۲۱ فیلم و مستند برتر درباره‌ی بسکتبال از بدترین تا بهترین
دلیل اینکه چرا اکثر فیلم‌هایی که درباره‌ی بسکتبال ساخته می‌شوند، بد و ناموفق از آب درمی‌آیند معلوم نیست! بسکتبال یک ورزش بسیار زیبا و پر از حرکات ظریف است که به نظر می‌رسد برای فیلم‌های سینمایی مناسب باشد. با این حال، تنها تعداد انگشت‌شماری از فیلمها و مستندهایی که درباره‌ی بسکتبال ساخته می‌شوند عالی بوده، و به جرات می‌توان گفت که تنها یک شاهکار واقعی در بین آن‌ها وجود دارد.
دلیل کیفیت نسبتا پایین فیلمها و مستندهایی که درباره‌ی بسکتبال ساخته می‌شوند، حتی در مقایسه با فیلم‌های فوتبالی، این است که اکثر کارگردانان بزرگ و کاربلد طرفدار این ورزش نیستند، البته به استثنای اسپایک لی. بسکتبال تا حد زیاد زمینه‌ی مناسبی برای کمدی‌های متوسط است، مانند «پاریس را فراموش کن» (Forget Paris) با بازی و کارگردانی بیلی کریستال، یا «ادی» (Eddie) به کارگردانی ووپی گلدبرگ که فراموش‌شدنی‌تر است. حتی ویل فرل هم نتوانست ورزش بسکتبال را در فیلم «نیمه حرفه‌ای» (Semi-Pro) درباره‌ی دوران بد NBA، سرگرم‌کننده به تصویر بکشد.
بهترین فیلمها و مستند‌های درباره‌ی بسکتبال درام نهفته در رقابتی‌ترین ورزش روی زمین را نشان می‌دهد. بازیکنان واقعا بااستعداد بسکتبال بیش از هر ورزش دیگری از لحاظ مالی ارزش دارند، و بیشتر بازیکنانی که در این ورزش فعالیت می‌کنند، می‌دانند راه درازی برای درخشیدن در پیش دارند. با این حال، این بازی آنقدر در دسترس است که جادویش هر کسی را فرا می‌گیرد. اگر یک جفت کفش، یک توپ و یک پارک در محله‌ی خود دارید، پس همه چیز برای بازی آماده است. تنها کافی است خود را در زمین بازی واقعی تصور کنید، به شمارش معکوس برای ضربه‌ی کوبنده‌ای که صدایش در ذهن شما می‌پیچد گوش کنید و درست زمانی که امتیاز گرفتید، صدای جمعیت را می‌شنوید که از خود بی‌خود شده و شما را تشویق می‌کنند. ۲۱ فیلم و مستند بسکتبالی که در ادامه نام بردیم همین حس‌ها را به تصویر می‌کشند.
۲۱. فراتر از حاشیه (Above The Rim)
- کارگردان: جف پولاک
- بازیگران: دواین مارتین، لیون، توپاک شکور
- محصول: ۱۹۹۴
- امتیاز متاکریتیک: –
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۶ از ۱۰
«فراتر از حاشیه» فیلم خوبی نیست، اما توپاک شکور را در خود دارد که تنها در شش فیلم به عنوان بازیگر حضور پیدا کرد. البته که هیچ کدام از فیلم‌هایی هم که او در آن‌ها بازی کرده است عالی نیستند. در «فراتر از حاشیه»، شکور در نقش بِردی، عضو یک گروه خلافکار، فروشنده‌ی مواد مخدر و مربی بسکتبال خیابانی بازی می‌کند.
