قبل از خرید این ۱۴ ابزار طراحی را شروع نکنید
راهنمای ابزار ضروری برای شروع طراحی که در ادامه می‌خوانید، چکیده‌ای است از آنچه در کتاب «چگونه طراحی کنیم: یک واحد جامع طراحی: طبیعت بی‌جان، منظره، ساختمان، انسان و پرتره» (How to Draw: A Comprehensive Drawing Course: Still Life, Landscapes, Buildings, People, and Portraits) درباره‌ی ابزار و مواد طراحی آمده است، برای کسانی که می‌خواهند طراحی را تازه شروع کنند و تمرین طراحی‌شان را بسط دهند. هر آنچه می‌خواهید درباره‌ی شروع طراحی بدانید، اینجا پیدا خواهید کرد.
مواد لازم برای شروع طراحی ساده است؛ طبعاً چیزی لازم است که اثرش روی سطحی مثلاً کاغذی باقی بماند و خود کاغذ. مداد و کاغذ اولین ابزار لازم برای شروع این کار است. اما بعد از این مرحله، همین‌طور که شما از هنرجویی مبتدی به هنرمند تبدیل می‌شوید، میل خواهید داشت که تکنیک‌های متفاوتی و مواد تازه را امتحان کنید. درست است که در طول سالیان و طی قرن‌ها هنر نقاشی به لحاظ تکنیک پیشرفت داشته است اما ابزار و مواد هنرمند تغییر چندانی نکرده است.
در واقع امروز استفاده از متریال آسان‌تر است و طیف وسیعی از رنگدانه‌ها در دسترس، اما نکته‌ی مهم این است که شیوه‌ی استفاده‌ی ما از این ابزار کمابیش همان است که بود. خوشبختانه بیشتر ابزار این کار نسبتاً ارزان است و تا زمانی که به پایان برسند و زمان جایگزینی‌شان فرا برسد، میتوان کلی ازشان کار کشید و استفاده‌شان کرد. توصیه می‌شود که از هزینه‌های بی‌مورد اجتناب کنید، در ابتدای راه در خرید ابزار متعادل رفتار کنید. از مدیومی شروع کنید که دوستش دارید و بعد کم‌کم زمانی که احساس کردید باید گستره‌ی کاری‌تان را بسط دهید و نگاهی تازه پیدا کنید، وارد مراحل بعدی شوید.
📚برای خواندن راهنماهای خرید لوازم تحریر و طراحی روی دکمه‌ی زیر بزنید✏️
۱. مداد گرافیت
مداد «سربی» را همه می‌شناسند اما حقیقت این است که این مداد هرگز از سرب ساخته نشده که از گرافیت ساخته شده است. گرافیت نوعی کربن است که با خاک رس ترکیب و پخته می‌شود. مداد گرافیت را با استفاده از یک تیغ تیز تراشیده شود تا مدادتراش. درجه‌بندی این مدادها از سخت (H) به نرم (S) است. ۹H سخت‌ترین و ۹B نرم‌ترین است، و درجه‌ی F به معنای لطیف و HB در طیف متعادل است. مدادهای H (از ۳H، ۲H تا ۴K که به ترتیب سخت‌تر می‌شوند) برای خطوط مشخص و روشن مناسب هستند، اما روی سطح کاغذتان خط می‌اندازند. بنابراین مدادهای B برای کاری نرم‌تر بهتر است.
هر درجه‌ی مداد رنگی مشخص از سیاهی را روی کاغذ بر جای می‌گذارند و فشار اضافه هم تأثیری بر میزان تیرگی‌شان ندارد. اگر شما رنگ تیره‌تری می‌خواهید، باید به سراغ درجه‌ی نرم‌تری از مداد بروید. مدادهای نرم طیف وسیع‌تری از سایه‌روشن را در اختیارتان می‌گذارد و اگر احیاناً خطایی مرتکب شدید و خواستید آن را از روی کاغذ پاک کنید، جایش نمی‌ماند.
به همین خاطر است که بیشتر طراحی‌ها با استفاده از مدادی که HB یا نرم‌تر است، انجام می‌شود. در ابتدای کار با مداد ۲B یا ۳B شروع کنید و بعد به مداد نرم‌تر یا سیاه‌تری مثل ۶B یا ۹B که تنالیته‌ی پررنگ‌تری دارد، تغییر مسیر دهید. بیشتر مدادهای مکانیکی که به نام اتود یا مداد نوکی یا مداد فشاری هم شناخته می‌شود، برای کار دقیق مناسب‌اند اما پیدا کردن درجه‌های نرم‌ترشان چندان آسان نیست.
