آیا ما واقعا به بیش از سه دوربین در گوشی‌های خود نیاز داریم؟
روز به روز بر تعداد دوربین گوشی ها افزوده می‌شود. سال ۲۰۱۸ نقطه آغاز عرضه گوشی‌هایی با سه دوربین بود. ابتدا هواوی چنین ترندی را به وجود آورد و سپس ال جی نیز با گوشی V40 به این میدان پیوست.
در این بین سامسونگ تنها شرکتی است که فکر می‌کند سه دوربین کافی نیست و این شرکت با گوشی گلکسی A9 2018، اولین گوشی چهار دوربینه دنیا را عرضه کرد. البته این گوشی میان‌رده به حساب می‌آید و جزو پرچمداران سامسونگ نیست اما به هر حال این ایده که چهار دوربین را می‌توان در یک گوشی قرار داد، اولین بار با این گوشی به وجود آمد.
اما مگر دوربین‌های دوگانه چه چیزی کم دارند؟
دوربین‌های دوگانه در حالت کلی به پنج نوع تقسیم می‌شوند. معمولا به عنوان دوربین دوم، گاهی شاهد دوربینی برای سنجش عمق میدان، دوربین برای زوم دو برابری، دوربینی با زاویه دید عریض، دوربین سیاه و سفید برای ثبت بیشتر جزئیات و یا دوربینی با تمرکز روی عکاسی در شب هستیم.
دوربین‌های تله فوتو، زاویه عریض، سیاه و سفید و یا دوربین دوم برای عکاسی در شب نیز می‌توانند به عنوان دوربین سنجش عمق میدان استفاده شوند. در طرف مقابل، روی گوشی‌های ارزان‌تر، صرفا دوربینی ساده و دو مگاپیکسلی می‌بینیم که تنها وظیفه آن، سنجش عمق میدان است اما در پرچمداران، دوربین دوم، وظیفه دیگری علاوه بر سنجش عمق میدان خواهد داشت.
با اضافه کردن دوربین دوم به گوشی‌ها، مشخصا امکانات بیشتری نسبت به دوربین تکی در اختیار کاربران قرار می‌گیرد. اما انتخاب این دوربین دوم، یکی از سخت‌ترین کارها برای شرکت‌ها است.
ممکن است کاربران بخواهند عکس‌هایی فوق عریض ثبت کنند. ممکن است برخی دیگر به زوم کردن در تصاویر علاقه داشته باشند و حتی برخی دوربینی برای عکاسی بهتر در شب را ترجیح می‌دهند. در این شرایط، شرکت‌ها تنها باید یک دسته از کاربران را انتخاب کنند و دوربین دوم گوشی‌های خود رو انتخاب کنند. از این رو همیشه پیدا می‌شوند کاربرانی که وجود دوربین دوم را غیر ضروری می‌دانند چرا که با نیازهای آن‌ها هماهنگی ندارد.
اگر یک دوربین دیگر اضافه کنیم چه؟
دوربین‌های سه گانه انعطاف بیشتری را برای کاربران به ارمغان می‌آورند. به جای اینکه تنها یک دوربین تله فوتو یا دوربین با زاویه عریض داشته باشند، می‌توانند هر دو دوربین را در گوشی خود داشته باشند. این یعنی کاربران علاوه بر دوربین اصلی با زاویه نرمال، به دو لنز دیگر برای دوربین خود دسترسی دارند که امکان بسیار خوبی است.
گوشی هواوی P20 پرو اولین گوشی بود که سه دوربین در بخش پشتی خود داشت. این گوشی از یک سنسور ۴۰ مگاپیکسلی به عنوان دوربین اصلی، یک دوربین هشت مگاپیکسلی با زوم سه برابری برای دوربین دوم و یک دوربین ۲۰ مگاپیکسلی سیاه و سفید بهره می‌برد. ترکیب این سخت‌افزار و نرم‌افزار در گوشی P20 پرو، به کاربران این امکان را می‌داد که عکس‌هایی فوق العاده در تاریکی شب ثبت کنند و از نظر زوم نیز این گوشی هنوز یکی از بهترین‌های بازار است.