او از کایل (با بازی دواین مارتین) یک بچه‌ی ساده‌ی با استعداد که آرزوی بازی با توپ بسکتبال در دانشگاه را در سر دارد می‌خواهد تا برای یک رقابت بزرگ در فضای باز به تیم او بپیوندد. با این حال، وقتی کایل این درخواست را نمی‌پذیرد، تلافی بردی بسیار فراتر از خطاهای شدید در زمین بازی است. این یک ملودرام خشن و پر از گلوله است، اما فرهنگ بسکتبال خیابانی درخشانی را تداعی می‌کند، که گاهی اوقات با جنایات سازمان یافته گره خورده است.
۲۰. خاطرات بسکتبال (The Basketball Diaries)
- کارگردان: اسکات کالورت
- بازیگران: لئوناردو دی‌کاپریو، لورین براکو، مارک والبرگ
- محصول: ۱۹۹۵
- امتیاز متاکریتیک: ۴۶ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۳ از ۱۰
«خاطرات بسکتبال» فیلم اقتباسی از خاطرات جیم کارول، لئوناردو دی‌کاپریوی جوان را در نقش یک دانش‌آموز ورزشکار نشان می‌دهد، که استعداد درخشانش در بسکتبال به دلیل اعتیاد به مواد مخدر در خطر نابودی قرار دارد. دی‌کاپریو یک ورزشکار نیست و صحنه‌های بسکتبال این فیلم بیشتر یادآور لحظاتی در سریال «شاهزاده‌ی بل ایر» (The Fresh Prince of Bel-Air) است که در آن از ویرایش استفاده شد تا به نظر برسد که ویل اسمیت در بازی بسکتبال و بر حلقه‌ی هدف دبیرستان تسلط دارد.
کارول واقعی در ۱۳ سالگی به هروئین معتاد شد و فیلم از بسکتبال برای به تصویر کشیدن زوال جسمانی جیم استفاده می‌کند، به ویژه در صحنه‌ای که او و یکی از هم تیمی‌هایش (با بازی مارک والبرگ) قرص‌های خود را با هم مخلوط می‌کنند و در حالی که نشئه هستند بازی می‌کنند. گاهی اوقات، «خاطرات بسکتبال» می‌تواند شبیه یک سخنرانی درباره‌ی «آموزش سومصرف مواد مخدر» برای دهه‌ی ۹۰ باشد. اما این یک داستان هشداردهنده‌ی خوب است، و یکی از بزرگان واقعی هالیوود را قبل از اینکه با «تایتانیک» (Titanic) به یک ستاره تبدیل شود، در خود دارد.
۱۹. ژتون‌های آبی (Blue Chips)
- کارگردان: ویلیام فریدکین
- بازیگران: نیک نولت، مری مک‌دانل، اد اونیل
- محصول: ۱۹۹۴
- امتیاز متاکریتیک: ۵۴ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۲ از ۱۰
«ژتون‌های آبی» لقبی است که پیت بل (با بازی نیک نولته) مربی دانشگاه وسترن به دانش‌آموزان نخبه‌ی دبیرستانی می‌دهد. زمانی که یک حقه‌باز از او می‌خواهد تا به ازای پول رهبری یک تیم را برعهده بگیرد، شانس به او رو می‌کند. بل دو ستاره‌ی جوان را که توسط دو بازیکن واقعی NBA یعنی شکیل اونیل و پنی هاردوی بازی می‌شود با خود همراه می‌کند.
این فیلم که محصول سال ۱۹۹۴ است کمی امروز متفاوت از زمان اکران خود درک می‌شود، زیرا تغییرات جدید دیگر ورزشکاران آماتور را از دریافت غرامت (خیلی به قدر ناچیز) از دانشگاه‌هایی که میلیون‌ها دلار از کارشان به دست می‌آورند، منع نمی‌کند.
