کویر مصر؛ جادوی خیال

هر‌چه هوا رو به سرما می‌رود، شمارش معکوس برای شروع فصل کویر آغاز می‌شود؛ و چه جایی بهتر از کویر مصر؟ روستای مصر (کویر مصر ایران) یکی از توابع شهرستان خور و بیابانک در استان اصفهان است. با دیجی‌کالامگ همراه شوید تا دقیق‌تر بگوییم کویر مصر کجاست و چگونه باید به آن سفر کنیم.

کویر مصر کجاست و چرا به آن «مصر» می‌گویند؟

مصر در واقع نام روستایی است از توابع شهرستان خور و بیابانک در استان اصفهان که در ۳۰ کیلومتری شمال شهرستان خور و ۴۵ کیلومتری شرق شهرستان جندق قرار دارد. اما شاید برای شما هم سوال باشد که چرا به این روستا مصر می‌گویند و علت این نام‌گذاری چیست؟

داستان‌های مختلفی درباره‌ی نحوه‌ی نام‌گذاری این کویر وجود دارد که معروف‌ترین آن‌ها به ۱۰۰ سال پیش یعنی زمان شکل‌گیری روستا برمی‌گردد.

بنیان‌گذار این روستا، فردی به نام یوسف بود که با شبانی و چراندن گوسفندان روزگار می‌گذراند. مردم، این روستا را به نام مزرعه‌ی یوسف می‌شناختند تا آن‌که رفته‌رفته قنات‌های روستا خشک و کم‌آب شدند و یوسف تصمیم گرفت چاهی حفر کند.

چند سال بعد از بهره‌برداری از این چاه، دوباره سفره‌های زیرزمینی آب پایین‌تر رفتند. یوسف چاه عمیق‌تری حفر کرد و به آب رسید و حیاتی دوباره به روستا بخشید. به همین دلیل از آن به بعد اهالی روستاهای همجوار، این روستا را «چاه دراز» نامیدند.

یوسف از اهالی روستا خواست به دلیل یکی بودن نامش با یوسف پیامبر که داستان او در سرزمین مصر اتفاق افتاده بوده است؛ از آن به بعد نام این روستا را مصر بگذارند. اهالی هم از آنجا که برای یوسف احترام زیادی قائل بودند، این روستا را «مصر» نامیدند و این‌گونه داستان نام‌گذاری این کویر شکل گرفت.

(عکس از علی متین‌فر)

بعد از آن که یوسف به قهرمان روستای خود تبدیل شد، خیابانی به طول ۵۰۰ متر در روستا احداث کرد. او ایمان داشت که در آینده‌ای نه چندان دور روستای مصر، پر رونق و معروف می‌شود. طولی نکشید که آوازه‌ی این روستا سر زبان‌ها افتاد و پیش‌بینی یوسف درست از آب درآمد. حالا این روستا و کویر آن یکی از جاذبه‌های گردشگری ایران است.

ساخت فیلم سینمایی «خیلی دور، خیلی نزدیک» هم که در این کویر فیلمبرداری شده در شناخته شدن روستای مصر بی‌تاثیر نبوده است.

آب‌و‌هوای کویر مصر

به طور کلی کویر مصر آب‌وهوایی گرم و خشک دارد. این منطقه در روز بسیار گرم و در شب بسیار سرد می‌شود، ولی این ویژگی در نیمه‌ی دوم سال کمی ملایم‌تر است. پاییز و زمستان در طول روز پوشیدن یک تیشرت کافی است ولی در شب لباس گرم جزو واجبات این سفر است.

نکته‌ی دیگری که در ادامه بیشتر به آن خواهیم پرداخت؛ وجود عقرب، مار و رتیل در نیمه‌ی اول سال مخصوصا در تابستان است که می‌تواند دردسرساز و خطرناک باشد. ولی در نیمه‌ی دوم (پاییز و زمستان) این صاحب‌خانه‌ها میزبان شما نخواهند بود و در خواب زمستانی به سر می‌برند.

