ملاقات با جذابترین شرکت فناوری ژاپن
ژاپن و تکنولوژی پیوند عمیقی با هم دارند. قطارهای سریعالسیر، انواع و اقسام رباتها، موبایلهای اختصاصی مخصوص بازار ژاپن و بسیاری چیزهای خاص دیگر را میتوان نام برد، که تنها در این کشور ممکن است دیده شوند. شرکتهای بزرگی مثل سونی، نینتندو، پاناسونیک، شارپ، نیکون، کانن، تویوتا و… از جمله مهمترین و شناختهشدهترین شرکتهای ژاپنی هستند که باید به لیست افسانههای تکنولوژیک ژاپن اضافه کنید. اما شهرت ژاپن در زمینهی تکنولوژی نو اخیرا با وجود رقبای چینی و کرهای و تکنولوژیهایی مثل تلفنهای هوشمند، گجتهای پوشیدنی و واقعیت مجازی، رشد چندانی نداشته. در واقع فناوریهای یادشده برای ژاپن با رشد سریعی پیشرفت نمیکردند تا زمانی که «سافتبنک» (SoftBank) وارد عمل شد. سافتبنک یکی از شرکتهای مهم حوزهی تکنولوژی است. در ادامه با دیجیکالا مگ باشید تا با این شرکت و میزان اهمیتش آشنا شوید.
اکنون سافتبنک یکی از شناختهشدهترین شرکتهای ژاپنی است. برخلاف چیزی که ممکن است از اسم این شرکت برداشت شود، این شرکت یکی از سه اپراتور موبایل بزرگ ژاپن است. اما همزمان یکی از بزرگترین شرکتهای تکنولوژیک این کشور هم بهحساب میآید. شرکتی که رباتهای انساننما ساخته، با همکاری هوندا مشغول کار روی خودروهای هوشمندتر است و اخیرا یکی از بزرگترین تولیدکنندگان چیپهای پردازندهی موبایل را خریده است.
قبل از هر چیز، بد نیست در مورد ربات «فلفل» (Pepper) بدانید. سالها پس از اینکه ربات Aibo سونی از یادها رفت و ربات Asimo هوندا تنها توانست چند قدم بردارد و دستی تکان دهد، ایدهی ساخت یک ربات خانگی خوشسیما با جاروبرقیهای خودکار بدون صورت جایگزین شد. سپس سافتبنک بدون هیچ پیشزمینه و تاریخچهای در زمینهی رباتها، ناگهان یک ربات انساننمای بزرگ را معرفی کرد که قرار است به فروشگاههای فروش تلفنش و حتی خانهها قدم بگذارد. و این ربات، همان Pepper بود.
شرایط نشان میداد که هم اولین کاربران و هم شرکتهای دیگر از ربات Pepper خوششان آمده بود. با وجود قیمت بالای Pepper -که کمی گرانتر از ردهبالاترین لپتاپهای بازار بود- تمامی رباتها در چند دقیقه فروخته شدند. بانکهای ژاپنی و شرکتهایی مثل Nescafé (نسکافه) و Pizza Hut (پیتزا هات) همه رغبت خود را برای کمک به پیشرفتهای تکنولوژیک و آیندهنگرانهی این محصول جذاب، نشان دادند. Pepper هنوز هم با انتظارات ایدهآلی که باید از یک ربات داشت فاصله دارد، اما سافتبنک در کشوری که عشق به رباتها پایان ندارد، درصدد بخشیدن جانی تازه به رویای رباتها است و قصد دارد نسلی تازه از این ساختههای دست بشر را ارائه کند. تلاشی که میتواند شروعی دوباره در انقلاب رباتها بهحساب آید.
ماه گذشته، سافتبنک اعلام کرد که در حال مذاکره برای خرید ARM است. شرکت بریتانیایی تولیدکننده چیپهای موبایل که طراحی مرجع پردازندههایش تقریبا در تمامی موبایلهایی که در اطرافتان میبینید، وجود دارد. بهعلاوه، پردازندههای این شرکت در هدستهای واقعیت مجازی، گجتهای پوشیدنی و بسیاری از ابزارهایی که با اینترنت اشیا سازگار هستند هم دیده میشود. خرید ARM از سوی سافتبنک یک حرکت بزرگ است. با این خرید، سافتبنک بخش اعظمی از زنجیرهی تامین محصولات تکنولوژیک را در دست میگیرد. حتی اپل برای تولید نسخهی اولیهی چیپهایی که قصد توسعهی آنها را دارد به همین زنجیره متکی است.
