LG Optimus 3D؛ وقتی همه‌چیز سه‌بعدی بود!

اندکی بیش از شش سال پیش، یعنی زمانی که تب فیلم‌ها و تلویزیون‌های سه‌بعدی همه‌جا را فرا گرفته بود، LG در نمایشگاه MWC 2011 از یک گوشی موبایل به نظر جذاب و متفاوت به نام Optimus 3D رونمایی کرد؛ گوشی هوشمندی که بنا بر تبلیغات LG اولین گوشی موبایل تمام سه‌بعدی جهان بود. تب تلویزیون‌های سه‌بعدی تقریبا یک سال پس از این که فیلم سه‌بعدی آواتار رکورد باکس آفیس را شکست، بالا گرفت. در آن زمان مردم به قدری به این تکنولوژی علاقه نشان دادند که به نظر می‌رسید موفقیت همه چیز در بعد سوم آن خواهد بود! ولی امروز پس از گذشت تنها شش سال، چیزی به جز خاکستر از ایده‌ی گوشی‌های هوشمند سه‌بعدی باقی نمانده است. در واقع عمر این گوشی‌ها به قدری کوتاه بود که حتی نمی‌توان از چیزی به نام عصر گوشی‌های هوشمند سه‌بعدی صحبت کرد. حالا گوشی‌های هوشمندی نظیر LG Optimus 3D یا HTC Evo 3D، بیشتر شبیه به جاه‌طلبی شرکت‌ها در ورود زودهنگام به یک تکنولوژی نوپا به نظر می‌رسند. در نهایت هم اکوسیستم محتوای سه‌بعدی هیچ‌گاه به قدری قدرتمند نشد که ادامه‌ی کار روی این گوشی‌های سه‌بعدی را توجیه کند. در نتیجه این پروژه به سرعت شکست خورد. در این مقاله از سری مقالات گجت‌های رترو قصد داریم شما را با گوشی LG Optimus 3D و سرنوشت آن بیشتر آشنا کنیم.

گوشی LG Optimus 3D  با بهره‌مندی از پردازنده‌ی دو هسته‌ای ۱ گیگاهرتز و ۵۱۲ مگابایت رم، نسبت به زمان خود سخت‌افزار بسیار قدرتمندی داشت. ولی چیزی که آن را متمایز می‌کرد، ویژگی دیگری بود؛ Optimus 3D اولین گوشی هوشمند جهان بود که بدون نیاز به عینک مخصوص، امکان تماشای تصاویر سه‌بعدی را فراهم می‌کرد. LG Optimus 3D همچنین اولین گوشی تاریخ بود که دو دوربین در پشتش داشت. البته عملکرد دو دوربین این گوشی به آنچه که امروز در دوربین دوتایی گوشی‌هایی مانند آیفون ۷ پلاس، هوآوی P10 یا حتی LG G6 می‌بینیم هیچ ارتباطی ندارد. گوشی LG Optimus 3D از دو دوربین ۵ مگاپیکسلی خود تنها برای ثبت عکس و فیلم سه‌بعدی استفاده می‌کرد و شیوه‌ی کار آن هم کاملا مشابه دوربین‌های سه‌بعدی استریوسکوپ (برجسته‌بین) بود که قبل از آن وجود داشتند. با استفاده از صفحه‌نمایش سه‌بعدی Optimus 3D می‌توانستید عکس‌ها و فیلم‌هایی را که به صورت سه‌بعدی گرفته بودید ببینید.

صفحه‌نمایش ۴.۳ اینچی این گوشی با رزولوشن ۴۸۰ در ۸۰۰ پیکسل، از تکنولوژی Parallax Barrier برای نمایش تصاویر سه‌بعدی استفاده می‌کرد. در این تکنولوژی یک لایه‌ی مات در برابر صفحه‌نمایش قرار می‌گیرد که شکاف‌هایی با فواصل دقیق در آن ایجاد شده است. این شکاف‌ها باعث می‌شوند هر چشم مجموعه‌ی متفاوتی از پیکسل‌ها را ببیند. بدین ترتیب می‌توان با استفاده از اختلاف منظر دو تصویر، توهمی سه‌بعدی ایجاد کرد.

‌

گرچه این تکنولوژی روی کاغذ به نظر جذاب می‌رسید، ولی در عمل اشکالات و محدودیت‌های زیادی داشت؛ برای مثال قابلیت سه‌بعدی تنها در حالت افقی کار می‌کرد و برای دیدن تصویر سه‌بعدی لازم بود گوشی را در فاصله‌ی مشخصی از چشمانتان بگیرید. حتی با رعایت فاصله‌ی مناسب هم گاهی به جای دیدن تصویر سه‌بعدی احساس دوبینی و سرگیجه به شما دست می‌داد. علاوه بر این‌ها، به دلیل این که پیکسل‌های صفحه‌نمایش به دو بخش تقسیم می‌شدند، صفحه‌نمایش Optimus 3D نسبت به یک صفحه‌نمایش دو بعدی عادی به نظر تاریک‌تر می‌رسید. دقیقا به همین دلیل کیفیت تصویر هم در حالت سه‌بعدی کمتر بود و می‌توانستید نوارهای عمودی تیره را در آن ببینید. در نتیجه احتمالا بیشترین چیزی که از خریدن این گوشی نصیب کاربران شده، سردرد بوده است!

اشکالات عمده‌ی دیگر این گوشی به دوربین آن برمی‌گشت. دوربین گوشی LG Optimus 3D می‌توانست عکس‌ها و فیلم‌های سه‌بعدی بگیرد. ولی تقریبا تنها راه دیدن این عکس‌ها و فیلم‌ها خود گوشی بود. البته Optimus 3D امکان نمایش دادن تصاویر سه‌بعدی روی صفحه‌نمایش بزرگ با استفاده از خروجی HDMI یا DLNA را داشت. ولی برای این کار هم نیاز به یک تلویزیون سه‌بعدی داشتید.

کمبود اپلیکیشن‌ها و بازی‌های سه‌بعدی، عامل دیگری بود که موجب شکست پروژه‌ی گوشی‌های سه‌بعدی شد. گوشی LG Optimus 3D یک رابط کاربری سه‌بعدی ویژه داشت که از طریق یک دکمه‌ی اختصاصی فعال می‌شد. همراه با این رابط کاربری تعدادی اپلیکیشن مانند گالری و یوتیوب برای دیدن محتوای سه‌بعدی و چند بازی سه‌بعدی از کمپانی Gameloft مانند آسفالت ۶ عرضه شده بود. ولی توسعه‌ی اپلیکیشن‌ها و بازی‌های سه‌بعدی برای این نوع گوشی‌ها هیچ وقت آن‌قدر زیاد نشد که پاسخ‌گوی توقع کاربران باشد.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

در نهایت این اشکالات در کنار فروکش کردن تب فیلم‌ها و تلویزیون‌های سه‌بعدی باعث شد که گوشی‌های سه‌بعدی نظیر LG Optimus 3D به سرعت فراموش شوند و تولید آن ها ادامه پیدا نکند. در نتیجه احتمالا امروز تعداد زیادی عکس و فیلم سه‌بعدی از خاطرات شیرین زندگی روی دست کاربران سابق LG Optimus 3D باقی مانده که مانند خاطرات ضبط شده روی نوارهای مغناطیسی هندی‌کم‌های قدیمی، هستند ولی نمی‌توانیم آن‌ها را ببینیم.