نقد و بررسی مایکروسافت بند ۲؛ ردپای ویندوز روی مچ شما
ایده‌ی اینکه یک موجود دیجیتالی دایما روی دست‌مان باشد و سعی کند با استفاده از مفهوم آشنای مچ‌بند سنتی در کنار به‌کارگیری از کلمه‌ی دهن پرکن هوشمند به ما بقبولاند باید چنین قطعه‌ای را خرید، کافی است تا گوش‌هایمان تیز شود. حال اگر بگویند تولیدکننده‌ی مچ‌بند، شرکت نام‌آشنایی همچون «مایکروسافت» است و همان تولیدکننده‌ی سیستم عامل دوست‌داشتنی ویندوز دست به تولید چنین قطعه‌ای زده، توجه‌مان بیش‌ازپیش جلب می‌شود. تیر آخر را زمانی می‌زنند که بگویند این قطعه می‌تواند تعداد ضربان قلب را نشان دهد، تعداد گام‌هایی که برداشته‌ایم را بشمرد، نوتیفیکیشن‌های گوشی موبایل‌مان را به اطلاع‌مان برساند و برنامه‌ی ورزشی هم در اختیارمان بگذارد. آن موقع مثل حریفی که در آخرین لحظات یک نبرد مورتال کامبت در حالتی که به‌زور سرپا ایستاده و با دست‌های آویزان و سری که به‌صورت ۳۶۰ درجه می‌چرخید و منتظر این بود که کارش تمام شود، منتظریم تا کارمان را تمام کنند. در تمام این چند خط داشتیم در مورد مایکروسافت بند ۲ (Microsoft Band 2) حرف می‌زدیم. مچ‌بندی که حالا به دومین نسخه‌ی خود رسیده و سعی می‌کند با جبران نقایص محصول اول، جای پای خود را محکم کند. بند ۲ به نسبت اولین مایکروسافت بند پیشرفت واضحی داشته و نمی‌توان بهبودهای لحاظ شده در آن را نادیده گرفت. هرطور هم که حساب کنیم، مزیت‌هایی همچون استفاده از بدنه‌ی محکم‌تر، دقت اندازه‌گیری بیشتر، نرم‌افزار جامع‌تر و پشتیبانی از گوشی‌های بیشتر را نمی‌توان انکار کرد. چیزی که باقی می‌ماند دانستن این است که ریز تغییرات انجام شده را بدانیم. خب پس برو که رفتیم.
بدنه
مایکروسافت بند ۲ در وهله‌ی اول یک مچ‌بند خمیده است و به‌تدریج که با آن بیشتر آشنا می‌شویم، جنبه‌های تکنولوژیکی‌اش را هم به نمایش می‌گذارد. همین‌که مچ‌بند را روی دست ببندید، متوجه سنگینی آن خواهید شد. بند ۲ واقعا سنگین است و در این هیچ شکی نیست. بخش اصلی بدنه از فلز ساخته شده و بندها پلاستیکی هستند. فلزی بودن بدنه از یک طرف و سنگین بودن‌اش از طرف دیگر باعث می‌شوند حسی شبیه به این داشته باشید که به دستتان دست‌بند زده‌اند؛ حسی که با گذر زمان هم برایتان عادی نمی‌شود و به همان قوت اولیه باقی می‌ماند. در انتهای بندها با یک قفل فلزی از جنس بدنه روبرو می‌شویم. در سمت راست بدنه، دو دکمه‌ی فلزی وجود دارد که یکی از آن‌ها نمایشگر را خاموش و روشن می‌کند و دیگری برای انتخاب منوی مورد نظر به کار می‌رود. وجود دو دکمه‌ی مجزا در یک مچ‌بند هوشمند کمی غیرعادی و ناراحت‌کننده است و به نظر می‌رسد اگر به همان یک دکمه قناعت می‌شد، نتیجه‌ی بهتری به دست می‌آمد.
