[مصاحبه] چه کسانی رباتهای پرنده را ساختند؟
پس از مدت‌ها تلاشِ تیم‌های شرکت کننده و مسئولین برگزار کننده، بلاخره مسابقات رباتهای پرنده حمل کالا در روز یک‌شنبه ۲۸ شهریورماه برگزار شد.
در روز‌های گذشته سعی کردیم از حال و هوای مسابقات و نتایج آن برای‌تان بگوییم و با تصاویر و ویدیوهای مختلف شما را در جریان روایتی واقع‌گرایانه از آنچه گذشت قرار دهیم. حتی نظر شما را هم درباره امکان‌پذیر بودن ارسال کالا با رباتهای پرنده پرسیدیم.
اما شاید جای یک نکته خالی باشد و آن هم مربوط به خود شرکت‌کنندگان در مسابقه است. احتمالا خیلی‌ها بخواهند بدانند چه گروه‌هایی با چه ایده‌هایی در این مسابقات شرکت کردند؟ دیجی‌کالا مگ در زمان برگزاری مسابقات با چندین گروه از گروه‌های شرکت کننده مصاحبه کردیم که در ادامه بخش‌هایی از آن را با هم خواهیم خواند.
تیم فالکون
تیم فالکون از اعضایی تشکیل شده که به گفته خودشان از مدت‌ها قبل به ساخت ربات پرنده حمل کالا فکر می‌کردند. آن‌ها به مدت سه سال با هم همکار بوده‌اند. اعضای این تیم تا بعد از ظهر در مشاغل شخصی خود فعالیت می‌کنند و از بعد از ظهر تا پاسی از شب بر روی پروژه رباتهای پرنده کار می‌کنند. این گروه که واقعا پرانگیزه هم به نظر می‌رسیدند معتقد بودند ساخت رباتهای پرنده حمل کالا واقعا برای‌شان جدی است.
یکی از اعضای این تیم به ما گفت فالکون در ساخت ربات پرنده بیش از هر چیز به «مداومت پروازی» فکر کرده است. آن‌ها معتقد بودند بخشی از این مسابقات که واقعا به نوآوری نیاز دارد همین مساله مداومت پروازی است و سایر بخش‌های ساخت یک پهپاد صرفا نیاز به استفاده از الگوهای از پیش موجود دارد که خلاقیت آنچنانی را هم طلب نمی‌کند. اعضای تیم فالکون به ما گفتند تنها گروهی هستند که علاوه بر کار روی شرایط مسابقه بر روی ساخت پهپاد با موتور سوختی هم کار کرده‌اند. یکی از اعضای تیم در جایی از صحبت‌هایش عنوان کرد اگر دیجی‌کالا واقعا آماده باشد که به شکل جدی و مداوم بر روی موضوع رباتهای حمل کالا کار کند او حاضر است شغل فعلی‌اش را رها کند و خودش را وقف این پروژه کند.
وقتی درباره امکان عملی شدن ایده حمل کالا با رباتهای پرنده از آن‌ها پرسیدیم پاسخ دادند که این ایده به نظرشان عملی می‌رسد اما اینکه چه مدت زمان ببرد به میزان جدیت و پیگیری اداره‌کننده‌های پروژه وابسته است.
اگر نتایج مسابقات را دنبال کرده باشید احتمالا مطلع هستید که تیم فالکون موفق شد در کنار تیم دانشگاه قزوین «دیپلم افتخار بخش مأموریت اصلی» را به دست آورد. این تیم همچنین توانست «جایزه‌ی ویژه‌ی بااخلاق‌ترین تیم» را به خود اختصاص دهد.
تیم دانشگاه قزوین
تیم دانشگاه قزوین از تیم‌های قدرتمند این مسابقات بود. همانطور که گفته شد تیم این دانشگاه توانست در کنار فالکون «دیپلم افتخار بخش مأموریت اصلی» را به دست آورد و همراه با تیم دانشگاه امیرکبیر «دیپلم افتخار بخش طراحی» را کسب کند. تعداد قابل توجهی از اعضای این تیم تحصیل کرده رشته IT این دانشگاه هستند. برای اعضای این گروه جالب بود که دیجی‌کالا قدمی در راه تجاری‌سازی ایده رباتهای حمل کالا برداشته و به همین دلیل معتقد بودند این مسابقه برای‌شان نسبت به مسابقات دیگر کاملا متفاوت است.
تیم دانشگاه قزوین به ما گفت که پیش از این هم رباتهای مختلفی ساخته ولی ربات حمل کالا کاملا برای‌شان چالشی جدید بوده است. اعضای این گروه معتقد بودند تا پنج، شش سال دیگر می‌توان منتظر عملی شدن این ایده بود. وقتی از آن‌ها پرسیدیم فکر می‌کنند در این مسابقات چه نتیجه‌ای می‌گیرند و رقیبشان چه گروهی خواهد بود کاملا با اعتماد به نفس پاسخ دادند. یکی از اعضای تیم دانشگاه قزوین نیمه شوخی و نیمه جدی به ما گفت خودشان را همیشه قهرمان می‌دانند و همیشه با اعتماد به نفس کامل در این مسابقات شرکت می‌کنند. آن‌ها رقیب اصلی‌شان را هم تیم دانشگاه امیرکبیر معرفی کردند. اعضای تیم معتقد بودند قوانین مسابقات کمی گنگ بوده اما به عنوان اولین دوره برگزاری، سطح برگزاری را قابل قبول عنوان کردند.
تیم دانشگاه امیرکبیر
این تیم در سال ۱۳۹۰ تشکیل شده است. اعضای اصلی آن قدیمی‌تر هستند و در مقطع کارشناسی ارشد تحصیل می‌کنند. تیم، اعضای جوان‌تری هم دارد. دانشجویان مهندسی برق، مهندسی مکانیک و مهندسی مواد از جمله اعضایی هستند که در این تیم فعالیت می‌کنند.
