۵ شیوه برای خاص ماندن گوشی‌ها در دوران طراحی‌های بی‌حاشیه
عبارت «کم‌حاشیه» را می‌توان مهم‌ترین کلیدواژه‌ی گوشی‌های هوشمند سال ۲۰۱۷ به‌حساب آورد. در این سال طراحی گوشی‌های زیادی به‌صورت کم‌حاشیه بود و در سال ۲۰۱۸ هم باید انتظار ادامه‌ی این روند را داشته باشیم. اما به دلیل استفاده‌ی فزاینده از طراحی‌های کم‌حاشیه، دیگر چنین طراحی‌هایی هیجان چندانی را ایجاد نمی‌کنند.
اکثر گوشی‌ها شبیه به یکدیگر هستند و همین موضوع از جذابیت آن‌ها می‌کاهد. وقتی که کاربری پول هنگفتی را برای خرید یک گوشی پرچم‌دار خرج می‌کند، مطمئنا به دنبال یک گوشی با ظاهر معمولی نیست. در ادامه به ۵ روشی می‌پردازیم که سازندگان با بهره‌گیری از آن‌ها می‌توانند ظاهر منحصربه‌فردی را برای گوشی خود به ارمغان بیاورند.
بهره‌گیری از بریدگی
بسیاری از افراد گمان می‌کنند که طراحی کم‌حاشیه به معنای حاشیه‌ی بسیار کم برای چهار جهت گوشی است، اما چنین موضوعی برای بسیاری از گوشی‌ها صدق نمی‌کند. به عنوان مثال می‌توانیم به گوشی‌های اسنشال فون، شارپ Aquos S2 و آیفون ۱۰ اشاره کنیم که در قسمت فوقانی آن‌ها بریدگی نسبتا بزرگی مشاهده می‌شود. البته می‌دانیم که این بریدگی‌ها مؤلفه‌ی طراحی چندان محبوبی محسوب نمی‌شوند، اما نمی‌توان کتمان کرد که همین بریدگی‌ها، ظاهر منحصربه‌فردی را برای این گوشی‌ها به ارمغان آورده است.
مطمئنا این نوع طراحی‌ها برای جذابیت بیشتر، همچنان جای پیشرفت دارند. یکی از دلایل عدم جذابیت این بریدگی‌ها، اندازه‌ی بزرگ آن‌ها است و به همین خاطر مثلا با بهره‌گیری از حاشیه‌ی بیشتر در قسمت فوقانی گوشی، احتمالا چنین بریدگی‌هایی چندان به چشم نمی‌آیند و جذاب‌تر از گذشته می‌شوند.
همچنین در زمینه‌ی طراحی‌های نسبتا نامتقارن هم می‌شود کارهای جذابی ارائه داد، که به‌عنوان مثال می‌توانیم به حاشیه‌ی بیشتر برای بخش فوقانی یا پایینی گوشی اشاره کنیم. شیائومی برای سری گوشی‌های Mi Mix از چنین زبان طراحی‌ای بهره برده، هرچند باید به مکان قرارگیری دوربین سلفی این گوشی اشاره کنیم که چندان ایده‌آل نیست. چنین رویکردی به خصوص برای نمایشگرهای ۵ اینچی یا کوچک‌تر، احتمالا مؤثرتر واقع می‌شود؛ زیرا به دلیل اندازه‌ی نسبتا کوچک نمایشگر، حاشیه‌های ضخیم‌تر چندان به چشم نمی‌آیند و در عین حال می‌توانند انواع سنسورها و دوربین‌ها را در خود جای دهند.
استفاده از مواد قدیمی و جدید در بدنه‌ی گوشی
اگر در حال حاضر طراحی‌های کم‌حاشیه دیگر هیجان‌انگیز محسوب نمی‌شوند، چنین موضوعی را می‌توان به بدنه‌های شیشه‌ای هم تعمیم داد. بدنه‌های شیشه‌ای ظاهر زیبایی دارند، ولی حالا دیگر بیشتر گوشی‌ها از این بدنه‌ی لیز و مستعد جذب اثر انگشت استفاده می‌کنند. اما باید به این نکته توجه کنیم که در زمینه‌ی جنس بدنه‌ی گوشی‌ها هم می‌شود خلاقیت به خرج داد.
روزی روزگاری بدنه‌های فلزی بسیار محبوب بودند. شرکت‌هایی مانند اچ‌تی‌سی به زیبایی از بدنه‌های فلزی بهره می‌بردند. اما حالا که گوشی‌ها به سمت ضد آب شدن و پشتیبانی از شارژ بی‌سیم رفته‌اند، بدنه‌های فلزی دیگر چندان مورد استفاده نمی‌گیرند. اما انتخاب‌ها فقط به همین دو مورد محدود نمی‌شود. به طور مثال می‌توانیم به بدنه‌های چوبی اشاره کنیم که موتورولا در مورد گوشی Moto X 2014 از آن بهره برد و این بدنه مورد استقبال هم قرار گرفت. موتورولا برای بدنه گوشی Droid Turbo هم از نوعی نایلون بافت‌دار استفاده کرد. در کل می‌توان گفت که سازندگان در زمینه‌ی جنس بدنه حق انتخاب‌های زیادی دارند.
