برندگان اسکار ۲۰۱۸ امسال چه در چنته دارند؟
اسکار مهم‌ترین جایزه سینمایی جهان است. چه انتخاب‌های هر سالش را قبول داشته باشیم و چه نه، به هر حال سرنوشت سینما و مسیر آن را تغییر می‌دهد. مهم‌ترین چهره‌های سینمایی بعد از اسکار هر سال معین می‌شوند. خیلی از آنها کارکشته‌های سینما هستند و برخی دیگر چهره‌های جدیدی که بعد از نامزدی اسکار کارشان را دنبال می‌کنیم. نامزدها و برندگان اسکار ۲۰۱۸ مهم‌ترین نام‌هایی هستند که منتظر دیدن فیلم‌هایشان هستیم. این فهرست کسانی است که سال گذشته نامزد دریافت اسکار بهترین فیلم بوده‌اند. بیشترشان پروژه‌های بعدی‌شان را شروع کرده‌اند که برخی شانس حضور دوباره در اسکار ۲۰۱۹ را دارند ولی اکثرشان به سال بعد می‌رسند.
گیلرمو دل‌تورو
فیلمساز مکزیکی سال گذشته با فیلم «شکل آب» توانست دل منتقدان را ببرد. فیلمی که البته خیلی‌ها معتقد بودند در حد و اندازه‌هایی که تحسین شد، نبود اما در برهوت فیلم‌های بزرگ «شکل آب» انتخاب ناگزیری به شمار می‌رفت. فیلمی که در اوج جنگ سرد اتفاق می‌افتد. درباره زن تنهایی که کارمند دون پایه آزمایشگاهی است که در آن تحقیقات سری انجام می‌گیرد. در آزمایشگاه زن با یک موجود عجیب‌الخلقه آشنا می‌شود و رابطه عاطفی میان‌شان شکل می‌گیرد. دل‌تورو بعد از دوستان صمیمی‌اش الخاندرو گونزالس ایناریتو و آلفونسو کوارون سومین مکزیکی بود که نامزد دریافت اسکار بهترین کارگردانی شد. سال گذشته دل‌تورو هم اسکار بهترین فیلم و هم بهترین کارگردانی را به خانه برد. بعد از موفقیت «شکل آب» بنظر می‌رسد تصمیم گرفته برای مدتی به تلویزیون مهاجرت کند. مراحل پیش‌تولید سریال «جادوگرها» را طی می‌کند که قسمت دوم از سه‌گانه‌ای است که پیش‌تر سریال «داستان‌های آرکادیا» از این سری پخش شده بود. دو فیلمنامه هم آماده ساخت دارد که بنظر می‌رسد قرار است از میان آن دو «پینوکیو» را زودتر شروع کند. امسال در فصل جوایز حضور ندارد.
لوکا گوادینینو
فیلم «مرا به نام خودت صدا بزن» مهم‌ترین فیلم مستقل سال گذشته بود. با تصاویر و قاب‌بندی‌های چشم‌نواز. فیلم در دهه ۸۰ ایتالیا می‌گذرد. در یک خانواده ایتالیایی فرهیخته که پسر نوجوانی دارند و آمدن پسر دانشجوی آمریکایی برای تعطیلات پیش آنها خیلی چیزها را به هم می‌ریزد. جیمز آیوری برای نوشتن فیلمنامه اقتباسی «مرا به نام خودت صدا بزن» در سن ۸۹ سالگی اسکار گرفت و لقب مسن‌ترین دریافت‌کننده جایزه اسکار را به خودش اختصاص داد. «مرا به نام خودت صدا بزن» شهرت زیادی برای گوادانینیو به ارمغان آورد. او امسال هم شانس این را دارد که دوباره نظرها را به خودش جلب کند. «سوسپریا» فیلم جدید گوادانینو فضایی کاملا متفاوت با درام قبلی‌اش دارد. این‌بار سراغ فیلمی در ژانر هارور و با مایه‌های فانتزی رفته است. فیلم در بخش مسابقه جشنواره ونیز حضور داشت و البته مثل اثر قبلی گوادانینو سر و صدا نکرد. «سوسپریا» ماجرای تاریکی است که در دل یک کمپانی رقص نفوذ کرده و می‌چرخد. تاریکی مدیر هنری کمپانی و یک رقصنده جوان جاه‌طلب را در خودش فرو می‌کشد. برخی‌ها تسلیم این کابوس می‌شوند و بقیه درنهایت برمی‌‌خیزند. با توجه به نظرات منتقدان بعید است موفقیت سال گذشته گوادانینو تکرار شود. این‌بار گوادانینو با ستاره‌هایی مثل داکوتا جانسون و تیلدا سویینتون کار کرده است.
