کانسپت‌های به‌یادماندنی BMW؛ نازکا، سوپراسپرتی تمام‌عیار!

به روز پنجم معرفی کانسپت‌های به‌یادماندنی ب.ام.و رسیدیم و با تعدادی از طراحی‌های به‌یادماندنی این کمپانی آشنا شدیم. کانسپت‌هایی که احتمالا هرگز موفق به ملاقاتشان از نزدیک نمی‌شویم. امروز می‌خواهیم خودرویی را برایتان معرفی کنیم که اگر از طرفداران قدیمی بازی Need For Speed باشید، در نسخه Hot Pursuit III که حدود 18 سال پیش عرضه شد، با آن دیدار داشته‌اید. اگر دوست دارید با «نازکا»، خودروی اسپرت دهه 90میلادی ب.ام.و آشنا شوید، با ما همراه باشید.

ب.ام.و Nazca، چهره‌ای که هرگز قدیمی نمی‌شود

نازکا نام یکی از کانسپت‌های تولید شده‌ی ب.ام.و است؛ خودرویی با طراحی مدرن، اسپرت و جلوتر از زمان خود. اتومبیلی که در دهه 90 میلادی با زبان طراحی‌ ویژه‌ای نسبت به سایر رقبا ظاهر شد و با گذشت بیش از دو دهه، چهره‌ی آن هنوز قدیمی نشده است.

تولد

M12 نام اولین مدل نازکا است که در سال 1991میلادی (1370شمسی) معرفی شد. ب.ام.و با معرفی این مدل به فکر جانشینی این اتاق با سری M1 خود بود. M1 خودروی اسپرتی است که بین سال‌های ۷۸ تا ۸1 میلادی توسط ب.ام.و تولید انبوه شد و جزو 10 خودروی اسپرت دهه 70میلادی جای گرفت. پس از M12 مدل بعدی یعنی نازکا C2، در نمایشگاه توکیو ظاهر شد. خودرویی که در چهره و باطن، نسبت به مدل قبلی، با تغییراتی همراه بود. سرانجام در سال 1993میلادی در نمایشگاه‌ دیترویت، آخرین مدل نازکا به نام C2 اسپایدر به نمایش درآمد که در مجموع از این مدل افسانه‌ای تنها 3 دستگاه تولید شد.

طراحی

M12 خودرویی است که رنگ و بوی یک سوپراسپرت مدرن را می‌دهد. تمام مدل‌های نازکا توسط شرکت معروف Italdesign طراحی شد. جالب است بدانید که طراحی همین کوپه‌ی اسپرت دوست‌داشتنی توسط Fabrizio Giugiaro انجام شد، جوانی که در آن زمان، تنها 26 سال سن داشت!

پس از M12، نسل بعد نازکا یعنی C2 به قلم پدر Fabrizio ، Giorgetto Giugiaro نقاشی شد. تغییراتی که در طراحی جزییات و چراغ‌های نازکا صورت گرفت، این خودرو را به چهره‌ای خشن‌تری تبدیل کرد. سال بعد، این شرکت نسخه اسپایدر این اتومبیل را نیز طراحی کرد. در طراحی نسخه اسپایدر، سقف، شیشه‌های عقب و طرفین برداشته شد. به گفته‌ی طراح نازکا، روح این اتومبیل از دو کلاس خودرویی اف1 و گروه سی‌ جاده‌ای الهام گرفته شده‌است. Giuigaro کسی بود که در طراحی سری M1‌ نیز نقش مهمی داشت و پس از موفقیت این سری، با طراحی خودرویی مدرن، به فکر ادامه‌ی این راه توسط نازکا بود. نکته‌ی جالب در مورد نازکا این است که ب.ام.و این اجازه را به برتونی داد که به لطف طراحی شاهکار خود، حق استفاده از نام برتونی نازکا به‌جای ب.ام.و نازکا را هم خواهد داشت. به همین دلیل، بعضی منابع از این خودرو به‌ نام برتونی نازکا نیز یاد می‌کنند.

طراحی بدنه‌ی این خودرو کاملا یکپارچه‌ است. در مدل C2، درها به‌شکل گالوینگ (پرنده‌ای) باز و بسته می‌شود. جنس سقف آن شیشه‌ای است که البته با فیبرکربن‌پلیمری تقویت شده تا در برابر ضربه احتمالی و نیروی هوا هنگام حرکت، بسیار مقاوم باشد. راننده در داخل کابین دید 360 درجه نسبت به اطراف اتومبیل دارد. در داخل نیز، شباهت بسیاری با اتاق سری 8 ب.ام.و به چشم می‌خورد، کابینی ساده و اسپرت. طراحی داخلی تمام مدل‌های نازکا یکسان بوده و برای کاهش وزن این خودرو، از صندلی‌های فیبرکربن استفاده شده است.