بند (Strap) و قفل (Buckle) بند ۲ کمی جای بحث دارند. اول اینکه بند در جای خود فیکس شده و نمی‌توان آن را از بدنه جدا کرد. قفلی که مچ‌بند را سفت می‌کند، مثل ساعت‌های کلاسیک با فشار دو اهرم در طرفین بسته می‌شود. برای اینکه بتوانید مچ‌بند را روی دستتان محکم کنید، ریلی روی یکی از بندها قرار داده شده که پس از بستن قفل هم می‌توان شلی یا سفتی بند را روی دست تنظیم کرد. قفل فلزی با وجود کیفیت ظاهری‌اش، در اثر استفاده‌ی روزمره خط‌و‌خش برمی‌دارد و از شیکی و براقی روز اول استفاده فاصله می‌گیرد. باتری درون بند تعبیه شده و این موضوع خود باعث افزایش غیرعادی ضخامت بند در قسمت قفل شده است. ضخامت قفل فلزی باعث می‌شود در انجام کارهای روزمره با مشکل مواجه شوید؛ مثلا هنگام تایپ کردن یا نوشتن روی کاغذ که نیازمند گذاشتن دست روی میز هستند به‌طور حتم احساس ناراحتی خواهید کرد.
روی قفل، یک سنسور ماوراء بنفش قرار گرفته و کمی حالت خاص‌بودن به مچ‌بند داده است. با وجود نکات مثبتی که در طراحی وجود دارد، ضدآب نبودن یکی از اصلی‌ترین ضعف‌های بند ۲ است. خیلی پیش می‌آید که بخواهیم در حین شست‌وشوی دست‌ها یا انجام کارهایی از این دست مجبور خواهید بود مچ‌بند را از دستتان باز کنید. مایکروسافت برای بند ۲، سه بند در سایزهای کوچک، متوسط و بزرگ در نظر گرفته که هر یک برای افراد خاصی قابل استفاده هستند. مثلا خانم‌ها باید سایز کوچک را انتخاب کنند و آقایان خوش‌هیکل سایز متوسط یا بزرگ را برگزینند.
نمایشگر
آن چیزی که بیش از بقیه در بند ۲ خودنمایی می‌کند، نمایشگر AMOLED خمیده‌ی آن است. این نمایشگرِ رنگی به‌خوبی درون فریم فلزی بدنه قرار گرفته و هیچ شکاف و درزی بین آن‌ها وجود ندارد. روی نمایشگر از یک لایه‌ی گوریلا گلس ۳ استفاده شده تا در برابر خط‌و‌خش مقاوم شود. از آن‌جایی که مچ‌بند هوشمند کاملا در معرض خط‌و‌خش قرار دارد، به کارگیری این لایه‌ی حفاظتی در آن ضروری بوده و نقیصه‌ی اصلی مدل قبلی مچ‌بند مایکروسافت را برطرف کرده است. کیفیت نمایشگر آن‌قدر خوب است که زیر نور مستقیم خورشید هم می‌توانید محتوای نمایشگر را ببینید. شدت نور این صفحه در حد مناسبی قرار دارد و می‌توان به‌صورت دستی هم میزان روشنایی را تنظیم کرد.
نمایشگر مچ‌بند، مواردی از قبیل تاریخ و ساعت، تعداد گام‌ها، تعداد ضربان قلب، پیام کوتاه، ایمیل‌ها و تماس‌ها را نمایش می‌دهد. نمایش متن و آیکن‌ها در این محصول به‌صورت افقی است و هیچ راهی برای تغییر جهت نمایش وجود ندارد. به همین دلیل بند ۲ مجبورتان می‌کند آن‌را به سمت داخل دست ببندید؛ چرا که اگر آن را مشابه ساعت کلاسیک به دست ببندید، نخواهید توانست به‌راحتی محتوای نمایش داده شده را بخوانید. جالب اینجا است که درون منوی تنظیمات می‌توانید انتخاب کنید مچ‌بند روی کدام دستتان و در چه جهتی بسته شده است؛ ولی این کار تاثیری در نمایش محتوای نمایشگر ندارد و کماکان به همان صورتی که تنظیم شده، اطلاعات را نمایش می‌دهد. گویا انتخاب دست و جهت بسته‌شدن تنها برای بالا بردن دقت اندازه‌گیری سنسورها است و ربطی به چرخاندن نحوه‌ی نمایش ندارد.