۱۸. مربی کارتر (Coach Carter)
- کارگردان: توماس کارتر
- بازیگران: ساموئل ال جکسون، راب براون، چنینگ تیتوم
- محصول: ۲۰۰۵
- امتیاز متاکریتیک: ۵۷ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۳ از ۱۰
شخصیت سرسخت ساموئل ال جکسون او را برای بازی در نقش مربی بسکتبال جدی و سختگیر برای تیمی متشکل از نوجوانان دردسرساز بسیار مناسب می‌کند و در فیلم «مربی کارتر» در سال ۲۰۰۵، بسیار خوب ظاهر می‌شود. کارتر در یک دبیرستان مربی تیم بسکتبال است، اما وقتی شاگردانش کلاس را جدی نمی‌گیرند و یک فصل موفق را از دست می‌دهند، آن‌ها را در باشگاه حبس می‌کند و با تمرینات سخت سعی در تلافی شکستشان دارد. رویای حلقه معمولا فقط یک فانتزی است، و این مربی است که می‌داند تمرینات فوق‌العاده‌ی بعد از مدرسه بیشتر در مورد ارائه‌ی ساختاری به بچه‌ها است که برای ماندن در مسیر مستقیم به آن نیاز دارند. «مربی کارتر» یک فیلم فرمولی و بسیار طولانی است، اما جکسون آن را به یک اثر دیدنی تبدیل می‌کند.
۱۷. یافتن فارستر (Finding Forrester)
- کارگردان: گاس ون‌سنت
- بازیگران: شان کانری، راب براون، اف موری آبراهام
- محصول: ۲۰۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۶۲ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۳ از ۱۰
گاس ون سنت، کارگردان «ویل هانتینگ خوب» (Good Will Hunting)، با «یافتن فارستر» داستان دیگری درباره‌ی نبوغ پنهان تعریف می‌کند. شان کانری نقش رمان‌نویس منزوی ویلیام فارستر را بازی می‌کند که پس از انتشار شاهکار مهم خود در آپارتمانش در نیویورک پنهان شده است. او اساسا نقش جی دی سلینجر را ایفا می‌کند اما بیشتر ظاهر همینگوی را به خود می‌گیرد. به هر حال، زمانی فارستر از لاک خود بیرون می‌آید که شروع به راهنمایی جمال (با بازی راب براون) ستاره‌ی با استعداد بسکتبال برونکس می‌کند. وقتی اصالت آثار مکتوب جمال زیر سوال می‌رود، دوستی بعید بین این دو نفر ممکن است هر دوی آن‌ها را نجات دهد.
۱۶. جاده‌ی افتخار (Glory Road)
- کارگردان: جیمز گارتنر
- بازیگران: جاش لوکاس، درک لوک، جان ویت
- محصول: ۲۰۰۶
- امتیاز متاکریتیک: ۵۸ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۲ از ۱۰
منتقدان «جاده‌ی افتخار» را، که یک فیلم سانتیمانتالیسم محصول ۲۰۰۶ درباره‌ی اولین ترکیب اصلی سیاه‌پوست در مسابقات قهرمانی NCAA، زیر سوال بردند. با این حال، مخاطبان، پسر خوب و دوست‌داشتنی جاش لوکاس را در نقش دان هاسکینز، مربی تیم تگزاس وسترن، که در سال ۱۹۶۶ تیم را برای عنوان قهرمانی رهبری کرد، بسیار دوست داشتند. وقتی هاسکینز بازیکنان سیاه‌پوست را جذب می‌کند و به آن‌ها علاقه‌مند می‌شود و آموزش می‌دهد، تنش‌های نژادی افزایش می‌یابد.
مسابقه‌ی نهایی در برابر تیمی از بازیکنان منحصرا سفیدپوست، جزئیات قابل پیش‌بینی زیادی را نشان می‌دهد، و فیلم به شکل افراطی در مورد تاثیر سخنرانی‌های احساسی در زمان استراحت زیاده‌روی می‌کند. مربیان واقع دستورات را فریاد می‌زنند و نقشه‌ی حملات را می‌کشند، این تمام چیزی است که واقعا در آن زمان وجود داشت. اما این فیلم سعی نمی‌کند چیزی بیش از یک ملودرام بسکتبالی باشد و درباره‌ی تیمی است که ارزش به خاطر سپرده شدن دارد.