ویژگی زوم هایبرید در P20 Pro چیست؟
هواوی چند سالی است که از دوربین‌های مونوکروم یا همان سیاه و سفید برای بالا بردن جزئیات در سیستم دوربین خود استفاده می‌کند. همچنین به دلیل کانتراست بالای این سنسور، از این دوربین برای زوم نیز استفاده می‌شود. در گوشی P20 Pro با لنز زوم سه برابری و دوربین اصلی چهل مگاپیکسلی، این گوشی می‌تواند زوم اپتیکال سه برابری با کیفیت و همچنین زوم پنج برابری با کیفیت بسیار بالا داشته باشد که فوق العاده است.
گوشی ال جی V40 نیز از یک سیستم سه دوربینه استفاده کرده است. در گوشی ال جی، سنسور اصلی دوربین ۱۲ مگاپیکسلی است و یک دوربین ۱۲ مگاپیکسلی دیگر با زوم دو برابری هم در کنار این دوربین مشاهده می‌شود. همچنین یک دوربین ۱۶ مگاپیکسلی با زاویه دید عریض قرار گرفته که در مجموع سه فاصله کانونی عریض، معمولی و تله را برای کاربران این گوشی فراهم می‌کند.
کاری که ال جی با ترکیب سه گانه دوربین انجام داد، چیز جدید و البته بسیار کاربردی است. حتی شرکت هواوی نیز در آخرین پرچمدار خود یعنی میت ۲۰ پرو از ترکیب مشابه استفاده کرد. در گوشی میت ۲۰ پرو شاهد همان دوربین اصلی و دوربین زوم گوشی P20 Pro هستیم با این تفاوت که دوربین سیاه و سفید با یک دوربین ۲۰ مگاپیکسلی با زاویه دید عریض جایگزین شده است. هواوی همچنین با این ترکیب همچنان توانسته زوم سه و پنج برابری را در این گوشی هم قرار دهد که در مجموع دوربین این گوشی را نسبت به P20 Pro بهتر می‌کند.
چهار دوربین چه توانایی دارد؟
سامسونگ فکر می‌کند کاربران به یک دوربین دیگر در پشت گوشی نیاز دارند و به این ترتیب چهار دوربین را در بخش پشتی گلکسی A9 2018 قرار داده است. سه دوربین از این سیستم مشابه دوربین‌های ال جی است و از لنز استاندارد، تله و عریض استفاده می‌کند. علاوه بر این‌ها، شرکت سامسونگ یک دوربین ۵ مگاپیکسلی دیگر در این سیستم قرار داده که وظیفه آن تنها سنجش عمق میدان است.
نکته جالب اینجاست که دوربین‌های تله و عریض هم می‌توانند برای سنجش عمق میدان استفاده شوند. حتی در گوشی‌های قبلی سامسونگ یعنی گلکسی نوت ۸ و نوت ۹ و همینطور گلکسی اس۹ پلاس، شاهد استفاده از دوربین دوم با زوم دو برابری بودیم که این دوربین برای سنجش عمق میدان و ثبت تصاویر پرتره کاربرد دارند. شاید دلیل استفاده سامسونگ از دوربین چهارم ۵ مگاپیکسلی، این بوده که بتواند برای عکس‌های پرتره، عمق میدان بهتری را ثبت کند و تصاویر پرتره با دقت بالاتری ثبت شوند.
سیستم چهار دوربینه گلکسی A9 تنها راه استفاده از چهار دوربین نیست. ممکن است به زودی شاهد این باشیم که شرکتی دیگر از همین ترکیب استفاده کند با این تفاوت که دوربین ۵ مگاپیکسلی سنجش عمق میدان را با یک سنسور سیاه و سفید یا یک دوربین تله فوتو با زوم بیشتر جایگزین کنند. حتی می‌توان از یک دوربین مخصوص عکاسی در شب به جای دوربین سنجش عمق میدان استفاده کرد و یک سیستم چهار دوربینه خیلی خوب ساخت.
