درباره «روما»، پیشتاز جشنواره فیلم ونیز بیشتر بدانید
هنوز فصل جوایز فرا نرسیده اما بعید است امسال فیلمی بهتر از «روما» ساخته آلفونسو کوارون داشته باشیم. فیلم روما در جشنواره فیلم ونیز به نمایش درآمد و تا الان بالاترین امتیاز را از سوی منتقدان دریافت کرده است. فیلمساز ۵۶ ساله مکزیکی در آخرین فیلمش به جوانی، خاطرات و سینما ادای دین کرده است. سینمایی که باعث شده زندگی کوارون هم مثل فیلم‌های سینمایی در یادها ماندگار شود.
فیلم «روما» شاهکاری برای امروز و همیشه است. با برداشتی نئورئالیسمی که تماشاگر را برانگیخته می‌کند. فیلم نقطه عطفی در فیلمبرداری با دوربین دیجیتال است. می‌شود تضمین داد که این بهترین فیلمی است که شبکه نت‌فلیکس تا امروز پشتش ایستاده است. فیلمی که امکان دارد نت‌فلیکس را به اولین اسکارش برساند.
فیلم برای مخاطبان آمریکایی در جشنواره تلورید، در بخش بزرگداشت آلفونسو کوارون به نمایش درمی‌آید. «روما» شخصی‌ترین فیلم کوارون تا امروز است اما جدا از آن چکیده ۲۷ سال فیلمسازی کوارون است که توانسته فیلم‌های هنری را با بلاک‌باسترهای استودیویی ترکیب کند. در این ۲۷ سال کوارون چه فیلم هنری ساخته و چه فیلم استودیویی در هر دو اعتماد به نفس خوبی داشته است.
کوارون که سال ۲۰۱۳ هم برای کارگردانی و هم تدوین فیلم «جاذبه» جایزه اسکار برد، در فیلم جدیدش با دقت و وسواس زیاد دوران کودکی‌اش را بازسازی کرده است. ۹۰ درصد صحنه‌های فیلم درحقیقت از حافظه کوارون نشات گرفته‌اند. تیم تولید فیلم «روما» بسیاری از صحنه‌ها را در حوالی منطقه رومای مکزیکوسیتی، از جمله خانه پدر و مادر کوارون از نو ساخته‌اند. حتی بسیاری از لوازم دکوری داخل خانه از همان سال‌ها و از خانه خانواده کوارون آمده است. او در انتخاب بازیگر هم از بازیگران و هم از نابازیگران در فیلم جدیدش بهره برده است. کوارون فیلمنامه‌اش را در اختیار بازیگران قرار نداده و از دادن اطلاعات زیاد به آنها خودداری کرده است. بازیگران او هر روز و در حال فیلمبرداری سناریوی آن روز را می‌خواندند.
خود کوارون در این رابطه گفته است: «کل این فیلم درباره لحظات است. لحظات احساساتی که از دل خاطرات‌مان بیرون می‌کشیم و مثل آجرهای یک ساختمان روی هم گذاشته می‌شوند.»
ممکن است به نظرتان بیاید که کل این فیلم قرار است یک ارضای شخصی با نوستالژی‌های کودکی باشد اما «روما» هر چیزی هست به جز این. آن چیزی که جلوی دوربین کوارون شکل می‌گیرد درامی درباره یک خانواده است و به خصوص شخصیتی به نام کلوئه که جایگزین دایه کوارون می‌شود. این فیلم تصویری کاملا انسانی را در اوج روایت می‌کند. این را هم در نظر بگیرید که اگر چه صمیمیت فیلم «روما» نکته برجسته آن است اما فیلم یک دورنما هم به مخاطبش می‌دهد. درام فیلم در یک دوره سیاسی مهم از تاریخ مکزیک اتفاق می‌افتد. از جمله تظاهرات دانشجویان در سال ۱۹۷۱ را به تصویر می‌کشد اما جدا از آن جزییات سیاسی-اجتماعی دیگری هم دارد.
آپاریچیو در اولین و احتمالا آخرین نقشش در سینما (او در مکزیک معلم است) موفق می‌شود توازن و وقار فیلم را حفظ کند.
بعد از سال‌ها کار کردن با امانوئل لوبتسکی، برنده سه جایزه اسکار فیلمبرداری، کوارون در این فیلم خودش مدیر فیلمبرداری است. او توانسته با دوربین الکسای ۶۵ تصاویر سیاه و سفید درخشانی بگیرد که دوست دارید هر قابش را چاپ کنید و به عنوان تابلو به دیوار اتاق‌تان بزنید.
از آنجایی که فیلم در فصل فیلم‌های اسکاری به نمایش درمی‌آید جالب است که ببینیم آیا اتحادیه فیلمبرداران حاضر می‌شوند یک کارگردان-مدیرفیلمبرداری را امسال میان خودشان بپذیرند یا نه. آنها در گذشته استیون سودربرگ را برای «ترافیک» و پل توماس اندرسون را برای «شبح خیال» نادیده گرفته بودند.
منبع: Variety