با آنلاک کردن مچ‌بند و در همان صفحه‌ای که ساعت نمایش داده می‌شود، با حرکت دادن یا همان سوآیپ (Swipe) کردن انگشت از چپ به راست، منوی کوچکی باز می‌شود که می‌توان میزان شارژ باقی‌مانده‌ی باتری مچ‌بند، برقراری اتصال سنسور ضربان قلب و برقرار بودن اتصال بلوتوث را چک کرد. در میان این سه مورد، امکان بررسی سریع وضعیت باتری خصوصیت خیلی خوبی است و همانند برخی مچ‌بندها و ساعت‌های هوشمند دیگر لازم است برای کار این کار ساده به اعماق کشف‌نشده‌ی تنظیمات گجت بروید.
سنسورها
مایکروسافت بند ۲ در مجموع یازده سنسور مختلف دارد و به کمک این سنسورها علاوه بر کنترل ضربان قلب، میزان کالری سوزانده شده و کیفیت خواب را هم اندازه می‌گیرد. در کنار همه‌ی این‌ها، کنترل می‌کند چند پله را بالا و پایین رفته‌اید و آیا میزان اشعه‌ی ماوراء بنفش محیط برای پوست‌تان مضر هست یا خیر. اندازه‌گیری ضربان قلب به وسیله‌ی نور سبزرنگی که سنسورش زیر بدنه قرار گرفته انجام می‌شود. برای اینکه این سنسور درست عمل کند باید بند را کاملا سفت ببندید و در صورت شل بستن مچ‌بند، عملکرد آن مختل خواهد شد.
سنسور GSR یا پاسخ گالوانیک پوست (Galvanic Skin Response) – که گاهی با عنوان رسانایی پوست (Skin Conductance) هم از آن یاد می‌شود – با استفاده از دو پین فلزی مستقیما به پوست دست وصل می‌شود. نقش اصلی این سنسور، اندازه‌گیری میزان برانگیختگی احساسی کاربر است. هرچه میزان برانگیختگی بیشتر باشد، اعصاب سمپاتیک بیشتر تحریک می‌شوند که در پی آن، غدد عرق‌ساز بدن شروع به تولید عرق می‌کنند. تعریق بیشتر هم به نوبه‌ی خود، باعث افزایش میزان رسانایی پوست می‌شود. لازم به گفتن است که هم احساسات مثبت (شادی و نشاط) و هم موارد منفی (ترس، ناراحتی و غم) می‌توانند به برانگیختگی بیشتر و در نتیجه، افزایش رسانایی پوست منجر شوند. مایکروسافت بند ۲ این مشخصه را با استفاده از دو کانکتوری که مستقیما به پوست وصل می‌شوند اندازه‌گیری کرده و از آن نتیجه می‌گیرد که شما مچ‌بند را بر دست دارید یا خیر و کیفیت خواب‌تان تا چه حد خوب بوده است. اگر قرار باشد مچ‌بند در مورد چیزی به شما خبر دهد، تنها یک ویبره‌ی خفیف می‌زند. البته می‌توانید درون تنظیمات تعیین کنید با چه میزان ویبره‌ای به شما اطلاع داده شود. در ضمن این را هم می‌توان تعیین کرد که چه برنامه‌هایی اجازه دارند از قابلیت ویبره‌ی مچ‌بند استفاده کنند.