به طور کل آیا یک گوشی چهار دوربینه می‌تواند ارزش افزوده بیشتری نسبت به سه دوربینه‌ها داشته باشد؟ کمی زود است که در این زمینه قضاوت کنیم اما به طور کل فعلا یک مانع بزرگ وجود دارد.
مشکل فضا!
بر خلاف دوربین‌های حرفه‌ای و DSLR که فضا و جا مشکل به حساب نمی‌آید، گوشی‌های هوشمند از کمبود فضا بهره می‌برند. این یعنی با وجود تمام سخت‌افزارهای گوشی از نمایشگر گرفته تا باتری و مادر برد، دیگر جای زیادی برای دوربین نمی‌ماند و از همین رو سنسور دوربین‌های موبایل خیلی کوچک‌تر از دوربین‌های حرفه‌ای است. بزرگ‌ترین نقطه ضعف همین سنسورهای کوچیک، عکاسی در نور کم است که طبیعتا عملکرد ضعیف‌تری از یک دوربین حرفه‌ای دارند. برای قیاس سایز سنسور دوربین‌های موبایلی با سنسور فول فریم، بگذارید بگوییم که کراپ یک سنسور موبایلی تقریبا حدود ۷ است (البته سایز سنسور دوربین در گوشی‌ها متفاوت است و همه این سنسورها کراپ ۷ ندارند). با این وجود، تولیدکنندگان موبایل در سال‌های اخیر مجبور شده‌اند بیشتر تمرکز خود را روی پردازش تصاویر پس از ثبت آن‌ها بگذارند. به همین ترتیب مشکلاتی مثل عکاسی در شب تا حدودی حل شده‌اند اما همچنان برای یک عکاس حرفه‌ای، یک دوربین حرفه‌ای بهتر است.
اضافه کردن دوربین بیشتر در پشت گوشی‌های در اندازه گوشی‌های امروزی یعنی باید از سنسورهای کوچکتری هم استفاده کرد که این موضوع در نهایت به کاهش کیفیت عکس‌های گرفته شده با این گوشی‌ها می‌انجامد. در چنین شرایطی حتی پردازش‌های پس از ثبت عکس نیز ممکن است برای ثبت یک نتیجه خوب کافی نباشد و این نقطه ضعف بزرگی است. اگر هم برای دوربین چهارم بخواهیم از سنسوری هم اندازه دیگر دوربین‌های یک گوشی استفاده کنیم، یعنی باید فضای بیشتری در برد گوشی ایجاد کرد که در این بین معمولا باتری راحت‌تر از بقیه قربانی می‌شود. یا ممکن است در بخش طراحی، گوشی‌ها ضخیم‌تر شوند تا بتوان چهار دوربین واقعا خوب در یک گوشی قرار داد که این‌ها مشکلات بزرگی هستند.
جدا از این موارد، اضافه شدن دوربین بیشتر لزوما به این معنی نیست که عکس‌های گرفته شده با یک گوشی بهتر خواهد شد. شرکتی که به دوربین‌های ضعیف مشهور است، در نهایت هر چقدر هم دوربین بیشتری به گوشی اضافه کند، باز هم باید انتظار همان کیفیت ضعیف را داشته باشیم با این تفاوت که حالا عکس‌های ضعیف را در حالت عریض و زوم هم خواهیم داشت!
هرچه باشد، در حال حاضر و با تکنولوژی کنونی، شرکت‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که دو دوربین کافی نیست و به سمت دوربین‌های سه گانه می‌رویم. استفاده از دوربین بیشتر در حال حاضر بیش از اینکه سود داشته باشد، محدودیت دارد.