۲. مداد پاستل
مداد پاستل از یک نوار پاستل فشرده که در محفظه‌ای چوبی قرار گرفته، ساخته شده است. سعی کنید این مدادها از دستتان نیفتند روی زمین، چرا که بخش نرم رنگدانه‌شان به آسانی می‌شکند. این مدادها از پاستل‌های نرم سخت‌تر و شبیه مدادرنگی‌اند، اگرچه حسشان ضمخت‌تر و گچمانندتر است. این مدادها، با توجه به اینکه موم‌مانند نیستند و خوب ترکیب می‌شوند، برای اثر که خطوطش نیاز به ریزه‌کاری دارد، و همین‌طور سایه زدن مناسب‌اند.
اثر مداد پاستلی ماندگار نیست، به همین خاطر برای آنکه بماند نیاز به فیکساتور یا نگهدارنده‌ی رنگ دارد (که در ادامه به آن می‌پردازیم). کار کردن با این مدادها بسیار آسان و در طیف وسیعی از رنگهای قوی در بازار موجود است. این نوع مداد نه فقط برای طراحی‌های به پایان‌رسیده که برای طرح زدن‌های سریع و به‌خصوص روی کاغذرنگی عالی است.
۳. مدادرنگی
مدادرنگی تقریباً به همان شکل مداد گرافیت ساخته می‌شود. رنگدانه با خاک رس و بدنه ترکیب می‌شود. موم هم به عنوان چرب‌کننده به این ترکیب اضافه می‌شود که باعث می‌شود مداد راحت‌تر روی کاغذ حرکت کند. مدادرنگی‌ها در رنگ‌ها و اشکال مختلفی در بازار موجود است، استاندارد، محلول در آب و نوک‌تیز و نوک‌ضخیم، و به لحاظ کیفیت و نرمی هم تنوع دارد.
بر خلاف مداد پاستلی، مدادرنگی نیاز به نگهدارنده ندارد. بعضی مدادرنگی‌ها خطوط مشخص و تیزی از خود روی کاغذ بر جای می‌گذارند و بعضی دیگر نرم‌ترند و راحت‌تر ترکیب می‌شوند. لایه‌بندی رنگ سایه‌های متفاوتی را روی کاغذ تولید خواهد کرد و نتایج دور از انتظاری با استفاده از همان گروه رنگ در توالی‌های متفاوت ایجاد خواهد شد، بنابراین ارزش‌اش را دارد تمرین و امتحان کرد بهترین نوع لایه‌بندی رنگ روی کاغذ برای رسیدن به یک سایه‌ی بخصوص.
۴. زغال، مداد شمعی و مداد کنته
زغال و مداد کنته رنگدانه‌های طبیعی‌ای هستند که با صمغ عربی ترکیب شده‌اند. زغال کنته و پاستل یا گچ سخت برای زدن طرح‌های رنگی ایده‌آل است. محبوب‌ترین رنگهای ابن ابزار طراحی تنالیته‌های زمینی هستند، سفید، سیاه، طیف خاکستری، طیف قهوه‌ای و زنگاری مثل قرمز خونی (قهوه‌ای قرمز)، اما در طیف وسیعی از رنگهای دیگر هم موجودند. مداد و زغال کنته به طور ویژه روی کاغذ رنگی خوب می‌نشیند و میتوان آن را با سایر سطوح خشک طراحی استفاده کرد. با اینکه مداد کنته برای خط زدن مناسب‌تر است اما زغالش را میتوان برای سایه‌دار کردن سطح وسیع‌تری از رنگ روی کاغذ استفاده کرد.
طیف وسیعی از مدادهای کنته در رنگهای مرسومی مثل سیاه، سفید، قهوه‌ای قرمز، رسی و قهوه‌ای سوخته (قهوه‌ای خاکستری) موجود است. مدادهای کنته‌ی مخصوص آرتیست‌ها یادآور مدادهای گرافیتی سنتی است اما در یک قالب مستطیل‌شکل هم موجودند. بعضی مدادهای کنته داخلشان موم دارند که باعث می‌شود نیازی به نگهدارنده نداشته باشند، اما سایر مدادها گچمانندتر هستند و به نگهدارنده احتیاج دارند.