۱۵. او بازی را برد (He Got Game)
- کارگردان: اسپایک لی
- بازیگران: دنزل واشینگتن، ری آلن، میلا یوویچ
- محصول: ۱۹۹۸
- امتیاز متاکریتیک: ۶۴ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۹ از ۱۰
«او بازی را برد» آنقدر که یک فیلم مذهبی و عرفانی است، درباره‌ی بسکتبال نیست. کارگردان اسپایک لی یک عمر در گاردن، معروف به مکه‌ی بسکتبال، به تماشای نیکربوکرهای بدبخت نیویورک گذرانده است. با این حال، ناامیدی او مانع از عشقش به بازی نشده است. در «او بازی را برد»، ری آلن، بازیکن بزرگ NBA، که قبلا هیچ تجربه‌ی بازیگری نداشت، نقش عیسی شاتلزورث را بازی می‌کند. او یک خدای بسکتبال است که می‌خواهد افتخارآفرین باشد، اما دوست‌دختر خیانتکارش (روزاریو داوسون) و پدر محکومش (دنزل واشنگتن) هر دو شرایط را برایش پیچیده می‌کنند. «او بازی را برد» در جاه‌طلبی خود اپرایی است و از این لحن موقر برای نشان دادن وزنی که بر دوش یک مسیحای بسکتبال است استفاده می‌کند.
۱۴. پرنده‌ی بلند پرواز (High Flying Bird)
- کارگردان: استیون سودربرگ
- بازیگران: آندره هالند، زازی بیتز، ملوین گرگ
- محصول: ۲۰۱۹
- امتیاز متاکریتیک: ۷۸ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۲ از ۱۰
استیون سودربرگ یکی از کارگردانان بزرگ آمریکایی، در «پرنده‌ی بلند پرواز» به جنبه‌ی تجاری NBA علاقه نشان می‌دهد. این فیلم مصیبت‌های رسانه‌های اجتماعی را دنبال می‌کند که به واسطه‌ی یک انتخاب جدید پیش‌نویس متحمل شده‌اند، اما در واقع، این یک درام درباره‌ی نماینده‌ی NBA، ری بورک (با بازی آندره هالند) است که چشم‌انداز شغلی‌اش، زمانی که بازیکنان و مالکان لیگ قوانین را نادیده می‌گیرند، در حال کم‌رنگ شدن است.
برک باید طرحی را آماده کند تا خود و مشتری تازه‌کارش را به زمین بازگرداند. سودربرگ این فیلم محصول ۲۰۱۹ را به طور کامل با گوشی آیفون فیلمبرداری کرده است و ظاهرا تولید ارزان فیلم، ضعیف‌ترین عنصر آن است، به ویژه با توجه به مضامین تجاری آن. با این حال، هالند در این تلاش نادر به نگاه جدی در تجارت بسکتبال عالی است.
۱۳. رویاهای حلقه (Hoop Dreams)
- کارگردان: استیو جیمز
- بازیگران: ویلیام گیتس، آرتور ایگی، اما گیتس
- محصول: ۱۹۹۴
- امتیاز متاکریتیک: ۹۸ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۸.۳ از ۱۰
«رویاهای حلقه» دو بازیکن با استعداد شیکاگو را از مدرسه‌ی مقدماتی تا فرآیند استخدام در کالج دنبال می‌کند. ویلیام گیتس و آرتور ایگی هر دو رویای افتخار NBA را در سر می‌پرورانند، اما هر دو با مشکلات مسابقات دبیرستانی، زندگی خانوادگی و تحصیلی دست و پنجه نرم می‌کنند. آرتور و ویلیام داستان‌های متقاعد‌کننده‌ای دارند و به دلیل استعدادشان به عنوان سوژه انتخاب شدند. با این حال، برای نشان دادن این که واقعا «رویاهای حلقه» چقدر غیرممکن است، هیچ یک به طور حرفه‌ای به موفقیت دست پیدا نکردند. این فیلم تقریبا سه ساعته یکی از قابل‌توجه‌ترین اسناد این بازی زیبا است که تا به حال دیده‌اید.