با وجود اینکه پلاستیک چندان محبوبیتی ندارد، اما اگر به‌خوبی استفاده شود، این ماده‌ی سبک‌وزن می‌تواند ظاهر زیبایی را به گوشی ببخشد. به‌عنوان مثال می‌توانیم به گوشی ال‌جی G3 اشاره کنیم که در روزگار استفاده از بدنه‌های آلومینیومی، از بدنه‌ی پلاستیکی استفاده کرد که ظاهر مشابه فلز را داشت و به دلیل بهره‌گیری از بدنه‌ی نسبتا خمیده، بسیار خوش‌دست محسوب می‌شد. در آخر هم باید به این نکته اشاره کنیم که چرا اصلا باید مشتریان را به جنس خاصی محدود کرد؟ می‌توان دوباره مثل قدیم قاب‌های متنوعی را برای گوشی‌ها عرضه کرد تا هرکدام از مشتریان با توجه به سلیقه‌ی خود از قاب‌های مختلفی بهره ببرند.
عرضه‌ی قاب‌های متنوع با رنگ‌های جذاب
وان‌پلاس شاید بزرگ‌ترین برند در زمینه‌ی گوشی‌های هوشمند نباشد، اما یکی از محبوب‌ترین مشخصه‌های روزهای اولیه‌ی این برند، قاب‌های تعویض‌پذیر بود. گوشی وان‌پلاس ۱، از قاب‌های تعویض‌پذیر StyleSwap پشتیبانی می‌کرد که وان‌پلاس به دلیل بروز مشکلاتی، تولید آن‌ها را متوقف کرد. اما تعدادی از قاب‌های از جنس چوب بامبو به بازار عرضه شدند و مورد استقبال فراوانی قرار گرفتند. به دلیل افزایش تعداد گوشی‌های ضدآب و مجهز به باتری‌های غیرقابل تعویض، به نظر می‌رسد که روزگار قاب‌های تعویض‌پذیر به سر آمده است؛ اما هنوز هم می‌توان با بهره‌گیری از راهکارهایی، بدون لطمه خوردن به استاندارد IP، از قاب‌های تعویض‌پذیر استفاده کرد.
وان‌پلاس در زمینه‌ی ارائه‌ی شخصی‌سازی‌های گسترده تنها نبود. موتورولا چند سال پیش از سایت Moto Maker رونمایی کرد که امکانات شخصی‌سازی گسترده‌ای را برای خریداران بسیاری از گوشی‌های موتورولا فراهم می‌کرد. مشتریان بعد از مشخص کردن شخصی‌سازی‌های موردنظرشان، می‌توانستند گوشی مذکور را سفارش دهند. فعالیت این سایت بعدها متوقف شد ولی جای چنین سایتی چه برای موتورولا و چه برای برندهای دیگر، همچنان خالی است.
حتی اگر شرکت‌های سازنده قصد ارائه‌ی چنین قاب‌هایی را ندارند، حداقل برای شروع می‌توانند تنوع رنگ گوشی‌هایشان را افزایش دهند. بیشتر گوشی‌ها در رنگ‌های مشکی، خاکستری و سفید عرضه می‌شوند و به همین خاطر اگر خریدار به دنبال رنگ‌های جذاب‌تری باشد، با مشکل مواجه می‌شود. البته در این میان گوشی‌هایی مانند ال‌جی V30 هم حضور دارند که در رنگ‌بندی‌های جذابی عرضه شده‌اند و از جمله این رنگ‌های جذاب می‌توان به آبی مراکشی و صورتی تمشکی اشاره کرد. البته در این میان نباید رنگ زیبای سبز زمردی گوشی گلکسی اس ۶ اج را از قلم بیندازیم.
بهره‌گیری از فناوری ماژولار
اگر قرار است گوشی‌های سال ۲۰۱۸ عمدتا ظاهر یکسانی داشته باشند، پس می‌توانیم امیدوار باشیم که بخش اعظم نوآوری‌ها به قسمت سخت‌افزار منتقل می‌شود. پشتیبانی از فناوری ماژولار نه‌تنها انواع و اقسام نوآوری‌ها را امکان‌پذیر می‌کند، بلکه می‌تواند گوشی‌ها را بیش‌ازپیش جذاب‌تر و هیجان‌انگیزتر کند.
