۱۵ کارگردان زن برتر که در اسکار نادیده گرفته شدند
آکادمی اسکار مارگو رابی و گرتا گرویک را شایسته نامزدی ندانست، و وقتی نامزدهای اسکار ۲۰۲۴ اعلام شد، بحثی در این باره در اینترنت پا گرفت. طرفداران «باربی» (Barbie) و این بازیگر و فیلمساز چندان از این تصمیم آکادمی خوششان نیامد. رایان گاسلینگ که خودش برای بازی در فیلم گرویگ، نامزد دریافت بهترین بازیگر نقش دوم مرد شده است (امریکا فرارا هم نامزد بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد)، به آن واکنش نشان داد. چند بازیگر مثل جان سینا و سیمو لیو هم حمایت خود از سازندگان «باربی» را اعلام کردند. حتی هیلاری کلینتون درباره این فیلم رکوردشکن توییت کرد تا حمایت خود را نشان دهد. در واقع، بحث نامزد اسکار نشدن رابی و گرویگ به این خاطر داغ شد که بر دستاوردها یا نادیده‌گرفتن‌های زنان دیگر سایه انداخت. مثلاً، این دستاورد مهم برای اسکار که لیلی گلداستون اولین سرخپوست امریکایی نامزد بهترین بازیگر نقش اول زن اسکار شد. اما حتی از میان زنانی که اسکار نادیده نگرفته است، ژوستین تریه که برای «آناتومی یک سقوط» (Anatomy of a Fall) نامزد جایزه بهترین کارگردانی شده، فقط هشتمین کارگردان زن تاریخ است در این رشته نامزد دریافت جایزه شده است.
بله، در نود و شش مراسمی که آکادمی اسکار از سال ۱۹۲۹ تا به حال برگزار کرده است، تنها هشت زن در رشته بهترین کارگردانی نامزد دریافت جایزه شده‌اند. در کل، نه بار زنان نامزد این رشته شده‌ند؛ اما خب، جین کمپیون دو بار نامزد شد؛ یک بار برای «پیانو» (The Piano) محصول ۱۹۹۳ و سال ۲۰۲۲ برای «قدرت سگ» (The Power of Dog). این اگر تا چند سال پیش دغدغه کسی نبود، امروز دیگر مسئله‌ساز است. این بحث داغ بر سر «باربی» هم در واقع ادامه همان بحث است؛ نه فقط به این خاطر که رابی یا گرویگ لزوماً لایق نامزدی بوده‌اند. درست است که «باربی» رکوردهای فروش را جابه‌جا کرده و گلدن گلوب به همین خاطر، و برای خالی نبودن عریضه، یک جایزه جداگانه برای خودش تعریف کرد که نصیب «باربی» شد، اما بیایید صادق باشیم، بله، مارگو رابی زیباست و گرتا گرویگ هم توقعات را شاید حتی بیش از تصورش برآورده کرد، اما فیلم، بهترین کار هیچ‌کدامشان نیست. با این حال، چون نتیجه همکاری زنانه است و به لحاظ تجاری به چنین موفقیت بزرگ و رکوردی رسیده، قابل تحسین است. بماند که ترکیب رابی، گرویگ و باربی، در بدترین حالت، ترکیب برنده است، بفروش است.
در اسکار، سال ۱۹۷۶، لینا ورتمولر، کارگردان ایتالیایی فیلم «هفت زیبا» (Seven Beauties) به عنوان اولین کارگردان زن نامزد جایزه بهترین کارگردانی، تاریخ‌ساز شد. فیلمش در رشته‌های بهترین فیلم خارجی، بهترین فیلمنامه و بهترین بازیگر نقش اول مرد (برای جانکارلو جانینی) هم نامزد، اما هیچ جایزه‌ای را با خود به خانه نبرد. سال ۲۰۰۳، سوفیا کوپولا به عنوان اولین کارگردان زن امریکایی برای «گمشده در ترجمه» (Lost in Translation) اسکار بهترین کارگردانی را دریافت کرد. و بله؛ پیش از این چند مورد، فیلم‌های خوب زیادی را زنان ساخته بودند. سالیان سال است که آثار کارگردانان زن پیشرو نقدهای خوب و چند نامزدی اسکار بهترین بازیگری، بهترین فیلمنامه و حتی بهترین فیلم دریافت کرده‌اند، اما بهترین کارگردانی را نه، مثل گرویگ. در واقع، این اولین بار هم نیست که کارگردان «لیدی برد» (Lady Bird) با چنین وضعیتی مواجه شده است. این پانزده فیلم جزو آثاری بوده‌اند که نقدهای خوبی دریافت کردند اما اسکار کارگردانان زنشان را نادیده گرفت.
