آیا بهره هوشی ما صرفا ژنتیکی است؟
تحقیقات جدید نشان داده‌اند که عملکرد تحصیلی، توانایی خواندن و IQ پایه و اساس ژنتیکی دارند. این تحقیقات به باور عامه حاکی از این که هوش و دیگر ظرفیت‌‌های شناختی مرتبط توسط ژن ما تعیین می‌شود، قوت می‌دهد.
این باعث شده که عده‌ای از افراد اهمیت تحصیل را رد کنند چرا که معتقدند صرف هزینه برای تحصیل و آموزش تاثیری زیادی روی توانایی‌های طبیعی ما ندارد. اما ژن سرنوشت ما را تعیین نمی‌کند. شواهد خوبی وجود دارد که نشان می‌دهد عوامل محیطی می‌توانند روی تحصیلات ما تاثیر بگذارند.
اغلب اوقات نحوه تاثیر ژن روی هوش نادیده گرفته می‌شود. ژن‌ها می‌توانند به شکل‌های متنوعی عمل کنند تا تاثیرات‌شان را ایجاد کنند. بعضی از ژن‌ها شاید ترکیبات شیمیایی مغز را تغییر دهند تا یک فرد بهتر بتواند یاد بگیرد. دیگر ژن‌ها می‌توانند تفاوت‌های رفتاری ایجاد کنند که در نتیجه آن افراد محیط‌های انگیزه‌دهنده‌تری را برای خودشان انتخاب می‌کنند.
این احتمال هم وجود دارد که ژنتیک هوش در کنار ژنتیک تاثیرات محیط کار می‌کند. یعنی در ژنتیک هوش ما، تربیت و پرورش هم به همان اندازه توانایی‌های مادرزادی‌مان اهمیت دارد.
در زمینه ژنتیک رفتاری، هوش بیشتر از هر موضوع دیگری مطالعه می‌شود. این فاکتور با مشخصه‌های دیگری از درآمد گرفته تا طول عمر و احساس خوشبختی ارتباط مستقیم دارد.
ژن‌ها می‌توانند تغییراتی در رشد مغز ایجاد کنند. اما آنها همچنین می‌توانند افراد را مستعد این سازند که انواع مختلفی از محیط را تجربه کنند. انسان‌ها به شکل‌های متفاوتی رفتار می‌کنند که می‌تواند بر محیط‌شان تاثیر بگذارد. تفاوت‌های شخصیتی تعیین می‌کند که آیا یک بچه اعتماد به نفس دارد که در یک کلاس فوق برنامه شرکت کند یا خیر. به عبارت دیگر، تفاوت در خلق و خوی کودکان بر منابع کمکی که آنها برای خودشان برمی‌گزینند تاثیر می‌گذارد.
افرادی که اجتماعی هستند در مقایسه با کسانی که دوست دارند تنها باشند، وقت کمتری را برای فراهم کردن یک محیط دانشگاهی برای خودشان صرف می‌کنند. اگر تفاوت‌های شخصیتی به این شکل با عملکرد تحصیلی ارتباط داشته باشند، بنابراین تاثیرات ژنتیکی مربوطه هم به عنوان ژن‌های هوش تلقی می‌شوند.
هنوز باید تحقیقات بیشتری انجام شود تا عوامل محیطی تاثیرگذار و مرتبط با ژن کشف شوند. اما در اینکه محیط زندگی می‌تواند بر هوش ما تاثیر داشته باشد، شکی نیست.
منبع: Science Alert
