اپل چهطور باید با الهام از اندروید آیفونهایش را به یک گوشی گیمینگ تبدیل کند؟
موبایل گیمینگ یکی از شاخههای صنعت بازیهای ویدیویی است که به لطف پیشرفتهای سخت افزاری و نرم افزاری گوشیهای هوشمند و همچنین تنوع بازیهای موبایلی در سبکهای گوناگون، در چند سال گذشته به یک موضوع جدی برای کاربران و حتی تولید کنندگان گوشیهای هوشمند تبدیل شده است. معرفی گوشیهایی همچون سری راگ فون ایسوس، سری بلک شارک شیائومی و گوشیهای گیمینگ ریزر نیز گواهی بر اهمیت این حوزه است.
توسعه دهندگان بازیهای ویدیویی نیز به اهمیت این موضوع پی بردهاند و گاهی بازیهای کلاسیک را برای گوشیهای هوشمند و تبلتها پورت میکنند. برخی تولید کنندگان حتی پا را فراتر گذاشته و نسخه موبایل عناوین مهمی مانند سری Call of Duty را منتشر کردهاند. البته در این بین بازیهایی همچون PUBG نیز وجود دارند که به دلیل محبوبیت بالا، از دنیای موبایل به دنیای رایانههای شخصی نیز وارد شدهاند.
گوگل معتقد است با پروژه استریم بازی خود به نام Stadia، میتواند تجربهای بینقص از بازی را برای کاربران به ارمغان بیاورد و اپل نیز پروژه مشابهی را به نام Arcade ارائه کرده است و با عرضه بازیهای اختصاصی و با کیفیت، قصد دارد تا جایگاه آیفون را در بین گوشیهای گیمینگ نیز تضمین کند.
در طول سالهای گذشته، آیفونهای اپل یکی از بهترین گوشیها برای داشتن یک تجربه لذت بخش از بازیهای موبایلی بودهاند. سخت افزار قدرتمند این گوشیها به همراه Metal API و همچنین یکپارچکی بینقص iOS با آنها، باعث شده است که معمولا اکثر بازیهای محبوب و عناوین مورد انتظار در ابتدا برای آیفون عرضه شوند یا جزئیات گرافیکی آنها روی آیفون نسبت به گوشیهای اندرویدی بهتر و دقیقتر باشد.
با عرضه iOS 13، اپل نه تنها آیفون را یک گوشی گیمینگ قلمداد میکند، بلکه کاربران را هم تشویق میکند تا بیشتر از آن برای اجرای بازیها استفاده کنند. به جز سرویس استریم بازی اپل آرکید که از آن نام بردیم؛ آیفونها، آیپدها و اپل تیوی در آخرین نسخه سیستم عاملهای خود، از کنترلرهای PS4 و ایکس باکس نیز پشتیبانی میکنند.
اما با تحسین تمامی تلاشهای اپل برای معرفی آیفون به عنوان یک گوشی گیمینگ، کوپرتینوییها باید به یک نکته توجه کنند که البته سالهاست در گوشیهای اندرویدی وجود دارد:
حالت گیمینگ اختصاصی
در حالیکه ممکن است بسیاری از کاربران Gaming Mode را جدی نگیرند، اما ایده پشت آن جذاب و کاربردی است. توسعه دهندگان میگویند که فعال شدن این حالت باعث میشود تا پردازشهای پس زمینه متوقف شوند و پردازنده با قدرت هر چه بیشتر به اجرای بازی بپردازد و در نهایت، بهترین تجربه را از توان سخت افزاری دستگاه ارائه دهد.
اما در حقیقت حالت گیمینگ قرار نیست پردازنده را اورکلاک کند یا مدیریت رم را بهدست بگیرد. محدودیتهایی که این حالت اعمال میکند در زمینههایی مانند تغییراتی در نمایش اعلانها و حذف اعلانهای پاپآپ و امثال آن، یا غیر فعال کردن تنظیمات خودکار روشنایی در زمان اجرای بازی است.