این‌ها مواردی هستند که با توجه به فصل و آب‌وهوایی که در آن سفر می‌کنید بهتر است در نظر داشته باشید.

بهترین فصل برای سفر به کویر مصر

با توجه به آنچه که گفته شد بهترین فصل برای سفر به کویر مصر نیمه‌ی دوم سال است که آب‌و‌هوای کویر کمی مهربان‌تر و ملایم‌تر می‌شود. در کل از آبان ماه تا اردیبهشت ماه را می‌توان بهترین زمان برای سفر به کویر مصر معرفی کرد.

جاذبه‌های گردشگری کویر مصر

کویر مصر یکی از دیدنی‌ترین و محبوب‌ترین کویر‌های ایران است. کویری جادویی با ماسه‌های طلایی، که شاید با هر وزش باد، رازهایی از گذشته‌های دور را برملا می‌کند و شادی و غم روزگاران دور و داستان مردمان سرزمینی ناشناس را بر رَمل‌های خود به دوش می‌کشد؛ جایی که زمان متوقف می‌شود و با نگاه به این پستی و بلندی‌های طلایی و درخشان، رویا‌بافی کمترین کاری است که از دستتان برمی‌آید.

این مکان اسرارآمیزی که صحبت از آن است، بهترین مکان برای دوری از دغدغه‌های تمام‌نشدنی و روزمرگی‌های شهرنشینی است؛ جایی برای آرامش و آسایش خیال و برگرداندن انرژی روح.

در ادامه برخی از جاذبه‌های گردشگری کویر مصر را به شما معرفی می‌کنیم.

تماشای خورشید سرخ غروب

به محض پا گذاشتن به کویر مصر متوجه می‌شوید که چرا آن را به عنوان یکی از دیدنی‌های طبیعی ایران می‌شناسند. یکی از جاذبه‌های دیدنی این کویر، رَمل‌ها و ماسه‌های نرم آن هستند که شما را وادار می‌کنند کفش‌های خود را دربیاورید، فرار شن‌های نرم و داغ را زیر پاهای خود حس کنید و با تمام وجود در آنجا حضور داشته باشید.

(عکس از علی متین‌فر)

یادتان نرود سرتان را بالا بگیرید، به دوردست خیره شوید و غروب خورشید را تماشا کنید. صد البته طلوع خورشید را هم نباید از دست بدهید. به دورترین نقطه‌ای که می‌توانید ببینید چشم بدوزید؛ جایی که کویر و آسمان یکی می‌شوند. با این کار استراحتی به چشمان خود داده‌اید.

عکاسی از آسمان شب

یکی دیگر از جاذبه‌های گردشگری کویر مصر، آسمان شب آن است. این منطقه به دلیل آلودگی نوری خیلی کمی که دارد؛ آسمان پر‌ستاره‌ای به شما هدیه می‌دهد.

پس یادتان نرود شب‌ها سر به هوا باشید. زیر آسمان شب در دل کویر دراز بکشید و ستاره‌ها و دنباله‌دارها را بشمارید.

عکاسی از آسمان شب در کویر مصر (عکس از علی متین‌فر)

این مکان، مقصد گردشگران علاقه‌مند به عکاسی شب است که تخصصی در نقش کشیدن از آسمان جادویی و پرستاره‌ی این حوالی دارند. همچنین مکانی مناسب برای رصد سیارات و راه شیری است که منجمان و گروه‌های علاقه‌مند به نجوم را به این منطقه جذب می‌کند.

خلوت کردن با درون

کویر شما را به سکوت و تماشا وا می‌دارد. به تماشای قدرت عظیمی که پشت تمام این شگفتی و زیبایی است. آنجاست که زبانتان از کلام دست می‌کشد و صدای روحتان برمی‌خیزد. صداهایی از درون شما به حرف می‌آیند که تا به حال نشنیده بودید.

به ساده‌ترین کلام بگویم؛ با بخشی از خودتان روبرو می‌شوید که تا به حال در خود سراغ نداشتید. سرانجام در راه بازگشت به خانه، شما دیگر آن آدم قبل نیستید.