به لطف اصالت شرکت Italdesign، نازکا تاحدودی طعم طراحی ایتالیایی را در بطن خود چشیده ولی در عین حال با هوشمندی‌ طراح، چهره‌ی این اتومبیل نسبت به رقبای هم‌دوره‌اش، منحصربه‌فرد است. با وجود طراحی بسیار خیره کننده‌ی این خودرو، مشخص نیست که چرا این کانسپت هرگز تولید انبوه نشد و پس از تولید چند دستگاه، نازکا برای همیشه خداحافظی کرد.

مشخصات

به‌طورکلی، پیشرانه‌هایی که در مدل‌های نازکا به کار برده شده از نوع طولی بوده که در وسط خودرو قرار گرفته‌اند. M12 به‌طور استاندارد از یک پیشرانه‌ی 4998 سی‌سی (5 لیتری) 12 سیلندر Vشکل بهره‌ می‌برد که توانایی تولید 300 اسب‌بخار قدرت و 450 نیوتون متر گشتاور را به‌ترتیب در دور‌های 5200 و 4100 دارد. نسل بعد M12 یعنی C2 دارای 50 اسب بخار، قدرت بیشتر و حدود 100 کیلوگرم سبک‌تر از مدل پیشین است. ضریب آیرودینامیکی آن حدود 0.26 است که عددی بسیار مطلوب برای این خودرو به حساب می‌آید. طبق رسم همیشگی ب.ام.و تمام مدل‌های نازکا، محورعقب‌ محرک هستند.

نازکا C2 از یک گیربکس 5دنده دستی ZF سود می‌جوید که به لطف قلب تپنده‌ی آن، برای شتاب‌گیری، حدود 3.7 ثانیه زمان نیاز دارد که وزن 1000کیلوگرمی خود را  از حال سکون به سرعت 100 کیلومتر‌ برساعت برساند. اگرچه به‌صورت استاندارد، حداکثر سرعت نازکا روی 250 کیلومتر بر ساعت به‌صورت الکترونیکی محدود شده، اما در حقیقت سقف سرعت آن بیش از 325 کیلومتر بر ساعت ذکر شده‌است. نسخه اسپایدر، قوی‌ترین مدل نازکا است. پیشرانه‌ی5660 سی‌سی با توان تولید 380 اسب‌بخار به همراه گیربکس 6 دنده دستی، که C2 اسپایدر را از دومدل دیگر خانواده‌ی خود، متمایز می‌کند.

خداحافظ Nazca…

در 61مین افتتاحیه‌ی گرند‌پریکس مونت‌کارلو از نازکا C2‌ اسپایدر به‌عنوان خودروی مارشال در پیست و شهر استفاده شد و آخرین دیده ها از C2، مربوط به رالی سوپرکار 2002 است. نازکا را می‌توان نمونه‌ی خودروی سوپراسپرت دهه 90ی دانست که باهمکاری صورت گرفته میان ایتال‌دیزاین و ب.ام.و در سه مدل M12، C2 و اسپایدر ساخته ‌شد.

نازکا هرگز وارد تولید انبوه نشد ولی می‌توان از آن به عنوان یکی از خاطره‌انگیز‌ترین طراحی‌های مدرن زمان خود یاد کرد. ارزش این خودرو حدود 3میلیون دلار است. البته درمنابع غیر رسمی گفته شده که در سال 2011، یک دارنده‌ی اهل کشور چک، برای فروش یک دستگاه نازکای M12 قیمت 1.1 میلیون دلار را آگهی کرده است.

نازکا به‌حدی از طراحی و مشخصات انقلابی برخوردار بود که با وجود کانسپت‌بودن، برای چند نسخه‌ی Need For Speed مدلینگ و به عنوان یکی از خودروهای یکه‌تاز و کلیدی از آن یاد شد، به نقل ایتال‌دیزاین در فیلم ایتالیایی A spasso nel tempo که در سال 1996 ساخته شد، نازکا در صحنه‌ای توسط کارگردان حضور پیدا کرد؛ همچنین برای افتتاحیه گرندپریکس و رالی سوپرکار از این اتومبیل به عنوان سمبل یک خودروی سوپراسپرت مدرن استفاده شد.

به نظر شما،‌ آیا می‌توان امیدوار بود که سبک طراحی‌های منحصربه‌فردی نظیر نازکا، دوباره زنده شوند؟