یادداشت فیلم متری شش و نیم؛ شروع مرعوب‌کننده و روند بلاتکلیف
فیلم متری شش و نیم با یک شروع مرعوب کننده که به واسطه یک صحنه تعقیب و گریز خوش ریتم و نتیجه هولناک ناشی از آن شکل می‌گیرد، به عنوان بندی نخست می‌رسد و بیننده را به دیدن یک فیلم جنایی جذاب با زیر متن اجتماعی امیدوار می‌کند.
اما در ادامه نمی‌تواند به آنچه در ابتدای فیلم ترسیم کرده بود دست یابد و با یک فیلم بلاتکلیف رو به رو می‌شویم که لحن آن از درام رئالیستی شبه مستند به فیلم جنایی تقابل‌گرا و بعد فیلمی در ژانر زندان و در نهایت یک ملودرام پر اشک و آه در نوسان است .
دوربین در میان شخصیت‌های پر تعداد فیلم سرگردان است و مشخص نیست قرار است کدام کارکتر را دنبال کند که نتیجه‌ای جز تشتت در روایت فیلم ندارد و در کنار پلات کم رمق آن مانع از شکل‌گیری خط روایی مشخص می‌شود. اینجاست که فیلمساز برای نگهداشتن ریتم و پیش بردن قصه به کاری که در آن بیشترین مهارت را دارد پناه می‌برد یعنی رفتن به سمت موقعیت‌های پر تنش میان کاراکترها با دیالوگ‌هایی که البته هوشمندانه نوشته شده‌اند.
اما ساختار جزیره‌ای موقعیت‌ها که گاها با حفره‌های داستانی همراه است باعث می‌شود که دست فیلمساز خالی شود و فیلم در یک سوم نهایی تبدیل شود به گفت‌وگوهایی که ضرورتی برای وجودشان نیست و اصلا معلوم نیست فیلم برای چه ادامه پیدا می‌کند (به عنوان مثال می‌توان به گفت‌وگوی ناصر خاکزاد با خانواده اش در آخرین صحنه ملاقات اشاره کرد ) و در نهایت فیلمساز برای رسیدن به پایان تقلب می‌کند. تغییر بازه زمانی روایت و پرش یکساله برای نشان دادن سرانجام شخصیت دوم فیلم و رها شدن شخصیت اصلی تا صحنه نهایی و ایجاد یک حس کاذب از پایان با نشان دادن فرجام بعضی شخصیت‌های فرعی که حتی در بافت داستان جایی ندارند و حضورشان فقط برای موکد کردن حساسیتی که خاکزاد نسبت به بچه ها دارد، توجیه می‌شود. (همانند مواد فروشی که اصرار دارد فرزندش جرم را به گردن بگیرد).
فیلم «متری شیش و نیم» علی رغم اجرای تکنیکی خوبش و همچنین استعداد سازنده‌اش در ساخت شخصیت‌های چند وجهی و روابط پیچیده میان کاراکترها، که بارزترین نمونه آن شخصیت پلیسی است که برای رسیدن به هدفش حتی از وسیله کردن فرزند مرده همکارش ابایی ندارد، برای روستایی یک عقب‌گرد محسوب می‌شود. هرچند فیلم با به تصویر کشیدن پلیس، خارج از آن چیزی که مرسوم سینمای ایران طی این سال‌ها بوده و نمایش بی پرده تبعات اعتیاد وکارتن خواب‌ها (البته باسمه‌ای و بدون توجیه حضور این حجم از کارتن خواب که کارکردش تنها مرعوب کردن بیننده است)، فضاسازی خوب بازداشتگاه و همانطور که پیش‌تر اشاره کردم ایجاد موقعیت‌هایی پرتنش می‌تواند مخاطب انبوهی را به سمت سالن سینما بکشاند.
«این یادداشت را کاربر دیجی‌کالا مگ نوشته است. محتویات این مطلب بیانگر دیدگاه تحریریه دیجی‌کالا مگ نیست.»
برای آگاهی از آخرین اخبار و اطلاعات جشنواره فیلم فجر به صفحه ویژه جشنواره فیلم فجر ۹۷ در دیجی‌کالا مگ بروید.
