زندگی هوشمند به چه قیمتی؟!
تکنولوژی به سمت و سوی عجیب وغریبی پیش میرود؛ یا حداقل من اینگونه فکر میکنم. در جریان نمایشگاه CES امسال به این نتیجه رسیدم که تکنولوژی بیشتر به سمت مصرفگرایی پیش رفته است. کلی وسیله و گجت هوشمند در حوزههای سلامت و خانهی هوشمند معرفی شدند که در نگاه اول خیلی جالب و هیجانانگیز بنظر میرسند؛ اما در عمل کاربرد تاثیرگذاری روی زندگی ما نخواهند داشت.
ربات هوشمندی که خانه را جارو میکند یا مسواک هوشمندی که در زمان مسواک زدن میگوید که دندانها در چه وضعیتی هستند. یخچالهای هوشمند مجهز به کورتانا و الکسا یا ماشین لباسشوییهای چند کاره که مثلا میخواهند امکاناتی در اختیار ما قرار بدهند که با آنها میشود راحتتر زندگی کرد. شرکتهای مختلف برای اینکه بتوانند محصولاتشان را به نوعی قالب مشتری کنند، اسم هوشمند را روی آنها میگذارند. حالا هوشمند فقط به این معناست که میتوانید از راه دور و با استفاده از اپلیکشن روی کارکرد یخچال، ماشین لباسشویی یا هر دستگاه دیگری نظارت داشته باشید؛ اما در عمل چند نفر از ما واقعا از چنین ویژگیهایی استفاده میکنیم؟ اگر بگویم هیچ کس شاید دروغ نگفته باشم. خیلی کم پیش میآید که حتی از ویژگیهای هوشمند تلویزیون خودمان استفاده کنیم، چه برسد که بخواهیم با تنظیمات پیچیدهی این دستگاهها سر و کله بزنیم. اینکه یخچالی که به تازگی خریدم به صفحه نمایش بزرگی مجهز شده که به من اجازه میدهد محتویات داخل یخچال را ببینیم یا بتوانم روی آن برنامهی مخصوص نصب کنم و به تماشای یوتیوب بنشینم، اصلا چیزی نیست که مشکلی را حل کند. در واقع احمقانهترین شکل استفاده از تکنولوژی است و یک نمایش مسخره از تکنولوژیهایی که در هر حوزهای راه پیدا کردهاند.
شرکتهای دنیای تکنولوژی سعی دارند احساس نیاز کاذب را در مردم به وجود بیاروند و بگویند اگر از جدیدترین محصولات ما استفاده نکنید قطعا چیزهای زیادی را از دست میدهید؛ اما در حقیقت اصلا چنین اتفاقی رخ نمیدهد. هوشمند شدن و قابلیتهای به ظاهر جالبی که روی محصولات خانگی قرار میگیرند، کلکهای جدیدی برای خالی کردن جیب من و شما هستند. باور کنید که واقعا از این تکنولوژیهای جدید یکبار هم استفاده نمیکنیم؛ اما تعداد زیادی از همین شرکتهایی که خود ما هم برایشان سر و دست میشکنیم به راحتی ما را مجاب به خرید این محصولات فانتزی و بهدرد نخور میکنند. این اتفاق حتی در زمینهی لپتاپهای مخصوص بازی و سایر محصولات هم رخ میدهد. تقریبا همهی لپتاپهای مخصوص بازی معرفی شدهی امسال شبیه به هم بودند و یک سخت افزار مشابه را به کاربران ارایه میکردند. انگار که به جز قویتر شدن سخت افزار دیگر هیچ چیزی برای نمایش ندارند. یک لپتاپ چندین کیلویی که به زحمت میشود آن را تکان داد و تازه باید کلی هم پول برایش خرج کنید.