سوال بزرگ اینجاست که پس چه زمانی بالاخره می‌توانیم از امتیازات دوربین بیشتر بهره ببریم؟ فعلا می‌توانیم یک مثال را به شما نشان بدهیم.
عکس بالا مربوط به دوربینی می‌شود با نام Light L16 که سال گذشته معرفی شد و اگر شما هم تعداد دوربین‌ها را شمرده‌اید، درست متوجه شدید؛ این دستگاه از ۱۶ سنسور دوربین مختلف بهره می‌برد. این شانزده دوربین با توجه به لنز‌های استفاده شده برای آن‌ها، فواصل کانونی مختلف از ۲۸ تا ۱۵۰ میلی‌متر را در اختیار کاربر می‌گذارند. در شرایطی که این شانزده دوربین با هم دیگر کار می‌کنند، می‌توانند زوم بدون وقفه و نرم و یا عکس‌هایی ۵۲ مگاپیکسلی در اختیار شما قرار دهند. به طور کلی روی کاغذ، این دوربین خیلی هیجان انگیز است.
اما بررسی‌های خوبی از این دوربین منتشر نشده است. این دوربین نیاز به پردازشگر قوی‌تری دارد تا بتواند تصاویر این ۱۶ دوربین را در لحظه ترکیب و پردازش کند. همچنین عملکرد این دوربین در شب نیز خوب گزارش نشده و فعلا در حال حاضر پشتیبانی از فیلم‌برداری در Light L16 وجود ندارد و به طور خلاصه باید بگوییم این دستگاه یک شکست ۱۶ دوربینه است.
البته که با بروزرسانی‌های نرم‌افزاری عملکرد Light L16 می‌تواند بهتر شود اما در حال حاضر بیشتر به عنوان یک زنگ خطر برای تولید کنندگان اندرویدی به حساب می‌آید چراکه نشان می‌دهد دوربین بیشتر، یعنی مشکل بیشتر.
آن چیزی که هواوی در مراسم معرفی میت ۲۰ پرو نشان داد، بیان می‌کرد که کاربران می‌توانند با گوشی‌های سه دوربینه نیز عکس‌ها و تصاویر فوق العاده‌ای ثبت کنند. در برخی شایعات حتی شنیده می‌شود که پرچمدار آینده سامسونگ یعنی گلکسی اس۱۰ نیز از سیستم دوربین سه گانه بهره می‌برد و باید سال ۲۰۱۹ را سال دوربین‌های سه تایی بنامیم.
شما درباره این موضوع چه فکر می‌کنید؟ آیا شما هم با ما هم عقیده هستید که دوربین‌های چهارتایی فعلا زیاده‌روی هستند و نیازی به آن نیست؟
منبع: AndroidAuthority
احساس میکنم شرکت ها دارن سر مردم کلاه میزارن چهار تا دوربین اندازه یه دوربین خوب هم کارایی نداره
اینا همش حرفه، همه ی این بحثا و وجود داشتن دوربین های بیشتر فقط و فقط برای کلاس گذاشتن و قپی اومدن پیش در و همسایه و دوستان و آشنایانه …. تمام
اینا همش هوا هست شرکت نوکیا یک گوشی معرفی کرده نوکیا ۹ پیوریو ۵ تا دوربین داره
یه دوربین باشه و درست و حسابی کار کنه خیلی بهتر از چهارتاست که بدون کارایی باشه
شد مثل جریان تی وی موبایل ها
شرکتا روز به روز گوشیو بزرگتر میکردن و صداشو بلندتر
اخراش داشتیم بجایی میرسیدیم که گوشی میساختن اندازه تلویزیون!
دیگه نمیدونم چه اتفاقی افتاد که دیگه بیخیال شدن…
احتمالا به دلیل کهنه شدن تکنولوژی تلوزیون آنالوگ و پیشرفت اینترنت بود، ولی هر اتفاقی که افتاد اتفاق خوبی بود، وگرنه الان به مانیتورهایی روبرو بودیم که سیم کارت میخورد!