چرا آمریکایی‌ها به فیلم جدید مجموعه غارتگر روی خوش نشان ندادند

فیلم سینمایی غارتگر (The Predator) اکران خود را از هفته گذشته در سینماهای آمریکا شروع کرد اما نتوانست در آخر‌هفته‌ای که گذشت افتتاحیه چندان چشمگیری داشته باشد. گرچه غارتگر توانست در صدر جدول باکس‌آفیس بایستد اما فروش این فیلم حدودا ۲۴ میلیون دلار بود؛ رقمی کمتر از ۲۵ تا ۳۰ میلیون دلار که در پیش‌بینی‌ها به آن اشاره می‌شد و همچنین کمتر از رقم ۲۴.۷ میلیون دلاری افتتاحیه فیلم غارتگران (Predators) ساخته سال ۲۰۱۰ که یکی از فیلم‌های مجموعه غارتگر است.
غارتگر بیرون ایالات متحده عملکرد بهتری داشت و توانست ۳۱ میلیون دلار بفروشد. با این وجود مجموعه فروش فیلم در سراسر جهان در اولین‌آخر هفته اکران کمتر از بودجه ۸۸ میلیون دلاری این اثر سینمایی است. بررسی مجموعه این عوامل از یک واقعیت روشن حکایت دارد. تلاش استودیوی فاکس قرن بیستم برای زنده‌کردن مجموعه فیلم‌های غارتگر شکست خورده است. اما دقیقا چرا این اتفاق افتاد؟ در ادامه مختصرا به دلایل شکست نسبی جدیدترین فیلم از مجموعه غارتگر اشاره می‌کنیم.

نگاه منفی منتقدان

در سینمای آمریکا پیش آمده که فیلمی توسط منتقدان بمباران شود اما تماشاگران بدون توجه به نظر منتقدان جیب سازندگان فیلم را پر از پول کنند. یکی از مثال‌های معروف همین چندسال اخیر فیلم «بتمن در برابر سوپرمن: طلوع عدالت» بود و مثال جدیدترش هم فیلم «راهبه» که با وجود نقدهای نه‌چندان مثبت مورد توجه مردم قرار گرفت. با این حال این شرایط همیشه برای عموم فیلم‌ها ایجاد نمی‌شود؛ در واقع نظرات منتقدان و توصیه آن‌ها به دیدن یا ندیدن فیلم‌ها دربسیاری موارد روی نگاه کلی مخاطبان یا دست کم بخشی از مخاطبان اثرگذار است. فیلم سینمایی غارتگر ابدا فیلم محبوب منتقدان نبود؛ نمره متا ۴۹ در وبسایت متاکریتیک خود نشان می‌دهد که فیلم اصلا چنگی به دل منتقدان نزده است. همین موضوع از جمله عواملی بود که باعث شد غارتگر جدید فروش چندان موفقی هم نداشته باشد.

بازیگر بدنام

درست مدت کوتاهی قبل از افتتاحیه فیلم ماجرایی درباره یکی از بازیگران فیلم غارتگر بر سر زبان‌ها افتاد. ظاهرا یکی از بازیگران مرد فیلم به نام Steven Wilder Striegel که در صحنه کوتاهی از این اثر سینمایی حضور داشته دارای سابقه تعرض جنسی کاملا ثابت‌شده است. در واقع استفاده از بازیگری که سابقه تعرض به دیگران را داشته، آن هم دقیقا روبروی تنها بازیگر زن فیلم باعث شد حرف و حدیث زیادی درباره این اثر به راه بیفتد. ماجرا زمانی بالا گرفت که مشخص شد کارگردان فیلم شین بلک به نوعی از ماجرا خبر داشته اما از موضوع سهل‌انگارانه عبور کرده است.
البته علت شکست تجاری فیلم غارتگر صرفا داشتن یک بازیگر بدنام در یک صحنه خاص نیست (این صحنه قبل از اکران حذف شد)؛ نکته اینجاست که وقتی درست کمی‌مانده به آغاز اکران دو روایت غالب رسانه‌ای درباره‌ی فیلم حاکی از نظر منفی منتقدان درباره فیلم و حضور یک بازیگر بدنام در فیلم باشد، نباید انتظار اتفاقات چندان مثبتی را برای این اثر داشت.

فقدان خلاقیت و محتوای جدید

جدیدترین فیلم از مجموعه فیلم‌های غارتگر تقریبا هیچ ایده نویی برای مهیج کردن این قسمت و کشاندن مخاطبان به سینما نداشت. نبود یک ایده مرکزی جدید باعث شد بسیاری از طرفداران این مجموعه بعد از خواندن نقدها به این نتیجه برسند که دیدن فیلم به زحمتش نمی‌ارزد. به این ترتیب حتی یک مخاطب طرفدار مجموعه هم ممکن است دیدن یکی از قسمت‌های قبلی را به دیدن این قسمت ترجیح بدهد.

یک فیلم بی‌ستاره

اولین فیلم از مجموعه غارتگر در سال ۱۹۸۷ ساخته شد و توانست بیش از ۶ برابر بودجه ساختش فروش داشته باشد. یکی از دلایل مهمی که باعث مورد توجه قرار گرفتن مجموعه شد، اولین قسمت آن با بازی آرنولد شوارتزنگر بود. به هر حال نمی‌توان تاثیر بسزای ستارگان هالیوود را در فروش فیلم‌ کتمان کرد. البته این نکته به معنای این نیست که یک فیلم کم‌ستاره یا بدون ستاره نمی‌تواند فروش خوبی داشته باشد اما به هر حال وقتی فیلم منتقدان را راضی نکرده، همراه با رسوایی‌ بوده و دیدی منفی نسبت به آن در بعضی رسانه‌ها شکل گرفته و اثر چندان خلاقانه‌ای هم نیست؛‌ در چنین شرایطی تنها امکان باقی‌مانده می‌توانست حضور ستارگان به نام باشد تا از طریق آن‌ها فروش فیلم تضمین شود. اتفاقی که درباره غارتگر نیفتاد.

در پایان برای جمع‌بندی نکات گفته شده باید بگوییم فیلم سینمایی غارتگر فروش خوبی نداشت چون اساسا مخاطب منتظر یک غارتگر جدید نبود. در واقع به گفته بعضی از کارشناسان فاکس گمان می‌کرد غارتگر یک مجموعه درجه یک است و به همین دلیل هم هزینه و زمان را صرف ساخت قسمت جدیدی از این مجموعه کرد. حال نتیجه نشان می‌دهد غارتگر یک مجموعه درجه دو بود که چندان هم طرفداران پروپاقرصی ندارد.