مغلطه‌‌ی استدلال توخالی (Self-Sealing Argument) | مغلطه به زبان آدمیزاد (۱۹۷)
تعریف: مغلطه استدلال توخالی به استدلال یا موضعی اشاره دارد که تحت هیچ شرایطی نتوان مدرکی برای رد آن ارائه کرد.
معادل انگلیسی: Self-Sealing Argument
معادل‌های جایگزین: استدلال بی‌معنی
مثال ۱:
هرجا بروی، همان‌جا هستی.
توضیح: شما نمی‌توانید در راستای رد این موضع استدلالی ارائه کنید و برای همین این استدلال توخالی یا بی‌معنی است.
مثال ۲:
تینا: تقدیر زندگی منو هدایت می‌کنه.
مری: از کجا می‌دونی؟
تینا: هر اتفاقی برای من می‌افته از پیش تعیین‌شده‌ست.
توضیح: در مثال بالا هم با مشکل توخالی بودن استدلال مواجه هستیم، با این تفاوت که این توخالی بودن به وضوح مثال ۱ نیست و تحت پوشش یک هاله‌ی فلسفی قرار دارد، برای همین پذیرفته‌شده‌تر به نظر می‌رسد. هیچ راهی برای پی بردن به این‌که تقدیر برایمان چه در چنته دارد وجود ندارد، برای همین راهی برای استدلال کردن علیه آن وجود ندارد. در نتیجه این استدلال بی‌معنی است. این استدلال مثل این می‌ماند که بگویید زندگی همین است، چون روزگار چنین است.
راهنمایی: اساس بیشتر باورهای خرافی استدلال‌های توخالی و بی‌معنی هستند. برای همین است که تعداد زیادی از مردم همچنان به این باورها اعتقاد دارند؛ چون رد کردن‌شان ممکن نیست.
منابع:
Blair, J. A. (2011). Groundwork in the Theory of Argumentation: Selected Papers of J. Anthony Blair. Springer Science & Business Media.
ترجمه‌ای از:
کسی که داره لیزر میندازه قطعا توی ورزشگاهه