جو رایت
هر چقدر بازیگرانی که با جو رایت کار می‌کنند خوش‌شانس هستند، خودش کارگردان بدشانسی است و کمتر پیش می‌آید که بتواند نظر اعضای آکادمی را به خودش جلب کند. با این وجود سال گذشته درام تاریخی «تاریکترین ساعت» درباره تصمیم وینستون چرچیل سیاستمدار انگلیسی در آستانه جنگ جهانی دوم برای مقاومت یا تسلیم در برابر هیتلر مورد توجه اعضای آکادمی قرار گرفت و نامزد اسکار بهترین فیلم شد. بازی درخشان گری اولدمن که برای این فیلم اسکار را هم از آن خودش کرد البته در این انتخاب بی‌تاثیر نبود. جو رایت بعد از فیلم «تاریکترین ساعت» بلافاصله سراغ یک درام جنایی اسرارآمیز رفت. فیلم «زنی در پنجره» (The Woman in the Window) با بازی ایمی آدامز داستان زنی را روایت می‌کند که ترس از جمعیت دارد. او به تنهایی در خانه‌اش زندگی می‌کند. او جاسوسی همسایه تازه‌اش را می‌کند و شاهدی می‌شود بر اعمالی خشونت‌بار. گری اولدمن در این فیلم دوباره با جو رایت همکاری کرده است ولی فیلم در فصل جوایز سال آینده اکران خواهد شد و امسال جو رایت فیلمی برای رقابت ندارد.
کریستوفر نولان
بعد از تسخیر فضا در فیلم «میان ستاره‌ای» و موفقیت‌های «شوالیه تاریکی» نولان سراغ یک اثر عظیم جنگی رفت. «دانکرک» سال گذشته از لحاظ کارگردانی و فنی خیلی‌ها را مبهوت کرد. فیلم در زمین و آسمان و دریا داستان متفقین را در اوج جنگ جهانی دوم روایت می‌کند. در حقیقت همه قصه فیلم در لانگ‌شات می‌گذشت و به همین دلیل بازیگران فیلم حتی تام هاردی هم نامزد دریافت جایزه نشدند. «دانکرک» اسکار جوایز فنی را به خانه برد. کریستوفر نولان هم نامزد بهترین کارگردانی و هم بهترین فیلم شد. کریستوفر نولان بعد از «دانکرک» هنوز پروژه دیگری را شروع نکرده است. بین کارهای قبلی‌اش هم غالبا دو سه سال فاصله بود و احتمالا سال آینده گزارش می‌شود که چه پروژه بزرگ دیگری را در دست دارد.
جوردن پیل
فیلمسازان جوان مستقل معمولا به محض اینکه یک سال مطرح می‌شوند سال دیگر سعی می‌کنند فیلم بعدی‌شان را حتما به جشنواره‌ها برسانند تا نام‌شان از یادها نرود. اتفاقی که بعد از فیلم «ویپلش» برای دیمین شزل افتاد و سال بعد از آن با «لالالند» توانست موفق‌تر هم ظاهر شود. مشابه این شرایط امسال برای جوردن پیل به وجود آمده است. سال گذشته «برو بیرون» در حد یک پدیده ظاهر شد. کمتر پیش می‌آید که فیلمی در ژانر وحشت این‌طوری مورد توجه منتقدان قرار بگیرد. اما مایه‌های تبعیض نژادی که در داستان «برو بیرون» وجود داشت کمک کرد تا فیلم جوردن پیل بتواند خودش را مطرح کند. اولین فیلم این کارگردان جوان سیاهپوست درباره پسر سیاهپوستی بود که با دختر سفیدپوستی نامزد می‌کند و به خانه دختر در حاشیه شهر می‌رود تا با خانواده‌اش آشنا شود. خانواده‌ای که عجیب و مرموز هستند. جوردن پیل برای فیلمنامه «برو بیرون» اسکار بهترین فیلم سال ۲۰۱۸ را گرفت و بلافاصله سراغ پروژه بعدی‌اش رفت که باز هم یک تریلر ترسناک با مایه‌های اجتماعی است. فیلم قرار است اسفند امسال پخش شود و در حال حاضر مراحل فنی‌اش را طی می‌کند. الیزابت ماس، بازیگر تحسین‌شده سریال «داستان یک ندیمه» به همراه لوپیتا نیونگ او بازیگران اصلی فیلم هستند. تاریخ اکران فیلم پیل عجیب است چون اگر اسفند ماه اکران شود بعید است که در اسکار سال ۲۰۲۰ جزو رقبای اصلی باشد.