این موهبت کویر است. موهبتی که به دلیل گرفتار کردن خودمان با مشغله‌ها و دغدغه‌های بیهوده‌ی زندگی، آن را از دست می‌دهیم. دادن یا ندادن این فرصت به خودمان، تنها یک انتخاب است که می‌توانید از همین حالا برای آن تصمیم بگیرید.

حالا که حسرت‌های امروز ما بسیار کوچک شده‌اند، مثل نوشیدن یک لیوان چای با خیالی آسوده و خالی از دغدغه، وسایلتان را جمع کنید و به جاده بزنید.

نکته: برای ما شهرنشین‌ها با این ذهن‌های پر‌مشغله؛ بالاترین لذت حضور در کویر، سکوت دلنشین آن است که با برهم زدن آن، بخش بزرگی از این لذت را از دست می‌دهیم.

مناطق دیدنی کویر مصر

ایران از اقلیمی برخوردار است که هر زمان اراده کنیم، می‌توانیم در آب‌وهوایی متفاوت باشیم. در فصلی که باران، زمین تشنه از آفتاب سوزان تابستان گذشته را سیراب می‌کند، در جایی دیگر فصلی نو آغاز می‌شود، جنگل‌های هیرکانی سیراب می‌شوند و کویر خودی نشان می‌دهد.

دریاچه‌ی نمک خور (عکس از علی متین‌فر)

شهرستان خور و بیابانک علاوه بر کویر مصر و دیدنی‌های آن، مناطق دیدنی زیاد دیگری هم دارد؛ دیدنی‌هایی که می‌توانید بازدید از همه‌ی آن‌ها را در برنامه‌ی سفر خود به کویر مصر بگنجانید.

نیزار روستای مصر

«نیزار مصر» جایی است در میان شن‌های روان که ۶ کیلومتر با روستای مصر و ۲ کیلومتر با روستای فرحزاد فاصله دارد. همانطور که از اسمش پیداست نیزار مصر، پر از نی‌هایی است که درازای آن‌ها می‌تواند به ۴ متر هم برسد. این نیزار آب حیات وحش کویر مصر را تامین می‌کند. این حوالی محل زندگی گونه‌هایی از حیات وحش کویری است که عکاسان حیات‌وحش را به خود جذب می‌کنند.

دلیل به وجود آمدن این نیزار سیل ویرانگری است که در سال ۱۳۵۵ در روستای مصر اتفاق افتاد. این سیل دریاچه‌ی بزرگی را به وجود آورد که البته به مرور زمان خشک شد. بعدها آب کشاورزی روستاهای اطراف این منطقه از طریق مسیر آب به جا مانده از سیل، به این محل رسید و نیزار روستای مصر را به وجود آورد.

در اطراف نیزار مصر گیاهان فراوانی از نوع ماسه‌پسند رشد می‌کنند. از گیاهانی که در این منطقه می‌رویند به درختچه‌های تاغ، گز، اسکنبیل، دم‌گاوی، نتر، نسی و… می‌توان اشاره کرد.

در این منطقه حیوانات متنوعی از جمله گرگ، شغال، روباه شنی، گربه‌ی شنی، شاهین، کاراکال، چکاوک کاکلی، مگس‌گیر، سبزقبا، سارگپه‌ی بیابانی، جرد، پامسواکی، جربیل، آگامای سروزغی و دم‌سیاه، تیر‌مار، مار جعفری، شتر مار، انواع عقرب و… هم زندگی می‌کنند.

دریاچه‌ی نمک سِلکِنون و چال سِلکِنون

دریاچه‌ی نمک سلکنون در شمال روستای مصر جا خوش کرده است. به علت این که ارتفاع این دریاچه نسبت به اطراف آن کمتر است به صورت چاله‌ و گودالی بزرگ به چشم می‌خورد که به چال سلکنون هم معروف است.

علت نام‌گذاری این دریاچه به همان سیل در سال ۱۳۵۵ برمی‌گردد؛ سلکنون مخخف «سیل کنون» است.

