لمس دنیایی آرام

چند وقتیه روی بیلبوردهای خیابون‌ها، با جملاتی از قبیل «اخلاق خوب را می‌شود به تمام مردم دنیا هدیه داد»، «می‌بخشم تا بخشیده شوم»، «اعتمااااااددددد» «آرامممششش» یا… مواجه می‌شم.

داشتم به این فکر می‌کردم چقدر خوبه که همه‌ی مردم، زندگی پر از انرژی مثبت رو تجربه کنن و از هر ثانیه‌ی زندگی‌شون لذت ببرن. سراغ یکی از اساتیدم رفتم تا درمورد این جملات مثبت و آثارش در زندگی بیشتر مطالعه کنم. با لیستی از کتاب‌ها مواجه شدم که حتی اسامی‌شون هم برام جالب بود. اولین کتابی که باید شروع می‌کردم، «از دولت عشق» بود.

در توضیح پشت جلد کتاب اومده بود: «با توجه مدام به یک شی زیبا، تصویر ذهنی آن را می‌آفرینید و آن تصویر از طریق شما و دیگران، وارد کار و فعالیت می‌شود تا زیبایی بیشتری برایتان بیافریند. برداشتم از این جمله این بود که دست به کاری بزنید که گام آغازین به سوی زیبایی محسوب می‌شود؛ حتی اگر گامی کوچک باشد. با این کار، زیبایی، برکت و فزونی می‌یابد. آن‌گاه شما قادر می‌شوید که زیبایی را برخیزانید و زنده کنید و زندگی و جهانتان را بستایید.»

این کتاب در ادامه، تعدادی جمله‌ی تاکیدی رو آموزش می‌داد که شاید در نگاه اول به نظرم مسخره بودن؛ اما وقتی سعی کردم بهشون عمل کنم، کم‌کم با معجزات کلماتش درگیر شدم و حس خوبم هر روز بیشتر از قبل شد. این موضوع منو برای مطالعه کتاب‌های بعدی مشتاق‌تر کرد و منتظر بودم نتایج آن‌ها را هم تجربه کنم.

کتاب دومی که باید شروع می‌کردم، «شفای زندگی» بود؛ حتی اسمش هم منو جذب می‌کرد. واقعا چقدر خوبه که یاد بگیریم با بررسی درونمون، روابط و رفتارهامون رو تو زندگی و محل کار بهبود ببخشیم و انرژی مثبتمون رو به همه انتفال بدیم. شفای زندگی بهم یاد داد تمام انرژی و حس‌های بدی که در خودمون نگه می‌داریم، مثل کینه، نفرت یا حتی بدبینی همش کم‌کم جمع میشه و به صورت یک بیماری خودشو نشون میده. به‌طور مثال اگر درد معده دارید، مطمئن باشید کلی حرف‌ نگفته رو درونتون ریختید و صحبت نکردید. اگر دچار تیروئید هستید، شب‌های زیادی را با بغض خوابیدید یا اگر دچار آتروز یا درد مفاصل هستید، بهتره دست از انتقاد بی‌وقفه بردارید؛ چه از خودتون و چه از بقیه! «کسانی که آرتروز دارند، قربانی “کمال‌گرایی” هستند؛ نیاز به اینکه در همه وقت و هر شرایطی کامل باشند. آیا شما کسی را در این سیاره می‌شناسید که “کامل” باشد؟ چرا معیارهایی برای خود تعیین می‌کنیم که به ما می‌گوید برای اینکه پذیرفتنی شویم، باید «ابرمرد» یا «ابرزن» باشیم؟! این بیان افراطی ناشی از این حس درونی است که “آنقدر که باید خوب نیستم. “»

برداشتم از این کتاب مهیج و پرطرف‌دار را می‌تونم در این جمله خلاصه کنم که «هرگونه درد، نشانه‌ی احساس گناه است.» واقعا حق با نویسنده این کتاب بود، منم از اون روز با نگاهی دیگه به دنیای اطرافم نگاه کردم و احساس کردم که چقدر همه چیزمی‌تونه  بهتر و قشنگ‌تر باشه و اینطوری بدون هیچ غم و ناراحتی میتونیم از تمام لحظات زندگیمون برداشتی مثبت داشته باشیم و از زندگی لذت ببریم.

همونطوری که من ترغیب شدم، فکر می‌کنم خوندن این دو کتاب به اندازه‌ی کافی شما را هم ترغیب کنه که کتاب سوم را هرچه سریع‌تر شروع کنید!

«هرآنچه آدمی در خیال خود تصور کند، دیر یا زود در زندگی‌اش نمایان می‌شود»، «در بازی زندگی کلام نقشی تعیین‌کننده دارد؛ چه بسیارند کسانی که با کلام کاهلانه‌ی خود به زندگی‌شان مصیبت فراخوانده‌اند.» یا «هرآنچه آدمی احساس و یا به روشنی تصور کند، بر ذهن نیمه‌هوشیار اثر می‌گذارد و مو به مو در صحنه‌ی زندگی ظاهر می‌شود» این‌ها جملاتی از کتاب دوست‌داشتنی‌ «چهار اثر از اسکاول شین» بود که بهم کمک کرد تا آموخته‌های قبلیم تکمیل‌تر شه! بهتره معجزه‌ی این کتاب را خودتون کشف کنید و اگر دوست داشتید، این کتاب‌ها رو به دوستاتون معرفی کنید تا از خوندنش لذت ببرن.

همه این کتاب‌ها رو «گیتی‌خوشدل» یکی از مترجمان زمینه‌ی روان‌شناسی و خودشناسی ترجمه کرده. این مترجم خبره لیسانس ادبیات انگلیسی رو از دانشگاه تهران گرفت و برای ادامه تحصیل در رشته‌ی جامعه‌شناسی به ایالات متحده رفت.

و در پایان به نقل از شاعر محبوب پروین اعتصامی؛ «قطره‌ای کز جویباری می‌رود، پی انجام کاری می‌رود» من هم وظیفه خودم دونستم که شما را با این کتاب‌ها آشنا کنم؛ شاید قدمی در راستای شاد بودن خودمون و عزیزامون برداشته باشیم.

‌‌‌‌‌