گمانه‌زنی‌ها درباره‌ی برندگان احتمالی گلدن گلوب ۲۰۲۰ به روایت گاردین

فقط چند ساعت تا اعلام برندگان جایزه‌ی گلدن گلوب ۲۰۲۰ مانده است و بخش سینمایی سایت گاردین گمانه‌زنی‌هایی درباره‌ی برندگان احتمالی گلدن گلوب ۲۰۲۰ ارائه داده است. فردا صبح مشخص می‌شود که تحلیلگران گاردین تا چه اندازه تصور درستی از انتخاب‌های امسال داشته‌اند. در ضمن دوشنبه صبح ۱۶ دی ماه، همزمان با آغاز فرش قرمز گلدن گلوب دیجی‌کالا مگ با پوشش‌ زنده‌ی مراسم در سایت و اعلام همزمان برندگان همراه مخاطبان سینما خواهد بود.

پیتر بردشاو در گاردین می‌نویسد: با نگاهی به این مطلب متوجه می‌شوید که امسال گلدن‌گلوب به نظر تعادل را رعایت کرده است. فوق‌العاده است که می‌بینیم آدام درایور برای بازی‌اش در فیلم «داستان ازدواج» نامزد دریافت جایزه شده است در حالی که آنتونیو باندراس با اجرای فوق‌العاده‌اش در فیلم نیمه داستانی-نیمه بیوگرافیک پدرو آلمادووار یعنی «رنج و شکوه» استانداردهای بازیگری را بالا برده است. اما اجرای مولفانه و منقبض کریستین بیل در نقش نابغه‌ی عصبی مزاج مسابقات اتومبیلرانی فیلم «فورد در برابر فراری» از آن بازی‌هایی است که باید به آن اشاره کرد. همین جزییات در مورد بازی واکین فینیکس در فیلم «جوکر» هم وجود دارد. جاناتان پرایس بازی صادقانه و خوش‌طینت و مهربانانه در نقش پاپ فرانسیس در فیلم «دو پاپ» انجام داده است. تا حدی تعجب‌برانگیز است که چرا رابرت دنیرو برای نقش‌آفرینی درخشانش در فیلم «مرد ایرلندی» در نقش آن آدمکش باشکوه در «مرد ایرلندی» نتوانست تایید هیات داوران را به دست بیاورد. از برد پیت هم احتمالا می‌شود جزو بازیگرانی نام برد که برای بازی‌اش در نقش فضانورد مشکل‌دار در فیلم «به سوی ستارگان» جیمز گری استحقاق نامزدی داشت ولی او را هم نادیده گرفتند.

البته برد پیت برای بردن جوایز در نقش بهترین بازیگر مرد مکمل در فیلم «روزی روزگاری در هالیوود» کوئنتین تارانتینو شانس بزرگی پیش رویش دارد. مهم‌ترین رقیبش آنتونی هاپکینز فیلم «دو پاپ» است. اما حیف است که برد پیت برای بازی در نقش کلیف بوث نادیده گرفته شود.

بعد می‌رسیم به فیلم‌ها. آیا قرار است «مرد ایرلندی» همه‌ی جوایز را درو کند؟ یا «داستان ازدواج»؟ عدالت چه‌طور در حق «روزی روزگاری در هالیوود» رعایت می‌شود؟

بهترین فیلم درام

بخش بهترین فیلم درام همیشه مهم‌ترین بخش جوایز است. و درست مثل هر چیز دیگری در مکالمات فرهنگی این روزها درباره‌ی سینما، نتفلیکس بیشترین نامزدی‌ها را به دست آورده است. فیلم‌های «مرد ایرلندی» مارتین اسکورسیزی، «داستان ازدواج» نوآ بومباک و «دو پاپ» فرناندو میرلس همگی محصولات نتفلیکس هستند.