۵. مداد و چوب زغال طراحی
این‌ها عملاً چوب سوخته و یکی از قدیمی‌ترین ابزارهای طراحی هستند. این زغال‌های طراحی که از چوب کربنیزه‌شده درست می‌شوند (معمولاً چوب بید است اما گاهی از راش و تاک هم پیدا می‌شوند) درجه‌ی سخت و نرم دارند و در چهار درجه ضخامت موجودند؛ نازک، متوسط، ضخیم و به ضخامت‌های دیگر. (زغال‌های خیلی ضخیم هم به نام «زغال‌های مخصوص نقاشان منظره» شناخته می‌شوند.) با این زغال‌های به راختی می‌تواند خز و پر و جزئیات ظریف دیگر را روی کاغذ کشید، و زغال‌های تخته‌ای برای سطوح بزرگ‌تر مناسب‌اند.
زغال فشرده را معمولاً به مداد هم تبدیل می‌کنند که یا بدنه‌ای چوبی دارد یا دورش را با کاغذ می‌پیچند، و استفاده از آن موقع طراحی تمیزتر از چوب زغال است. درجه‌ی این مدادها بر اساس سختی و ضخامت تعیین می‌شوند و در قالب گرد و مربعی در بازار موجودند. مداد زغال خطوط تیره‌تر و تیزتری تولید می‌کنند و به همین خاطر دورشان سیاه یا با هم ترکیب نمی‌شوند. تمام زغال‌ها را میتوان با یک کارد تیز یا یک تراش قوی تراشید. گرد زغال روی سطح کاغذ می‌نشیند و برای آنکه دور و برش سیاه نشود، نیاز به نگهدارنده دارد.
۶. زغال گرافیتی
زغال گرافیتی جایگزین مرسوم و محبوب مدادهای سنتی است. آن بدنه‌ی چوبی‌ای را که مداد دارد ندارد و معمولاً ضخیم‌تر از نوار گرافیتی‌ای است که در مداد هست. زغال گرافیتی در درجات HB، ۳B، ۶B و ۹B موجود است و چندین مزیت نسبت به مدادهای چوبی سنتی دارد. بدنه‌اش گرد است و در بعضی برندهایش لایه‌ای نازک از رنگ پلاستیک رویش دارد که در حین مصرف، همین‌که زغال پایین‌تر می‌رود میتوان آن را برداشت، که به تمیز بودن انگشتان کمک می‌کند.
شکل این زغال به گونه است که با تراشیدنش سطح زیادی از گرافیتی همیشه بیرون است. این به طراح کمک می‌کند که نه فقط خطوط تمیز که سطوح بزرگ سایه‌روشن یکدست بکشد؛ به یاد داشته باشید اگر در حین کشیدن خطوط زاویه‌ی برخورد زغال با کاغذ را عوض کنید، خط بسیار کلفت می‌شود. زغال گرافیتی مثل مداد برای طرح زدن و ترکیب کردن مناسب است.
این زغال‌ها معمولاً در سه قالب کوتاه، ضخیم و شش‌گوشه در بازار موجودند و هر کدام درجه‌بندی دارند. بهترین وسیله برای تراشیدن این ابزار مداد تراش یا یک سنباده‌ی درجه‌دار باکیفیت است. پودری را که در نتیجه‌ی تراشیدن به دست می‌آید، میتوان برای ایجاد سطوح سایه‌روشن در طراحی استفاده کرد. این گرد را میتوان جداگانه از فروشگا‌های ابزار و لوازم هنری تهیه کرد. به یاد داشته باشید که وقتی دارید از زغال‌های گرافیتی نرم‌تر و نازک‌تر استفاده می‌کنید، زیاد فشارشان ندهید.
۷. قلم یا خودکار طراحی
خودکار طراحی به قدری در بازار تنوع دارد که حق انتخابتان بسیار بالاست؛ آن‌قدر بالا که شاید انتخاب را برایتان سخت کند. خودکارهای فنی برای طرح‌های سریع بسیار راحت‌اند اما نوکشان ردپای یکنواختی از خود بر جای می‌گذارد. قلم خودنویس، روان‌نویس، خودکار نوک ساچمه‌ای، ماژیک و خودکار ماژیکی و خودکارهای تخصصی طراحی با طیف وسیعی از نوک‌های متنوع در بازار موجودند و هم برای طرح زدن‌های سریع و هم طراحی‌های با جزئیات مناسب‌اند. خودکارهای ماژیکی نرم‌اند و استفاده ازشان برای طرح زدن آسان و راحت است. با تمامی این قلم‌ها میتوان خطوط درست و پیوسته روی کاغذ کشید و نتیجه ظریف و دقیق خواهد بود.
