آیا بازار تلفن‌های هوشمند اشباع شده است؟
به نظر می‌رسد بازار تلفن‌های هوشمند در پایان سال ۲۰۱۶ اشباع شده است. تلفن‌های هوشمند به ابزارهایی خسته‌کننده تبدیل شده‌اند و شرکت‌ها تحولی اساسی در آن‌ها اعمال نمی‌کنند.
نمی‌توان کتمان کرد که عرضه‌ی آیفون SE حرکتی مثبت از سوی اپل بود، گلکسی S7 دستگاهی ضدآب است، LG G5 تلفنی با قابلیت نصب ماژول است و تجربه‌ی اندروید در HTC 10 جذاب به نظر می‌رسد. اما این همه‌ی چیزی‌ست که ابزارهای اشاره شده در خود دارند. هیچ کدام از این ابزارها بازتعریفی در حوزه‌ی تلفن‌های هوشمند ارایه نکرده‌اند و هیچ کدام سرعت شگفت‌انگیز یا عمر باتری قابل توجهی ندارند.
هر یک از این تلفن‌های جدید، تغییراتی جزیی نسبت به مدل‌های سال گذشته‌شان داشته‌اند و همه به‌طور کلی شبیه هم هستند. تلفن‌های اندرویدی همه قابلیت‌هایی مشابه با پردازشگرهایی شبیه به هم دارند و اغلب این نمونه‌های تازه با قابلیت شارژ سریع امکان شارژ ۵۰ درصد از ظرفیت باتری را در زمانی کوتاه مهیا کرده‌اند. کیفیت تصویر خیره‌کننده ۱۴۴۰p در همه وجود دارد و همه از جنس شیشه و فلز ساخته شده‌اند.
تنها تفاوت بین آن‌ها در برخی جزییات است. یکی ضدآب است، دیگری با امکان نصب ماژول عرضه شده، در یک مدل رابط کاربری TouchWiz جلوه می‌کند و تجربه‌ی اندروید در مدل دیگر به نحوی متفاوت، جذابیت خود را نشان می‌دهد. نمونه‌هایی هم -مانند آیفون- به‌طور کلی هیجان افراد را [بدون وجود قابلیتی استثنایی] برمی‌انگیزند.
این وضعیت قبلا هم پیش آمده بود. در سال ۱۹۹۸ کامپیوترها همه یک شکل بودند. اغلب کامپیوترها، جعبه‌هایی بزرگ و سنگین داشتند و قابلیت‌های آن‌ها هم چنگی به دل نمی‌زد. فروش کامپیوترها به‌شدت در حال کاهش بود.
طراحی تلفن‌های هوشمند دچار یکنواختی خاصی شده. تنوعی که در دهه‌ی گذشته در تلفن‌های هوشمند دیده می‌شد دیگر به چشم نمی‌آید. نمونه‌های تازه به‌راحتی ویدیوهای ۱۰۸۰p را اجرا می‌کنند که تبدیل به امکانی معمول شده است. همچنین دوربین‌های آن‌ها امکان عکس‌برداری و فیلم‌برداری در نور کم را در خود دارند. یافتن تلفنی رده‌بالا که کیفیت تصویری کم داشته باشد به‌سختی ممکن است. وضعیت در مورد کیفیت تاچ مدل‌های موجود در بازار نیز یکسان است. چهار سال قبل، کاربری اغلب تلفن‌های هوشمند شبیه کابوس و تصور اجرای معقول گیم‌ها بر روی مدل‌های چند سال پیش سخت بود.
این روزها پیدا کردن یک تلفن هوشمند خوب مشکل نیست، بلکه پیدا کردن یک نمونه‌ی بد سخت است. هرچند که این موردی منفی به‌حساب نمی‌آید چرا که به طرز ملال‌آوری تمام شرکت‌های تولیدکننده مشغول پوشش نیازهای فعلی هستند. ثبات و یکنواختی در طراحی و بهبود جزیی سرعت و عمر باتری باعث شده که نیاز به خرید تلفن هوشمند جدید، ضرورت چندانی نداشته باشد.
این وضعیت قبلا هم پیش آمده بود. در سال ۱۹۹۸ کامپیوترها همه یک شکل بودند. اغلب کامپیوترها، جعبه‌هایی بزرگ و سنگین داشتند و قابلیت‌های آن‌ها هم چنگی به دل نمی‌زد. هیچ شرکتی به نوآوری خاصی در این حوزه دست نمی‌زد. فروش کامپیوترها با وجود ترکیدن «حباب دات کام» و نیاز همه به خرید کامپیوتر، در حال کاهش بود.
در آن سال، بازگشت استیو جابز به اپل و عرضه‌ی اولین نسخه‌ی آی‌مک (iMac)، بازار را تکان داد؛ درست شبیه کاری که با عرضه‌ی آیپاد و آیفون کرد. طراحی و رنگ‌های متنوع آی‌مک، موفقیتی جدی برای اپل به ارمغان آورد و همه دوباره به خرید کامپیوترهای جدید ترغیب شدند.
اکنون نیز شاید تغییری مشابه برای تلفن‌های هوشمند لازم است. قطعا منظور ارایه‌ی تلفن‌های هوشمند با بدنه‌ی شفاف و رنگ‌های نارنجی و بنفش نیست! ایجاد چنین تغییری بدون شک نتیجه‌ای افتضاح خواهد داشت. اما پس از سال‌ها ارتقای خسته‌کننده‌ی سخت‌افزارهای این ابزارها، زمان تغییری جدی در صنعت تلفن‌های هوشمند رسیده است.
هرچند که مشتریان مجبور نیستند در این بازار یکنواخت هر سال نسبت به خرید تلفن هوشمند، تلویزیون و کامپیوتر جدید اقدام کنند .اما آیا شرکت‌ها به تغییری جدی در این صنعت فکر می‌کنند؟ و آیا می‌توان به نوآوری‌ای جذاب در آینده‌ی نزدیک امیدوار بود؟
منبع: Gizmodo
