آیا اپل قصد دارد آیپد را به یک کامپیوتر واقعی تبدیل کند؟

آیپد هیچ‌گاه یک کامپیوتر کامل نبوده است. خیلی‌ها زمانی که آیپد در سال ۲۰۱۰ میلادی معرفی شد، آن را به دلیل این که به یک سیستم‌عامل معمول برای صفحه‌نمایش بزرگ مثل macOS یا ویندوز مجهز نبود مسخره کردند. از نظر آن‌ها آیپد تنها یک آیفون غول‌پیکر بود. ولی زمانی که آیپد به دست مردم رسید، آن‌ها استفاده‌های جالب و مفید زیادی برای این آیفون بزرگ پیدا کردند. حتی با وجود این که فروش آیپدها در سال‌های اخیر کم شده است، تبلت اپل همچنان در میان کسانی که از آن استفاده می‌کنند محبوبیت بسیار زیادی دارد. اپل در کنفرانس WWDC 2017 خط پر رنگی زیر تعهدش به تبدیل کردن آیپد به یک کامپیوتر کامل کشید.

از زمان معرفی آیپد تا به حال، پاسخ مشخصی به این پرسش که آیپد برای چه افرادی مناسب است داده نشده. شاید اساسا این سوال اشتباه بوده است، چرا که آیپد زمانی قدرتش را به بهترین شکل نشان می‌دهد که در خدمت کاربردها و اهدافی دقیقا تعریف شده قرار بگیرد: پد طراحی برای برخی، کتاب‌خوان برای برخی دیگر و راهی عالی برای نمایش دادن عکس‌ها برای همه. ولی با تغییراتی که iOS 11 در شیوه‌ی عملکرد آیپد ایجاد می‌کند، اپل آماده است تا به این پرسش که آیپد برای کیست به شکلی جسورانه و قاطع پاسخ دهد: آیپد برای همگان است. آخرین نسل آیپد، به لطف یکپارچگی تنگاتنگ همیشگی اپل در طراحی نرم‌افزار و سخت‌افزار، نشانی از بلوغ و تبدیل شدن به یک کامپیوتر قدرتمند و همه‌کاره دارد.

iOS 11 برخی از ویژگی‌های بالغ macOS را به گجت‌های موبایل اپل می‌آورد.

iOS 11 آپدیتی است که تقریبا به طور کامل به آیپد پرو اختصاص داده شده است. iOS 11 ویژگی‌های مانند مالتی‌تسکینگ (چند وظیفگی) بهتر، امکان انتقال محتوا بین اپلیکیشن‌ها (Drag-and-Drop)، دسترسی به فایل‌ها از طریق اپ جدید Files و حتی داک جدیدی دارد که بسیار شبیه به داک macOS است. حتی بخش اپ سوییچر (جابجایی بین اپلیکیشن‌ها) هم از سیستم‌عامل دسکتاپ اپل راهش را به آیپد باز کرده است. برای سال‌های متمادی این macOS بود که امکانات و قابلیت‌های iOS را به محیط دسکتاپ اضافه می‌کرد، ولی در iOS 11 اپل به سراغ کار دشوارتری رفته و تلاش کرده انعطاف و همه‌کاره بودن macOS را به یک گجت موبایل بیاورد.

حالا در آیپدهایی که ۴ گیگابایت رم دارند می‌توانید ۳ اپ را به طور هم‌زمان اجرا کنید؛ ۲ تا کنار هم و یکی شناور روی آن‌ها.

iOS 11 به خودی خود یک پیشرفت قابل ستایش است، ولی به تنهایی برای کسانی که لپتاپ‌ها را ترجیح می‌داده‌اند کافی نیست. در یک سال گذشته اپل قابلیت‌های سخت‌افزاری گجت‌های موبایلش را به شکلی وسیع و البته شاید نامحسوس به روز کرده است. آیفون ۷ با خودش چیپست A10 Fusion را به میدان آورد که قدرتی افسارگسیخته دارد و عملا می‌تواند رقیبی جدی برای کم‌مصرف‌ترین پردازنده‌های اینتل باشد. یعنی همان پردازنده‌هایی که معمولا در لپتاپ‌های بسیار سبک و تبلت‌های هیبریدی استفاده می‌شوند. حالا این چپست در قالب پردازنده‌ی A10X Fusion در آیپد پرو، کلیدی است که در را برای تبلت اپل به روی سطح کاملا جدیدی از قابلیت‌ها و عملکردها می‌گشاید.

