد، اما نادیده گرفتن او بی انصافی است.

۱۲. مرد نامرئی (The Invisible Man)

• کارگردان: لی ونل
• بازیگران: الیزابت ماس، الیور جکسون کوهن، آلدیس هاج و …
• امتیاز متاکریتیک: ۷۲ از ۱۰۰

مرد نامرئی ساخته‌ی لی ونل در اواخر فوریه‌ی سال ۲۰۲۰ بیش از ۱۰۰ میلیون دلار برای یونیورسال پیکچرز درآمد داشت و این فیلم را به یکی از پردرآمدترین فیلم‌های سال تبدیل کرد. این فیلم مهیج روانشناختی برای الیزابت ماس با بازی در نقش اصلی نظرات مثبت بسیاری را به همراه داشت، اما فیلم وانل نیز شایسته‌ی زنگ اسکار بود. کارگردان فیلم مرد نامرئی اغلب از فضاهای منفی برای ایجاد ترس در بیننده استفاده می‌کند. این فیلم محبوب پوپولیستی نادری است که بر اساس هنر فیلم‌سازی ساخته شده است.

۱۳. کجیلیونر (Kajillionaire)

• کارگردان: میراندا جولای
• بازیگران: ایوان ریچل وود، دبرا وینگر، جینا رودریگز و …
• امتیاز متاکریتیک: ۷۸ از ۱۰۰

با یک اجرای خارق‌العاده از ایوان ریچل وود، کجیلیونر به کارگردانی میراندا جولای گذر لذت‌بخشی بین «دزدان فروشگاه» (Shoplifters) و «انگل» (Parasite) است. این یک کمدی کم‌مایه اما نیش‌دار است و درباره‌ی این موضوع که پیوندهای خانوادگی بی‌معنی هستند و در عین حال همه لایق یک عشق خالص هستند در نوسان است. وود باید حداقل در فصل مدعیان جوایز گلدن گلوب یا جوایز ایندی اسپریت حضور می‌داشت، اما افسوس که فیلم به طور کامل از این فصل حذف شد. حداقل آهنگسازی امیلی موسری در بخش بهترین موسیقی متن برای «میناری» حق خود را می‌گیرد، در حالی که موسیقی متن کجیلیونر او به همان اندازه به یاد ماندنی و شایسته‌ی این افتخار است.

۱۴. سنت فرانسیس (Saint Frances)

• کارگردان: الکس تامپسون
• بازیگران: کلی اوسالیوان، رامونا ادیت ویلیامز، مکس لیپچیتز و …
• امتیاز متاکریتیک: ۸۳ از ۱۰۰

کلی اوسالیوان، نویسنده و بازیگر، روایتی کاملا مشهور از بحران زندگی را در پیش گرفته و آن را تبدیل به اثری تند و تیز در سنت فرانسیس می‌کند که جایزه‌ی تماشاگران جشنواره‌ی فیلم SXSW  ۲۰۱۹ را از آن خود کرد. اوسالیوان در نقش زنی با حاملگی ناخواسته و نگهداری از یک دختر شش ساله است. سنت فرانسیس سال گذشته فیلم منتخب منتقدان ایندی‌وایر شد، اما بودجه‌ی محدودش راه سختی را برای رسیدن به فصل جوایز بزرگتر پیش پایش گذاشت. حداقل این فیلم به چندین نامزدی جایزه‌ی گاتهام راه یافت، از جمله جایزه‌ی دستیابی به موفقیت برای بازیگری اوسالیوان و پیشنهاد کارگردانی برای الکس تامپسون.

۱۵. دندان شیری (Babyteeth)

• کارگردان: شانون مورفی
• بازیگران: توبی والاس، بن مندلس، اسی دیویس و …
• امتیاز متاکریتیک: ۷۷ از ۱۰۰

شانون مورفی یکی از شگفتی‌های بزرگ نامزدهای جوایز فیلم بفتا در سال ۲۰۲۱ بود، زیرا او برای اولین بار به خاطر کارگردانی فیلم دندان شیری وارد گروه بهترین کارگردانی شد. متاسفانه، این تنها لطف فصل جوایزی است که در مدار ۲۰۲۰-۲۱ به دندان شیری اعطا شد. دندان شیری که در جشنواره‌ی فیلم ونیز ۲۰۱۹ پسندیده شد، الیزا اسکانلن ستاره‌ی فیلم‌های «چیزهای تیز» (Sharp Objects) و «زنان کوچک» (Little Women) را در خود دارد که نقش دختری ۱۶ ساله را بازی می‌کند که سرطانش مجددا برگشته، و در این بین او عاشق یک معتاد می‌شود. دندان شیری فیلمی لطیف و احساس برانگیز است که تمام تلاش خود را برای زیبا نشان دادن نجات از درد انجام می‌دهد.