۱۲. هوزیرها (Hoosiers)
- کارگردان: دیوید انسپاو
- بازیگران: جین هکمن، وید شنک، برد بویل
- محصول: ۱۹۸۶
- امتیاز متاکریتیک: ۷۶ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۴ از ۱۰
در «هوزیرها»، جین هکمن در نقش یک مربی سابق بسکتبال کالج، نورمن دیل، با گذشته‌ای مبهم بازی می‌کند. یکی از دوستان قدیمی‌اش او را برای یک فصل مربیگری یک تیم دبیرستانی در سال ۱۹۵۲ استخدام می‌کند و به زودی وظیفه‌ی رهبری یک تیم بد در یک شهر دیوانه‌ی بسکتبال در روستایی در ایندیانا را بر عهده می‌گیرد. وقتی دیل یک مرد دائم‌الخمر محلی (با بازی دنیس هاپر) را به عنوان کمک‌مربی به میدان می‌آورد، تیم بهترین بازیکن خود را از دست می‌دهد، و روش‌های غیرمعمول دیل تقریبا باعث می‌شود تا قبل از اینکه رویکرد دفاعی و انضباطی‌اش نتیجه‌ی خود را نشان دهد، از کنترل خارج شود. تیم در نهایت در مسابقات ایالتی موفق می‌شود.
۱۱. آخرین رقص (The Last Dance)
- کارگردان: جیسون هیر
- بازیگران: مایکل جوردن، دنیس رادمن، اسکاتی پیپن
- محصول: ۲۰۲۰
- امتیاز متاکریتیک: –
- امتیاز IMDb به فیلم: ۹.۱ از ۱۰
اجازه دهید از این سریال کوتاه هم در بین فیلم‌های بسکتبالی یاد کنیم. این فیلم فوق‌العاده جذاب درباره‌ی آخرین مسابقه‌ی شیکاگو بولز با حضور مایکل جردن در سال ۱۹۹۸ بهترین مستند NBA است که تاکنون ساخته شده است. «آخرین رقص» به کل حرفه‌ی بی‌نظیر جوردن می‌پردازد، از حضور طوفانی او در لیگ اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰ تا تسلط کامل او بر فرهنگ جهانی ورزش در دهه‌ی ۱۹۹۰. آنچه واقعا این سریال را متمایز می‌کند، مصاحبه با جردن، هم تیمی‌های سابق و کارمندان سابق بولز است. توانایی فیزیکی جردن به خودی خود بسیار زیاد بود، اما برتری روانی او تقریبا غیرقابل باور است و رقبای سابق او هنوز از تجربه‌ی بازی در برابر جوردن با شک و تردید صحبت می‌کنند.
۱۰. عشق و بسکتبال (Love & Basketball)
- کارگردان: جینا پرینس بایتوود
- بازیگران: سنا لیثن، عمر اپس، دنیس هیزبرت
- محصول: ۲۰۰۰
- امتیاز متاکریتیک: ۷۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۲ از ۱۰
اسپایک لی تهیه کننده‌ی «عشق و بسکتبال» است، اما این فیلم توسط خالق کهنه‌کار فیلم‌های تلویزیونی جینا پرینس بایتوود نوشته و کارگردانی شده است و اولین فیلم بلند او نیز است. کوئینسی (با بازی عمر اپس) و مونیکا (با بازی سنا لیثن) دوستان دوران کودکی هستند که بر سر یک بازی رقابتی شگفت‌انگیز با هم پیوند می‌خورند. هر دوی آن‌ها رویای حرفه‌ای شدن را در سر می‌پرورانند، اما در حالی که کوئینسی راه آسانی در پیش دارد مسیر مونیکا بسیار دشوارتر است. با گذشت زمان، جاه‌طلبی‌های آن‌ها باعث جدایی‌شان می‌شود، اما بسکتبال همیشه آن‌ها را به هم می‌رساند. «عشق و بسکتبال» کم‌هزینه و بسیار احساسی است، اما فانتزی یافتن شریکی که علایق مشترکی با شما داشته باشد همیشه جذاب است.
