جشنواره کن با اکران «مرده‌ها نمی‌میرند» افتتاح شد
هفتاد و دومین دوره جشنواره فیلم کن سه‌شنبه این هفته با پخش فیلم «مرده‌ها نمی‌میرند» (The Dead Don’t Die) کار خود را آغاز کرد. این فستیوال از چهاردهم تا بیست و پنجم مه (۲۴ اردیبهشت تا ۴ خرداد) در شهر کن فرانسه برگزار می‌شود.
مرده‌ها نمی‌میرند فیلم جدید جیم جارموش یک اثر کمدی درباره شهری است که زامبی‌ها به آن هجوم می‌آورند و در آن بازیگرانی چون بیل مری، آدام درایور و تیلدا سوئینتن به ایفای نقش پرداخته‌اند.
فیلم جدید جارموش علاوه بر اینکه جشنواره را افتتاح می‌کند از جمله فیلم‌هایی است که در بخش مسابقه حضور دارد و برای بردن نخل طلا نیز با سایر آثار این بخش به رقابت می‌پردازد.
در حال حاضر نقدهای زیادی درباره فیلم جدید جارموش نوشته نشده اما از میان منتقدانی که به فیلم نمره داده‌اند ۴ منتقد فیلم را پسندیده‌اند و ۲ منتقد با دادن نمره میانه نگاه متوسطی به آخرین فیلم جارموش داشته‌اند. در وبسایت متاکریتیک مجموعه این ۶ نقد نمره ۶۴ ر ا برای فیلم رقم زده اما برای نزدیک‌ترشدن به نگاه منتقدان بین‌المللی به این فیلم باید تا مشخص‌شدن نظر منتقدان اسکرین که شامل چندین منتقد بین‌المللی است صبر کرد.
پیتر بردشاو منتقد گاردین که به فیلم نمره ۳ از ۵ داده، کمدی جارموش را اثری موجز و غم‌انگیز توصیف‌کرده که با وجود دیالوگ‌های شوخ‌طبعانه و بازی‌های خوب از مجموعه‌ای بازیگر باکیفیت، کاملا آنطور که باید از کار در نیامده است.
به گفته بردشاو فیلم پر است از ارجاعاتِ یک عشقِ سینما. منتقد گاردین اشاره می‌کند که فیلم جارموش ارجاعاتی به هیچکاک و جرج رومرو دارد و به نوعی در این فیلم تلاش‌شده آثار ژانری که رومرو نماینده آن بود احیا شود. رومرو کارگردان فیلم‌های ترسناکی است که زامبی در آن‌ها نقش محوری دارد و در این میان فیلم «شب مردگان زنده» او اثری کلیدی به حساب می‌آید. بردشاو به هیچکاک نیز اشاره می‌کند و می‌نویسد وقتی در صحنه‌ای از فیلم سه کودک در مغازه حضور می‌یابند و می‌پرسند کجا می‌توانند بمانند بحثی پیش کشیده می‌شود که به فیلم روانی هیچکاک ارجاع دارد. همچنین تاثیرات رابرت بلاک نویسنده مشهور آثار ترسناک در فیلم جدی است؛ هیچکاک روانی را براساس داستانی از بلاک ساخت.
«سازگاری با وضع موجود، مصرف‌گرایی و نوعی خودشیفتگی آدم‌خوارانه که پیش از مرگ جسمی روح انسان‌‌ها را بلعیده است»؛ بردشاو معتقد است چنین ایده‌هایی در اثر جارموش به چشم می‌خورند؛ با این وجود اگر سنتی تحت عنوان زامبی‌ایسم را در سینما در نظر بگیریم که حامل چنین ایده‌هایی است باید گفت خود فیلم جارموش هم به نوعی اسیر همین تله‌ها شده است.
تیم گریرسون منتقد اسکرین اینترنشنال که به فیلم نمره ۳.۵ از ۵ داده معتقد است نوعی حس تسلیم تلخ و طعنه‌آمیز درون اثر جدید جارموش به چشم میخورد؛ یک فیلم زامبی غیرمعمول که جهان را جایی بی‌ارزش قلمداد می‌کند، جهانی که چیزی برای نجات‌دادن ندارد.
گریرسون نیز در نقدش به این موضوع اشاره می‌کند که فیلم جارموش الهام گرفته از آثار پیشگامان این حوزه همچون جرج رومرو است؛ کارگردان‌هایی که به این نتیجه رسیدند «زامبی» استعاره خوبی است از مشکلات و وضعیت اجتماعی.
گریرسون می‌نویسد: جارموش، کارگردانی که ژانرها را به شکل دیدگاه ویژه خود در می‌آورد اثری ساخته که به شکل بی‌همتایی مشوش‌کننده و یاس‌برانگیز است؛ او فضایی ایجاد کرده علیه ماتریالیسم، آمریکای دوران ترامپ و بی‌تفاوتی جمعیِ ما. او منظورش را به روشنی منتقل کرده بدون آنکه برایش مهم باشد چقدر بی‌رحمانه این کار را می‌کند.