این گودال زیبا با تپه‌های شنی محصور شده و منظره‌ای با حس و حالی عجیب را ساخته است. در وسط گودال باتلاق کوچکی وجود دارد که هیچ پوشش گیاهی در آن دیده نمی‌شود.

روستای فرحزاد

اگر در حدود ۳ کیلومتر از روستای مصر به سمت شمال بروید به روستای فرحزاد می‌رسید. قدمت این روستا کمتر از ۶۰ سال است.

در گذشته تنها ۲ خانوار با جمعیت حدود ۲۰ نفر ساکن روستای فرحزاد بودند، ولی در حال حاضر جمعیت روستا بیشتر شده و امکانات رفاهی خوبی از جمله چند اقامتگاه بوم‌گردی و یک هتل دارد.

پس از روستای فرحزاد دیگر ادامه راه با ماشین میسر نیست و این روستا پایان مسیر به حساب می‌آید. اینجا همان نقطه‌ای است که کویر دوباره آغاز می‌شود.

تخت عروس و تخت عباسی

اولین سوالی که شاید برایتان پیش بیاید، این است که منظور از تخت چیست؟

تخت در مناطق کویری اصطلاحا به سطوح صافی گفته می‌شود که نسبت به زمین‌های اطراف خود ارتفاع بیشتری دارند. درست بر عکس چال که ارتفاع کمتری نسبت به زمین‌های اطرافش دارد.

به عبارت ساده‌تر، تخت به تپه‌ای گفته می‌شود که قله‌ی آن صاف است. این تپه‌ها که توسط باد‌های شدید فرسایش پیدا کرده و به این شکل درآمده‌اند، از دیرباز تاکنون راهنمایانی طبیعی برای گردشگران بوده‌اند.

در کویر که هر سوی آن مانند سوی دیگر است و تا چشم کار می‌کند ماسه‌های روان‌ دیده می‌شود و بس، وجود این تخت‌ها بسیار قابل توجه است. این پدیده‌های طبیعی با به وجود آوردن تغییری چشمگیر در منظره‌ی کویر، در جهت‌یابی و مسیریابی کمک شایانی به گردشگران می‌کنند و بر زیبایی کویر هم می‌افزایند.

کویر مصر دو تخت معروف به نام‌های تخت عروس و تخت عباسی دارد. تخت عروس به دلیل مناظر شگفت‌انگیز و زیبای اطرافش به این نام معروف شده و دلیل نام‌گذاری تخت عباسی هم اتراق کردن شاه عباس و همراهان او در این منطقه بوده است.

فرم تپه‌های تخت عباسی حاصل باد‌های شدیدی است که در جهت غربی-شرقی می‌رقصند. پله‌پله شدن سمت شرقی آن هم حاکی از همین اتفاق است و باعث زیباتر شدن هر چه بیشتر آن شده.

برای رسیدن به تخت عباسی مسیرتان را به سمت شمال‌شرقی روستای مصر ادامه دهید و روستای فرحزاد را پشت سر بگذارید؛ ۳ کیلومتر بعد از دوراهی چال سلکنون و گذر از چند تپه‌ی شن، تخت عباسی در ۲ کیلومتری شما پیداست.

بهتر است برای بالا رفتن از تخت عباسی، از ماشین‌های ۴WD استفاده کنید؛ ضلع جنوبی و شمال‌غربی به دلیل داشتن شیب ملایم‌تر برای بالا رفتن مناسب‌تر است.

وقتی روی تخت عباسی ایستاده‌اید می‌توانید در دوردست روستای مصر و فرحزاد را ببینید که مانند سرابی در دل خشک کویر نمایان می‌شوند.

کویر طبقه و دریاچه‌ی نمک خور

در جایی دیگر از همین کویری که در سراسر آن شاهد رقص شن‌های روان هستید، به دریاچه‌ای نمکی به نام خور می‌رسید که در آن هیچ‌گونه پوشش گیاهی و زندگی جانوری وجود ندارد.