۹. فراتر از یک بازی (More than a Game)
- کارگردان: کریستوفر بلمن
- بازیگران: لبرون جیمز، درو جویس سوم، رومئو تراویس
- محصول: ۲۰۰۹
- امتیاز متاکریتیک: ۵۹ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰
«فراتر از یک بازی» ظاهرا درباره‌ی لبرون جیمز و تیم دبیرستانی او در آکرون اوهایو است که در مسیر مسابقات قهرمانی رقابت می‌کنند. اگر با کار حرفه‌ای لبرون آشنا باشید، می‌دانید که او تیم‌های حرفه‌ای بسیار متنوعی را به NBA کشانده است، بنابراین می‌توانید تصور کنید که این داستان چگونه پیش می‌رود. لبرون در دوران پیش از دانشگاه شاهد تشدید جدی عادت رسانه‌های ملی برای فرود آمدن نوجوان «برگزیده» به عنوان ناجی بزرگ بعدی بسکتبال بود. جیمز آن را به خوبی اداره کرد، اما تعداد انگشت‌شماری از آن‌ها به طور مشابه برای چنین فشاری مجهز به نظر می‌رسند.
۸. تیم رویایی دیگر (The Other Dream Team)
- کارگردان: ماریوس ای وارکویسیوس
- بازیگران: جیم لمپلی، بیل والتون، آویداس سابونیس
- محصول: ۲۰۱۲
- امتیاز متاکریتیک: ۶۹ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۸.۳ از ۱۰
هیچ نمونه‌ای بهتر از تیم بسکتبال آمریکا در المپیک ۱۹۹۲ که «تیم رویایی» نام داشت، وجود ندارد. مایکل جردن، مجیک جانسون، لری برد و بقیه در مسیر کسب طلا، فرصت را از بقیه‌ی جهان گرفتند، اما تیم لیتوانیایی ضعیفی نیز وجود داشت که به مدال برنز دست یافت، و ماجرای آن‌ها موضوع فیلم «تیم رویایی دیگر» است.
لیتوانی در نیمه‌نهایی با ۵۰ امتیاز از ایالات متحده شکست خورد، اما این واقعا امتیاز کمی نیست، به ویژه با توجه به اینکه این کشور اروپای شرقی به تازگی استقلال خود را پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به دست آورده بود. «گریتفول دد» (The Grateful Dead) در واقع هزینه‌ی سفر این تیم ضعیف به بارسلونا را تامین کرد. رویای آن‌ها صرفا این بود که پس از چندین دهه حضور در پشت پرده‌ی آهنین به عنوان افراد آزاد رقابت کنند.
۷. حلقه‌های کوانتومی (Quantum Hoops)
- کارگردان: ریک گرینوالد
- بازیگران: دیوید دوکاونی، جوردن کارلسون، گرگ پاپوویچ
- محصول: ۲۰۰۷
- امتیاز متاکریتیک: –
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۹ از ۱۰
واقعا هیچ چیز در سیاره‌ی زمین سرگرم کننده‌تر از بسکتبال پنج به پنج نیست، حتی اگر واقعا در آن خوب نباشید. مستند «حلقه‌های کونتومی» تیم بسکتبال دسته سه‌ی کالتک بیورز در سال ۲۰۰۶ و تلاش‌های آن برای شکستن یک رکورد ۲۶ ساله‌ی تقریبا غیرقابل درک دنبال می‌کند. این تیم پنج جوان دارد که حتی در دبیرستان هم بازیکنان خوبی نبودند. با این حال، این گروه با کمک ریاضی و به زیرکی متوجه می‌شوند که می‌توانند حاشیه‌های باختشان از ۶۰ امتیاز در هر بازی به تنها ۲۹ امتیاز کاهش دهند.