۱. باربارا استرایسند برای «ینتل» (Yentl)
- سال اکران: ۱۹۸۳
- کارگردان: باربارا استرایسند
- بازیگران: مندی پتینکین، امی ایروینگ، باربارا استرایسند، نحمیا پرسوف، استون هیل، میریام مارگولیس، دیوید دی کایسر، رابرت بارنت، لیندا بارون
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۶۸ از ۱۰۰
باربارا استرایسند در اولین تجربه کارگردانی‌اش در «ینتل» هم نقش اول فیلم را بازی کرد، هم یکی از فیلمنامه‌نویسان و تهیه‌کنندگان فیلم بود. فیلم پنج نامزدی اسکار را دریافت کرد. بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای امی ایروینگ، بهترین موسیقی متن فیلم که میشل لوگران برایش جایزه را گرفت و بهترین ترانه. هیچ توجهی اما به استرایسند نشد. فیلم درباره دختری یهودی است که خودش را به شکل یک پسر در می‌آورد تا وارد آموزش‌های دینی شود.
۲. پنی مارشال برای «بیداری‌ها» (Awakenings)
- سال اکران: ۱۹۹۰
- کارگردان: پنی مارشال
- بازیگران: رابین ویلیامز، رابرت دنیرو، جان هرد، جولی کاونر، پنلوپه آن میلر، مکس فون سیدو، جرج مارتین
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۴ از ۱۰۰
پنی مارشال، کارگردان افسانه‌ای فیلم‌هایی مثل «بزرگ» (Big) و لیگ خودشان (A League of Their Own)، با «بیداری‌ها» هم توانست توجه‌ها را به خود جلب کند. فیلمش نامزد بهترین فیلم، بهترین فیلمنامه اقتباسی و بهترین بازیگری برای رابرت دنیرو شد. مارشال نامزد نشد. فیلم بر اساس خاطرات واقعی الیور ساکس، عصب‌شناس و پزشک بریتانیایی، تلاش دکتر مالکوم سایر (با بازی رابین ویلیامز) متخصص مغز و اعصاب را در مداوای بیماران کاتاتونیایی، که از همه‌گیری انسفالیت بی‌حالی ۱۹۱۷–۱۹۲۸ جان سالم به در بردند، روایت می‌کند. او اثرات مفید داروی L-DOPA را در سال ۱۹۶۹ کشف کرد و لِنارد لوو (با بازی رابرت دنیرو) و بقیه بیماران که فعالیت‌های عادی زندگی‌شان متوقف شده و بقیه پزشکان آن‌ها را مجسمه می‌خواندند، با داروی او، پس از چندین دهه از خواب بیدار می‌شوند و باید در زمان جدیدی با زندگی جدیدی دست و پنجه نرم کنند.
۳. ولری فاریس برای «میس سان‌شاین کوچولو» (Little Miss Sunshine)
- سال اکران: ۲۰۰۶
- کارگردان: جاناتان دیتون و ولری فاریس
- بازیگران: گرگ کینر، استیو کارل، تونی کولت، ابیگیل برسلین، آلن آرکین، پل دینو، گوردن تامسن
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۱ از ۱۰۰
«میس سان‌شاین کوچولو» در باکس آفیس موفقیت چشمگیری داشت و در اسکار، نامزد بهترین فیلم، بهترین بازیگر نقش مکمل زن و مرد و بهترین فیلمنامه اورجینال شد. آلن آرکین جایزه بهترین بازیگر نقش دوم مرد را با خود به خانه برد و فیلمنامه مایکل آرندت هم جایزه گرفت. اما کارگردانان فیلم که یکی‌شان زن بود، حتی نامزد هم نشدند. فیلم بر اساس نمایشنامه‌ای به همین نام از آرندت، داستان یک خانواده عجیب و غریب در هچل را روایت می‌کند. پسری که تصمیم گرفته روزه سکوت بگیرد، برادر دگرباشی که تازه از آسایشگاه روانی مرخص شده و پدری که با مشکل مالی روبه‌رو است؛ و مادری که مثل هر مادری میان تمام مشکلات به دنبال راهی برای حل کردنشان است. البته «میس سان‌شاین کوچولو» به هیچ‌وجه کلیشه است. حالا از میان همه فقط دختر کوچک خانواده است که پدربزرگش دارد او را برای کی مسابقه زیبایی جایی دورتر از خانه‌شان آماده می‌کند و بچه اصرار دارد حتماً در آن شرکت کند. خانواده با تمام مشکلاتی که دارد، با یک ون قراضه سفری را برای رسیدن به مسابقه زیبایی آغاز می‌کند.