آن‌ها فراخوان مسابقه رباتهای پرنده حمل کالا را در شبکه‌های اجتماعی دیجی‌کالا دیدند و به دلیل وجود جنبه‌های علمی و تجاری به شکل هم‌زمان، این مسابقات توجه‌شان را جلب کرد. آن‌ها از اردیبهشت ماه کارشان را شروع کردند و می‌گویند دانشگاه هم ازشان حمایت کرده.
از نظر اعضای تیم امیرکبیر، قوانین مسابقات منطقی است؛ نه سخت و نه آسان.
وقتی از آن‌ها درباره امکان عملی شدن این ایده پرسیدیم بهمان گفتند احتمالا ظرف یک دهه این موضوع در جهان همه‌گیر خواهد شد. در ایران به دلیل مسائل فرهنگی احتمال دارد کمی زمان ببرد اما از نظر زیرساخت تکنولوژیک موضوع با دشواری بخصوصی همراه نیست. وقتی از دانشگاه قزوین پرسیدیم رقیب اصلی‌شان کدام تیم است تیم امیرکبیر را معرفی کردند. وقتی از بچه‌های تیم امیرکبیر همین سوال را پرسیدیم همانطور که انتظار داشتیم آن‌ها هم به تیم دانشگاه قزوین اشاره کردند. تیم دانشگاه امیرکبیر «دیپلم افتخار بخش طراحی» و «جایزه‌ی ویژه‌ی رفتار حرفه‌ای» را در این مسابقات ازان خود کرد.
تیم King of Sky
تیم پارک علم و فناوری یزد که با نام King Of Sky در این مسابقات شرکت کرده بود از یک نظر توجه بسیاری از ناظران را به خود جلب کرده بود. اعضای این تیم دو نوجوان ۱۸ ساله بودند که از چندین سال پیش ساخت ربات را شروع کرده‌اند. یکی از اعضا در ۱۵ سالگی و دیگری در ۱۲ سالگی وارد این حوزه شدند.
برای‌مان جالب بود بدانیم چه چیزی علاقه اولیه این دو نوجوان به ساخت ربات را ایجاد کرده. جواب آن‌ها به مدرسه و برخی از درس‌های بخصوص باز می‌گشت. درس حرفه و فن و طرحی به نام کارگاه خلاقیت که در مدارس آن‌ها برگزار شده بود بسیار بر آن‌ها اثرگذار بوده و باعث پیگیری ساخت ربات، شرکت در مسابقات و پیشرفت تدریجی در این حوزه شده بود.
از اعضای گروه King Of Sky درباره شانس برنده شدن‌شان در مسابقات پرسیدیم. آن‌ها فکر می‌کردند مکانیک ربات‌شان نسبت به رقبا از برتری برخوردار است گرچه به نقاط ضعفی در سیستم الکترونیکی‌شان هم اشاره کردند. آن‌ها معتقد بودند اگر بدشانسی نمی‌آوردند ربات به مراتب بهتری می‌ساختند. جالب بود که ربات این گروه از نظر ظاهر هم با باقی گروه‌ها متفاوت بود. اولین بار که دیدیم‌شان فکر کردیم شاید اعتماد به نفس کافی را نداشته باشند اما اگر نگویم اعتماد به نفس‌شان از گروه‌های دیگر بیشتر بود از آن‌ها کمتر هم نبود.
امکان عملی شدن ایده حمل کالا بوسیله رباتهای پرنده سوالی بود که تقریبا از اغلب گروه‌ها پرسیدیم. وقتی این سوال را از بچه‌های King Of Sky پرسیدیم آن‌ها فکر می‌کردند امکان عملی شدن این ایده به این زودی‌ها وجود ندارد. چرا؟ دلایل فرهنگی از نظر اعضای این گروه مهم‌ترین بخش مشکلات بودند. در پایان مسابقات «جایزه‌ی ویژه‌ی جوان‌ترین تیم» به این تیم جوان رسید.
تیم گروس
تیم گروس از جمله تیم‌های شرکت‌کننده بود که به مرحله نهایی مسابقات راه نیافت اما از اعضای بسیار پرانگیزه‌ای شکل گرفته بود. این تیم از کردستان آمده بود، ربات آن‌ها بسیار کم‌هزینه ساخته شده بود و به گفته خودشان محدودیت بودجه باعث شده بود مجبور شوند بسیاری از بخش‌های ربات را خودشان از صفر بسازند. بخش دیگری از محدودیت‌های آن‌ها به دلیل زندگی در یک شهر کوچک ایجاد شده بود. می‌گفتند تهیه قطعات برای‌شان بسیار دشوار بوده و در شهرشان حتی یک موتور ساده هم پیدا نمی‌شود. برای خرید یک قطعه ساده هفته‌ها زمان نیاز داشتند و چندین‌بار سفر می‌کردند. آن‌ها به نقاط ضعف‌شان اشاره کردند اما معتقد بودند در صورت وجود بودجه بیشتر واقعا آنقدر توانایی دارند که رباتی در سطح مسابقات طراحی کنند.
اعضای این گروه از مسابقات واقعا راضی بودند. استفاده از کارگاه‌ها، پی‌بردن به مشکلات، گفتگو با شورای فنی و بهره‌گیری از فضای برگزاری مسابقات از جمله اتفاقات مثبتی بودند که به باور اعضای این تیم برای‌شان رخ داده بود. خلاصه وضع آن‌ها این بود: شوق و شور بسیار و امکانات کم. با این حال اعضای تیم گروس بسیار امیدوار بودند تا در دوره‌های بعدی به بخش اصلی مسابقات راه یابند.