در طول نطق اصلی WWDC دیدیم که از آیپد پرو با اپلیکیشن Affinity Photo برای انجام کارهای پیچیده‌ای در زمینه‌ی ویرایش و پردازش تصاویر استفاده شد، و تمام کارها تقریبا به شکل آنی انجام می‌شد. اپل همچنین نرخ به روز‌رسانی (Refresh Rate) صفحه‌نمایش آیپد پروی جدید را تا ۱۲۰ هرتز (دو برابر معمول) بالا برده است. این یعنی نه تنها انیمیشن‌ها و حرکات نرم‌تر دیده می‌شوند، بلکه تاخیر زمانی ورودی قلم یا استایلوس هم به شکل قابل توجهی کاهش پیدا می‌کند و به رقم بی‌سابقه‌ی ۲۰ میلی‌ثانیه می‌رسد. و همان‌طور که همیشه هنگام معرفی یک آیپد جدید انتظار می‌رود، آیپد پروی جدید ۱۰.۵ اینچی بهترین و دوست‌داشتنی‌ترین صفحه‌نمایشی را دارد که اپل تا به حال ساخته است.

چرا از مزایای مک‌بوک بگذریم؟ چون آیپد اندازه‌ی کوچک‌تر، شارژدهی بیشتر و قیمت به مراتب کمتری دارد.

با قدرتی که دیگر هم‌تراز لپتاپ‌ها شده و نرم‌افزاری که میان سیستم‌عامل موبایل و محیط یک سیستم‌عامل دسکتاپ پل زده، مزایای مشخص آیپد پرو نسبت به چیزی نظیر یک مک‌بوک یا مک‌بوک پرو به شکل چشم‌گیری افزایش یافته است. پس از این که مک‌بوک پرو سال گذشته از نظر تنوع پورت‌ها و سایر ویژگی‌های حرفه‌ای افت پیدا کرد، حال بسیاری از افراد آمادگی بیشتری دارند که محدودیت‌های آیپد را برای بهره‌مند شدن از نقاط قوت آن تحمل کنند؛ نقاط قوتی نظیر شارژدهی بهتر، قابلیت حمل آسان‌تر و قیمت بسیار کمتر.

با حاشیه‌های باریک‌تر از قبل و ضخامتی که همچنان به طرز باورنکردنی کم است، حمل کردن یکی از این آیپد پروهای جدید ۱۰.۵ اینچی، نسبت به هر لپ‌تاپی آسان‌تر خواهد بود. این روزها کم کردن اندازه‌ی کلی یک گجت از کم کردن تنها چند میلی‌متر از ضخامت آن بسیار مؤثرتر است. بدون شک آیپد پرو می‌تواند اندازه‌ی کیفی را که باید با خود جابجا کنید به شکل قابل‌توجهی کوچک‌تر کند. کیف‌های دوربین زیبا و کوچکی وجود دارند که به راحتی می‌توانید یک آیپد را در آن‌ها جای دهید ولی امکان قرار دادن یک لپ‌تاپ مناسب در آن‌ها نیست. حال اگر گجتی داشته باشید که به اندازه‌ی کافی به لپ‌تاپ نزدیک باشد، شاید دیگر اصلا نیازی به یک لپ‌تاپ مناسب نداشته باشید.

کار کردن و گشت‌وگذار در iOS هیچ‌وقت چندان سریع و مؤثر نبوده است. iOS 11 احتمالا اولین نسخه‌ای است که می‌تواند این وضعیت را تغییر دهد. iOS همیشه بیشتر شبیه به سیستم‌عاملی بوده که برای کار کردن آهسته و با خیال راحت طراحی شده است، نه سیستم‌عاملی که مثل macOS اجازه می‌دهد محیط را برای انجام سریع و مؤثر کارها مهندسی کنید. ولی با دسترسی به قابلیت مالتی‌تسکینگ قدرتمند‌تر، امکان شناور کردن اپلیکیشن‌های دیگر و پخش ویدیو به صورت تصویر در تصویر روی صفحه، پیش‌بینی می‌شود که بتوانیم واقعا روی آیپد کار کنیم.

