تکامل شکست خورده: لپتاپ -> تبلت -> لپتاپ
وقتی ۱۵ سال پیش، مایکروسافت برای اولین بار از دستگاه «تبلت» رونمایی کرد، تقریبا هیچ استقبالی از آن نشد؛ ولی راه شکست‌خورده‌ی «بیل گیتس» را «استیو جابز» با بازاریابی درست و معرفی اولین مدل «آی پد» ادامه داد.
در دوران طلایی تبلت‌ها، دستگاه‌هایی مثل «نکسوس ۷» و «آی پد مینی» مثل نقل‌ونبات فروخته می‌شدند!
آن زمان خودم جزو کسانی بودم که تصور میکردم، تبلت‌ها به‌زودی جای لپ‌تاپ‌ها را به‌عنوان دستگاهی قابل‌حمل با قابلیت انجام کارهای روزمره، می‌گیرند. چند سالی گذشت و نسل‌های بعدی آی پد در کنار تعدادی تبلت اندرویدی و ویندوزی (RT) معرفی شدند. موفقیت آی پد، اکثر شرکت‌های تولیدکننده‌ی کامپیوترهای شخصی را به سمت تولید تبلت سوق داده بود. این جریان با تولید تبلتهای ۱۰ اینچی شروع شد؛ ولی مدتی بعد، مدل‌های کوچکتر و خوش‌دست‌تر ۷ اینچی توانستند بازار تبلت‌ها را به‌دست بگیرند. این سال‌ها، دوران طلایی تبلت‌ها بود و دستگاه‌هایی مثل «نکسوس ۷» و «آی پد مینی» مثل نقل‌ونبات فروخته می‌شدند! در این میان زمزمه‌های پایان عمر کامپیوترهای شخصی هم شنیده می‌شد. به نظر می‌رسید وقت خداحافظی با لپ‌تاپ‌ها فرارسیده و دیگر لزومی نداشت همیشه یک دستگاه ۲٫۵ کیلویی را با خود حمل کنیم.
با اینکه خودم مدت زمان زیادی با تبلتهای مختلف کار کردم، ولی هرچقدر هم که تبلت‌ها پیشرفت می‌کردند، درنهایت برای انجام کارهای روزمره‌ام، به یک کامپیوتر (یا بهتر بگویم، یک کیبورد) نیاز داشتم. از طرفی هیچ‌کدام از سیستم‌های عامل iOS و اندروید نتوانستند آن‌قدر به کمال برسند تا جایگزینی مناسب برای ویندوز به شمار بروند. کم‌کم به این نتیجه رسیدم که تبلت‌ها درواقع همان گوشی‌های بزرگ بودند که توانایی‌های محدودی هم داشتند. اما ظهور دو رسته‌ی جدید در کالاهای دیجیتال، باعث شد که کلا تبلت‌ها را فراموش کنم.
سرفیس محصولی بود که عنوان «قاتل لپتاپ» را یدک می‌کشید؛ ولی پروژه آن‌قدری موفق نبود و این عبارت در حد یک شعار باقی ماند.
سامسونگ و اینتل با معرفی دو مفهوم فبلت (گوشی‌های با نمایشگر بزرگ) و الترابوک (لپ‌تاپ‌های فوق باریک و سبک) باعث شدند تا به حضور تبلت‌ها کم‌تر احساس نیاز کنم. شخصا طرفدار گوشی‌های بزرگ هستم و ترجیح می‌دهم به‌جای یک گوشی و یک تبلت، تنها از یک گوشی با نمایشگر بزرگ استفاده کنم؛ بنابراین دیگر تبلت‌ها برایم جذاب نبودند. از طرف دیگر، الترابوک‌ها توانستند ایراد اصلی لپ‌تاپ‌ها، یعنی وزن و ضخامت بالا را برطرف کنند.
احتمالا خود شرکت‌ها هم تصورش را نمی‌کردند که با تولید فبلت‌ها و الترابوک‌ها، عملا دارند گور تبلت‌ها را میکنند. دیگر دلیل موجهی برای خرید این محصولات وجود نداشت. حتی اپل هم که اعتقادی به گوشی‌های بزرگ نداشت، مجبور شد آیفون‌های‌اش را با اندازه‌های بزرگ عرضه کند.
در این میان، مایکروسافت برای زنده کردن تبلت‌ها، از کیبوردهای جداشدنی استفاده کرد. سرفیس محصولی بود که عنوان «قاتل لپتاپ» را یدک می‌کشید؛ ولی پروژه آن‌قدری موفق نبود و این عبارت در حد یک شعار باقی ماند.