در طی سال‌های گذشته، گوشی‌های مجهز به فناوری ماژولار عملکرد چندان خوبی نداشته‌اند، اما موتورولا در این زمینه موفقیت نسبی به دست آورده است. کاربران گوشی‌های ماژولار موتورولا با بهره‌گیری از مادهایی برای دوربین‌ها، اسپیکرهای قدرتمند، صفحه‌کلیدهای فیزیکی و دیگر موارد، می‌توانند امکانات موردنظرشان را به گوشی خود اضافه کنند.
کاربرانی که به دنبال مشخصه‌های خاصی می‌گردند، با استفاده از قطعات ماژولار می‌توانند گوشی معمولی خود را به گوشی خاص‌تری بدل کنند. در دورانی که همه‌ی گوشی‌ها-چه ازلحاظ ظاهر و چه ازلحاظ سخت‌افزار-شبیه به یکدیگر شده‌اند، ارائه‌ی گوشی‌های ماژولار یا حتی عرضه‌ی وسایل جانبی جذاب و مفید، می‌تواند هوای تازه‌ای را برای این بازار خسته‌کننده به ارمغان بیاورد.
دکمه‌ها و تعاملات
به دلیل استفاده از طراحی‌های کم‌حاشیه، مواردی مانند دکمه‌های خازنی، دکمه‌های هوم و حسگر اثر انگشت موجود در جلوی گوشی جای خود را به نمایشگر داده‌اند. به دلیل این تغییرات، سازندگان باید روش‌های نوین و جذابی را برای تجربه‌ی کاربری با گوشی ارائه دهند.
نمود این تغییرات را در تعدادی از گوشی‌های ۲۰۱۷ دیدیم. حالا دیگر حسگر اثر انگشت اهمیت گذشته را ندارد و نگاه‌ها عمدتا به سیستم‌های تشخیص چهره دوخته شده است. اچ‌تی‌سی در تعدادی از گوشی‌هایش از بدنه‌ی حساس به فشار «اج سنس» (Edge Sense) بهره برد که نوآوری جذابی محسوب می‌شود. برخی از طرفداران پروپاقرص ال‌جی هم در انتظار بازگشت دکمه‌های تنظیم صدای تعبیه‌شده در پشت گوشی هستند. چندی پیش هم شرکت «ویوو» (Vivo) از اولین گوشی مجهز به حسگر اثر انگشت یکپارچه با نمایشگر رونمایی کرد که این فناوری هم پتانسیل زیادی برای پیشرفت و همه‌گیر شدن دارد. چنین اقداماتی نه‌تنها نحوه‌ی استفاده‌ی ما از گوشی‌هایمان را تغییر می‌دهند، بلکه ظاهر آن‌ها را هم دستخوش تغییراتی می‌کنند.
یکی دیگر از عرصه‌های نوآوری که پتانسیل زیادی دارد، ارائه‌ی دکمه‌های اضافی است. هرچند دکمه‌ی بیکسبی موجود در تعدادی از گوشی‌های سامسونگ محبوبیت چندانی را به دست نیاورد، اما بلک‌بری در تعدادی از گوشی‌هایش، دکمه‌ی قابل برنامه‌ریزی Convenience Key را تعبیه کرده که قابلیت‌های جذابی دارد. به نظر می‌رسد که مصرف‌کنندگان به قابلیت‌های شخصی‌سازی نرم‌افزاری و سخت‌افزاری علاقه دارند و اگر شرکت‌های سازنده به دنبال منحصربه‌فرد کردن گوشی‌هایشان هستند، بهتر است که در زمینه‌ی دکمه‌های قابل برنامه‌ریزی هم اقداماتی انجام دهند.
نگاهی به سال ۲۰۱۸
در سال ۲۰۱۷، شاهد عرضه‌ی تعداد زیادی گوشی کم‌حاشیه بودیم. با توجه به پایین آمدن قیمت نمایشگرها، در سال ۲۰۱۸ شاهد تعداد بیشتری از گوشی‌های کم‌حاشیه خواهیم بود. هرچند در سال ۲۰۱۷ طراحی گوشی‌های کم‌حاشیه تا حد زیادی تکراری شدند، اما در سال ۲۰۱۸ انتظار داریم که سازندگان در زمینه‌ی طراحی کم‌حاشیه نوآوری‌های بیشتری به خرج دهند تا شکل و شمایل گوشی‌ها بیش‌ازپیش متمایزتر شود.
طراحی‌ها و مشخصه‌های گوشی‌های هوشمند هنوز هم جای کار زیادی دارند. شما چه فکر می‌کنید؟ دوست دارید گوشی کم‌حاشیه‌ی بعدی شما مجهز به کدام‌یک از موارد عنوان‌شده باشد؟ نظرات خودتان را با ما در میان بگذارید.
منبع: androidauthority