۱۶. او فردا می‌میرد (She Dies Tomorrow)

• کارگردان: ایمی سایمتز
• بازیگران: کیت لین شیل، اولیویا دادلی، جین آدامز و …
• امتیاز متاکریتیک: ۸۰ از ۱۰۰

«او فردا می‌میرد» از ایمی سایمتز یک فیلم مهیج و جسورانه است، با انعکاس وهم‌آوری که همیشه برای رای دهندگان اسکار سخت خواهد بود، اما اینکه از نامزدی‌های گاتهام و جایزه‌ی اسپریت کنار گذاشته شود، یک کم‌لطفی بزرگ در فصل جوایز امسال است. اریک کوهن از ایندی‌وایر ضمن ستایش «او فردا می‌میرد» گفت: «فیلم مهیج جذابی که ترکیبی از وحشت کلاسیک دیوید کروننبرگ و سورئالیسم تند لوئیس بونوئل است. سایمتز با تجسم یک روایت فریبنده عواقب دنیای ترسناک را تصویر می‌کشد. این فیلم با یک یادداشت تلخ نتیجه می‌گیرد که حتی یک روز کاملا جدید وحشت شب قبل را از بین نمی‌برد.»

۱۷. یادگار (Relic)

• کارگردان: ناتالی اریکا جیمز
• بازیگران: امیلی مورتایمر، بلا هیتکوت، رابین نوین و …
• امتیاز متاکریتیک: ۷۷ از ۱۰۰

ثبت‌نام فیلم‌های ترسناک در لیست نامز‌دهای آکادمی دشوار است. گزینه‌های خوب اخیر مانند «موروثی» (Hereditary) و «میدسامر» (Midsommar) ساخته‌ی آری آستر از مسابقه حذف شدند، اما اگر یک پیشنهاد ترسناک شایسته‌ی رقابت اسکار در این دوره از جوایز وجود داشت، حتما فیلم ناتالی اریکا جیمز به عنوان اولین کارگردانی‌اش با نام «یادگار» حرفی برای گفتن داشت. این فیلم توانست نامزد جایزه‌ی گاتهام برای بهترین فیلم غافلگیرکننده شود، علاوه بر آن یادگار نامزد شش جایزه‌ی آکادمی استرالیا از جمله بهترین فیلم و بهترین کارگردانی هم شد. رایان لاتازینو از ایندی‌وایر، یادگار را به عنوان برشی بی‌رحمانه از وحشت مادر-دختری توصیف کرد. او این فیلم را ضمن مقایسه‌ی آن با دیوید کروننبرگ بزرگ ستایش کرده و اضافه می‌کند که یادگار در کنار «بابادوک» (The Babadook) و موروثی به عنوان فیلم‌های ترسناک برجسته و زنانه که خشم تدریجی را نمایان می‌کند قابل تحسین است. این فیلم با یکی از ناراحت کننده‌ترین، معماگونه‌ترین و عجیب‌ترین صحنه‌های پایانی که احتمالا در تمام طول سال در ذهنتان باقی خواهد ماند به پایان می‌رسد.

۱۸. مارتین ایدن (Martin Eden)

• کارگردان: پیترو مارچلو
• بازیگران: لوکا مارینلی، کارلو چکی، جسیکا کرسی و …
• امتیاز متاکریتیک: ۷۴ از ۱۰۰

مارتین ایدن اثر پیترو مارچلو اقتباسی باشکوه، رویایی و با کمال تعجب وفادارانه از رمان جک لندن به همین نام است. اثری که در یک دنیای آرمانی باعث به صدا درآمدن زنگ اسکار برای عناصر ساختگی و اجرای نفس‌گیر لوکا مارینلی می‌شود. این بازیگر مانند جیک جیلنهال با صدای کم‌جان و تیز در نقش مارتین، یک ملوان پرهیاهویی که از جاه‌طلبی خودش کور شده ظاهر می‌شود. اولین لحظات فیلم مارتین ایدن با جنجال نامنظم یک فیلم موج نو فرانسوی جریان دارد و جای تعجب نیست که مارینلی قبلا با بازی در نقش‌های فرعی، مانند «نگهبانانی از دیرباز» (The Old Guard)  محصول نتفلیکس، به ایالات متحده رفته است!

