نسل هشت و نیم

تا همین نسل هفتم کنسول‌های بازی خیال‌مان راحت بود که یک پلی‌استیشن‌۳ یا ایکس‌باکس ۳۶۰ می‌خریم و برای ۷ یا ۸ سال با آن‌ها بازی می‌کنیم. تا قبل از نسل هشتم همه‌ی کنسول‌های بازی با این دید ساخته می‌شدند که باید نزدیک به ۱۰ سال وسیله‌ای مناسب برای بازی‌کننده‌ها باشند. به نظر می‌رسد که عمر ساخت چنین پلتفرم‌هایی به پایان رسیده و کنسول‌های بازی هم مسیری مانند تلفن‌های همراه هوشمند و سایر قطعات دیجیتالی را انتخاب کرده‌اند که سالی یک مدل جدید از آن‌ها عرضه می‌شود.

در چند ماه گذشته شایعات مختلفی از عرضه‌ی کنسول‌های جدید منتشر شده. سونی و مایکروسافت می‌خواهند مدل تازه‌ای از کنسول‌های پلی‌استیشن‌۴ و ایکس باکس وان را راهی بازار کنند. این کنسول‌های جدید تنها مدل‌های اسلیم نیستند و برای اولین‌بار در یک نسل از کنسول‌های بازی خانگی مشاهده می‌کنیم که قطعات آن‌ها ارتقا پیدا کرده‌اند و رسما با مدلی‌هایی مواجه خواهیم شد که قوی‌تر از مدل‌های قبلی هستند.

از قرار بازی‌هایی که روی این کنسول‌ها عرضه می‌شوند هم از نظر گرافیکی تفاوت‌هایی دارند و با توجه به چیزی تا این لحظه شنیدیم، با دو نوع تنظیمات مختلف ساخته می‌شوند که بتوان یک بازی را روی دو پلتفرم جدید و قدیمی بازی کرد. البته این اتفاق تازه‌ای نیست. نینتندو مدل جدیدی از کنسول ۳DS را راهی بازار کرد که سخت افزار قوی‌تری داشت؛ اما موضوع اینجاست که ۳DS جدید بازی‌هایی انحصاری خاص خودش را دارد که روی مدل‌های قدیمی‌تر اجرا نمی‌شد. همین موضوع باعث ایجاد نگرانی میان ۶۰ میلیون گیمری شده که کنسول‌های پلی‌استیشن ۴ و ایکس‌باکس وان را خریداری کرده‌اند.

چرا با گذشت تنها سه سال از این دستگاه‌های نسل هشتمی که با کلی تبلیغات و قابلیت‌های عجیب و قریب راهی بازار شدند، باید شاهد یک دستگاه جدیدتر باشیم؟ در طول این چند سال تنها آنچارتد ۴ ما را شگفت‌زده کرد و نشان داد که این دستگاه‌ها چه توان پردازشی بالایی دارند. تازه کلی بازی جدید هم در راه است که تریلرهای آن‌ها ما را هیجان‌زده کرده.

دلیل عرضه‌ی این دستگاه‌های جدید می‌تواند یک چیز باشد که آن هم واقعیت مجازی است. تا چند سال پیش با نمونه‌های اولیه‌ی Oculus Rift، کلی هیجان‌زده می‌شدیم. به خودمان می‌گفتیم که واقعیت مجازی شکل جدیدی از بازی کردن خواهد بود؛ اما فکر نمی‌کردیم به این سرعت مورد توجه قرار بگیرد. از سال گذشته موج بزرگی در این حوزه ‌به‌راه افتاد. اکثر شرکت‌های فعال در دنیای تکنولوژی تصمیم گرفتند وارد فضای واقعیت مجازی شوند. سونی PlayStation VR را معرفی کرد، HTC با HTC Vive وارد این بازی جدید شد و گوگل هم با Daydream واقعیت مجازی را به صورت همگانی درخواهد آورد. این وسط مامی‌مانیم که هنوز نمی‌دانیم باید چه کار کنیم. آیا دستگاه‌های که خردیم و فکر می‌کردیم حداقل تا ۵ یا ۶ سال دیگر با آن سرگرم می‌شویم، به این زودی از گردانه‌ی رقابت خارج می‌شوند؟ یا اینکه می‌توانیم همچنان به عرضه‌ی بازی‌های جدید با کیفیت برای آن‌ها امیدوار باشیم؟

همه چیز تا چند روز دیگر مشخص می‌شود و ما هم بالاخره می‌فهمیم که شرکت‌های کنسول‌ساز چه خوابی برای ما دیده‌اند. من که فکر می‌کنم باید خودمان را برای سرکیسه شدن توسط سونی و مایکروسافت آماده کنیم. عرضه‌ی یک کنسول جدید با توجه به جریان روز اصلا جای تعجب نیست. از آنجایی که صنعت بازی هیچ وقت از دنیای تکنولوژی عقب نیفتاده و حتی پیش‌تاز هم بوده، باید دستگاه‌های جدیدی عرضه شوند. اصولا گیمرها نسبت به تکنولوژی و پیشرفت آن سریع‌تر هیجان‌زده می‌شوند و دوست دارند همه‌ی چیزهای جدید را تست کنند. فقط امیدوارم که دنیای واقعیت مجازی مانند تکنولوژی‌ ۳D و کنترلرهای حرکتی Move و Kinect به سرعت نابود نشود.