باتری و شارژ
باتری مچ‌بند به‌خوبی چند روز کامل دوام می‌آورد و اگر در حین دویدن GPS را روشن نگذارید، این میزان بیشتر هم می‌شود. با وجود اینکه مایکروسافت می‌توانسته باتری را درون بدنه‌ی مچ‌بند به کار گیرد، باتری را به درون قفلِ بند ۲ انتقال داده و سوکت شارژ را هم همان جا گذاشته است. یکی از لذت‌های استفاده از ساعت یا مچ‌بند هوشمند در این است که داک شارژ مغناطیسی داشته باشید و شب‌ها قبل از خواب خیلی شیک با نزدیک‌کردن این گجت هوشمند به پایه‌ی شارژ، گجت و پایه‌ی شارژ به‌صورت آهنربایی به سمت یکدیگر کشیده و جذب یکدیگر شوند. مایکروسافت بند ۲ نه تنها به‌صورت مغناطیسی شارژ نمی‌شود که حتی سوکت‌های شارژش هم زیر بدنه‌ی مچ‌بند قرار ندارد. شما یک کابل USB منتهی به یک تکه‌ی پلاستیکی تحویل می‌گیرید که هنگام شارژ باید قفل مچ‌بند را درون قسمت پلاستیکی آن قرار دهید. متاسفانه آداپتور شارژی همراه با مایکروسافت بند ۲ ارایه نمی‌شود و مجبور هستید برای شارژ مچ‌بند از آداپتور گوشی‌تان کمک بگیرید یا اینکه کابل USB را به لپ‌تاپ یا تلویزیون‌تان وصل کنید! شارژ شدن کامل باتری مچ‌بند چیزی در حدود دو ساعت طول خواهد کشید.
نرم‌افزار و اپلیکیشن
مهم‌ترین ویژگی مایکروسافت بند ۲ در این است که می‌تواند با انواع گوشی‌های موجود در بازار هماهنگ شود. فرقی نمی‌کند آیفون داشته‌باشید، عاشق ویندوزفون باشید یا گوشی‌تان از سیستم عامل اندروید استفاده کند؛ این مچ‌بند به‌سادگی می‌تواند با تمام این گوشی‌ها سینک می‌شود. اپلیکیشنی که برای سینک‌شدن داده‌های مچ‌بند و موبایل باید روی گوشی نصب کرد Microsoft Health نام دارد. تازه اگر بخواهید دستیار صوتی کورتانا (Cortana) را هم در مچ‌بند داشته باشید، مجبورید اپلیکیشن مربوط به آن را هم دانلود و نصب کنید. علاوه بر گوشی‌های ویندوزفون، اندرویدی‌ها هم می‌توانند این قابلیت را در گوشی‌شان فعال کنند، ولی متاسفانه نرم‌افزار کورتانا برای iOS ارایه نشده است. هشدارهایی که روی مچ‌بند به نمایش درمی‌آیند، اکثرا از نوع فقط دیدنی هستند و صرفا برای اطلاع‌رسانی به شما به نمایش درمی‌آیند. نکته‌ی منفی نرم‌افزار بند ۲ این است که متاسفانه از زبان فارسی پشتیبانی نمی‌شود و تمام کاراکترهای فارسی به‌صورت مستطیل‌های توخالی نمایش داده می‌شوند. کاربران انگلیسی‌زبان گوشی‌های ویندوزفون که اقدام به خرید مایکروسافت بند ۲ می‌کنند می‌توانند با استفاده از میکروفون این مچ‌بند به پیام‌های متنی و ایمیل‌ها به‌صورت صوتی پاسخ دهند تا پیام‌شان پس از تبدیل‌شدن به متن برای مخاطب فرستاده شود. متاسفانه چنین قابلیتی از اندروید و iOS حذف شده است. به غیر از اپلیکیشن Microsoft Health پنل تحت وبی از این برنامه هم در دسترس کاربر قرار دارد که می‌تواند با استفاده از حساب مایکروسافت خود در آن لاگین کند و جزییات فعالیت ورزشی‌اش را به‌صورت دقیق‌تری پیگیری کند.
درون منوی مچ‌بند می‌توانید تعیین کنید روشن شدن نمایشگر به چه صورتی انجام شود. مثلا می‌خواهید با بالا آوردن دستتان نمایشگر روشن شود یا هر زمان که دکمه‌ی پاور را فشار دادید این اتفاق رخ دهد. اصلا شاید دل‌تان بخواهد نمایشگر دایما روشن بماند و باتری بیشتری مصرف شود؛ اختیار با شما است. تعدادی نرم‌افزار جانبی برای مایکروسافت بند ۲ تولید شده که برخی به شبکه‌های اجتماعی مربوط هستند و برخی دیگر برای کنترل سلامتی و مراکز خرید و مواردی مشابه به آن. این برنامه‌ها به‌تدریج در حال بیشتر شدن هستند و هر روز بر تعداد آن‌ها افزوده می‌شود.