۱۹. لانه (The Nest)

• کارگردان: شان دورکین
• بازیگران: جود لا، کری کون، چارلی شاتول
• امتیاز متاکریتیک: ۷۹ از ۱۰۰

دنباله‌ی «مارتا مارسی می مارلین» (Martha Marcy May Marlene) که بعد از انتظاری طولانی به کارگردانی شان دورکین ساخته شد، درام سرد و همراه با خشمی تدریجی به نام لانه است، جایی که هر قاب از ترکیب استادانه بهره‌مند می‌شود و در آنجا کری کون و جود لاو نمایش‌های جنجالی همراه با خشم متقابل را ارائه می‌دهند. هر دو بازیگر در اوایل فصل با نامزدی‌های جایزه‌ی گاتهام وارد رقابت‌های بازیگری شدند، اما حتی جوایز ایندی اسپریت نیز به کری یا لا توجه خاصی نشان نداد. شرم‌آور است، مخصوصا از آنجا که نقش مادر برای کری در برابر افرادی مانند ونسا کربی در «تکه‌های یک زن» (Pieces of a Woman) برتری چشمگیری دارد.

۲۰. متصرف (Possessor)

• کارگردان: برندون کراننبرگ
• بازیگران: آندریا رایزبرو، کریستوفر ابوت، تاپنس میدلتون و …
• امتیاز متاکریتیک: ۷۲ از ۱۰۰

متصرف یک فیلم مهیج، دلهره‌آور و ترسناک و مخلوطی از «مندی» (Mandy)، «تلقین» (Inception) و «شبح درون پوسته» (Ghost in the Shell) است. سبک کراننبرگ برای آکادمی خیلی مورد پسند نیست، اما اگر به دیدگاه‌های متفاوتی مانند متصرف فرصتی برای جنگ بدهید، این فیلم مراسم اسکار را با بهترین گریم و بهترین موسیقی متن هیجان‌انگیزتر خواهد کرد. متصرف ممکن است نتواند ذهنتان را تسخیر کند، اما به شکل ترسناکی در قلبتان رخنه می‌کند.

۲۱. خانه‌ی او (His House)

• کارگردان: رمی ویکز
• بازیگران: وونمی موساکو، سوپ دیریسو، مت اسمیث و …
• امتیاز متاکریتیک: ۷۲ از ۱۰۰

اولین کارگردانی رمی ویکز به نام خانه‌ی او تجربه‌ی مهاجرت دو پناهجوی سودانی را دنبال می‌کند که به انگلیس می‌روند. خانه‌ی او که پس از اکران در اکتبر بسیار مورد پسند واقع شد، با بازی‌های جذاب سوپ دیریسو و وونمی موساکو همراه است که هفته‌ها زندگی سخت و احساسات کاملا واقعی را نشان می‌دهد. جوایز فیلم بفتا به اندازه‌ی کافی هوشمندانه بود که خانه‌ی او را به عنوان بهترین بازیگر نقش اول زن و فیلم برجسته‌ی بریتانیا انتخاب کند.

۲۲. جایگزین (The Surrogate)

• کارگردان: جرمی هرش
• بازیگران: سالیوان جونز، کریس پرفتی، جازمین باتچلر و …
• امتیاز متاکریتیک: ۷۵ از ۱۰۰

جازمین باتچلر در «جایگزین» ساخته‌ی جرمی هرش بازی جذاب و خیره کننده‌ای ارائه داد که به عنوان یکی از بزرگترین موفقیت‌های بازیگری سال ۲۰۲۰ شناخته شد. در حالی که جوایز گاتهام برای باتچلر جایزه‌ی بهترین بازیگر را به همراه داشت، این فیلم در فصل جوایز در جای دیگر کنار گذاشته شده است. همانطور که کیت اربلند، نویسنده‌ی ایندی‌وایر در بررسی خود نوشت: «جازمین باتچلر که در این فیلم اولین نقش‌آفرینی زندگی هنری‌اش را برعهده دارد، تهیه کننده‌ی آن هم هست و یکی از بهترین بازی‌های سال را از خود به نمایش می‌گذارد. در حالی که فیلم هرش، ممکن است خیلی جذاب نباشد، اما مسیری که فیلم بین سوالات ناراحت کننده و معضلات ظاهرا غیر قابل تحمل طی می‌کند، یک اثر قابل تامل و خوش ساخت را بوجود می‌آورد.»