۴. لونه شرفی برای «درس‌آموزی» (An Education)
- سال اکران: ۲۰۰۹
- کارگردان: لونه شِرفی
- بازیگران: کری مولیگان، پیتر سارسگارد، اما تامپسون، آلفرد مولینا، رزاموند پایک، دومینیک کوپر
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۳ از ۱۰۰
باز هم فیلم دیگری بر اساس خاطرات کسی، این بار یک روزنامه‌نگار بریتانیایی به نام لین باربر که یک کارگردان زن ساخته است. «درس‌آموزی» هم فیلم تحسین‌شده‌ای بود. فیلم در رشته‌های بهترین فیلم، بهترین بازیگر نقش اول زن برای کری مولیگان و بهترین فیلمنامه اقتباسی برای نویسنده مشهور، نیک هورن‌بای نامزد اسکار شد. کارگردان زن فیلم حتی نامزد هم نشد. فیلم داستان دختر شانزده ساله‌ای به نام جنی را روایت می‌کند که در دهه ۱۹۶۰ در حومه در لندن زندگی می‌کند. جنی یک روز بارانی که در ایستگاه اتوبوس منتظر است با مرد میانسال جذابی سوار بر یک اتوموبیل لوکس آشنا می‌شود و رابطه‌ای بینشان شکل می‌گیرد.
۵. دبرا گرانیک برای «زمستان استخوان‌سوز» (Winter’s Bone)
- سال اکران: ۲۰۱۰
- کارگردان: دبرا گرانیک
- بازیگران: جنیفر لارنس، جان هاکس، گرت دیلاهانت
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۴ از ۱۰۰
فیلم تحسین‌شده‌ای که جنیفر لارنس را به شهرت رساند، چهار نامزدی اسکار دریافت کرد؛ بهترین فیلم، بهترین فیلمنامه اقتباسی، بهترین بازیگر نقش اول زن برای لارنس (که او را تبدیل به یکی از جوان‌ترین بازیگران زن نامزد اسکار بهترین بازیگری کرد) و بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای جان هاکس. اما دبرا گرانیک، کارگردان فیلم مثل بسیاری از کارگردانان زن دیگر برای فیلمنامه‌اش مورد توجه قرار گرفت، اما کارگردانی‌اش نادیده گرفته شد. فیلم بر اساس رمانی به همین نام نوشته دنیل وودلر چاپ سال ۲۰۰۶ داستان دختری هفده ساله به نام ری دالی را روایت می‌کند که به اجبار، قصد یافتن پدر فراری‌اش در کوه‌های اوزارکس را دارد. پدر خانواده که به دلیل جرائم مواد مخدر پیش‌تر دستگیر شده بود، با گرو گذاشتن تنها خانه‌شان موقتاً آزاد و سپس فراری شده است. بنابراین ری مجبور است پدرش را پیدا کند تا خانواده‌اش را از آوارگی در زمستان سخت آن منطقه نجات بدهد.
