به مناسبت ۳۰ سالگی زلدا: ۵ عنصری که زلدا به بازی‌های ویدیویی معرفی کرد
شماره‌ی اول از مجموعه‌ی بزرگ «افسانهی زلدا» (The Legend of Zelda)، دقیقا سی سال پیش و در چنین روزی در ژاپن عرضه شد. تاثیر این مجموعه روی صنعت بازی‌های ویدیویی به قدری بزرگ است که امروز به سی سال گذشته‌ی این مجموعه نگاه می‌کنیم و تاثیر هر قسمت آن را در صنعت بازی‌های ویدیویی می‌بینیم.
زلدا روند حرکت صنعت بازی‌های ویدیویی را عوض کرد. سه دهه‌ای از عرضه‌ی این بازی گذشته و هنوزهم بازی‌های مختلفی از روی زلدا الهام می‌گیرند. شاید باورتان نشود، اما «کلیف بلزینسکی» می‌گوید که حتی «چرخ‌های جنگ» (Gears of War) را کم و بیش با الهام گرفتن از روی زلدا ساخته است.
شماره‌ی اول از مجموعه بازی‌های زلدا، تاثیرات بزرگی روی بازی‌های کنسولی داشت. در ادامه پنج عنصری که این بازی به صنعت بازی‌های ویدیویی معرفی کرده را برای‌تان لیست کرده‌ایم.
- پیش درآمد
برخلاف سایر بازی‌های دهه‌ی هشتادی، زلدا با یک صفحه‌ی آغازین تر و تمیز شروع می‌شود. در حالی که دیگر بازی‌ها یک پس‌زمینه‌ی سیاه داشتند، زلدا با موسیقی معروف این مجموعه و صفحه‌ای رنگارنگ شروع شد.
اولین صحنه‌ی افسانهی زلدا، یکی از خاطره‌انگیزترین صحنه‌های تاریخ بای‌های ویدیویی است. بازی پس از صحنه‌ی اول‌اش داستان را تعریف می‌کند و قبل از هر چیزی، به شما می‌گوید که زلدا یک بازی است، نه رمان یا فیلم؛ یعنی خودتان داستان‌تان را می‌سازید.
- محیط باز
اکثر بازی‌های هم دوره‌ی زلدا، ساختاری آرکیدی داشتند؛ یعنی مثل پک‌من باید در آن‌ها امتیاز کسب می‌کردید. با این حال، زلدا از همان ابتدا به بازی‌کننده می‌گوید که هیچ مرزی در مقابل‌اش قرار ندارد.
در اولین صحنه‌ی بازی، یک جنگل و کوهستان می‌بینید. چند راه مختلف هم در اطراف وجود دارد. بازی بدون اینکه حرفی به شما زده باشد، می‌گوید که باید گشت و گذار کنید. می‌توانید هر راهی را انتخاب کنید. بازی به گیمر اعتماد می‌کند. بسیاری از بازی‌های امروزی مثل ارواح تاریک (Dark Souls)، کاملا ساختاری شبیه به اولین شماره‌ی زلدا دارند.
- آیتم‌ها و راه‌های مخفی
گرافیک کنسول‌های هشت‌بیتی به سازنده‌ها چندان اجازه نمی‌داد بازی‌های‌شان را پر از جزییات کنند. زلدا گشت و گذار را به بیشتر از پیدا کردن یک در تبدیل کرد. در زلدا باید مشعلی را بردارید، چمن‌های دور و اطراف‌تان را بسوزانید و برای خودتان راهی بسازید.
در زلدا نقشه‌ای واضح هم نمی‌بینید. نینتندو با استفاده از تونل‌ها و راه‌های مخفی مختلف، ساختاری جدید در طراحی مرحله برای بازی‌های ویدیویی معرفی کرد.
- بسته‌بندی ویژه
اگر بسته‌ی ویژه‌ی زلدا برای کنسول NES را ببینید، با سه نشان مختلف مواجه می‌شوید. این نشان‌ها یک کلید، یک شیر و یک قلب هستند. نشان چهارمی هم وجود دارد، اما جای‌اش کاملا خالی است. اگر کمی دقیق‌تر نگاه کنید، می‌بینید که نشان چهارم در اصلی پنجره‌ای است که باز گذاشته شده تا کارتریج بازی را نشان دهد.
کارتریج بازی هم طلایی است. بسیاری از بچه‌ها در آن زمان به کارتریج بازی نگاه و در ذهن‌شان طلای واقعی را تجسم می‌کردند. کارتریج طلایی افسانهی زلدا، ارزش بالای آن را کاملا نشان می‌دهد.
- امکان ذخیره‌ی بازی
ذخیره‌ی بازی روی کنسول‌های دهه‌ی هشتادی ممکن نبود. اگر می‌خواستید روند بازی‌تان از دست نرود، نباید کنسول را خاموش می‌کردید. با توجه به وسعت زیاد افسانهی زلدا، تمام کردن آن کار یکی دو روز نبود. نینتندو در کارتریج افسانهی زلدا، یک باتری قرار داده بود که نمی‌گذاشت وضعیت بازی ریست شود.
با قرار دادن دوباره‌ی کارتریج زلدا در کنسول، بازی از همان جایی که آن را خاموش کرده بودید ادامه می‌یافت. فکرش را بکنید، قابلیت ذخیره‌ی خودکار بازی‌های امروز، در ابتدایی‌ترین حالت‌اش برای اولین بار در افسانهی زلدا معرفی شده بود.
منبع: Gamasutra
با تشکر فراوان مطلب بسیار دلنشینی برای ما دهه پنجاهی ها بود.
راستی کاش عکس جعبه خالی را با یک پنجره باز نیز در متن قرار می دادید بسیار جذاب است.
اون امکان ذخیره سازی بازی خیلی جالب بود! خیلی انقلابی باید بود باشه در زمان خودش!