ایراد کار کجا بود؟ در نمایشگرها! نمایشگر تبلت‌ها آن‌قدری بزرگ نبود که بتواند کارایی لپ‌تاپ‌ها را داشته باشد. وارد عصر جدیدی از تکامل تبلت‌ها شدیم؛ نمایشگرهای ۱۳ اینچی و بزرگتر! تبلتهای امروزی هم کیبورد دارند، هم نمایشگر بزرگ! در حقیقت دستگاهی که برای از بین بردن لپ‌تاپ‌ها معرفی شد، نتوانست ماموریت‌اش را به‌پایان برساند و درنهایت مجبور شد ماهیت لپتاپ را به خودش بگیرد. تولیدکنندگان تبلت‌ها هم هر کاری میکنند تا بتوانند جلوی مرگ این دستگاه‌ها را بگیرند. یک رسته‌ی بی‌تکلیف که نمی‌داند قرار است کارهای یک گوشی بزرگ را انجام بدهد یا جای لپتاپ را بگیرد! با پیشرفت لپ‌تاپ‌ها و هم‌چنین بزرگتر شدن روزانه‌ی گوشی‌های موبایل، به نظر شما آیا ممکن است به‌زودی شاهد حذف واژه‌ی «تبلت» از فرهنگ لغات دنیای فناوری باشیم؟
به نظرم یه فرق مهم دیگه بین تبلت و لپ تاپ اینه که لپ تاپ رو باید روی میز بذاری و باهاش کار کنی ولی تبلت رو دست میگیری و باهاش کار میکنی. بنابراین بعضی از کاربردها باقی میمونن
از بین که نمیره ولی بازارش عوض میشه، برای بعضی کاربردهای خاص یه صفحه نمایش نسبتا بزرگ قابل حمل خیلی لازمه.
من با بیشتر صحبتاتون موافقم اما توجه کنید که تبلت ها همچنان کارکرد خاص خودشون رو دارند ضمن اینکه قیمت الترابوک ها و تبلت های هیبریدی همچنان بسیار بالاست و البته باز هم حملشون به آسانی یک تبلت نیست اما قطعا جهت گیری بازار به سمت سیستم های هیبریدی با کارایی بالاتر و حمل آسان تر و قیمت مناسب تره. به نظر من هنوز دو سالی برای به بلوغ رسیدن کامل تبلت های هیبریدی زمان نیاز است.
البته تو ایران موج خرید تبلت بیشتر از این که مبتنی بر نیاز باشه مبتنی بر مد و فشن بوده چه بسیار افرادی که تبلت رو صرفا با هدف بازی یا وبگردی خریدند و نه مواردی مثل یادداشت برداری یا خواندن منابع دیجیتالی. مطمئنا این قبیل افراد در حالی که از کارکرد واقعی دستگاهی مثل سرفیس بی اطلاع هستند برای عقب نموندن از قافله سراغ اینها هم میرند در حالی که به نظرم سرفیس ها حداقل در حال حاضر برای قشر بسیار خاصی واقعا کارایی داره.
یک فبلت ۶ اینچ و بالاتر+یک دستگاه مثل سرفیس بوک (دارای کیبورد و صفحه نسبتا بزرگ)+یک گوشی ۴.۵ اینچ+یک pc
این یه بحث کاملا سلیقه ای هست و نگارنده اصلا نباید خودش رو جای کسی بذاره و نتیجه گیری کنه . من به شخصه یه ایفون دارم و یه تب اس . ایفون برای کارای روزمره تماس و اس ام اس و کمی واتزاپ . ولی بقیه کارا رو کلا با تبلت میکنم مثل وب گردی و بازی و تلگرام و . . . و اینکه با احتساب تبلت و گوشی کلا دوتا باطری با هم دارم خودش خیلی کمکه . از تبلته به عنوان مودم ۴جی هم استفاده میکنم .
تا چند وقت پیش حرف شما درست بود!
اون موقع‌ها تبلت‌ها فقط مثل یه گوشی موبایل با صفحه بزرگتر بودن و صد البته نمیتونستن کاربردهای یک کامپیوتر رو داشته باشن. همین دلیل باعث شد که من دو سال پیش به جای آیپد، رفتم یک مک‌بوک ایر ۱۱ اینچ خریدم. چون اون موقع دیدم که آیپد مشکلی رو از من حل نمیکنه و کارآیی لپتاپ رو نداره!
اما الان با معرفی سرفیس مایکروسافت، عملا مرز بین تبلت و لپ‌تاب از بین رفته! شما هر کاری که با لپ‌تاپ‌های سنتی انجام میدین رو می‌تونین با سرفیس هم انجام بدین مثل برنامه‌نویسی، نرم افزارهای طراحی و مهندسی و …
مهمترین دلیل موفقیت مایکروسافت هم اینه که سیستم عامل کامپیوترها و دستگاه‌های پرتابل مثل تبلت و موبایل رو یکسان کرد و باعث شد نرم‌افزارها روی تمامی این دستگاه‌ها به شکلی یکسان نصب بشه و تفاوتی بینشون نباشه!