(عکس از علی متین‌فر)

غروب خورشید از پس این دریاچه بسیار تماشایی است. وسعت دریاچه‌ی نمک خور ۲۰۰۰ کیلومتر مربع است. انعکاس آسمان در این دریاچه، آن را به آیینه‌ای روی زمین تبدیل می‌کند.

میزان بارندگی در این منطقه بسیار کم و دریاچه در بیشتر مواقع سال خالی از آب است. به خاطر داشته باشید اگر دریاچه خشک بود و قصد پیاده‌روی در آن را داشتید، مواظب چند‌ضلعی‌های نمکی سطح دریاچه، که به آن‌ها اصطلاحا «پلی‌گون»‌ می‌گویند، باشید تا آسیبی به آن‌ها نرسانید. مساحت این پلی‌گون‌ها به ۱٫۵ متر مربع می‌رسد و ارتفاع آن‌ها تا ۳۰ سانتی‌متر متغیر است.

این چند‌ضلعی‌های نمکی که سرتاسر دریاچه را فرا‌گرفته‌اند، در فصل گرما به دلیل تبخیر زیاد به رنگ سفید در‌می‌آیند و در فصل سرما به دلیل ترکیب شدن با خاک رس به رنگ سیاه دیده می‌شوند.

در مسیر حرکت به سمت دریاچه‌ی خور می‌توانید از منطقه‌ای به نام کویر طبقه هم عبور کنید که بسیار صعب‌العبور و حتی خطرناک است.

کویر طبقه سطحی ناهموار با زائده‌هایی تیز و برنده دارد که عبور خودرو و چهارپایان را تقریبا غیرممکن می‌کند. این اشکال تیز و برنده در اثر جذب نور خورشید، انبساط و در نهایت انفجار و بیرون پاشیدن لجن‌های سیاه رنگ از زیر لایه‌ی شفاف و سفید نمک به وجود می‌آید.

(عکس از علی متین‌فر)

آفتاب این منطقه در فصل پاییز و زمستان ملایم‌تر و در تابستان بسیار سوزان است. پس لازم است با توجه به فصل، تجهیزات لازم را همراه داشته باشید.

روستای امیرآباد

حالا که تا اینجا آمده‌اید، خود را از دیدن روستاهای اطراف از جمله روستای امیرآباد که در فاصله‌ی ۲ کیلومتری روستای مصر قرار دارد بی‌نصیب نگذارید.

این روستا در حال حاضر سکنه‌ای ندارد و در واقع مجموعه‌ای از زمین‌های کشاورزی و باغ‌های انار است. مردم روستای مصر به دلیل وجود آب بیشتر، این منطقه را برای کشاورزی انتخاب کرده‌اند.

در فصل بهار، هوای این روستا آکنده از بوی گل سنجد می‌شود. پوشش گیاهی این منطقه درختچه‌های گز و تاق است و تعداد انگشت‌شماری درختان نخل هم در آن دیده می‌شود.

روستای گرمه

با دیدن این روستا سفرتان را کامل می‌کنید. روستای تاریخی گرمه ۳۵۰ کیلومتر از اصفهان و ۷۲۰ کیلومتر از تهران فاصله دارد و تقریبا در ۳۰ کیلومتری جنوب شهرستان خور قرار گرفته است.

خور زادگاه یغمای جندقی (شاعر سده‌ی سیزده) و حبیب یغمایی (پژوهشگر ادبی و شاعر معاصر) است. شعر روباه و زاغ، که از خاطرات دوران کودکی بسیاری از ما محسوب می‌شود، سروده‌ی حبیب یغمایی است.

اگر از تهران حرکت کنید، برای رسیدن به روستای گرمه به ترتیب باید از سمنان، معلمان، جندق و چوپانان بگذرید.

(عکس از علی متین‌فر)

روستای گرمه از قدیمی‌ترین روستاهای اطراف مصر است و قدمت آن به چند‌ هزار سال می‌رسد. در دل این روستا قلعه‌ای است که ساخت آن به دوره‌ی ساسانیان بر‌می‌گردد و قطعا داستان‌های زیادی برای تعریف کردن دارد.