درحالیکه اینترنت اشیا در مسیر ایجاد انقلابی در حوزه فناوری است، جایگاه سافتبنک برای کسب سود در این زمینه، ایدهآل به نظر میرسد. به گفتهی « ماسایوشی سان» Masayoshi Son، مدیر سافتبنک، خرید ARM یکی از بهترین استراتژیهای گروه سافتبنک بوده که موقعیتشان را در زمینه اینترنت اشیا بهبود میبخشد. او تاکید میکند که این یکی از بهترین سرمایهگذاریهای مجموعه بوده و بهطورقطع مهمترین خریدی بوده که تابهحال انجام دادهاند.
در همان هفته که آقای سان از خرید ARM بهعنوان مهمترین خرید شرکتش یاد کرد، به همراه مدیرعامل شرکت هوندا از همکاری در مورد توسعه و تولید خودروهایی صحبت کرد که راننده بتواند با آنها ارتباط مستقیم برقرار کند. ارتباطی که از طریق همان سرورهایی پردازش میشود که اطلاعات دریافتی از سوی رباتهای Pepper را پردازش میکند. جزییات زیادی از این شراکت و محصولات نهایی منتشر نشده. اما هر دو شرکت گفتهاند که در پی ادغام تکنولوژیهای خود و ساخت ماشینهایی هستند که امکان صحبت و تعامل با راننده را داشته باشد و از طریق تشخیص احساسات راننده از طریق سنسورهای تعبیهشده و دوربینها، در موقعیتهایی مثل سفرهای طولانی یا پارک کردن خودرو، به کمک او بیایند.
شرکت سافتبنک برای صحنهی تکنولوژی ژاپن یک بازیگر تازه نیست. این شرکت در سال ۱۹۸۱ تاسیس شده و با بخشهایی که خریده یا فروخته، طی این سالها تغییر ماهیت داده است. آقای سان این شرکت را زمانی تاسیس کرد که بازار کامپیوترهای شخصی در حال انفجار بود و همین مسئله به سافتبنک فرصت کافی برای عرضاندام داد. بهعلاوه، این شرکت همواره به ریسک کردن عادت داشته؛ پس از سالها فعالیت در قالب یک اپراتور موبایل در ژاپن، این شرکت در سال ۲۰۰۶ ودافون ژاپن را خرید و در سال ۲۰۰۸ اولین و تنها اپراتور تلفن در ژاپن بود که به مشترکان آیفون ۳G ارائه میکرد. انحصاری که تا سال ۲۰۱۱ برقرار ماند.
در دست داشتن انحصار عرضهی محصولی مانند آیفون جذاب به نظر میرسد، اما داشتن این انحصار در بازار ژاپن، امری بسیار ریسکپذیر بود. ژاپن کشوری است که تلفنهای تاشو با دوربینهای با کیفیت بالا، تیونر برای دریافت شبکههای تلویزیونی، GPS و امکان دانلود موسیقی، تا قبل از ورود آیفون به صحنه، در آن جولان میدادند.
مرورگر سافاری آیفون، با وجود امکانات و قابلیتهایش بهعنوان یک مرورگر موبایلی، برای مرور سایتهای ژاپنی بهینه نبود و از همه مهمتر آنکه در آن خبری از اموجی هم نبود. با اینکه تلفنهای همراه با امکان پرداخت از طریق چیپهای NFC تازه در حال جا افتادن هستند، این تکنولوژی از سال ۲۰۰۴ در ژاپن مورد استفاده قرار میگرفته است. در واقع چیزی مثل آیفون برای بسیاری از ژاپنیها اصلا محصولی انقلابی بهحساب نمیآمد.