با اینکه خودکارهای طراحی انواع مختلفی دارند اما بیشترشان یک ایراد مشترک دارند؛ اندازه یا پهنای خطی که با خودکار روی کاغذ کشیده می‌شود، ثابت است. بسیار مهم است که در زمان استفاده از این خودکارها انواع مختلفشان را امتحان کنیم تا ببینیم چه امکانی به ما خواهند داد و چه امکانی نخواهند داد. با خودکار میتوان خطوط باریک کشید و سایه‌روشن هم تنها هاشور زدن (کنار هم قرار دادن خطوط موازی و متقاطع) ممکن است. با این حال، بعضی خودکارها از جوهرهای حلال در آب استفاده می‌کنند که باعث می‌شود طراح با کمک آب از خطی که روی کاغذ می‌کشد، سایه‌روشن درست کند.
۸. قلم‌مو و خودنویس طراحی
ابزار سنتی برای استفاده از جوهر در طراحی قلم‌مو است. برای طراحی سیاه‌قلم آب‌مرکبی یا آبرنگ، قلم‌موهای از جنس موی سمور باکیفیت بهترین گزینه است. این قلم‌موها حجم زیادی از مایع را در خود نگه می‌دارند و اگر خوب ازشان مراقبت کنید، نوکشان خوب و سالم می‌ماند. قلم خودنویس در واقع قلمدانی با سر فلزی قابل تعویض و انعطاف‌پذیر است. بعضی سری‌های فقط روی بعضی بدنه‌ها جای می‌گیرند بنابراین پیش از آنکه بخواهید سری خودنویس را جداگانه بخرید، آن را روی بدنه‌ای که دارید امتحان کنید. شاید گاهی برایتان پیش بیاید که ببینید سری تازه جوهر را خوب در خود نگه ندارد، اما نگران نباشید این با مالیدن کمی آب دهان رویش حل می‌شود. سری‌های نوک‌تیز برای طراحی اندام عالی‌اند، این در حالی است که سری‌های مربعی، مخروط و گرد همگی می‌توانند نتایج جالب توجهی روی کاغذ به وجود آورند.
قلم پر، قلم نی یا بامبو سنتی هم می‌توانند جایگزین این سری فلزی بشوند. قلم پر از که پر غاز ساخته می‌شود، برای طراحی بسیار مطبوع است و خطوط بسیار گویا و همسویی روی سطوح به وجود می‌آورد (البته باید به طور مرتب بریده شوند). قلمی که از بامبو ساخته می‌شود، در اندازه و با ضخامت‌های گوناگون در بازار موجود است؛ این‌ها بادوام هستند و برای کاری که بافت داشته باشد، مناسب‌اند. قلم نی هم مثل قلم بامبو است، اما نوکش شکننده است؛ با این حال، به راحتی میتوان آن را با استفاده از یک تیغ تیز مخصوص این کار دوباره تراش داد.
۹. جوهر
جوهر طراحی در رنگهای مختلفی در بازار موجود است که یا ضد آب هستند یا حلال در آب. جوهرهای حلال در آب به اندازه‌ی جوهرهای ضد آب در دسترس نیستند. هر دو نوع جوهر را میتوان با آب مخلوط کرد و با آن سایه‌روشن زد. اما جوهر ضد آب خشک می‌شود و دیگر نمی‌توان کاری یا اصلاحی رویش انجام داد و جوهر حلال در آب را میتوان دوباره خیس کرد و رویش کار کرد. جوهرهای حلال در آب به آرتیست این امکان را می‌دهند که خطوط ظریف روی سطح به وجود آورند.
شاید بهترین جوهر موجود در بازار جوهر ایندیا (هندی) باشد. این جوهر سیاه در واقع از چین می‌آید و وقتی با آب رقیق می‌شود، یک رنگ قهوه‌ای قرمز گرم و غلیظی به دست می‌آید. این جوهر ضد آب است و زود خشک می‌شود.
۱۰. تراش، کاتر و سایر تیزکننده‌ها
تراش‌ها در اشکال مختلفی در بازار موجودند. یک تیغ یا کاتر قوی برای تراشیدن مدادهای دورچوبی، گچ‌های کنته و زغال‌های مربعی مناسب است. این نوع تراش به شما این امکان را می‌دهد که نوک ابزارتان را به اندازه‌ای، مثلاً بلند، کوتاه یا زاویه‌دار، بتراشید تا برای کاری که دارید انجام می‌دهید مناسب باشید. این‌ها برای برداشتن لبه‌های کثیف پاک‌کن هم مناسب‌اند.
