لباس کاروان المپیک ایران؛ پرچم بالاست؟
این روزها خبرداغ رونمایی از طرح لباس نامناسب برای ورزشکاران المپیک سروصدای زیادی دردنیای مجازی به راه انداخته است. به دنبال انتقادها قرار شد طرح لباس عوض شود و از آن‌جا که زمان زیادی تا اعزام ورزشکاران باقی نمانده، امیدواریم طرح مناسب در زمان مناسب آماده شود. اما آیا «حالا» آن زمان مناسب است؟ آیا نباید قبل از این به فکر طرح مناسب بودیم تا یک رونمایی تا این حد جنجال برانگیز نشود؟
جنجال از زمان رونمایی لباس فرم کاروان ایران برای المپیک ۲۰۱۶ برزیل شروع شد و در نهایت باعث شد مسئولان کمیته ملی المپیک در انتخاب لباس تجدیدنظر کنند.
جنجال از زمان رونمایی لباس فرم کاروان ایران برای المپیک ۲۰۱۶ برزیل شروع شد. رونمایی که باعث شد موج انتقادهای مردمی به سمت کمیته ملی المپیک سرازیر شود. این اتفاق‌نظر بر سر نامناسب بودن لباس، باعث شد مسئولان کمیته ملی المپیک نشست‌هایی برگزار کرده و به دنبال لباس جایگزین مناسب بگردند. در نهایت لباس دیگری انتخاب شد و به‌این‌ترتیب لباس کاروان المپیک ایران عوض شد.
این تصمیم‌گیری را مدیون سرعت بالای تبادل نظر و ارسال خبرها از طریقکاربران فعال در دنیای مجازی هستیم. احساس خدشه‌دار شدن غرور ملی موجی درفضای مجازی به راه انداخت و باعث شد همه نسبت به این لباس نظر بدهند و بسیاری از چهره‌ها و ستارگان از ورزشکاران گرفته تا هنرمندان هم ساکت نبودند و در صفحه‌های شخصی نظرشان را نسبت به این لباس‌ها گفتند.
به‌هرحال رقابت ورزشکاران در مسابقات مختلف همیشه برای‌مان رویداد حساسی بوده است. لباس مناسب برای ورزشکاران ما چالش برانگیز است؛ لباسی که در عین رعایت معیارهای ایرانی و اسلامی باید مناسب ورزشکاران هم باشد. اما آیا شرایط موجود باعث می‌شود لباسی دور از استانداردهای جهانی ارایه شود؟ مسلما نه.
خب، این لباسی که این همه نمره‌ی منفی گرفت، یا لباس جایگزین آن که کمپین حمایتی به‌راه انداخت، چه نقاط ضعف و قدرتی دارند؟ اصلا این لباس باید چطور باشد تا بتوانیم بگوییم لباس کاروان المپیک ما نسبت به بقیه کشورها خوب بوده یا خیر؟
لباسی مناسب برای این مراسم باید بعد از بررسی‌های مختلف طراحان و کارشناسان متخصص انتخاب شود، نه این‌که صرفا بر اساس سلیقه کسی باشد که خود را طراح می‌نامد. این لباس پرچم‌دار فرهنگ ما در نظر میلیون‌ها تماشاگر است. پس اینجا فضای آزمون و خطا و ناشی‌گری نیست. کار را باید به کاردان سپرد…
لباسی که ورزشکار برای رژه برتن می‌کند باید فاخر باشد؛ لباس باید در شان تلاش و کوشش‌های ورزشکار برای رسیدن به چنین جایگاهی باشد؛ با ابهت، چشمگیر، زیبا؛ طوری که وقتی به آن نگاه می‌کنیم احساس غرور داشته باشیم از این‌که لباس کاروان را به عنوان نمادی از هنر و فرهنگ‌مان به دنیا نشان می‌دهیم.
این‌که بنا به هر علتی طرحی نسنجیده انتخاب شود نتیجه چیزی نیست جز خدشه‌دار شدن غرور و ابهت ملی توسط لباسی نامناسب و بدقواره که حتی برازنده‌ی مانکن بی‌جان هم نبود؛ چه برسد به ورزشکاران که سرمایه‌های ملی کشورمان هستند! برای این لباس باید سنگ تمام گذاشت، بودجه گذاشت…
در شرایطی که دنیای تکنولوژی انقلابی در صنعت مد و پوشاک ایجاد کرده و حالا پارچه‌هایی با فناوری بالا تولید می‌شوند غم آور است که ما بر سر طرح و رنگ مناسب برای یکی از بزرگ‌ترین و جنجالی‌ترین رویدادهای بین‌المللی بحث کنیم.
