این بطری‌ها تا قطره‌ی آخر شامپو را بیرون می‌دهند

محققان نوعی پلاستیک ساخته‌اند که به نانوذره آغشته است و شامپوی غلیظ را پس می‌زند، به این ترتیب، تا آخرین قطره‌ی شامپو خیلی راحت از بطری بیرون می‌آید. این نانوذره‌ها از ماده‌ی ارزانی به نام سیلیکا ساخته شده‌اند تا بتوان این پلاستیک خاص را تولید انبوه کرد.

هدر رفتن کمی شامپو شاید برای ما اهمیت نداشته باشد و اذیت‌مان نکند، اما در واقع این موضوع یک مشکل زیست‌محیطی جدی را به همراه دارد. «بارات بوشان»، از دانشگاه اوهایو می‌گوید: «شما این بطری را دور می‌اندازید، اما این بطری هنوز محتوی مواد شیمیایی است که به محیط زیست آسیب می‌زند.»

مایعات رقیق و آبی مثل آبمیوه یا کچاپ خیلی راحت از پلاستیک بیرون می‌زنند. این نوع مایعات کشش سطحی بالایی دارند. به همین دلیل مولکول‌های آنها به جای اینکه به سطح بطری بچسبند، به یکدیگر می‌چسبند. در مقابل آنها، مایعاتی مثل شامپو، صابون و مواد شوینده کشش سطح پایینی دارند و معمولا به سطح بطری یا دهانه‌ی آن می‌چسبند.

بوشان و همکارانش برای ایجاد یک سطح سر و لغزنده، نانوذره‌های سیلیکا را درون مایعی به نام زیلین قرار دادند. سپس در محفظه‌ای با یک تکه پلاستیک آن را چرخاندند و داغ کردند. به دنبال آن، این نانوذره‌ها به پلاستیک داغ برخورد می‌کنند و با آن ترکیب می‌شوند. این نانوذره‌ها در سطح پلاستیک ساختارهایی را تشکیل می‌دهند که کمی از سطح آن بالا می‌آیند. وقتی پلاستیک خنک می‌شود، ذره‌های سیلیکا را محکم سر جایشان نگه می‌دارد.

در نهایت، این تیم سطح پلاستیک را در برابر نور فرابنفش قرار دادند و آن را به ماده‌ای شیمیایی به نام فلوروسیلان پوشاندند. فلوروسیلان یک مولکول خنثی است که به مایعات نمی‌چسبد.

سیلیکا و فلوروسیلان مایعات را از سطح پلاستیک دور نگه می‌دارند. سیلیکا مایعات را جذب نمی‌کند، بنابراین، مولکول‌های شامپو گیر نمی‌کنند و می‌توانند به راحتی در سطح داخلی بطری سر بخورند.

کاهش میزان شامپوی هدر رفته می‌تواند منابع زیادی را نجات دهد. در هر بطری یک تا دو درصد محصول هدر می‌رود. باشون می‌گوید: «اگر فقط یک بطری را در نظر بگیریم، چیز زیادی به نظر نمی‌رسد، اما اگر میلیاردها بطری شامپو را در نظر بگیریم، تفاوت بسیار زیادی ایجاد می‌کند.»

منبع: New Scientist