مدادتراش همان‌طور که همه می‌دانید، نوک ابزار را تیز می‌تراشد و برای زغال‌های گرافیتی مناسب است، اما همیشه باید اطمینان حاصل کنید که تیغ آن پیش از استفاده تیز باشد. سنباده‌ی باکیفیت هم گزینه‌ی مناسبی برای خوب و خوش‌شکل نگه داشتن نوک زغال‌های گرافیتی است.
۱۱. پاک‌کن و مداد محو کن طراحی
پاک‌کن برای اصلاح خطاها یا ترکیب کردن خوب است. پاک‌کن‌های خمیری مخصوص طراحی نرم و قابل انعطاف هستند. میتوان آن‌ها را برای پاک کردن نقاط یا سطوحی مشخص یا «کمرنگ کردن» بخش‌های پررنگ سایه‌روشن به اشکال مختلف در آورد. ایراد پاک‌کن‌های خمیری این است که وقتی همراه با زغال، گرافیتی نرم یا زغال‌های مربعی استفاده می‌شوند، خیلی زود کثیف می‌شوند.
پاک‌کن‌های پلاستیکی محکم‌تر رنگدانه‌های کمتری را به خود جذب می‌کنند و تمیزتر می‌مانند. میتوان از لبه‌هایشان برای کشیدن خطوط واضح و بریده بریده در بخش‌های که سایه‌روشن پررنگ دارند استفاده کرد؛ و به همین شکل، میتوان از نوک تیزشان برای نقش انداختن و ساختار درست کردن استفاده کرد. این پاک‌کن‌ها مدادهای پررنگ یا رد گرافیت و خطاهای کوچک را هم از بین می‌برند.
برای ترکیب کردن گچ، زغال و مداد پاستلی شاید بخواهید از مداد محوکن کاغذی استفاده کنید. این وسیله برای دستکاری و ترکیب رنگدانه‌های رقیق استفاده می‌شود، و آن را روی سطح کاغذ فرو می‌برد و محکم می‌کند. وقتی کثیف شد، میتوان آن را با مالیدن روی سنباده‌ی مناسب تمیز کرد.
۱۲. نگهدارنده‌ی رنگ
فیکساتور یا نگهدارنده صمغی است که در یک مایع حلال الکلی بی‌رنگ حل می‌شود و نمی‌گذارند طراحی‌هایی که با مداد، زغال یا سایر ابزاری که رنگدانه‌های نرم دارند، کشیده می‌شوند، از بین برود. وقتی این نگهدارنده را روی طراحی اسپری می‌کنیم، حلال الکلی بخار می‌شود و پوششی باریک از صمغ بر جای می‌ماند که ذرات رنگدانه را به سطح می‌چسباند. وقتی خشک شد حتی با پاکن هم نمی‌توان طرح را پاک کرد. البته این امکان وجود دارد که روی طرح کار کرد و غالباً مرسوم است که یک طرح را حین فرایند تولید هر چند وقت یک‌بار درست کرد. بهترین نوع نگهدارنده در اسپری فاقد کلروفلورو کربن عرضه می‌شود که بهتر است از دستورات کارخانه‌اش پیروی کرد.
۱۳. کاغذ طراحی
هر مدیومی کاغذ مخصوص خودش را می‌خواهد. یعنی زغال کاغذ خودش را دارد و جوهر و خودکار کاغذ خودشان را. به طور کلی سه نوع کاغذ برای طراحی داریم. کاغذ راف، که در انگلیسی به معنای سخت است، سطح این کاغذ پر از چاله و برجستگی است. به درد کارهای برجسته و گویاتر می‌خورد که با زغال، گچ، مداد پاستلی و گرافیت نرم می‌کشند.
کاغذهایی که سطح بسیار نرم و صافی دارند، که به کاغذهای «با حرارت پرس‌شده» معروف‌اند، برای طراحی با خودکار و جوهر، سیاه‌قلم آب‌مرکبی و طراحی با مداد با جزئیات مناسب‌اند و زیاد به درد ابزار طراحی که رنگدانه دارند مثل زغال و گچ نمی‌خورند. این به این خاطر است که ذرات رنگدانه به بافتی نیاز دارد که بتواند به آن بچسبد.