گجتهای سلامتی هم جای خودشان را دارند. چه کسی بدش میآید که سالم باشد و همیشه از وضعیت جسمانی خودش خبر داشته باشد؛ اما این دستگاهها هم در عمل کمک زیادی به ما نمیکنند. انواع و اقسام دستگاههای کوچک و بزرگ که اکثر آنها هم فقط میتوانند ضربان قلب را بسنجند و میزان قدمهایی که در طول روز بر میدارید را حساب کنند. حتی دستگاهی هم ساخته شده که از میزان استرس کاربران کم میکند؛ اما بدون این وسیلهها هم به راحتی میتوانیم مراقب خودمان باشیم.
درواقع ما انسانها انقدر در برطرف کردن یکسری نیازها و سختیهای کارهای روزانه با مشکل مواجه شدیم که فکر میکنیم با هوشمند شدن همه چیز میتوانیم شرایط را برای خودمان بهتر کنیم؛ اما اگر کمی خودمان را جدیتر بگیریم و کمی در انجام کارهایمان مصممتر باشیم، قطعا به این وسیلههای الکی هوشمند هیچ نیازی نخواهیم داشت.
دقیقن درسته حرفت . همه ما حداقل یه بار اینو تجربه کردیم که وسیله ای داشتیم و فک میکردیم خیلی بهش نیاز داریم و لی بعد یه مدت فهمیدیم واقعن بدرد نمیخوره و آنچنان کاربردی نداره . این موضوع رو از حجم زیاد بعضی وسایل دسته دوم نسبت به فروش نو همون جنس که تو بازار هست هم میشه فهمید . که دقیقن همین چیزایی که گفتی رو نشون میده .
سلام لطفا درمورد جشنواره هایی که در سطح جهان برای خوره های کامپیوتر برگزار میشه هم مطلب بزارین
مطلب جالبی بود. البته که نظرات هم جالب بود؛ امّا…
من کاملا این رو قبول ندارم که اصلا نیازی به این وسایل الکترونیکی (هوشمند) نداریم و میتونیم زندگی خوئمون رو بِدونشون بگذرانیم نمی شه یک قائده کلی تعریف کرد. هر کسی نیاز دارد و خب نسبت به نیازش می تواند وسیله مورد نظر خودش رو تهیه کند.
در کل تکنولوژی بر اساس کمک و راحت تر کردن زندگی بنیان گذاری شده(به غیر از استثنا ها) اما خب در بعضی از مواقع این تکنولوژی باعث تنبلی نیز میشود که با این قسمت از ماجرا کمی مشکل دارم. اما داشتن یک جاروبرقی هوشمند برای کسی که وقت رسیدگی به خانه خود را ندارد شاید خوب و حتی لازم باشد.
مخالف…..
من با آقای سماک موافقم
مباحثی مثل اینترنت اشیا اومدن تا ما نیازهای روتین زندگی رو راحتر حل کنیم و به دغدغه های فکری و خودشناسی و جهان بینیمون بپردازیم
هدف نزدیکتر، راه های بیشتر یعنی خرید عنصر بی همتای زمان!
برای فعالیت هایی که با اهمیت اند و نیاز مند تفکر، نه جارو زدن و زدودن زبالات !
عالی بود . حرف دل منو زدی
اینکه می فرمایید بعضی از فناوری ها کاذب و بلا استفاده هستند شاید تا حدودی درست باشه اما باید به این نکته توجه کنیم که بعضی از همین فناوری ها میتونن مقدمه ای برای انقلابی در تکنولوزی باشن از طرفی مصرف کننده باید عاقل باشه و بسته به نیازش خرید کنه مثلا کسی که ورزش بخش مهمی از زندگیش باشه گجت های سلامتی از نون شبم براش واجبتره
خودم سالهاست که گوشی جدید نخریدم چون نیازی وجود نداره که نتونم با لپ تاپ و تبلت رفع کنم و تا این نیاز رو حس نکنم هم به خرید گوشی موبایل فکر نمیکنم.