۶. کاترین بیگلو برای «سی دقیقه پس از نیمه‌شب» (Zero Dark Thirty)
- سال اکران: ۲۰۱۲
- کارگردان: کاترین بیگلو
- بازیگران: جسیکا چستین، جیسون کلارک، جوئل اجرتون، شان ماهان، ادگار رامیرز
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۱ از ۱۰۰
بعد از آنکه کاترین بیگلو سال ۲۰۰۸ برای فیلم «مهلکه» (The Hurt Locker) اسکار بهترین کارگردانی را دریافت کرد و تبدیل به اولین کارگردان زنی شد که این جایزه را دریافت می‌کند، به نظر می‌رسید فیلم بعدی‌اش هم همان توجه‌ها را بگیرد. «سی دقیقه پس از نیمه‌شب» با بازی جسیکا چستین که داستان عملیات یافتن و قتل اسامه بن لادن رهبر القاعده توسط ایالات متحده آمریکا را به تصویر کشیده است، در پنج رشته نامزد دریافت اسکار شد؛ بهترین فیلم، بهترین بازیگر نقش اول زن برای چستین، بهترین فیلمنامه اورجینال، بهترین تدوین و بهترین تدوین صدا. اما نام بیگلو بین اسامی نامزدها نبود، با این حال هیچ تردیدی وجود ندارد که بیگلو یکی از بهترین کارگردانان زن تاریخ سینما است.
۷. ایوا دوورنی برای «سلما» (Selma)
- سال اکران: ۲۰۱۴
- کارگردان: ایوا دوورنی
- بازیگران: دیوید اویلو، کارمن اجوجو، تیم راث، لورین توسان، کامن، جووانی ریبیسی، عمر درسی، اندره هلند، نیسی نش، کولمن دومینگو، وندل پیرس، تسا تامپسون، کیت استنفیلد، آلساندرو نیوولا، کوبا گودینگ جونیور، تام ویلکینسون، اپرا وینفری
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 99 از ۱۰۰
«سلما» با بازی دیوید اویلو در نقش مارتین لوتر کینگ دوم، نام ایوا دوورنیِ کارگردان را بر سر زبان‌ها انداخت و توجه منتقدان و چند جشنواره مهم از جمله گلدن گلوب را به خود جلب کرد. فیلم در اسکار ۲۰۱۵ نامزد جایزه بهترین فیلم و بهترین ترانه شد. جان لجند و کامن رپر جایزه بهترین ترانه را با خود به خانه بردند اما دوورنی اصلاً توجه اعصای آکادمی را به خود جلب نکرد. فیلم مبارزه طولانی و خستگی‌ناپذیر مارتین لوترکینگ برای کسب حقوق شهروندی و از جمله حق رآی برای سیاه‌پوستان آمریکا را روایت می‌کند.
۸. دی ریس برای «گل‌گرفته» (Mudbound)
- سال اکران: ۲۰۱۷
- کارگردان: دی ریس
- بازیگران: کری مولیگان، جیسون کلارک، جیسون میشل، مری جی.بلیج، راب مورگان، جاناتان بنکس، گرت هد لاند، کلوین هریسون جونیور
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۷ از ۱۰۰
درام تاریخی «گل‌گرفته» به کارگردانی دی ریس چهار نامزدی اسکار را دریافت کرد. بهترین بازیگر نقش مکمل زن و بهترین ترانه برای مری جِی. بلایج، بهترین فیلمنامه اقتباسی و بهترین فیلمبرداری. فیلم با توجه به اینکه فیلمبردار زنش با این نامزدی تبدیل به اولین زنی شد که در این رشته نامزد اسکار می‌شود، تاریخ‌ساز شد. اما کارگردانش مثل بسیاری زنان دیگر برای فیلمنامه مورد توجه اعضای آکادمی قرار گرفت، نه برای کارگردانی. در «گل‌گرفته» بر اساس رمانی به همین نام نوشته هیلاری جوردان، دو مرد از جنگ جهانی دوم به خانه باز می‌گردند تا در مزرعه‌ای که در نواحی روستایی ایالت میسیسیپی قرار دارد، کار کنند، و در عین حال باید با نژادپرستی و سازگاری با زندگیِ پس از جنگ کنار بیایند.
۹. ماریل هلر برای «هرگز می‌توانی مرا ببخشی؟» (Can You Ever Forgive Me)
- سال اکران: ۲۰۱۸
- کارگردان: ماریل هلر
- بازیگران: ملیسا مک‌کارتی، ریچارد ای گرانت، جین کرتین، انا دیویر اسمیت، دالی ولز، جنیفر وستفلت
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۸ از ۱۰۰
«هرگز می‌توانی مرا ببخشی؟» بر اساس زندگی لی ایزریلِ روزنامه‌نگار با بازی ملیسا مک‌کارتی و ریچارد ای گرانت در هر دو رشته بهترین بازیگر نقش اول زن و مرد نامزد اسکار شد؛ و همین‌طور برای فیلمنامه اما اعضای آکادمی ماریل هلر را شایسته نامزدی برای بهترین کارگردانی ندانستند.