کاغذهایی که بافتی نه نرم نه سخت، میانه دارند و به آن‌ها «با سرما پرس‌شده» هم می‌گویند، با بیشتر ابزار طراحی خوب کار می‌کنند و احتمالاً بیشترین استفاده را هم میان هنرجویان و هنرمندان دارند. کاغذ باکیفیت بالا که معمولاً با برچسب «بدون اسید» عرضه می‌شوند، چون در مقابل اسید خنثی است، در گذر زمان زرد نمی‌شود یا نمی‌شکند. کاغذ (استاندارد طراحی) کارتریج بیشتر از همه‌ی کاغذها برای طراحی استفاده می‌شود. می‌تواند سفید، کرم یا رنگی باشد و در وزن، اندازه و کیفیت‌های مختلف در بازار موجود است. کاغذ آبرنگ هم در اندازه‌های مختلف موجود و برای تمام انواع طراحی مناسب است.
کاغذ پاستل در رنگهای مختلف، با دندانه و سطحی زبر عرضه می‌شود. در واقع به این شکل طراحی شده است تا ذرات ریز رنگ را بتواند در خود نگه دارد. یک سمت این نوع کاغذ بافتی زبر دارد که بیشتر روی همین سطح طراحی می‌کنند، اما طرف دیگرش را هم اگر بخواهید می‌توانید استفاده کنید. کاغذ پاستل در دو وزن موجود است؛ کاغذ ضخیم‌تر را نسبت به کاغذهای سبک‌تر راحت‌تر و بیشتر میتوان پاک کرد و دوباره رویش کار کرد.
کاغذها را میتوان هم به طور مجزا یا در دفترها و دفترچه‌های طراحی خریداری کرد. کاغذ را اگر مجزا و تکی بخرید، این امکان را دارد که انواع مختلفش را امتحان کنید و آن‌ها را به اندازه‌های مختلف ببرید. اما مثلاً اگر دارید طرح یک ساختمان را می‌زنید، استفاده از دفتر طراحی ایده‌آل خواهد بود. این دفترها معمولاً با کاغذهایی با سطوح، رنگ و وزن‌های مختلف ساخته و در ابعاد متفاوت عرضه می‌شوند که هم برای طراحی پرتره مناسب خواهند بود و هم منظره. دفترهای جیبی را همه‌جا میتوان با خود برد اما اگر یک‌وقت خواستید اجسام بزرگ‌تر را بکشید، محدودیت خواهید داشت. از سویی، دفترهای طراحی بزرگ هم حملشان سخت است اما فضای بیشتری در اختیار شما قرار می‌دهند و این گزینه را که چند طرح را روی یک کاغذ بزنید.
۱۴. تخته و سه‌پایه‌ی طراحی
اگر دارید روی یک ورق کاغذ طراحی می‌کنید، باید آن را روی یک تخته محکم کنید. شاید بگویید اینکه واضح است که چنین باید کرد اما به خاطر داشته باشید که این تخته آن‌قدر بزرگ باشد که کاغذ شما رویش جا شود و سطحش هم حتماً نرم باشد. بهتر است از تخته شاسی‌ای استفاده کنید که گیره داشته باشد.
اگر از دفتر طراحی یا کاغذ روی تخته استفاده می‌کنید نیازی به سه‌پایه نیست. اما اگر کارتان در حرکت است که طبعاً در این صورت پیدا کردن جایی که بتوانید تخته را روی آن سوار کنید، سخت است، شاید بهتر باشد روی یک سه‌پایه‌ی طراحی سرمایه‌گذاری کنید. سه‌پایه در ابعاد مختلفی در بازار موجود است، بنابراین شما این آزادی انتخاب را دارید که بسته به اینکه می‌خواهید راحت بنیشید یا بایستید، اندازه‌ی مورد نیاز خودتان را تهیه کنید. بعضی سه‌پایه‌ها جعبه‌ی حامل هم دارند.
مهم‌ترین نکته‌ای که در انتخاب سه‌پایه باید به آن دقت کنید، استحکام آن است. بدیهی است که یک سه‌پایه باید آن‌قدر قوی باشد که تخته‌ی طراحی شما را نگه دارد اما در عین حال، فشار و وزن شما را که حین کار به آن وارد می‌کنید، تحمل کند. گزینه‌ی کاربردی برایتان می‌تواند یک سه‌پایه‌ی میزی قابل تنظیم یا سه‌پایه‌ی طراحی سبک‌وزن باشد.
منبع: artsy