روستای گرمه یک آبادی کامل است. چشمه‌ی آب معدنی این روستا خاصیت درمانی دارد و نخلستانی زیبا منظره‌ی آن را تکمیل کرده. گهگاهی هم دسته‌ای از شتر‌ها قدم‌زنان از مزارع و بیابان‌های اطراف گرمه عبور و زندگی سرشار از آرامش را در گرمای شن‌زار، با خونسردی کامل تجربه می‌کنند.

ترکیب این راهپیمایی با منظره‌ی پشت آن، تصاویری بی‌نظیر خلق می‌کند و اجازه می‌دهد یکی از کامل‌ترین قاب‌های دنیا را به تصویر بکشید.

ارگ یا قلعه‌ی «بیاضه» با قدمت حدود ۳۰۰۰ سال حدود ۳۰ دقیقه با روستای گرمه فاصله دارد. (عکس از علی متین‌فر)

مردم این روستا در گذشته به زبان فارسی پهلوی صحبت می‌کردند. در حال حاضر هم در گویش مردمان این منطقه کلماتی از زبان‌های پهلوی و اوستایی وجود دارد.

به دلیل وجود نخلستان‌های بسیار، صنایع دستی این روستا از برگ‌های خرما درست می‌شود؛ دست‌ساخته‌هایی که می‌توانید به عنوان یادگاری دلنشین برای روز‌هایی که دلتنگ این روستا می‌شوید با خود ببرید.

یکی از دلایلی که گردشگران و توریست‌های زیادی جذب این روستا شده‌اند، اقامتگاه بوم‌گردی زیبایی است که به دست فردی به نام «مازیار آل داوود» ساخته شده. این اقامتگاه که شهرت بسیاری پیدا کرده و از سراسر دنیا مسافران را به خود جذب می‌کند، روزگاری خانه‌ی پدری مازیار بوده است.

روزی مازیار که در آن زمان ساکن تهران بوده، به قصد دل کندن از شهر، دل سپردن به خانه‌ی پدری و زندگی دور از شلوغی در هوای پاک، تهران را ترک می‌کند. بعد از چشیدن لذت زندگی در روستا، ایده‌ای در ذهنش شکل می‌گیرد. ایده‌اش را با تمام ذوق و اشتیاق عملی و خانه را تبدیل به یک اقامتگاه می‌کند؛ اقامتگاهی که هر سال میزبان مهمانان و گردشگران خارجی و داخلی بسیاری است؛ گردشگرانی که تجربه‌ی زندگی در این روستای دلنشین را فراموش نخواهند کرد.

اقامتگاه در روستای مصر

روستای مصر از امکانات رفاهی خوبی برخوردار است؛ از مغاره و سوپر‌مارکت‌ گرفته تا کافه، همه و همه در این روستا پیدا می‌شوند.

در مورد اقامت هم خوشبختانه انتخاب‌های بسیار زیادی دارید. اقامتگاه‌‌‌های بوم‌گردی زیبایی را می‌توانید در این حوالی پیدا کنید که ماندن در آن‌ها می‌تواند یکی از جذابیت‌های دیگر این سفر باشد.

مجموعه‌ی گردشگری پتاس (عکس از علی متین‌فر)

پیشنهاد دیجی‌کالا‌مگ به شما این است که سفرتان را هر چه می‌توانید بومی‌تر کنید و به طبیعت و فرهنگ منطقه نزدیک‌تر شوید تا تجربه‌ی لذت بخش‌تری داشته باشید.