۱۰. گرتا گرویگ برای «زنان کوچک» (Little Women)
- سال اکران: ۲۰۱۹
- کارگردان: گرتا گرویگ
- بازیگران: سرشه رونان، اما واتسون، فلورنس پیو، الیزا اسکانلن، لورا درن، تیموتی شالامی، مریل استریپ، تریسی لتس، باب ادنکیرک، جیمز نورتون، لویی گارل، کریس کوپر
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۵ از ۱۰۰
«زنان کوچک» گرتا گرویگ هم مثل «باربی» و همین‌طور فیلم اولش «لیدی برد» سر و صدای زیادی به پا کرد. رمان محبوب لوئیزا می الکات اقتباس‌هایی زیادی به خود دیده است اما «زنان کوچک» در عصر مدرن آن هم به کارگردانی گرویگ حتماً حرف‌های زیادی برای گفتن داشت. فیلم هم حقیقتاً خوب است. باید خیلی کارگردان بدی باشی که داستان قرن نوزدهمی خواهران مارچ را خراب کنی. اما «زنان کوچک» گرویگ هم به سرنوشت «باربی» دچار شد. سال ۲۰۱۷ «لیدی برد» برای او نامزدی اسکار بهترین کارگردانی را به همراه داشت، و فیلم چهار نامزدی اسکار دیگر هم دریافت کرد. بنابراین، انتظار می‌رفت فیلم بعدش گرویگ هم تا همین حد توجه اعضای آکادمی را به خود جلب کند. اما فیلم شش نامزدی اسکار را دریافت کرد. بهترین فیلم، بهترین بازیگر نقش اول زن برای سرشه رونان، بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای فلورانس پیو، بهترین فیلمنامه اقتباسی، بهترین طراحی لباس و بهترین موسیقی متن. مثل اسکار ۲۰۲۴، گرویگ برای بهترین کارگردانی به رسمیت شناخته نشد.
۱۱. شان هیدر برای «کودا» (Coda)
- سال اکران: ۲۰۲۱
- کارگردان: شان هیدر
- بازیگران: امیلیا جونز، اوخنیو دربس، تروی کاتسر، فردیا والش-پیلو، دنیل دورانت، مارلی متلین
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۴ از ۱۰۰
مارلی متلین، بازیگر اسکاربرده با این فیلم اقتباسی محصول فرانسه و بلژیک دوباره به سینما بازگشت و فیلم در نهایت، جایزه‌ها را درو کرد. اما کار شان هیدر، کارگردان فیلم به جز تعارفات مرسوم، به رسمیت شناخته نشد. فیلم اسکار بهترین فیلم، بهترین بازیگر نقش دوم مرد برای تروی کاتسر و بهترین فیلمنامه اقتباسی برای شان را دریافت کرد اما کارگردانش حتی نامزد هم نشد. و اسکار، یک بار دیگر زنان را فقط به خاطر قلمشان لایق تشویق دانست، و نه کارگردانی‌شان. این فیلم که بازسازی فیلم فرانسوی‌زبان محصول ۲۰۱۴ «خانواده بلیر» (La Famille Bélier) است، به داستان تنها عضو شنوا از یک خانواده ناشنوا می‌پردازد که کسب‌وکارشان در معرض تهدید قرار گرفته است.
۱۲. سارا پلی برای «حرف‌های زنانه» (Women Talking)
- سال اکران: ۲۰۲۲
- کارگردان: سارا پلی
- بازیگران: رونی مارا، کلر فوی، جسی باکلی، جودیت آیوی، بن ویشاو، فرانسیس مک‌دورمند
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۰ از ۱۰۰
سارا پلی، همان بازیگر سریال معروف «قصه‌های جزیره»، سال‌هاست که دارد کارگردانی می‌کند اما این «حرف‌های زنانه» او بود که توجه اعضای آکادمی اسکار را به خود جلب کرد. فیلم در رشته‌های بهترین فیلم و (باز هم) فیلمنامه اقتباسی برای سارا پلی نامزد دریافت جایزه شد. اما با اینکه کارگردانی پلی از نظر منتقدان لایق نامزدی برای جایزه بود، اما اسکار او را نادیده گرفت. فیلم بر اساس رمانی به همین نام اثر میریام توئز چاپ ۲۰۱۸ با الهام از رویدادهای حقیقی جامعه منونایت ساخته شده است.