۲۳. من تو را با خود حمل می‌کنم (I Carry You With Me)

• کارگردان: هیدی اوینگ
• بازیگران: آرماندو اسپیتیا، کریستین واسکوئز، میشل گونزالس و …
• امتیاز متاکریتیک: ۶۸ از ۱۰۰

کارلوس آگیلار از ایندی‌وایر در یادداشت خود به رای دهندگان اسکار، از آکادمی خواست که از «من تو را با خود حمل می‌کنم» و سایر مدعیان لاتین در این فصل غافل نشوید. آگیلار درباره‌ی این فیلم نوشت: «هایدی اوینگ مستندساز باتجربه وارد یک روایت ترکیبی شد تا از یک عاشقانه‌ی جذاب بین دو مرد همجنسگرا از پوبلا مکزیک پرده‌برداری کند. همانطور که آن‌ها در جستجوی رویای دست‌نیافتنی آمریکایی به شهر نیویورک مهاجرت می‌کنند، با دل‌آزردگی و سختی‌هایی مواجه می‌شوند. این کارگردان با درهم آمیختن یک داستان خیالی با فیلم‌هایی از مردان واقعی که این اثر براساس آن‌ها ساخته شده است، اصالت قابل تحسینی از این محصول دو ملیتی به دست می‌دهد. موضوع و رویکرد جسورانه‌ی من تو را با خودم حمل می‌کنم، بهترین گزینه برای زمان ما است.»

۲۴. راه بازگشت (The Way Back)

• کارگردان: گاوین اوکانر
• بازیگران: بن افلک، جنینا گاوانکار، ال مادریگال و …
• امتیاز متاکریتیک: ۶۶ از ۱۰۰

با وجود بازی‌های غالبی مانند آنتونی هاپکینز در فیلم «پدر» (The Father)، چادویک بوسمن در فیلم «بلک باتم ما رینی» (Ma Rainey’s Black Bottom) و ریز احمد در فیلم «صدای فلز» (Sound of Metal) شانس افلک برای نامزدی اسکار بسیار ناچیز بود. بازی ضعیف افلک به عنوان یک مربی بسکتبال الکلی به عنوان شخصی‌ترین کاری که تاکنون در سینما انجام داده او را تا قعر جدول خواهد برد. این درام ورزشی تکراری و بدون خلاقیت به کارگردانی گاوین اوکانر، شاید بهترین تصمیم اسکار برای نادیده گرفتن یک اثر باشد!

۲۵. من زن تو هستم (I’m Your Woman)

• کارگردان: جولیا هارت
• بازیگران: ریچل بروشان، آرینز کین، بیل هک و …
• امتیاز متاکریتیک: ۶۳ از ۱۰۰

استودیوی آمازون امسال با در نظر گرفتن نامزدهای «صدای فلز» «زمان» و «یک شب در میامی»، با درخشش قابل توجهی در اسکار مواجه شد، اما همه‌ی مدعیان آن در این عرصه به سرانجام نرسیدند. قبل از اینکه فرضیه‌ای برای «من زن تو هستم» در ذهن خود شکل دهید، بدانید که این فیلم پر رمز و راز و بسیار جذاب است. این فیلم چهارمین اثر کارگردانش است و ممکن است به عنوان یک داستان گانگستری ساختگی متصور شود، اما هارت (که با همسرش جوردن هوروویتز فیلم‌نامه‌ی این فیلم را نوشته) از درون به این فرمول نزدیک می‌شود.

۲۶. خرس سیاه (Black Bear)

• کارگردان: لارنس مایکل لوین
• بازیگران: کریستوفر ابوت، سارا گدون، آبری پلازا و …
• امتیاز متاکریتیک: ۷۹ از ۱۰۰

کمدی نیش‌دار «خرس سیاه» به کارگردانی لارنس مایکل لوین یک گام بزرگ به جلو برای سینمای مستقل است. یک کمدی سیاه و هوشمندانه‌ی پر پیچ و خم که فرهنگ معاصر و صنعت فیلم را در دو قسمت کاملا متفاوت (اما مرتبط) به هم گره می‌زند. لوین سه بازیگر اصلی یعنی کریستوفر ابوت، ابری پلازا و سارا گدون را در فیلمش دارد که در اینجا به عنوان یک زوج و یک مزاحم در کنار هم جمع شده‌اند. گفتن خیلی بیشتر درباره‌ی فیلمنامه‌ای که در نیمه‌ی راه فیلم اوج می‌گیرد به معنای واقعی برای تماشاگران لذت‌بخش است، اما این یک ترفند جالب است که به فیلم، ایده‌های بزرگ آن و بازیگران آن اجازه می‌دهد حتی عمیق‌تر شوند. به ویژه، پلازا، نقش یک انسان عصبی را بازی می‌کند که به گفته‌ی بسیاری بهترین و چشمگیرترین عملکرد را در زندگی حرفه‌ای خود تا کنون ارائه می‌دهد.