۶. ریباند: افسانه‌ی پادشاه گوت (Rebound: The Legend of Earl the Goat)
- کارگردان: اریک لا ساله
- بازیگران: دان چیدل، جیمز ارل جونز، مایکل بیچ
- محصول: ۱۹۹۶
- امتیاز متاکریتیک: –
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰
استعداد بسکتبال چیز خنده‌داری است. شما می‌توانید بهترین بازیکنی باشید که هر کسی تا به حال دیده است، و با این حال ممکن است هرگز حتی یک تمرین در NBA نداشته باشید. در بیشتر موارد، بازی به نفع قد است و این فیلم بر روی یک اسطوره‌ی بسکتبال خیابانی تمرکز دارد که در آن بخش کمبود داشت. در «ریباند»، دان چیدل نقش ارل کوچک را بازی می‌کند که تنها در برابر هم‌عصران نخبه‌اش در مسابقات بسکتبال خیابانی هارلم بازی می‌کند. چیزی که ارل را متعادل می‌کرد حرکات عمودی بود که گرانش را به چالش می‌کشید، اما چیزی که باعث شکست او شد یک اعتیاد فلج کننده به مواد مخدر بود.
۵. هرج‌و‌مرج فضایی (Space Jam)
- کارگردان: جو پیتکا
- بازیگران: مایکل جوردن، وین نایت، تریسا رندل
- محصول: ۱۹۹۶
- امتیاز متاکریتیک: ۵۹ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۵ از ۱۰
مایکل جردن در حین تولید فیلم «هرج‌و‌مرج فضایی» روی بازگشت به بسکتبال کار می‌کرد و به مکانی برای تمرین نیاز داشت. برای این کار یک ساختمان مدرن در مجموعه‌ای به نام غیررسمی «گنبد جردن» ساخته شده بود. این ساختمان به مکان تابستانی برای بهترین بازیکنان روی زمین تبدیل شد و شروع به جذب مخاطبان مشهور کرد. طرفداران جردن از اینکه او چگونه می‌تواند در طول یک روز در فیلمبرداری حضور داشته باشد، تمرین کند و سپس بر این بازی‌های پیش رو مسلط شود، گیج شده بودند. اما با همین تمرین‌های سخت در فصل بعد، جردن عنوان NBA را به دست آورد.
فیلم «هرج‌و‌مرج فضایی» که جردن و باگز بانی را با بیگانگان نشان می‌دهد، عالی نیست، اما برای بچه‌های دهه‌ی ۹۰، مایکل جوردن یک اسطوره بود و تماشای او در حال فتح فضا علاوه بر NBA بیش از حد معقول به نظر می‌رسید.
۴. گرگ نوجوان (Teen Wolf)
- کارگردان: رود نیل
- بازیگران: مایکل جی فاکس، لوری گریفین، جیمز همپتون
- محصول: ۱۹۸۵
- امتیاز متاکریتیک: ۲۵ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۱ از ۱۰
این که بچه‌های امروزی با «گرگ نوجوان» ارتباط برقرار نمی‌کنند را می‌توان با سریال طولانی‌مدت MTV که بر اساس این کمدی پیش‌پا‌افتاده محصول ۱۹۸۵ ساخته شده خلاصه کرد. نسخه‌ی MTV به نام «گرگ و میش» (Twilight) با گرگینه‌هایی به جای خون‌آشام‌ها است؛ تصاویری ترسناک، اسطوره‌شناسی فراوان و تعداد زیادی ملودرام دبیرستانی. با این حال، در فیلم اصلی، مایکل جی فاکس به عنوان یک بچه‌ی معمولی و با جثه‌ای کوچک و نحیف در تیم بسکتبال پرقدرت و سرسختی در دبیرستان بازی می‌کند. وقتی تغییراتی در بدن او موجب تبدیل شدنش به یک گرگینه می‌شود، او ناگهان میدان را از آن خود می‌کند و باحال‌ترین بچه‌ی کلاس می‌شود.
