تلسکوپ کپلر دو سیاره با امکان وجود حیات کشف کرد

تلسکوپ کپلر ناسا که همیشه به دنبال سیاره‌های فراخورشیدی می‌گردد، ۳ سال پیش از کار افتاده به نظر می‌رسید. اما حالا این ماهواره با بیش از ۱۰۰ سیاره‌ی جدیدی که در سال ۲۰۱۵ کشف کرده، نشان می‌دهد که هنوز سالم و سر حال است. کپلر برای کشف سیاره‌های فراخورشیدی دوردست طراحی شده و از زمان پرتابش در سال ۲۰۰۹ به شدت موفق بوده است.

این ماهواره به مدت ۴ سال داده‌های جمع‌آوری کرد که برای شناسایی بیش از ۲۳۰۰ سیاره فراخورشیدی و هزاران سیاره‌ فراخورشیدی احتمالی مفید بوده است. اما ۳ سال پس از آغاز ماموریتش در سال ۲۰۱۳، یکی از چهار چرخ واکنشی‌اش دچار مشکل شد. وقتی دومین چرخ آن در سال ۲۰۱۳ خراب شد، به نظر می‌رسید که این ماهواره دیگر از دست رفته. اما کنترل‌کننده‌های کپلر در زمین یک استراتژی هوشمندانه به ذهنشان رسید تا این فضاپیما بتواند با دو چرخی که برایش مانده بود، پیشران‌های ماهواره و فشار نور خورشید، به کارش ادامه دهد. کپلر دیگر نمی‌تواند روی هدف اصلی‌اش به طور پیوسته متمرکز بماند. این فضاپیما حالا به آرامی در آسمان حرکت می‌کند و مسیر چرخش سیاره‌ها در منظومه‌ی شمسی را دنبال می‌کند.

ناسا ماموریت آن را کمی تغییر داد و دانشمندان پیشنهاد دادند که کپلر به دنبال سیاره‌های فراخورشیدی به دور ستاره‌های کوچک‌تر اما نزدیک‌تر و درخشان‌تر بگردد. حالا تیمی از محققان بین‌المللی خبر دادند که این فضاپیما ۱۰۴ سیاره فراخورشیدی کشف کرده است. همه‌ی این سیاره‌ها از روی زمین با مشاهده در تلسکوپ تایید شده‌اند. چون این سیاره‌ها در اطراف ستاره‌های نزدیک‌تر به زمین قرار دارند، ستاره‌شناسان می‌توانند با جزییات دقیقی از آنها به دست بیاورند، جرم آنها را اندازه‌گیری کنند و در اتمسفر آنها به دنبال آثار حیات بگردند.

از میان این سیاره‌ها، چهار سیاره‌ احتمالا سنگی هستند که همه به دور یک ستاره می‌چرخند. دانشمندان می‌گویند در دو تا از این جهان‌های تازه کشف شده احتمال پیدایش حیات وجود دارد.

این چهار سیاره به دور یک کوتوله‌ی قرمز (ستاره کوچک و کم‌نور) به نام K2-72 می‌چرخند. این کوتوله ۱۸۱ سال نوری با زمین فاصله دارد و در صورت فلکی دلو قرار گرفته است. همه‌ی این سیاره‌ها بین ۲۰ تا ۵۰ درصد از زمین عریض‌تر هستند، به همین دلیل احتمال سنگی بودن آنها زیاد است.

دو تا از این سیاره‌ها به نام‌های K2-72c و K2-72e ظاهرا در منطقه‌ی قابل حیات ستاره‌شان قرار دارند. یعنی در دقیقا در فاصله‌ای مناسب که آب می‌تواند در سطح سیاره وجود داشته باشد.

از آنجا که K2-72 یک ستاره‌ی کوتوله است، به همین دلیل منطقه‌ی قابل حیات آن بسیار نزدیک به آن قرار دارد. مثلا سیاره فقط ۱۵ روز زمین طول می‌کشد تا‌ K2-72c یک دور کامل به دور ستاره‌اش بچرخد و حدود ۱۰ درصد از زمین گرم‌تر است. یک سال K2-72e هم فقط ۲۴ روز زمین بوده و ۶ درصد خنک‌تر از زمین است.

منبع: Science Mag, Scientific American