جشنواره برلین ۲۰۲۰؛ مرز مبهم واقعیت و خیال در «مزاحم»
فیلم مزاحم (The Intruder) محصول کشور آرژانتین به کارگردانی ناتالیا متا از جمله آثاری است که در جشنواره فیلم برلین ۲۰۲۰ در روزهای گذشته برای اولین‌بار به نمایش درآمده است.
فیلم مزاحم که در بخش مسابقه هفتادمین دوره از جشنواره فیلم برلین برای تصاحب خرس طلایی به رقابت می‌پردازد سیسیلیا روت، اریکا ریواس و نائول پرز بیسکایارت را به عنوان بازیگران اصلی در خدمت دارد.
روت بابت حضور در آثار پدرو آلمودوار کارگردان مشهور اسپانیایی شناخته شده است؛ این بازیگر در فیلم‌هایی چون «همه چیز درباره مادرم» و «با او حرف بزن» به ایفای نقش پرداخته. نائول پرز بیسکایارت نیز بیشتر بابت حضور در فیلم سینمایی «۱۲۰ تپش در دقیقه» شناخته می‌شود.
فیلم مزاحم درباره زنی هنرمند است که پس از یک تجربه آسیب‌زا دچار بحران روانی شده، صداهایی مرموز و عجیب می‌شنود و خود واقعی‌اش را با تصوری از خود، اشتباه می‌گیرد. در حال حاضر ۵ نقد درباره این اثر سینمایی به رشته تحریر در آمده است. در میان این نقدها چهار منتقد در مجموع نسبت به فیلم ابراز رضایت کرده‌اند و یک منتقد فیلم را نپسندیده است. گرچه برای بررسی دقیق‌تر نظرات منتقدان انگلیسی‌زبان درباره فیلم باید زمان بیشتری سپری شود و تعداد نقدهای بیشتری در مورد فیلم مزاحم منتشر شود اما می‌توان با نگاهی به نقدهای اولیه تا حدودی به تاثیر اولیه فیلم روی این گروه از منتقدان پی برد.
اریک کوهن منتقد نشریه ایندی‌وایر در مجموع، فیلم مزاحم را پسندیده و معتقد است این اثر سینمایی آنقدر تمهیدات مختلف را به کار می‌گیرد تا بتواند ریتمی نفس‌گیر ایجاد کند و در هر پیچ قصه به کلی فضا را تغییر دهد. منتقد ایندی‌وایر به بازی چند لایه اریکا ریواس اشاره می‌کند و روایت کلی فیلم (هنرمندی که باید به دوبله یک فیلم بپردازد) را به شدت محیطی حاصلخیز و نمادپردازانه برای روایت یک بحران روانی با محوریت هویت عنوان می‌کند.
وندی آید منتقد اسکرین دیلی فیلم را دوست داشته و آن را اثری می‌داند که همچون ذهن تکه پاره شخصیت اصلی فیلمش روایت را هم به تدریج بر مخاطب آشکار می‌کند اما به دلیل بازی جذاب اریکا ریواس هرگز سرگرم‌کنندگی خود را از دست نمی‌دهد. منتقد اسکرین دیلی طراحی صدای فیلم را یکی از مهم‌ترین و موفق‌ترین بخش‌های آن می‌داند و از نظرش طراحی بصری اثر به اندازه طراحی صوتی آن موفق نیست.
اما در نهایت بد نیست به نقد منفی جسیکا کیانگ منتقد نشریه ورایتی اشاره کنیم که فیلم را یک تریلر روانشناختی توصیف می‌کند که به شکل عجیبی بی‌مزه و بی‌رنگ و بو است.
کیانگ فیلم دوم ناتالیا متا را به طرز ناامیدکننده‌ای نپخته می‌داند و باور دارد که کارگردان موفق نشده از پتانسیل‌های ترسناک و قدرتمند این قصه به قدر کفایت بهره ببرد. این منتقد می‌افزاید بخش پررمز و راز و تاریک فیلم هم در کنار نوع فیلم‌برداری و نورپردازی اثر تا حدی نامطلوب و زننده به نظر می‌رسد.