کنترل فعالیت‌های ورزشی
در نرم‌افزار داخلی مچ‌بند، گزینه‌هایی برای مدیریت دویدن، دوچرخه سواری و … وجود دارد. با استفاده از GPS موجود در مایکروسافت بند ۲ می‌توانید مکان یا مسیری را که در آن فعالیت ورزشی داشته‌اید ثبت کنید . تعدادی برنامه‌ی از پیش تنظیم‌شده هم در نرم‌افزار داخلی مچ‌بند وجود دارد که می‌توانید با فراخوانی آن‌ها یک برنامه‌ی ورزشی استاندارد داشته باشید و از آن‌ها پیروی کنید. درون منوی مچ‌بند گزینه‌ای وجود دارد که با تنظیم مدت‌زمانی مشخص از بند ۲ می‌خواهید در صورت بی‌فعالیت ماندن در چنین بازه‌ی زمانی، به شما یادآوری کند تا از جایتان بلند شوید و کمی حرکت کنید. این قابلیت به درد کارمندان و کسانی می‌خورد که مجبور هستند ساعت‌ها بی‌حرکت پشت یک میز بنشینند.
یک تایل یا کاشی درون منوی مچ‌بند وجود دارد که Explore نام گرفته است. با استفاده از این بخش می‌توانید مسیری را بپیمایید و از دستگاه بخواهید ضربان قلب، متوسط سرعت حرکت، مسافت طی شده، کالری سوزانده‌شده و میزان ارتفاع‌گرفتن را اندازه بگیرد. اگر GPS را هم روشن کرده باشید، می‌توانید مسیر حرکت‌تان را ذخیره کنید یا روی نقاط مشخصی از مسیر حرکت علامت بگذارید تا پس از بازگشت به خانه هم بتوانید آن راهی که رفته‌اید را روی نقشه ببینید و هم از ایستگاه‌ها و نقاط توقف‌تان اطلاع کسب کنید. این خصوصیت در مایکروسافت بند ۲ عالی است.
نتیجه‌گیری
زندگی در دنیای جدیدی که هوشمندتر شده و همه‌ی اشیا سعی دارند با انسان تعامل برقرار کنند، دارد سخت می‌شود. اما بیایید تصور کنیم یک مچ‌بند می‌تواند هر زمان که اراده کنیم ضربان قلب‌مان را نشان دهد، تعداد گام‌هایمان را بشمارد، میزان کالری سوخته شده را اعلام کند و در نهایت بگوید میزان کیفیت خواب‌مان چقدر بوده است. در چنین شرایطی آیا نباید به خرید ترغیب شویم یا حداقل لحظه‌ای به مزایایی که در اختیارمان قرار می‌گیرد فکر کنیم؟ وقتی بدانیم نوتیفیکیشن‌های ایمیل، اس‌ام‌اس و شبکه‌های اجتماعی خود‌به‌خود روی دست‌مان نمایش داده می‌شوند و می‌توان بدون نیاز به برداشتن گوشی از همه‌ی این‌ها مطلع شد، آیا ته دل‌مان برای داشتن‌اش قند آب نمی‌شود؟ مایکروسافت بند ۲ گجتی است که روی تمام موبایل‌ها کار می‌کند و تمام قابلیت‌های یک مچ‌بند هوشمند را در کنار برخی قابلیت‌های ساعت هوشمند عرضه می‌کند. یک اپلیکیشن Microsoft Health خوب دارد که تمام اطلاعات مورد نیاز را لیست کرده و یک داشبورد تحت وب خوب‌تر هم دارد که این اپلیکیشن را تکمیل می‌کند. برای داشتن زندگی راحت‌تر و سالم‌تر داشتن یک مچ‌بند هوشمند ضروری است و مایکروسافت بند ۲ می‌تواند به‌سادگی این خلا را پوشش دهد.