امکان دست‌کاری فایل‌ها در اپلیکیشن Files اساسا نقطه‌ی اوج است: حال به همان سطح از کنترل رسیده‌ایم که همیشه در iOS فقدان آن را حس می‌کردیم. حالا دیگر چه چیزی را از دست خواهیم داد اگر برای تحقیق یا نوشتن مقاله از یکی از تبلت‌های اپل استفاده کنیم. قطعا باید یک کیبورد خوب داشته باشیم، ولی گجت‌های اپل هیچ‌وقت در زمینه‌ی لوازم جانبی کمبودی نداشته‌اند. به نظر می‌رسد اپل با تغییراتی که در iOS 11 ایجاد کرده، موفق شده است نظر افراد حرفه‌ای‌تر را جلب، و در عین حال رابط کاربری لمسی کاربرپسند و ساده را برای بخش وسیعی از سایر کاربران حفظ کند.

قابلیت تولید محتوا در سال ۲۰۱۷ شکل‌ها و اندازه‌های متنوعی دارد.

برخی ممکن است به فقدان ورودی موس یا پشتیبانی نکردن از مانیتور خارجی اشاره کنند. ولی فراموش نکنید که حتی یک لپ‌تاپ فوق پیشرفته‌ی ۷ میلیون تومانی هم زمانی که آن را در مسیر رفتن به سر کار در داخل متروی شلوغ روی پایتان گذاشته‌اید، چنین امکاناتی را ندارد. و برخلاف ویندوز، سیستم‌عامل iOS از ابتدا برای صفحه‌نمایش لمسی طراحی شده است؛ بنابراین هنگامی پای کار کردن در فضاهای محدود در میان باشد، iOS برنده‌ی بازی است. در واقع دشواری کار کردن در حال حرکت چیزی است که استفاده از آیپد را به شکلی عالی توجیه می‌کند. این موضوع همچنین همان چیزی است که باعث می‌شود در مورد تعداد محدود اپلیکیشن‌هایی که می‌توانیم در کنار هم اجرا کنیم یا میزان نسبتا کم حافظه‌ی آیپدها چندان نگران نباشیم. این محدودیت‌ها، که البته به مرور زمان کمتر خواهند شد، زمانی که در محیطی واقعا سیار کار کنید کمتر ناراحت‌کننده هستند.

قابلیت تولید محتوا در سال ۲۰۱۷ شکل‌ها و اندازه‌های متنوعی دارد. یواش یواش باید باور کنیم که اپل، آیپد را به جای مک‌بوک جبهه‌ی پیشروی بعدی خود در نظر گرفته است. مک‌بوک در WWDC 2017 تنها از نظر مشخصات فنی بهتر شد که بدیهی‌ترین به‌روزرسانی ممکن است. چیز دیگری که در تبلیغات اپل دیده می‌شود این است که تقریبا در تمام عکس‌های آیپد پرو می‌توانید قلم «اپل پن» (Apple Pen) را در حالی که به نیت تولید محتوا در هوا معلق است در کنار آیپد پرو ببنید. البته قطعا این موضوع تنها ایده‌ی اپل نیست. مایکروسافت چندین سال است که ایده‌ی استفاده از قلم و گجت‌های هیبریدی را در سری سرفیس پرو تبلیغ می‌کند. گوگل هم به تازگی با آوردن اپلیکیشن‌های اندروید به سیستم‌عامل Chrome OS و معرفی کروم‌بوک‌های ۲۰۱۷ سامسونگ که به قلم S-Pen مجهز هستند به این جریان پیوسته است.

ما همیشه می‌دانستیم که آینده‌ی کامپیوترها در دست گجت‌های موبایل است؛ چرا که حال هم در دست آن‌ها بود. ولی امسال شاهد تحولاتی هستیم که نشان می‌دهند این مفهوم فراتر از گوشی‌های هوشمندی که همه‌جا حاضر هستند چه معنایی دارد. تصور سنتی از لپ‌تاپ‌های تاشوی در حال شکسته شدن است، استایلوس‌ها یا قلم‌های لمسی در خط مقدم قرار دارند، و مرزهای بین نرم‌افزار موبایل و دسکتاپ رو به فرسایش گذاشته.

این قدم نهایی برای تبدیل شدن آیپد به یک کامپیوتر نیست، ولی بدون شک قدم بسیار بزرگی است.

‌

منبع: The Verge