دو فیلم دیگر این بخش یکی «۱۹۱۷» سام مندس و دیگری اتفاق گیشه‌های امسال فیلم «جوکر» ساخته‌ی تاد فیلیپس است. این فهرست واقعا قابل توجهی است. به جز این که طبق نظر شخصی من یک استثنا وجود دارد: هنوز متقاعد نشده‌ام که فیلم «جوکر» چیزی بیشتر از یک فیلم گل‌درشت متحیرکننده و سطحی باشد. فیلمی که تشویق‌های زیادی نصیبش شده و فرض بر این است که فیلم بیش از اندازه باحالی است. البته بازی واکین فینیکس درست و سزاوار تحسین است اما حتی اجرای او هم بیش از حد جدی گرفته شده است.

«۱۹۱۷» فیلمی است که از اعماق قلب ساخته شده است. کابوسی در یک پلان-سکانس که موفق می‌شود عظیم و شگفت‌انگیز و تاثیرگذار و هیجان‌انگیز شود. درام مافیایی زمستانی اسکورسیزی فیلم فوق‌العاده‌ای است. در واقع یکی از بهترین‌های اسکورسیزی است. برای من بهترین فیلم فهرست است.

«داستان ازدواج» فیلمی زیباست. فیلمی مسحورکننده. به شدت ناامیدکننده و غم‌انگیز و با این حال ضربانی از رومانس در دل فیلم می‌تپد. فیلم «دو پاپ» هم یک فیلم بیوگرافیک میان‌مایه است که نادیده گرفته شد اما همه‌ی تلاش‌اش را کرد که در فصل جوایز یکی دو جایزه به خانه ببرد. فیلم داستان دراماتیک خیالی مواجهه بین پاپ بندیکت شانزدهم (با بازی آنتونی هاپکینز) و کاردینالی است که بعد از او به مقام پاپی می‌رسد: فرانسیس (با بازی جاناتان پرایس). از غیبت فیلم «حیات والا» ساخته‌ی کلر دنی تاسف زیادی خوردم و حتی بیشتر از آن از نادیده گرفته شدن نسخه‌ی جدید و خارق‌العاده‌ی گرتا گرویگ از روی داستان کلاسیک «زنان کوچک».

چه کسی برنده خواهد شد: داستان ازدواج.

چه کسی باید برنده شود: مرد ایرلندی.

چه کسی باید جزو رقبا می‌بود: زنان کوچک.

بهترین فیلم موزیکال یا کمدی

این بخش به صورت سنتی بخشی است که اکثر اوقات گلدن گلوب به خاطرش مورد تمسخر قرار می‌گیرد و البته جا را برای فیلم‌های مخاطب‌پسند باز می‌کند. فیلم‌هایی که توسط بدنه‌ی جوایز معمولا مورد توجه قرار نمی‌گیرند.

امسال اما فهرست فیلم‌های این بخش حسابی تر و تازه است. اگر چه من هنوز متحیرم که چه‌طور فیلم احمقانه و بی‌نکته‌ی «جوجو خرگوشه» هم در این فهرست قرار دارد. فیلمی که پر از غلط‌های فاحش است.

فیلم «راکت من» دکستر فلچر درباره‌ی اوایل زندگی التون جان فیلمی برانگیزاننده و سرگرم‌کننده است با اجرای فوق‌العاده‌ای که از تارون ایگرتون به خصوص در صحنه‌های آواز خواندن می‌بینیم. اگر چه مشخص است این فیلم نسخه‌ای از زندگی التون جان است که با اجازه و رضایت خود سر التون جان ساخته شده است.

اما فیلم مورد علاقه‌ی من در این فهرست «روزی روزگاری در هالیوود» کوئنتین تارانتینوست. فیلم خیره‌کننده و درخشانی که کمدی سیاهی درباره‌ی اواخر دهه‌ی شصت لس‌آنجلس است. فیلمی که به طرز خیره‌کننده‌ای باورپذیر و طراحی شده است. فیلم پلیسی رایان جانسون یعنی «چاقوکشی» تحسین‌های زیادی دریافت کرده است اگر چه مجبورم اعتراف کنم کمی با دیدنش ناامید شدم. «دلمایت اسم من است» ادی مورفی کمدی زندگی‌نامه‌‌‌ای بامزه‌ای درباره‌ی سیاهپوستان است و قطعا استحقاق حضور در این فهرست را دارد.