۳. جواهرات تراش‌نخورده (Uncut Gems)
- کارگردان: برادران سفدی
- بازیگران: آدام سندلر، کوین گارنت، ایندینا منزل
- محصول: ۲۰۱۹
- امتیاز متاکریتیک: ۹۱ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۴ از ۱۰
مسلما، «جواهرات تراش‌نخورده» اصلا یک فیلم درباره‌ی بسکتبال نیست. این یک فیلم جنایی و هیجان‌انگیز و اضطراب‌آور درباره‌ی یک قمارباز به نام هاوارد رتنر (با بازی آدام سندلر) است که روزها جواهرات می‌فروشد و تمام زندگی خود را با شرط‌بندی شبانه روی بسکتبال می‌گذراند. وقتی کوین گارنت، اسطوره‌ی NBA وارد مغازه‌اش می‌شود و به تعدادی از سنگ‌های کمیاب علاقه نشان می‌دهد، هاوارد فرصتی برای کسب امتیازی می‌بیند که می‌تواند اوضاع را تغییر دهد.
۲. راه برگشت (The Way Back)
- کارگردان: گاوین اوکانر
- بازیگران: بن افلک، جنینا گاوانکار، ال مادریگال
- محصول: ۲۰۲۰
- امتیاز متاکریتیک: ۶۶ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۷ از ۱۰
«راه برگشت» تقریبا شکست خورد. همانطور که کارگردان گاوین اوکانر در مصاحبه‌هایش گفت، بن افلک در مرحله‌ی مهمی از پیش‌تولید وارد مرکز توانبخشی، و یک روز قبل از شروع فیلمبرداری از آن خارج شد. افلک در سال ۲۰۲۰ به نیویورک تایمز گفت: «افراد با رفتارهای وسواس‌گونه، که من هم یکی از آن‌ها هستم، همیشه این نوع ناراحتی‌های پایه‌ای را دارند که سعی می‌کنند آن را از بین ببرند.» بن افلک یکی از معدود ستاره‌های هالیوود است که برای بازی در نقش یک بازیکن بسکتبال یا مربی قد مناسبی دارد، اما او در مبارزات این شخصیت نیز زندگی کرده است، و در نتیجه بازی او در این داستان تا حدودی از فرمول مورد نظر فیلم فراتر می‌رود.
۱. مردان سفید نمی‌توانند بپرند (White Men Can’t Jump)
- کارگردان: ران شلتون
- بازیگران: وسلی اسنایپس، وودی هارلسون، رزی پرز
- محصول: ۱۹۹۲
- امتیاز متاکریتیک: ۶۵ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۸ از ۱۰
همیشه تنش نژادی در بسکتبال وجود داشته است. این ورزش ممکن است توسط یک کانادایی سفیدپوست اختراع شده باشد، اما این سیاه‌پوستان مبتکر آمریکایی بودند که بسکتبال را به یک پدیده‌ی جهانی تبدیل کردند. در «مردان سفید نمی‌توانند بپرند»، وسلی اسنایپس و وودی هارلسون در لس‌آنجلس نقش دو بازیکن سرسخت را بازی می‌کنند. آن‌ها از دست‌وپا‌چلفتی بودن هارلسون و این فرض کلی استفاده می‌کنند که همانطور که از عنوان فیلم هم برمی‌آید مردان سفید نمی‌توانند برای انداختن توپ در سبد بسکتبال به اندازه‌ی کافی بپرند. البته، بیلی هویل با بازی هارلسون می‌تواند این قانون را نقض کند.
منبع: slash film