۱۳. چینویه چوکو برای «تیل» (Till)
- سال اکران: ۲۰۲۲
- کارگردان: چینویه چوکو
- بازیگران: دنیل ددوایلر، جالین هال، فرانکی فیزن، هیلی بنت، ووپی گلدبرگ
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۶ از ۱۰۰
«تیل» یک درام زندگینامه‌ای دلخراش بود که کارگردانش چینویه چوکو با بردن جایزه هیئت ویژه داوران ساندنس اولین زن افریقایی امریکایی‌تبار شد که این جایزه را دریافت کرده است. با توجه به چنین رکوردی به نظر می‌رسید اسکار هم نیم‌نگاهی به او بیندازد. اما هم کار دنیل ددوایلر و چوکو، با اینکه از سوی انجمن‌های مهم منتقدان تحسین شد، نظر جشنواره‌های سینمایی مشهورتری مثل اسکار را به خود جلب نکرد. فیلم بر اساس داستان واقعی زندگی مامی تیل بردلی، تلاش این مربی و کنشگر را روایت می‌کند که پس از قتل فرزند چهارده ساله‌اش امت تیل در اوت ۱۹۵۵، به دنبال عدالت است.
۱۴. شارلوت ولز برای «افترسان» (Aftersun)
- سال اکران: ۲۰۲۲
- کارگردان: شارلوت ولز
- بازیگران: پل مسکال، فرنکی کوریو، سلیا رولسون-هال
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۶ از ۱۰۰
درام بلوغ «افترسان» نام پل مسکال را به عنوان بازیگر مرد نقش اول بر سر زبان‌ها انداخت. این فیلم به کارگردانی شارلوت ولز بعد از نمایش در فستیوال کن با تحسین منتقدان مواجه شد. شارلوت نامزد چند جایزه مهم شد و موفق به دریافت چند جایزه هم شد، از جمله جایزه بهترین کارگردانی بفتا و جایزه انجمن کارگردانان آمریکا. اما اسکار فقط مسکال را لایق نامزدی بهترین بازیگر نقش اول مرد دانست. فیلم در اوایل دهه ۲۰۰۰ داستان سوفی، دختر یازده ساله اسکاتلندی را در آستانه تولد سی و یک سالگی پدرش در تعطیلات روایت می‌کند.
۱۵. سلین سونگ برای «زندگی‌های گذشته» (Past Lives)
- سال اکران: ۲۰۲۳
- کارگردان: سلین سونگ
- بازیگران: گرتا لی، ته‌او یو، جان ماگارو
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۶ از ۱۰۰
«زندگی‌های گذشته» یکی از فیلم‌های سال ۲۰۲۳ بود که اولین تجربه کارگردانی سلین سونگ بود و برای کارگردانی، فیلمنامه و بازیگر نقش اول زن گرتا لی بسیار مورد توجه قرار گرفت. فیلم پنج نامزدی گلدن گلوب را دریافت کرد و دو نامزدی اسکار بهترین فیلم و بهترین فیلمنامه اورجینال. اما کار گرتا و سلین درست مثل رابی و گرویگ در مقام کارگردان و بازیگر به مذاق اعضای آکادمی خوش نیامد. فیلم داستان دیدار مجدد دو دوست دوران بچگی را روایت می‌کند.
به جز این کارگردانان زن و فیلم‌هایشان، فیلم‌های تحسین‌شده بسیار به کارگردانی و نوشته زنان از سوی جشنواره‌های مهم سینمایی کاملاً نادیده گرفته شده‌اند. فقط در همین سال ۲۰۲۳ فیلم‌های مثل «تو به احساسات من صدمه زدی» (You Hurt My Feelings)، «خدا هستی؟ منم مارگارت» (Are You There God? It’s Me, Margaret)، «هزار و یک» (A Thousand and One) که فیلم‌های خوبی از کارگردانان زن بوده‌اند، اصلاً از گفتمان سینما خارج شدند. گویا هالیوود هنوز زنان را لایق جوایز بزرگ نمی‌داند؛ یا واهمه دارد خیلی هم به آن‌ها فضا بدهد.
منبع: buzzfeed