۲۷. ابرنواختر (Supernova)

• کارگردان: هری مک‌کوئین
• بازیگران: استنلی توچی، کالین فرث، جیمز دریفوس و …
• امتیاز متاکریتیک: ۷۳ از ۱۰۰

برای لحظه‌ای به نظر می‌رسید که استنلی توچی برای بازی تاثیرگذارش در درام «ابرنواختر» که رابطه‌ی دو همجنسگرا را به تصویر می‌کشد، نامزد بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شود، اما زهی خیال باطل! ابرنواختر با بازی توچی در کنار کالین فرث، مرثیه‌ای دردناک است که بخشی از آن درامی درباره‌ی زوال عقل، بخشی از آن داستانی عاشقانه و کاملا یک تجربه‌ی احساسی طاقت‌فرسا را به تصویر می‌کشد. توچی که در این فیلم بازی استادانه‌ای را از خود به نمایش گذاشته و یک اجرای کاملا حساب شده را ارائه می‌دهد و با دیگر آثارش در «شب بزرگ» (Big Night) و «مارجین کال» (Margin Call.) همتراز است، بسیار دست کم گرفته شده است. در حالی که توچی اغلب به عنوان یک روانی بددهن دیده می‌شود، در اینجا او در جایگاه اصلی نقش مردی را بازی می‌کند که از زوال عقل خود آگاه است.

۲۸. نیمی از آن (The Half of It)

• کارگردان: آلیس وو
• بازیگران: لی لوئیس، الکسیس لمیر، ولفگانگ نووگراتز و …
• امتیاز متاکریتیک: ۷۴ از ۱۰۰

۱۶ سال طول کشید تا آلیس وو یک دنباله‌ را برای فیلم «نجات چهره» (Saving Face) کلاسیک خود کارگردانی کند، اما ارزش انتظار را داشت، زیرا این فیلم توانست جایزه‌ی بهترین فیلم داستانی جشنواره‌ی فیلم ترایبکا ۲۰۲۰ را به خانه‌ برد. لی لوئیس، در نقش الی چو، یک نوجوان تازه‌وارد به یک دبیرستان است که خود را درگیر یک مثلث عشقی غیرمنتظره با بازیکن فوتبالی به نام پل (با بازی دانیل دیمر) و دختر محبوب مدرسه با نام آستر (با بازی الکسیس لمیر) می‌بیند. این فیلم با اقتباس از یک کمدی رمانتیک ساخته شده است.

۲۹. دیک جانسون مرده است (Dick Johnson Is Dead)

• کارگردان: کریستین جانسون
• بازیگران: کریستین جانسون، وستی مامپوینت، آیرا سچز و …
• امتیاز متاکریتیک: ۸۹ از ۱۰۰

«فیلم‌بردار» (Cameraperson) ساخته‌ی کریستین جانسون نامزدی اسکار بهترین مستند را از دست داد و اکنون «دیک جانسون مرده است» که به همان اندازه تحسین‌برانگیز است نیز به همین سرنوشت دچار شد. «دیک جانسون مرده است» یکی از بهترین فیلم‌های بررسی شده از جشنواره‌ی فیلم ساندنس در سال ۲۰۲۰، جانسون را نشان می‌دهد که برای پدرش که از زوال عقل رنج می‌برد یک مرثیه می‌سازد.

اریک کوهن، منتقد ارشد ایندی‌وایر، در بررسی خود می‌نویسد: «مستند تلخ و شخصی جانسون مراقبه‌ای احساسی و خنده‌دار در مورد آغوش گرفتن زندگی و ترس از مرگ به صورت همزمان است. با نوسان از مبادلات صمیمی پدر و دختر به لحظات خارق‌العاده‌، فیلم در یک پارادوکس واضح می‌گذرد، که نشان دهنده‌ی عدم اطمینان خاطر سرنوشت سوژه‌ی آن است.»

۳۰. صدای انسان (The Human Voice)

• کارگردان: پدرو آلمودوار
• بازیگران: پدرو آلمودوار، تیلدا سوینتن، میگوئل آلمودوار و …
• امتیاز متاکریتیک: ۸۷ از ۱۰۰

بیشتر صاحب‌نظران اسکار پدرو آلمودوار را تقریبا برای نامزدی در گروه بهترین فیلم کوتاه اکشن به لطف صدای انسان با بازی تیلدا سوینتون تضمین شده می‌دانستند و با این وجود او را از این رقابت خارج کردند. این یکی از بزرگترین ضدحال‌های سال است. یک اقتباس آزاد ۲۰ دقیقه‌ای از نمایشنامه‌ی ژان کوکتو به همین نام، صدای انسان فیلمی است که در آن شخصیت سوینتن با فروپاشی یک رابطه‌ی ویرانگر کنار می‌آید.