نکته: توصیه‌ی ما درباره‌ی نزدیک شدن به طبیعت و فرهنگ تنها در صورتی است که دخالتی در این دو نکنید و صرفا تماشاچی ماهری باشید که با نگاه، مسیر تاریخ و فرهنگ منطقه را در ذهنش ثبت می‌کند، با طبیعت کشورش همراه می‌شود و از آن درس می‌گیرد؛ همچنین با کلامش، نوید بخش آرامش برای ساکنان روستا است و با دخالت نا‌آگاهانه به فرهنگ منطقه آسیب نمی‌رساند. با رعایت این نکات نه تنها اعتماد مردم بومی را نسبت به گردشگری و صنعت توریسم سلب نمی‌کنید، بلکه به رشد گردشگری ایران هم کمک زیادی خواهید کرد. این نکته را هم در نظر داشته باشید که هر منطقه با توجه به اقلیمی که دارد خانه‌ی بسیاری از موجودات و حیوانات است که باید با آگاهی و بدون آسیب زدن به آن‌ها سفر خود را به پایان برسانید.

چگونه به کویر مصر برویم؟

بسته به مبدأیی که در آن هستید می‌توانید مسیر سفر خود را انتخاب کنید؛ معمولا راه‌های ماشین‌رو به یک مسیر ختم نمی‌شوند و می‌توان از دو یا چند مسیر به مقصد رسید. پس انتخاب با شماست که کدام شهرها بدرقه‌ی راه سفر شما باشند. مسیر دسترسی از تهران به کویر مصر در نقشه‌ی زیر مشخص شده است.

روش‌های دسترسی

اتوبوس: می‌توانید سوار اتوبوس‌های مسیر کرمان، بیرجند یا طبس شوید.

خودرو شخصی: تا شهرستان خور بروید، بعد از آن با طی ۳۵ کیلومتر از طریق جاده‌ی آسفالت-خاکی به روستای مصر می‌رسید.

لوازمی که برای سفر به کویر نیاز خواهید داشت

کیسه خواب و پتوی مسافرتی برای ماندن در چادر، کرم ضدآفتاب، کلاه، عینک آفتابی، کفش مناسب پیاده‌روی، دمپایی، لوازم نظافت شخصی، لباس گرم، زیرانداز، فلاسک چای و بطری آب. جعبه کمک‌های اولیه فراموش نشود.

نکات ایمنی در سفر به کویر

اگر در سفر به کویر به نکات ایمنی توجه نکنید، کویر با تمام زیبایی‌هایش می‌تواند روی دیگر خود را بسیار خشن و سرسخت به شما نشان دهد. پس با رعایت کردن نکات زیر، سفر خود را با خاطرات شیرین به اتمام برسانید.

۱. تنها و بدون تجهیزاتی مانند GPS و قطب‌نما به کویر نروید.
کویر به دلیل وسعت زیاد و مناظر شبیه به هم ممکن است شما را گمراه کند. به همین دلیل وجود یک راهنمای آشنا و مسلط به محیط و  همراه داشتن جی‌پی‌اس و قطب‌نما بسیار اهمیت دارد. با یک مسیریابی اشتباه ممکن است هر لحظه از محل کمپتان دورتر شوید و در دردسر بزرگی بیفتید که می‌تواند بسیار خطر‌ساز باشد.

۲. آب کافی همراه داشته باشید.
نوع اقلیم کویری، آفتاب سوزانش و پیاده‌روی‌های طولانی، بدن شما را در معرض کم‌آبی شدید قرار می‌دهد. پس همراه داشتن آب کافی بسیار ضروری است.

۳. کفش مناسب بپوشید.
به دلیل پیاده‌روی‌های طولانی زیر آفتاب سوزان و شن‌های داغ کویر، نداشتن کفش مناسب می‌تواند بسیار آزار‌دهنده باشد و شما را دچار خستگی کند.

۴. مواظب میزبان‌های عصبانی باشید.
با پا گذاشتن به هر منطقه‌ی طبیعی به منزل موجوداتی قدم گذاشته‌اید که شاید از حضور شما خوشحال نباشند.

مار، عقرب و رتیل از جمله موجودات اقلیم کویری هستند که می‌توانند خطر‌آفرین باشند. اگر شما مهمان بی‌آزار و بی‌دردسری نباشید، این موجودات هم ممکن است با مهربانی از شما میزبانانی نکنند.