اما برای خدا چرا در این فهرست اسم فیلم «خرخون‌ها» (Booksmart) نیست؟ این فیلم واقعا کمدی درجه یکی بود بدون کوچکترین تظاهر به چیزی که موفق می‌شد از تماشاگرش خنده بگیرد.

چه کسی برنده خواهد شد: چاقوکشی.

چه کسی باید برنده شود: روزی روزگاری در هالیوود.

چه کسی باید جزو رقبا می‌بود: خرخون‌ها.

بهترین بازیگر مرد درام

سخت‌ترین بخش پیش رو برای هیات داوران است. تقریبا همه‌ی نامزدهای این بخش نه تنها شایستگی حضور در میان نامزدها که استحقاق برنده شدن گلدن گلوب را هم دارند. آدام درایور برای بازی در نقش مرد روشنفکر نیویورکی که همسرش می‌خواهد از او جدا شود و وسط معادلات تجاری طلاق و حضانت فرزندش می‌افتد.

آنتونیو باندراس در نقش فیلمسازی که گذشته‌اش مثل شبح تعقیبش می‌کند و معتاد به هروئین شده است.

درباره‌ی بازی کریستین بیل در فیلم «فورد در برابر فراری» کمتر حرف زده شده در حالی که زوج و مت دیمون به عنوان راننده و مسئول فنی فورد کاریزماتیک و درخشان هستند.

واکین فینیکس «جوکر» تمام جانش را برای ایفای این نقش می‌گذارد و جاناتان پرایس در «دو پاپ» شیرین و مهربان است.

چه کسی برنده خواهد شد: آدام درایور.

چه کسی باید برنده شود: آنتونیو باندراس.

چه کسی باید جزو رقبا می‌بود: رابرت دنیرو.

بهترین بازیگر زن درام

سینتیا اریوو تعهد پرشور، کاریزما و سرزندگی به نقش هریت تابمن، فعال ضد برده‌داری داده است. نزدیکترین رقیب او رنه زلوگر است که با ایفای نقش هوشمندانه‌ و احساس برانگیزش در نقش جودی گارلند قلب و مغز منتقدان را از آن خودش کرد. بازی او خوب است هر چند خود فیلم زیادی روی رنج‌های گارلند تمرکز می‌کند. سیرشا رونان شخصیتی بی‌محابا در نقش جو در فیلم گرتا گرویگ دارد که نسخه‌ی زیبایی از «زنان کوچک» است.

اسکارلت جوهانسون هم در فیلم «داستان ازدواج» خیلی خوب است با بارقه‌هایی از شور، خشم و اندوه که برای انفجاری در وجودش ذخیره شده‌اند.

بازی چارلیز ترون در نقش ستاره‌ی خبری شبکه‌ی فاکس مگان کلی در فیلم «بمب شل» برای من اقناع‌کننده نبود. گیجی فیلم بر سر این که کلی فمینیست هست یا نیست در بازی او دیده نمی‌شود. شاید گلدن گلوب باید کمی دورتر از هالیوود را نگاه می‌کرد و مثلا از یانگ می برای بازی غم‌انگیزش در نقش مادر سوگوار در فیلم «خداحافظ پسر من» تقدیر می‌کرد.

چه کسی برنده خواهد شد: رنه زلوگر.

چه کسی باید برنده شود: سینتیا اریوو.

چه کسی باید جزو رقبا می‌بود: یانگ می.