وقتی می‌گوییم لباس نامناسب و نسجیده بوده است دلیل کارشناسی برای گفته‌مان داریم.
با نگاه اولیه رنگ لباس سردمان می‌کند: رنگی‌هایی با والر (ارزش) رنگی پایین و به اصطلاح خفته انتخاب خوبی برای ابهت یک ورزشکار نیستند. رنگ لباس برای رژه کاروان یک کشور باید زنده باشد، باید رنگها در کنار هم، هم آوا باشند. اما این لباس ناهمگون است. هر بخش، ساز خودش را می‌زند. پیراهن یک رنگ، شلوار یک رنگ، کت و روپوش هم رنگ دیگر! بدون این‌که علت مشخصی برای ناهمگن بودن وجود داشته باشد. یک طراح کاردان می‌داند چطور چند رنگ مختلف را بر اساس «وسعت رنگ» کنار هم بچیند تا در نهایت متناسب باشد.
می‌رسیم به فرم لباس؛ لباس وارفته به‌نظر می‌رسد علت هم ضعیف بودن پارچه و لایه‌کشی لباس است. این لباس باید روی تن ورزشکار خوش‌فرم بایستد نه این‌که به امید بدن خوش‌فرم ورزشکاران باشیم تا به آن حالت دهد.
برش‌های لباس بسیار ضعیف است: هیچ خلاقیت و جسارتی در طرح لباس وجود ندارد، لباس نوآوری ندارد و طرح شبیه به لباس‌های فرم عمومی است و به هیچ وجه غافل‌گیرمان نمی‌کند.
و اما می‌رسیم به عجیب‌ترین بخش این لباس؛ گلدوزی‌های روی روپوش برای تزیین -که احتمالا برای نشان دادن مولفه‌ی ایرانی- اشکال اسلیمی و ختایی در گلدوزی آن به کار رفته است. اما استفاده از اسلیمی و ختایی قانون دارد، قانونی حساب‌شده براساس ریاضی و هندسه‌ی دقیق که نوع چیدمان طرح، اندازه ختایی‌ها، گل شاه‌عباسی و … را تعیین می‌کند.
برای به‌کار بردن چنین اشکالی بهتر است که اول مطالعه کامل در زمینه هنر اسلیمی داشته باشیم تا بدانیم میزان بزرگی و کوچکی این اشکال چقدر باشد بهتر است؟ چطور چیده شود بهتر است؟ وگرنه حاصل آن یک کار بی‌حساب و تناسب است که نه تنها جلب‌نظر نمی‌کند بلکه بدمنظره هم به چشم میآید.
اساسا اگر از مسائل اولیه که لازمه‌ی طراحی مناسب است هم بگذریم، آیا در دوره‌ای که مد با سرعت عجیب پیشرفت کرده، هنوز باید حرف از اصول اولیه طرح لباس مناسب بزنیم؟
در شرایطی که دنیای تکنولوژی انقلابی در صنعت مد و پوشاک ایجاد کرده و حالا پارچه‌هایی با فناوری بالا تولید می‌شوند غم آور است که ما بر سر طرح و رنگ مناسب برای یکی از بزرگ‌ترین و جنجالی‌ترین رویدادهای بین‌المللی بحث کنیم. این در حالی‌ست که کشورهای دیگر لباس‌هایی برای ورزشکاران‌شان طراحی کرده بودند که مجهز به فناوری دفع حشرات ناقل ویروس زیکا بود.
حالا این‌که طرح جایگزین بعدی فارغ از زیبایی و اصول اولیه (که دنیای مد، مدت‌ها است از آن عبور کرده) چقدر با استاندارهای روز دنیا هم‌خوانی دارد، مسئله‌ای است که باید به آن بیندیشیم.
ترکیب رنگ اول به وضوح از لوگوی همراه اول حامی کاروان المپیک گرفته شده! واقعن آبرو ریزیه!! یعنی اسپانسر مثلن کاروان انگلیس، آمریکا و … هم میاد میگه باید رنگ من رو بپوشید؟!
فقط وقتی گندش در اومد و گفتن این رنگها واسه چیه شروع کردن به توجیه!!!