فیلم زندگی پنهان ترنس مالیک؛ بی‌تنش و گل‌درشت
دهمین اثر ترنس مالیک، کارگردان مولف و مشهور آمریکایی که در جشنواره کن ۲۰۱۹ به نمایش درآمد با نام فیلم زندگی پنهان نتوانست آن‌طور که باید نظر منتقدان را به خودش جلب کند.
این فیلم مالیک براساس اتفاقات واقعی ساخته شده و داستان قهرمانی به نام فرانتز یاگراستاتر است که حاضر نمی‌شود در جنگ جهانی دوم برای نازی‌ها بجنگد. وقتی این دهقان اتریشی کشاورز تهدید به اعدام می‌شود عشقش به همسر و بچه‌هایش و ایمانش به درستی تصمیم‌اش است که روح او را زنده نگهمیدارد.
منتقدان نقدهای متناقضی روی فیلم نوشتند. در جدول امتیازات کن امتیاز ۲.۵ از ۵ را دریافت کرد و در سایت متاکریتیک فعلا امتیاز فیلم ۷۳ از ۱۰۰ است.
منتقد پولیگون می‌نویسد: «مهم نیست که شما درباره ترنس مالیک چه فکری می‌کنید. سه فیلم آخر او یعنی «شوالیه جام‌ها»، «به سوی شگفتی» و «آواز به آواز» با واکنش‌های متفاوتی روبه‌رو شدند. هیچ شکی نیست که این‌بار هم کارگردان در همان حال و هوا فیلمش را ساخته. و منظور از آن حال و هوا این است که فیلم‌هایی درباره بزرگی هستند. حتی وقتی روی نکات ریزبینانه ارتباط و طبیعت تمرکز می‌کند کارگردانش مشغول کشف وسعت زندگی است. در این فیلم آخر به نظر می‌رسد که مالیک کنترل زیرکانه و حتی عجیب و غریبی روی نور داشته است. او اشعه‌های خورشید را به سمت علف‌های سبز می‌فرست و پوسته زمین آنقدر ناهموار است که تقریبا می‌توانید گرمایش را حس کنید. تصاویر پرده را پر می‌کنند و در حالی که آرام و آهسته نیستند اما شما را به اندیشیدن وادار می‌کنند. آنها از چشم‌ها می‌خواهند که روی تصویر چشم‌چرانی کنند و همه جزییات را ببلعند. این فیلم به نسبت بقیه کارهای مالیک روایت خطی‌تری دارد.»
پیتر بردشاو البته معتقد است که احتمالا مالیک نسبت به استانداردهای خودش تا حدی در این فیلم موفق می‌شود به اهدافش برسد. او سعی می‌کند که مقداری حس و حال استیلیزه از زندگی درونی یک مرد بدهد. از ساختار روحی و احساساتش. فیلم به طرز قابل تحسینی جدی است اما زیادی ایستا و ساکن است.
تاد مک‌کارتی، منتقد هالیوود ریپورتر تندتر به فیلم می‌تازد و می‌نویسد: «متاسفانه به جای اینکه مالیک مفاهیم ارزشمند اخلاقی، مذهبی و سیاسی داستان را در آغوش بکشد مالیک درنهایت از مسیرش منحرف شده و آنها را کوچک و مینی‌مال کرده است.»
منتقد تایم هم می‌نویسد: «هیچ تنشی در فیلم آخر مالیک وجود ندارد. همه‌اش درباره پرهیزگاری است و انگار که یک فیلم می‌تواند فقط بر این محور استوار باشد. او یک فیلمساز مولف است و هرچند برخی از فیلم‌های آخرش به طرز غیرقابل انکاری احمقانه از آب درآمدند اما در این فیلم آخر می‌شود دوباره مولفه‌های مالیکی را پیدا کرد که البته زیادی گل‌درشت هستند.»
بیشتر بخوانید: همه آنچه باید درباره جشنواره کن ۲۰۱۹ بدانید