اما تاریخ ادامهی داستان را نوشته است؛ آیفون توانست در بازار ژاپن موفق باشد و این مسئله به سافتبنک کمک کرد که بخش بزرگی از بازار خدمات تلفن همراه را در این کشور از آن خود کند. تبلیغات تلویزیونی دنبالهدار و پرطرفدار این شرکت هم عامل مهمی برای شناخته شدن آن در کل ژاپن شد. این تبلیغات، سرگرمکننده، عجیب و سرشار از اعتمادبهنفس بودند و در حال حاضر تمامی اپراتورهای تلفن همراه در ژاپن سعی دارند همان حس جادویی را در تبلیغاتشان کپی کنند.
اگرچه سافتبنک مسیر پر پیچ و خمی تا گرفتن بازار اپراتورهای موبایل در آمریکا دارد، اما مدیریت آقای سان، این شرکت را به یک مجموعه بزرگ در دنیا تبدیل کرده است. مجموعهای که در ابتدا با تمرکز بر بازار ژاپن کار خود را آغاز کرده، ۲۸ درصد سهام علیبابا را در اختیار دارد و حالا مالک ARM هم است.
قمارهای این شرکت اکنون در حال جواب دادن هستند؛ سافتبنک از افزایش سود ۱۹ درصدی در سه ماه گذشته خبر داد. به نظر میرسد حرکتهای اخیر سافتبنک، بهعنوان یک اپراتور موبایل، خلاف جهتی بوده که باید برود؛ اما با ادغام پیشرفتها در حوزهی هوش مصنوعی، در قالب توسعهی ربات Pepper، و خرید ARM که از مهمترین بازیگران تولیدکنندهی پردازنده است، به نظر میرسد این شرکت نهایتا بخش مهمی از بازار اینترنت اشیا را در سالهای آینده در دست خواهد گرفت.
منبع: Engadget
ژاپن نه تنها در بخش تکنولوژی و ساخت و ساز و لوازم برقی اوله بلکه در گیم و بازی هم حرف اول رو میزنه و بهترین بازی ها ایده ژاپنی ها هست . خود پلی استیشن هم مال شرکت سونی هست و بازی فوتبال pes و متال گیر هم مال شرکت konami هست … تقریبا میشه گفت ژاپن در همه چیز اوله به جز موسیقی که اونم خیلی از ساز ها و وسایل موسیقی رو خودش تولید میکنه که کیفیتش هم از همه بالاتره .
ب جای این که هی بگیم ایران اله بله – ژاپن فلانه بساله – یه بسم الله بگیم و برای پیشرفت کشورمون تلاش کنیم فک کنم بهتر باشه.
بعضی افراد کاری نکرده، میگه نمیزارن تو کشور کار کنیم و خدمت کنیم، یه چیزایی از اینو و اون شنیده نفس خودش هم ضعیف(ببخشید بگم بی عرضه شاید بهتر باشه) خب با همچین افرادی در جامعه توقع باید داشته باشیم کشور پیشرفت کنه؟
خودمون نشستیم سرجامون و کاری نمیکنیم و توقع هم داریم کشورمون پیشرفت کنه !!! و هی هم به خودمون سرکوفت میزنیم و خودمون رو دست کم میگیرم. انگار ژاپنی ها یا دیگران از آسمون اومدن یا از زیر زمین در اومدن که این قدر پیشرفته هستن، اونا تلاش کردن و الان اینجان، ما هم تاش باید بکنیم و راهی غیر از این هم نداریم.
مالک ARM ؟!!!
واقعا تا الان هیچ اسمی ازش نشنیده بودم!
SoftBank!
خیلی عالی بود خیلیم برام جالب بود مخصوصا اونجاش که میگه:
این تکنولوژی از سال ۲۰۰۴ در ژاپن مورد استفاده قرار میگرفته است. در واقع چیزی مثل آیفون برای بسیاری از ژاپنیها اصلا محصولی انقلابی بهحساب نمیآمد
خدایش اونا با اینکه ۲تا بمب اتمی که در شهرهای ناکازاکی و هیروشیما منفجر شده چقد پیشرفت کردن اونوقت ایران خودمونو ببینید فکر نکنم تا ۵۰ یا ۱۰۰ سال دیگه هم ایران بپای تکنولوژی ۱۰ سال پیش ژاپن برسه
شرکت سوپرسل هم دست سافت بانک بود که فکر کنم فروختش به چینی ها