منتقدان درباره «ال کامینو: فیلم برکینگ بد» چه می‌گویند؟
فیلم «ال کامینو: فیلم برکینگ بد» (El Camino: A Breaking Bad Movie) به نویسندگی و کارگردانی وینس گیلیگان روز گذشته از شبکه نت‌فلیکس پخش شد.
این فیلم سینمایی در ادامه مجموعه تلویزیونی مشهور برکینگ بد ساخته شده و در ماه‌های گذشته به شکل گسترده‌ای کنجکاوی هواداران این سریال را برانگیخته بود. ال کامینو با محوریت شخصیت جسی پینکمن (با بازی آرون پال) ساخته شده و از نظر روایی ادامه‌دهنده داستان قسمت آخر این مجموعه است.
واکنش منتقدان به فیلم ال کامینو در مجموع مثبت بوده است. در وبسایت راتن تومیتوز ۵۱ نقد درباره فیلم نوشته شده که ۹۴ درصد آن‌ها مثبت بوده است. همچنین از مجموع ۲۹ نقدی که در وبسایت متاکریتیک درباره این اثر به ثبت رسیده شاهد ۲۳ نقد مثبت و ۶ نقد میانه بوده‌ایم که نمره متای ۷۳ را برای فیلم ایجاد کرده است.
استیو گرین منتقد وبسایت ایندی‌وایر که از هواداران فیلم ال کامینو بوده و به فیلم نمره ۹۱ داده تلاش کرده توضیح دهد چطور این اثر موفق می‌شود از یک سو ادامه‌ای بر مجموعه تلویزیونی برکینگ بد باشد و چطور از سوی دیگر می‌تواند به عنوان یک اثر مستقل روی پای خود بایستد و تاثیرگذاری‌اش را حفظ کند.
شرلی لی منتقد وبسایت آتلانتیک که نمره ۹۰ را برای فیلم مناسب ارزیابی کرده به این نکته اشاره می‌کند که این سال‌ها پایان‌بندی‌های سریال‌های تلویزیونی موضوعی جنجال‌برانگیز بوده اما برکینگ بد در میان مجموعه‌هایی قرار داشته که پایان‌بندی رضایت‌بخشی ارایه داده.
لی با اشاره به سریال ادعا می‌کند فیلم ساخته شده به عنوان دنباله آن هم اثری است احساسات‌برانگیز که موفق‌شده شهرت این سریال و توان قصه‌گویی‌اش را زنده کند.
آلن اسپبنوال منتقد وبسایت رولینگ استون که به فیلم ال کامینو نمره ۸۰ داده بخشی از نقدش را صرف تمجید کارگردان این اثر می‌کند و معتقد است وینس گیلیگان در اوج قدرت خود قرار دارد. اسپینوال می‌گوید ال کامینو موفق شده معدود حفره‌های سریال را هم پر کند.
هنک استوور منتقد روزنامه واشینگتن پست بر خلاف نگاه منتقد قبلی بر این باور است که دیدن این فیلم و ساخت آن لزوما از ندیدن و نبودنش بهتر است. این منتقد که به فیلم نمره ۷۵ داده می‌گوید فیلم جدید هیچ‌کدام از حرفه‌های سریال را پر نمی‌کند و نشان می‌دهد ما اساسا با ندانستن سرنوشت نهایی جسی هیچ مشکلی نداشته‌ایم؛ در واقع حتی شرایط بهتری داشتیم چون می‌توانستیم خود آن را به شکلی مثبت تخیل کنیم.