خیر.تبلت اتفاقا چیز خوبیه به شرط اینکهمورد استفادش رو داشته باشید.پدر دوست من از افراد رده بالای هسا(هواپیما سازی ایران) بود.تبلتش تو محل کار از لپتاپ بی نیازش کرده بود.یا مثلا بعضی از بیمارستان ها که عکس رادیولوژی و …. رو از طریق شبکه در اختیار پزشک میزارن تبلت براشون واقعا به درد بخوره.نمیشه گفت یه چیز بی مصرفه و از دایره المعارف تکنولوژی حذف میشه.مشکل مردم اینه که بدون اینکه استفاده ای داشته باشن میرن تبلت میخرن که یا یه گجت با صفحه بزرگ داشته باشن یا کلکسیون گجت های بی مصرفشون رو کامل کنن
بهترین وسیله برای کارهای سبک و روز مره ، وسیله ای هست که همیشه در دسترس باشه و برای همیشه در دسترس بودن باید ابعاد و وزن مناسبی داشته باشه ، پس برای این امر گوشی بهترین وسیله ست
در ابتدای ده ؛ گوشی ها ، ماشین حساب ها ، دوربین ها ، کنسول های بازی و … بسیار بزرگ بودنند ولی به مرور این وسایل کوچکتر شدند وهمگی در یک وسیله جا شدند
اما همان ماشین حساب ها ، دوربین ، کنسول ها و … به زندگی خود ادامه دادند و روز به روز کاملتر شدند
در حقیقت وسایل تک کاره برای کسانی که حرفه ای مربوط به آن را دارند اراعه میشود و all in one ها برای کربران عمومی
لپ تاپ یا pc ها هم در بازه دستگاه های حرفه ای قرار دارند و کاملا دور از عقل است که حذف شوند ، البته احتمالا دیگر کاربری برای سر زدن به اینترنت سراغ خرید این وسایل نمیرود و اگر برود احتمالا حرفه ای مربوط به آن را دارد (مقاله نویسان سایت ها ، کسانی که برنامه های زیادی را در لحظه دانلود میکنند(نرم افزار فروشان و …) و سایر کاربران حرفه ای)
کاملا موافقم. به شخصه هیچ وقت نتونستم ماهیت وجودی تبلت ها رو درک کنم. مخصوصا وقتی رسته ی فبلت ها معرفی شدن. اط یه طرف تبلت هیچ وقت نمی تونه جای لپ تاپ رو بگیره، از طرف دیگه ایده ی «فبلت» بسیار بهتر از ایده ی «گوشی + تبلت» هست. به تبلت های هیبریدی هم چندان امیدوار نیستم. مخصوصا تا وقتی از سیستم عامل های موبایلی اندروید و IOS استفاده می کنن.
سلام. من خودم قبل از خرید iPad Air 2 شدیدا نیاز به چنین دستگاهی رو احساس میکردم و الآن بعد حدود ۶ ماه اصلا نمیتونم ازش دل بکنم.
پس بهتره بگیم نیاز وسیله مناسب رو توجیه میکنه چون من اصلا نیازی به وجود گوشی هوشمند ندیدم و هنوز هم که هنوزه در طی این ۸ سالی که با یه گوشی خیلی ساده Nokia نیاز خودمو بابت برقراری تماس برطرف میکنم حتی به هیچ وجه نیازی برای خرید یه گوشی هوشمند نمیبینم؛ چون هنوز وظیفه اصلی که ز گوشی تلفن همراه سراغ داریم رو بعد این ۸ سال انجام میده. از طرفی برای امور روزمره هم اصلا نیازی به استفاده از لپ تاپ نمیبینم و با همین iPad Air 2 تمام کارهای روزمره رو انجام میدم. تنها وقتی نیاز به استفاده از نرم افزار های تخصصی هر زمینه ای باشه از لپ تاپ استفاده میکنم که فکر نمیکنم مثلا اجرای برنامه SolidWorks حتی از عهده Microsoft SURFACE Pro 4 هم بر بیاد.
پس بنظر من تبلت وسیله ای کاربردی است در کنار لپ تاپ.
تبلتهای ۱۰ اینچی برای کارهایی مثل فیلم دیدن یا وب گردی وبازی خیلی هم خوبه.من که به شخصه چشمام اذیت میشن وقتی مدت زیادی به یه گوشی ۵ اینچی خیره میشم.البته قبول دارم که تبلت های ۷ اینچی فرق چندانی با فبلت ها ندارن اما در مورد ۱۰ اینچی ها مورد استفادشون کاملا مشخصه. ازاون طرف هم در مقایسه تبلت و لپ تاپ ،باز هم در کارهایی مثل فیلم دیدن و وبگردی تبلت میتونه بهتر از لپ تاپ عمل کنه.مخصوصا تبلت های سامسونگ و ایپد به خاطر کیفیت عالی صفحه هاشون لذت زیادی رو در فیلم دیدن نصیب ادم میکنه تا صفحه های نسبتا بی کیفیت لپ تاپ ها.
از زمان عرضه اولین تبلت ها دید منفی بهشون داشتم!
فقط یه اسباب بازی سرگرم کننده، حتی احتمال میدم کیبورد های qwerty دوباره به تلفن های هوشمند برگردن.