راه ساخت آسانسورهای فضایی هموارتر شد
محققان راهکار جدیدی برای ساخت آسانسورهای فضایی پیدا کرده‌اند. مواد جدیدی که کشف شده است، می‌تواند ماده‌ی اولیه‌ی ساخت آسانسورهای فضایی باشد.
نانوبافت‌های الماس می‌توانند آینده‌ی بسیاری از محصولات فضایی و الکترونیکی را تغییر دهند.
چند سالی است که دانشمندان از گرافین به عنوان یکی از بهترین مواد برای ساخت سازه‌های فضایی نام برده‌اند، اما ماده‌ی دیگری هم کشف شده که آن هم از خانواده‌ی مواد کربنی است. نانوبافت‌های الماس، کریستال‌های کربنی یک بعدی هستند که به انداز‌ه‌ی الماس سختی و قدرت دارند.
دانشمندان آزمایشگاه دانشگاه Penn State سال گذشته توانسته بودند چنین موادی تولید کنند. با این حال، راهکاری برای تولید انبوه این الیاف الماس کشف نشده بود. دانشمندان هم‌چنین می‌گفتند که الیاف الماس ممکن است با بلندتر شدن، ساختار شکنندگی بیشتری پیدا کنند.
مدل مولکولی از نانوبافت الماس – دایره‌های سیاه کربن هستند و دایره‌های صورتی هیدروژن.
اخیرا تیم تحقیقتی دانشگاه تکنولوژی کویینز‌لند با استفاده از مدل‌سازی کامپیوتری، فهمیده‌اند که می‌توان مولکول‌ها را طوری در ساختار تکرارشونده‌ی حلقه‌های بنزنی یک نانوبافت الماس قرار دهند تا این فیبر ساختار شکنندگی‌اش را از دست دهد و منعطف شود. محققان می‌گویند که با ساختار صحیح مولکولی، می‌توان از این نانوبافت‌های الماسی، سازه‌هایی سه‌بعدی بزرگ و بسیار قوی ساخت.
اگر مدل ساخته شده ساختاری درست و کامل داشته باشد، این ماده می‌تواند آینده‌ی بسیاری از محصولات را چه در نانوتکنولوژی و چه در ساخت محصولات الکترونیک تغییر دهد.
منبع: Gizmodo