گرچه در ابتدا از توان بالای آیفون و کیفیت بالای تجربه گیمینگ با این گوشی گفتیم، اما هنگامی که مشغول اجرای عناوین جذاب و پشت سر گذاشتن مراحل سخت شوید؛ قطعا دریافت اعلانها و پیامهای گوناگون از سایر اپلیکیشنها، بهویژه در صورت آنلاین بودن، به یک مشکل آزار دهنده تبدیل خواهد شد. بنرهای اعلانات در iOS نسبتا بزرگ هستند، ناخواسته ظاهر میشوند و مدت ماندگاری آنها طولانی است و این موارد میتوانند تجربه شیرین یک بازی موبایلی هیجان انگیز مانند Call of Duty را به کام شما تلخ کنند.
شاید فکر کنید با فعال کردن Do Not Disturb میتوان این مشکل را حل کرد که البته درست حدس زدید، ولی باید زحمت هر بار فعال و غیر فعال کردن آن را به جان بخرید. اما اندروید این مشکل را به شکل بهتری مدیریت کرده است، آنهم بدون نیاز به دخالت کاربر و تنها با فعال شدن حالت گیمینگ که در تنظمیات پیشفرض خود به این مورد نیز پرداخته است.
پس از اعلانات، به مشکل تاثیر سنسور نور بر تنظیم خودکار روشنایی میرسیم. ابتدا باید ذکر کنیم که سنسور مجاورت و سنسور نور آیفون وابسته به یکدیگر عمل میکنند. اگر سنسور مجاورت تشخیص دهد که دست شما روی سنسور نور قرار گرفته است، تنظیمات خودکار میزان روشنایی اعمال نخواهد شد. خب، تا اینجا شاید مورد مذکور را به عنوان یک مشکل در نظر نگیرید؛ زیرا روشنایی دستگاه را در هنگام بازی کم یا زیاد نخواهد کرد.
اما اغلب در محیطهایی مشغول بازی میشویم که در معرض نور مستقیم هستیم یا روشنایی آن به سرعت تغییر میکند، یعنی گوشی در زوایای مختلفی قرار میگیرد که نیاز است میزان روشنایی نمایشگر کم یا زیاد شود. همچون بعضی موارد دیگر، تنظیمات خودکار روشنایی نیز قربانی لجاجتهای بیمورد اپل شده است و این شرکت معتقد است که «دقیقا» میداند ما چه چیز میخواهیم و به همین دلیل کلید روشنایی خودکار را در میان لایههای مختلف تنظیمات (بهتر است بگوییم) مدفون کرده است. برای دسترسی به این بخش باید مراحل زیر را طی کنید:
Settings-> Accessibility-> Display & Text Size-> Auto Brightness
که البته این گزینه در پایینترین قسمت صفحه قرار دارد، بنابراین فعال کردن آن بهصورت دستی چندان هم ساده نیست!
غرور بیجای جهان اولی
شاید فکر کنید عنوان بالا اتهامی بیدلیل و نامربوط است. خب، شاید همینطور باشد. اما قصد ما این است که بهطور واضح شما را با این موضوع آشنا کنیم:
هر شرکتی که گوشی خود را یک گوشی گیمینگ میداند، یا حتی روی قدرت سخت افزاری آن مانور میدهد؛ این ویژگیهای حداقلی را در حالت گیمینگ دستگاه خود (که هر شرکت نام متفاوتی را برای آن انتخاب کرده) قرار میدهد. اما اپل با وجود توسعه یک پلتفرم گیمینگ کامل به نام اپل آرکید، هنوز هم از پذیرفتن این حداقلها امتناع میکند که البته این سرسختی، ریشه در سبک کاری کوپرتینوییها دارد. با توجه به خلق و خوی اپل، شاید بتوان امیدوار بود که در نسخههای بعدی iOS، مثل نسخه ۱۴ یا ۱۵، ویژگیهایی را شاهد باشیم که مشکلات موجود را در هنگام بازی حل کنند.
منبع: Phone Arena