دقیقا
در دوران اوج تکنولوژی! شاهد احمقانه ترین استفاده ها از تکنولوژی هستیم…
با سلام من واقعا حرفتون رو قبول دارم اما درمورد گجت های سلامتی باید بگم که ممکنه مارو از خطرات احتمالی نجات بده مثلا یه شخصی تونست با استفاده از اپل واچ از حمله قلبی قریب الوقوعی جلو گیری کنه چون ساعتش ضربان قلب ۲۱۰ رو نشون میداد ولی بعضی چیزا مثل واقعیت مجازی برای مدتی جالبه و بعدش خستت میکنه ۵ میلیون پول بدی واسه چی؟؟ اوج هیجان میخوای ؟؟برو موج سواری یاد بگیر یا مثلا اسکی.اسکوتر برقی نهایت تنبلیه بجاش پیاده روی کن تا سموم اضافی از بدن دفع بشه با تشکر از مقاله خوبتون
من تا حدی با مطلب شما موافقم ولی بگزارید واقع نگر باشیم اگر آن شرکت با محصولات بقول شما نیاز کاذب ارائه نکند پس چگونه یک تکنولوژی پیشرفت کند دو چگ.نه محصولات خود را بفروشد؟ احتمالا مدیران خودر و سازی ایران هم مثل شما فکر می کنند و آپشن های جدید و خودروهای پیشرفته را نیاز کاذب می دانندضمننا اینگونه توصیف کردن تکنولوژی بی انصافیست حاصل تلاش تیمی که محصول جدیدی را به بازار ارائه میکنند بگوییم الکی شما حق انتخاب دارید پس مشکل از مصرف کننده است نه سازنده اگر با حرف شما پیش برویم هنوز باید از تلگراف استفاده می کردیم
با سلام و تشکر
زندگی هوشمند که البته منظور در این مجال به کمک ابزار آلات هوشمند الکترونیکی مجهز به هوش مصنوعی و نیمه خود آگاه است ،بیشتر زمانی معنا و مفهوم خود را بدست می آورد که این ابزار به کمک تکنولوژی های iot به هم مرتبط شده و به صورت شبکه ای از اطلاعات بدست آمده از گجت های شخصی فرد نتایج بدست آمده را پردازش و به نتیجه واحدی برای طراحی برنامه بعدی روزانه برسد.
شاید تا اینجا کمی بی معنی به نظر برسد .
ولی به این سناریو توجه کنید:
اگر مثلا شما یک خلبان باشید و برنامه ورزش روزانه خود راپیگیری میکنید و طی ورزش مشکلی که از دید خودتان ساده است برایتان پیش می آید و توسط شما هم نادیده گرفته میشود رخ دهد.
آنگاه چه خواهد شد.
یک جنگنده چند میلیون دلاری و یک عملیات با ارزش صدها برابر به خطر می افتد.
ولی اگر از یک گجت همراه برای ثبت اطلاعات سلامتی بهره میبرید که متصل به اینترنت و در نهایت ارسال گر اطلاعات سلامتی شما به پزشک یگان خدمتی باشد و هم زمان هوش مصنوعی به پردازش لحظه ای اطلاعات سلامتی شما مشغول است و در نهایت مشکل ساده شما یک سندروم یا یک اسپاسم یا یک مشکل قلبی تشخیص داده میشود .
در چنین مواردی تازه ارزش گجت ها و هوش مصنوعی و اینترنت اشیاء مشخص شده و چنین عملیاتی عملیات را با نهایت احترام به کس دیگری منتقل می کند و هیچ تصمیم گیر انسانی وجود نخواهد داشت که خطای انسانی و حتی دلخوری های بعدی رخ دهد.
با تشکر
ح.اژدر
Hossein azhdar
تهران/٢۵.١٠.١٣٩۵
کاملا قبول دارم
مصداق حرف جنابعالی همین عکسی که گذاشتید هست
از این سی چهل تا دستگاه به جرات میتونم بگم دو الی سه تاش کاربردی و راه انداز است و مابقی ……
متن بسیار عالی، واقعا به دلم نشست.
به قول یکی از دانشجوهام: دَس خوش !