بهترین بازیگر مرد کمدی یا موزیکال

این جا هم بازی‌های خوبی داریم از لئوناردو دی‌کاپریو در نقش ستاره‌ی کابوس سریال‌های وسترن بگیرید تا به خصوص آواز خواندن تارون ایگرتون در فیلم «راکت من». انفجار انرژی کمدی مورفی در نقش رودی ری مور در فیلم کمدی دهه هفتادی سیاهپوستی عالی است و دنیل کریگ لودگی و سرگرمی زیادی به کاراکتر کارآگاه روشنفکر فیلم «چاقوکشی» تزریق می‌کند. (اگر چه گاهی من مردد می‌شوم که او واقعا جوهره‌ی کمدی دارد یا نه.)

دیدن رومن گریفین دیویس برای بازی در فیلم «جوجو خرگوشه» در این فهرست کمی ناامیدکننده است. دوست داشتم اسم رابرت داونی جونیور را برای بازی متمایز و شخصی‌اش به عنوان تونی استارک در فیلم «انتقام‌جویان: پایان بازی» ببینم.

چه کسی برنده خواهد شد: تارون ایگرتون.

چه کسی باید برنده شود: لئوناردو دی‌کاپریو.

چه کسی باید جزو رقبا می‌بود: رابرت داونی جونیور.

بهترین بازیگر زن کمدی یا موزیکال

حسم این است که آکوافینا برای نقش درخشانش در فیلم «خداحافظی» جایزه را به خانه می‌برد. فیلمی شیرین درباره‌ی یک تجربه‌ی آمریکایی-چینی که قلب‌تان را تکان می‌دهد.

کیت بلانشت همیشه حضوری نیرومند و هوشمندانه روی پرده دارد و بازی او در نقش معماری انزواطلب که گم شده در فیلم «کجا می‌روی برنادت؟» بسیار تحسین شده است.

به همین ترتیب اما تامپسون هم برای نقشش به عنوان یک مجری تندزبان در فیلم «شوی نیمه‌شب» بازی به وضوح بامزه‌ای دارد هر چند با فاصله در فیلم «آخرین کریسمس» که در گیشه شکست خورد بامزه‌تر بود که در آن نقش یک مادر غرغرو را داشت.

آنا دو آرماس در فیلم «چاقوکشی» واقعا خوب است اما باید تکرار کنم که این فیلم بیشتر از آن که کمدی باشد یک کمدی-درام است. فلدستاین با فاصله بهترین نام این فهرست است. کسی که جایش خالی است جسی باکلی بازیگر و خواننده‌ی فوق‌العاده است که اجرای تمام عیاری در فیلم «رز وحشی» داشت. داستان زن جوان اسکاتلندی که تلاش می‌کند تا تبدیل به ستاره‌ی موسیقی کانتری شود.

چه کسی برنده خواهد شد: آکوافینا.

چه کسی باید برنده شود: بینی فلدستاین.

چه کسی باید جزو رقبا می‌بود: جسی باکلی.

بهترین کارگردان

به خاطر خدا چه اتفاقی برای گرتا گرویگ فیلم «زنان کوچک» افتاده است؟ مندس به درستی برای کارگردانی فیلم «۱۹۱۷» در این فهرست قرار دارد به علاوه‌ی کوئنتین تارانتینو و مارتین اسکورسیزی. اما احتمالا قابل‌توجه‌ترین نامزد فیلمساز کره‌ای بونگ جون هوست که برای فیلم طعنه‌آمیز اجتماعی مجذوب‌کننده‌اش یعنی «انگل» نامزد شده است که خیلی زود از همان اوایل فصل جوایز ۲۰۲۰ موفقیت‌هایش شروع شد. جای آلما هارل هم برای درام «پسر عسلی» با بازی شیا لبوف خالی است.

چه کسی برنده خواهد شد: مارتین اسکورسیزی.

چه کسی باید برنده شود: مارتین اسکورسیزی.

چه کسی باید جزو رقبا می‌بود: گرتا گرویگ.

بیشتر بخوانید: نامزدهای گلدن گلوب ۲۰۲۰ اعلام شدند

منبع: guardian