گرتا گرویگ
فیلمی درباره دختر نوجوان ۱۷ ساله‌ای که از زندگی در شهر کوچک‌شان خسته است و میان بریدن از خانواده‌ای که دوستش دارند و دوست‌شان دارد و شور جوانی کردن در یک شهر بزرگ گیر افتاده است. گرتا گرویگ که او را به عنوان بازیگر فیلم‌های مستقل می‌شناختیم با این فیلم نامزد دو جایزه اسکار بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامه شد که برای اولین فیلمش گام فوق‌العاده‌ای محسوب می‌شود. گرویگ به عنوان بازیگر فعلا پروژه‌ای ندارد اما یک پروژه جدید مهم در حال فیلمبرداری دارد. او اقتباس جدیدی از «زنان کوچک» نوشته لوییزا می آلکوت با بازی اما واتسون، سیرشا رونان و تیموتی شالامه (بازیگری که سال گذشته در «مرا به نام خودت صدا بزن» درخشید) می‌سازد. فیلم دقیقا یک سال دیگر در فصل جوایز سال ۲۰۲۰ اکران می‌شود و بنظر می‌رسد موفقیت دیگری در انتظار گرتا گرویگ باشد. «زنان کوچک» داستانی کلاسیک درباره خانواده‌ای آمریکایی با چهار دختر است که پدرشان به جنگ‌های داخلی رفته و خانواده مجبور می‌شوند پیش عمه ثروتمندشان بروند.
پل توماس اندرسون
یکی از بهترین فیلم‌های سال گذشته که نامزد جایزه اسکار هم شد «شبح خیال» ساخته پل توماس اندرسون بود. فیلمی با بازی درخشان دنیل دی‌لوییس و قاب‌های خیال‌انگیزی که خود اندرسون بسته بود. البته توقع نداشتیم بعد از موفقیت آن فیلم اندرسون امسال هم ما را به یک ضیافت سینمایی دعوت کند. هر چه باشد او کارگردانی است که در طول سه دهه فیلمسازی فقط نزدیک به هشت فیلم بلند در کارنامه‌اش دارد. پل توماس اندرسون برای آن فیلم نامزد جایزه اسکار بهترین کارگردانی و بهترین فیلم شد و البته دنیل دی‌لوییس هم در آخرین نقش‌آفرینی‌اش در سینما (چون اعلام کرد که بعد از این فیلم بازنشسته می‌شود) درخشان بود. متاسفانه بازی اسکار را به گری اولدمن باخت. معلوم نیست چند سال دیگر باید صبر کنیم تا شاهد اثر درجه یک دیگری از این فیلمساز مستقل بااستعداد آمریکایی باشیم.
استیون اسپیلبرگ
فیلمی درباره یکی از جنجال‌های بزرگی که روزنامه واشنگتن‌پست به پا کرد و روی جلدش را به ماجرای جنگ ویتنام اختصاص داد. فیلم البته بیشتر داستان زندگی کاترین گراهام است که اولین ناشر زن مطبوعات در آمریکا محسوب می‌شود. زنی که مریل استریپ با هنرمندی تمام او را در فیلم اسپیلبرگ به تصویر کشید و نامزد اسکار هم شد. اسپیلبرگ کارگردان پرکاری است و وقتی این مطلب نوشته می‌شود در حال پیش‌تولید دو فیلم «داستان وست‌ساید» و «آدم‌ربایی ادگاردو موراتا» است و فیلم امسالش هم اکران شده: «بازیکن شماره یک آماده» (Ready Player One). فیلمی که هر چند یادآور بازیگوشی‌های اسپیلبرگ در فیلم‌هایی مثل «برخورد نزدیک از نوع سوم» و بقیه فیلم‌های علمی-تخیلی‌اش بود اما چندان نظر منتقدان را جلب نکرد و نصیبی هم از جشنواره‌های مختلف نبرد. کارگردان نامزد اسکار سال گذشته با فیلم امسالش نمی‌تواند دوباره به رقابت اسکار راه پیدا کند. فیلم «بازیکن شماره یک آماده» داستان پسری است که در فضای مجازی یک دنیای واقعی خلق می‌کند. فیلم سرگرم‌کننده‌ای که بعید است در اسکار ۲۰۱۹ رهاوردی برای این کارگردان کهنه‌کار داشته باشد.
مارتین مک دونا
مک‌دونا کارگردان، فیلمنامه‌نویس و نمایشنامه‌نویس ایرلندی هم جزو آن کسانی است که در سینما خیلی گزیده‌کار عمل می‌کند. در طول یک دهه‌ای که شروع به ساخت فیلم در سینما کرده فقط سه فیلم در کارنامه‌اش دارد. فیلم اولش «در بروژ» توجه‌ها را به سمت او جلب کرد و فیلم «سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری» هم سال گذشت توانست جایزه‌های زیادی نصیب خودش و مک‌دونا کند. مک‌دونا برای این فیلم نامزد اسکار بهترین فیلمنامه و بهترین فیلم شد. از او هم توقع نمی‌رفت که بعد از موفقیت سال گذشته‌اش امسال هم فیلمی داشته باشد. معمولا روی پروژه‌هایش و بخصوص فیلمنامه‌هایی که می‌نویسد زمان زیادی می‌گذرد. در حال حاضر حتی هیچ شایعه‌ای هم وجود ندارد که نشان بدهد او مشغول کار روی یک پروژه جدید است.