این صاحب‌خانه‌ها بیشتر در فصل تابستان فعالیت می‌کنند و فصل‌های پاییز و زمستان را در خواب به سر می‌برند. پس علاوه بر این که در فصل مناسب به کویر سفر می‌کنید؛ یادتان باشد مهمان هشیار و خوبی باشید و همراه داشتن لوازم کمک‌های اولیه را هم فراموش نکنید.

به علت وجود پشه‌های زیاد در این مناطق، بهتر است پماد‌ ضد‌حساسیت هم همراه خود داشته باشید.

لطفا به وقت طبیعت‌گردی، حتما نکات زیر را رعایت کنید:

• حتما کیسه‌‌های زباله‌ بزرگ به همراه داشته باشید و به معنی واقعی، نه چیزی از طبیعت بردارید و نه چیزی در آن برجای بگذارید. اگر همه‌ی مردم بخواهند چنین کاری بکنند از طبیعت چیزی باقی نمی‌ماند. (همان‌طور که خیلی مکان‌ها تا الان تخریب شده‌اند.)
• زباله‌هایی مثل پوست میوه، پوست تخمه و زباله‌های تجزیه‌پذیر دیگر، همچنان زباله هستند و نباید در طبیعت جا گذاشته شوند. تصور کنید تعداد زیادی گردشگر زباله‌های ارگانیک خود را در طبیعت رها کنند. طبیعت در کوتاه مدت ظرفیت بازیافت این همه زباله‌ی ارگانیک را ندارد.
• به هنگام پیمایش در طبیعت یا کمپینگ، در صورت امکان حتما کیسه‌های پلاستیکی بزرگ همراه داشته باشید و سعی کنید در مسیری که می‌روید زباله‌ها را از روی زمین جمع‌آوری کنید. اگر همه این کار را بکنند، به شکل چشمگیری شاهد کم شدن زباله‌ها در طبیعت خواهیم بود.
• لطفا در طبیعت سکوت را رعایت کنید و آرامش مکان طبیعی را با بلند کردن صدای موسیقی و برگزاری جشن و میهمانی به هم نزنید. این احترام به اکوسیستم و البته گردشگران دیگری است که برای لذت بردن از سکوت به طبیعت سفر کرده‌اند.
• لطفا در گروه‌های خیلی بزرگ سفر نکنید. برای رفتن به طبیعت یک گروه دوستی در دو یا سه ماشین کافیست، ورود یکباره‌ی جمعیت بزرگ به مکان طبیعی سرعت تخریب را بیشتر می‌کند.
• لطفا به هنگام کمپ زدن و اطراق شبانه در طبیعت، آرامش محل را با نورهای قوی و موسیقی بلند برهم نزنید. روشنایی کمپ و سر و صدا را حداقل نگه دارید و به طبیعت و به دیگر گردشگران احترام بگذارید.
• لطفا تا جایی که ممکن است در طبیعت آتش روشن نکنید. اگر این کار را کردید، کنترل شده، کوچک و با مصرف حداقل مقدار هیزم باشد. حتما به هنگام ترک کردن کمپ، با آب کافی از خاموش شدن کامل آتش اطمینان حاصل کنید.
• لطفا هرجا مرتع سرسبز و زیبایی دیدید با ماشین از وسط آن رد نشوید. اساسا لازم نیست همیشه چشم‌اندازهای زیبا را پیاده یا با ماشین فتح کنیم! خیلی اوقات از دور تماشا کردن و عکس گرفتن لذت بیشتری دارد.
• لطفا به خصوص وقتی جاده شلوغ است، درست رانندگی کنید. لازم نیست همیشه تخت گاز برانیم، لازم نیست دائما در تلاش برای سبقت گرفتن از ماشین جلویی باشیم و لازم نیست هرسال اثبات کنیم که بعد از رانندگان تانزانیا، لیبی، مالاوی و جمهوری دموکراتیک کنگو، بدترین رانندگان جهان هستیم! (اصلاح این یکی که دیگر دست خودمان است…)